Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2475

ตอนที่ 2475 แขกที่คาดไม่ถึง

บรรยากาศที่วุ่นวายคึกคักในตอนแรก ตอนนี้เงียบสงบขึ้นมา นางที่แต่งกายด้วยชุดสีเขียว เพิ่งเดินมาก็ชิงความสนใจทั้งหมดไป สายตาทั้งหมดล้วนรวมอยู่ที่นาง!

ในที่นั้นก็มีมกุฎจักรพรรดิหญิงที่งดงามหาใดเปรียบหลายคน ไม่ว่าจะเป็นบุคลิกและท่วงทำนองศักดิ์สิทธิ์ ล้วนเรียกได้ว่าเลิศล้ำ

แต่ยามนี้เมื่อเผชิญหน้ากับตู๋กูโยวหรันที่เดินมาจากไกลๆ ก็อดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้ บนร่างของอีกฝ่ายมีกลิ่นอายสูงส่งแต่กำเนิด แม้แต่งเป็นชาย กลับสง่างามโดดเด่นไร้ที่เปรียบ

ชั่วขณะนี้หลินสวินที่ตอนแรกนั่งอยู่ก็ลุกขึ้นเช่นกัน เขาไม่อยากนอกคอก เผยความแตกต่างจากคนอื่นอย่างเด่นชัด

“โยวหรัน รีบนั่งลงสิ”

ข้างๆ เผิงเทียนเสียงเดินประกบทุกฝีก้าว นำทางตู๋กูโยวหรันด้วยตัวเอง เชิญนางไปนั่งในที่นั่งประธาน

เพียงแต่ตอนที่ตู๋กูโยวหรันเดินมาถึงข้างกายหลินสวิน จู่ๆ ก็กะพริบดวงตาคู่ใส พูดพร้อมรอยยิ้มบางๆ

“วันนี้ข้าบอกแล้วว่าอย่างไร พวกเราจะยังเจอกันอีก เป็นจริงตามคาดเลย”

ไม่รอหลินสวินเปิดปาก นางก็หันไปพูดกับเผิงเทียนเสียง “งานเลี้ยงวันนี้เจ้าเป็นเจ้าภาพ ที่นั่งประธานควรเป็นเจ้าที่นั่ง ข้านั่งตรงนี้ก็พอ”

ว่าแล้วก็นั่งลงบนที่นั่งว่างข้างๆ หลินสวินอย่างเชื่องช้า

ทุกคนต่างอึ้งงัน

เผิงเทียนเสียงมองหลินสวินแวบหนึ่ง แล้วมองตู๋กูโยวหรันอีกแวบ ครู่หนึ่งถึงยิ้มพูดอย่างใจกว้าง “ก็ดีๆ ทุกท่านก็เชิญนั่งเถอะ”

ว่าพลางเขาเองก็นั่งลง

จนกระทั่งทุกคนนั่งลงเขาจึงยิ้มพูด “คนมาเกือบครบแล้ว คิดว่าทุกท่านคงสงสัยมานานแล้วว่าความลับตะลึงโลกที่ข้าพูดคืออะไร ตอนนี้ข้าเองก็จะไม่อ้อมค้อมแล้ว เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับ ‘ซากสถานทวยเทพ’ ที่ตั้งอยู่นอกด่านนภาอมตะที่สี่สิบเก้า”

ประโยคเดียวทำเอาจิตใจของทุกคนในที่นั้นต่างถูกดึงดูด

มีเพียงตู๋กูโยวหรันที่สีหน้านิ่งสงบ เหมือนเดาออกอยู่ก่อนแล้วว่าความลับที่เผิงเทียนเสียงจะพูดคืออะไร

“ข้าเพิ่งรู้จากข่าวด่วนที่ตระกูลส่งมา เมื่อไม่นานมานี้ในเผ่าเทพนิรันดร์นิรนามแห่งหนึ่งมีข่าวหนึ่งแพร่ออกมา กล่าวว่าอย่างน้อยสิบปี อย่างมากสามสิบปี ‘สมรภูมิทวยเทพ’ ในตำนานจะปรากฏในซากสถานทวยเทพ!”

เสียงเผิงเทียนเสียงต่ำลึก “ถึงตอนนั้น มีเพียงผู้ที่มีชื่อบนศิลาศึกข้ามแดนเท่านั้นจึงจะมีสิทธิ์เข้าสู่ซากสถานทวยเทพ ไปยังสมรภูมิทวยเทพนั่น”

“และตามที่ข่าวนี้บอก ใครที่สามารถอออกมาจากสมรภูมิทวยเทพ ก็มีโอกาสได้รับศุภโชคชั้นเลิศออกมาด้วย!”

ทุกคนต่างจิตใจสั่นไหว ถูกข่าวนี้ดึงดูดอย่างสิ้นเชิง

“ขอถามพี่เผิงว่านี่เป็นศุภโชคอย่างไร” มีคนอดถามไม่ได้

เผิงเทียนเสียงยิ้ม “เรื่องนี้ข้าก็ไม่กล้าพูดเหลวไหล แต่ข้าได้ยินว่านี่เป็นศุภโชคที่ล้ำค่าที่สุดในแดนใหญ่พันศึก เป็นสิ่งที่หลงเหลือมาหลังจากยุคก่อนล่มสลาย!”

ล้ำค่าที่สุด!

ทุกคนตระหนักได้ถึงความแตกต่างของศุภโชคชิ้นนี้อย่างรวดเร็ว

ควรรู้ว่าแม้แดนใหญ่พันศึกจะอันตรายไม่อาจคาดเดา สนามรมสมรภูมิกระจายอยู่มากมาย แต่ก็มีวาสนาและปริศนาที่ไม่มีใครรู้มากมายเช่นกัน

และศุภโชคที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับสมรภูมิทวยเทพ หากใช้คำว่า ‘ล้ำค่าที่สุด’ มาอธิบาย แค่คิดก็รู้ว่าไม่ธรรมดาเพียงใด!

“ทุกท่านอย่าดีใจเร็วเกินไป อยากเข้าร่วมสมรภูมิทวยเทพ ก่อนอื่นจะต้องมีชื่อในศิลาศึกข้ามแดน เพียงแค่ด่านนี้ก็สามารถทำให้ผู้แข็งแกร่งมากมายหมดคุณสมบัติแล้ว”

เผิงเทียนเสียงกล่าวเตือน “และต่อให้มีคุณสมบัติเข้าร่วม ก็จะพบเจอการแก่งแย่งจากบุคคลน่าสะพรึงมากมาย ตามที่ข้ารู้ ในโลกยอดนิรันดร์ตอนนี้ คนชั้นเลิศที่แข็งแกร่งไร้ที่เปรียบไม่รู้เท่าไหร่ต่างเตรียมความพร้อมแล้ว ตัดสินใจจะเข้าร่วม”

คำพูดนี้ทำลายขวัญกำลังใจของทุกคน ทำให้สีหน้าของพวกเขาอดเปลี่ยนไปไม่ได้

ในที่นี้ล้วนเป็นมกุฎมหาจักรพรรดิ ย่อมไม่เป็นห่วงเรื่องที่จะมีชื่อบนศิลาศึกข้ามแดนหรือไม่

ทว่าหากพวกเขาไปประชันกับเหล่าคนชั้นเลิศที่มาจากโลกยอดนิรันดร์ แรงกดดันนี้ไม่ได้หนักธรรมดาแล้ว

แม้ว่าพวกเขาส่วนใหญ่ล้วนมาจากโลกพันจักรวาล ในโลกของตนมีอำนาจเหนือสุด ล้วนเรียกได้ว่าเป็นยักษ์ใหญ่ที่มีเกียรติภูมิ แต่ในใจมีหรือจะไม่รู้ว่า เหล่าคนชั้นเลิศในโลกยอดนิรันดร์เป็นพวกที่น่ากลัวเพียงใด

อย่างเช่นคนเผ่าจักรพรรดิอมตะตระกูลเผิงอย่างเผิงเทียนเสียง ก็ทำให้พวกเขาเองยังต้องให้เกียรติอยู่สามส่วน

สำหรับตู๋กูโยวหรัน ความสูงส่งของฐานะยิ่งทำให้แม้แต่พวกเขายังรู้สึกละอายในฐานะตน ไม่อาจเอื้อมถึง!

หลินสวินเองก็ขมวดคิ้วเช่นกัน

เขาไม่ได้รู้สึกกดดัน แต่ไม่เข้าใจว่าเป็นศุภโชคอะไรที่อยู่ในสมรภูมิทวยเทพ ถึงกับทำให้กระทั่งคนชั้นเลิศในโลกยอดนิรันดร์ยังจะเข้าร่วมด้วย

เกี่ยวข้องกับยุคก่อนหรือ

‘ทำไม เจ้าหลิงเสวียนจื่อก็สนใจหรือ’ ตอนนี้เองตู๋กูโยวหรันที่อยู่ข้างๆ สื่อจิต เสียงใสราวกับน้ำหยดดังขึ้น เผยความเยาะเย้ย

ร่างของหลินสวินแข็งทื่อขึ้นมาอย่างยากจะสังเกต สื่อจิตโดยไม่เผยสีหน้า ‘ที่แท้แม่นางก็รู้ฐานะของข้าน้อยนานแล้ว สายตาเฉียบขาดจริงๆ’

ตู๋กูโยวหรันชูจอกเหล้าขึ้น เม้มปากเบาๆ แล้วถึงค่อยเอ่ยเสียงเบา ‘สหายยุทธ์ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าไม่ได้เบื่อถึงขนาดจะมาเปิดโปงฐานะของเจ้าที่นี่ ถึงอย่างไรเจ้าก็เป็นถึงผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตข้า’

หลินสวินถอนหายใจในใจเบาๆ คราหนึ่ง ที่นกกระจอกเขียวพูดไม่ผิดจริงๆ ผู้หญิงคนนี้เป็นความวุ่นวายอย่างหนึ่งอย่างแน่นอน ใครที่ข้องเกี่ยวด้วยล้วนต้องปวดหัว

ตู๋กูโยวหรันถาม ‘สหายยุทธ์ ข้าสงสัยเกี่ยวกับทางเดินโบราณฟ้าดาราอย่างมาก ได้ยินว่าเจ้ามาจากที่นั่น ไม่รู้ว่าเจ้าเคยได้ยินชื่อมกุฎมหาจักรพรรดิหลินเต้ายวนหรือไม่’

หลินสวินเงียบไปครู่หนึ่ง เอ่ยว่า ‘แม่นางอยากรู้อะไรกันแน่’

ตู๋กูโยวหรันยิ้มขึ้นมา งดงามเลิศล้ำ กล่าว ‘ช่างเถอะ ตอนนี้ไม่เหมาะจะพูดเรื่องพวกนี้ ต่อไปถ้ามีโอกาสค่อยขอคำชี้แนะจากสหายยุทธ์’