Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2500

เจ้าแห่งมรรคาสวรรค์!

ในใจหลินสวินสั่นสะท้าน

ปีนั้นยามเปิดห้องโถงมรรคาสวรรค์ครั้งแรกในหมู่บ้านเฟยอวิ๋นของโลกชั้นล่าง หลินสวินก็เคยเห็นภาพที่เกี่ยวข้องกับเจ้าแห่งมรรคาสวรรค์คราหนึ่ง!

เขายืนอยู่กลางฟ้าดิน ออกหมัดทำลายท้องนภา เบิกทางฟ้า เปิดทวารดวงดาวอย่างแข็งกร้าว ทรงพลังราวกับนายเหนือหัว!

หลังจากเปิดประตูสวรรค์ของทางเดินเมฆาหยกเก้าด่านนั่นแล้ว หลินสวินก็เจอกับพลังเจตจำนงที่เจ้าแห่งมรรคาสวรรค์เหลือไว้

ยามนี้เมื่อเห็นเงาร่างสูงใหญ่หยิ่งผยองนั้นของเจ้าแห่งมรรคาสวรรค์ปรากฏอยู่บนซากปรักหักพัง หลินสวินมีหรือจะจำไม่ได้

‘สำนักดับสิ้นแต่กลับมีความสุข เศษเดนที่โชคดีรอดจากยุคก่อนอย่างเจ้าช่างเสียสติจริงๆ!’

บนซากปรักหักพัง เจ้าแห่งมรรคาสวรรค์เพิ่งปรากฏตัวก็กล่าวหยามเหยียด ผมเผ้าหนวดเคราของเขาดุจสีหมึก ทั่วร่างแผ่อานุภาพชวนประหวั่นเหมือนไม่เสื่อมสูญออกมา

แค่เสียงก็ดังก้องฟ้าราวกับอสนีบาต

เหวยหมิงจื่อแค่นเสียงเย็นชา ใบหน้าไร้ความรู้สึก ‘สามารถรู้ความเป็นมาของข้าได้ ดูท่าว่าเจ้าคงเป็นพวกร้ายกาจคนหนึ่งในยุคนี้ ขอเตือนเจ้าสักประโยค รีบไสหัวไปซะ อย่าหาเรื่องใส่ตัว!’

สิ่งที่ตอบเขาคือหมัดเผด็จการไร้ใดเปรียบของเจ้าแห่งมรรคาสวรรค์

ตูม!

ราวกับหุบเหวหนึ่งพาดขวางกลางฟ้าดิน ยิ่งใหญ่ไร้สิ้นสุด ลึกล้ำยากหยั่งถึง ม้วนกลืนห้วงอากาศ ทุกจุดที่เคลื่อนผ่าน ดวงดาวนอกเวิ้งฟ้าล้วนถูกสอยลงมาทั้งหมด แหลกละเอียดกลายเป็นจุณ โถมเข้าไปในพลังหมัดที่น่าหวาดกลัวนั่น

ฟ้าดินแถบนั้นพลันบิดเบี้ยวพังทลายเหมือนกระดาษเปื่อยยุ่ย

การต่อสู้ปะทุขึ้น เหวยหมิงจื่อแข็งแกร่งเป็นอย่างยิ่ง ห้ำหั่นกับเจ้าแห่งมรรคาสวรรค์อย่างดุเดือด เผยอานุภาพชั้นยอดที่เหนือกว่าบรรพจารย์จักรพรรดิ!

หลังจากการต่อสู้นี้ต่อเนื่องไปครึ่งเค่อ ก็เห็น…

เจ้าแห่งมรรคาสวรรค์พลันส่งเสียงคำรามยาว เบื้องหน้าแผ่ละอองแสงแห่งกาลเวลาที่งามตระการไร้สิ้นสุดออกมาทันที หลอมรวมกับอานุภาพทั้งตัวเขา

จากนั้นเขาจึงซัดหมัดหนึ่งออกไป

ราวกับปั่นป่วนห้วงอากาศ ทำให้สายน้ำแห่งกาลเวลาคลุ้มคลั่ง ภาพทุกอย่างกลางฟ้าดินล้วนเสื่อมถอยและพังทลายอย่างรวดเร็ว

หลินสวินพลันรู้สึกปวดตา ในใจปั่นป่วน

เมื่อทัศนวิสัยกลับมาชัดเจน ก็เห็นเหวยหมิงจื่อกลายร่างเป็นเด็กหนุ่มท่าทางเข้มแข็งองอาจในครู่เดียว เหมือนอ่อนเยาว์ไปหลายปี

ที่น่ากลัวคือมรรควิถีทั้งตัวเขาราวกับถูกเฉือนตัด เสื่อมโทรมถึงขีดสุดในชั่วขณะเดียว!

‘ทวนกระแสเวลา! ช่วงชิงมรรควิถี! เป็นไปไม่ได้ เจ้าครอบครองพลังต้องห้ามนี้ได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้!’

เหวยหมิงจื่อร้องตะโกนอย่างตื่นตระหนก

หมัดของเจ้าแห่งมรรคาสวรรค์ทำให้อายุและมรรควิถีของเขาหวนกลับไปสู่วัยหนุ่ม มีเพียงความทรงจำกับสติปัญญาที่ไม่เปลี่ยนแปลง

แต่เหตุการณ์นี้ช่างน่าขนลุก ทำให้ผู้คนขนพองสยองเกล้า!

ลองนึกดูว่าผู้ฝึกปราณคนหนึ่งที่ไม่ง่ายเลยกว่าจะก้าวสู่ระดับจักรพรรดิ กลับสูญเสียมรรควิถีทั้งหมดในพริบตา คืนสู่วัยหนุ่มยามเพิ่งก้าวสู่หนทางแห่งการฝึกปราณ นั่นเป็นภาพที่น่ากลัวระดับใด

หลินสวินยังสูดหายใจหนาวเยือก ในใจสั่นสะท้าน เกิดลางสังหรณ์อย่างเด่นชัดว่าหมัดที่เจ้าแห่งมรรคาสวรรค์ซัดออกมา เป็นไปได้สูงว่าแฝงพลังพรสวรรค์ขั้นสามของหุบเหวกลืนกินไว้ด้วย!

แต่เมื่อหลินสวินมองโดยละเอียด ภาพทั้งหมดก็พังทลายและหายไปอีกครั้ง ไม่อาจมองเห็นได้อีก

แต่ไม่นานภาพมายาอีกอย่างก็ปรากฏ

หมอกเซียนอบอวล ที่จุดสิ้นสุดของบันไดหินเก้าสิบเก้าขั้นมีเจ้าแห่งมรรคาสวรรค์ยืนอยู่หน้าคฤหาสน์

ในมือเขากำพลังจิตของเหวยหมิงจื่อไว้แน่น

‘ต่อให้ตายก็ไม่มอบกุญแจดอกนั้นมาหรือ ได้ เช่นนั้นข้าจะกำราบเจ้าให้ไม่อาจหลุดพ้นชั่วนิรันดร์!’

เจ้าแห่งมรรคาสวรรค์พูดพลางเผยบานประตูลึกลับประหลาดหนึ่งกลางฝ่ามือ สยบพลังจิตของเหวยหมิงจื่อเข้าไป

‘น่าเสียดายที่หาตำราหยกศุภโชคนั่นไม่เจอ มิฉะนั้นคงได้ลองดูว่าระเบียบมรรคเซียนของยุคก่อนเป็นอย่างไรกันแน่…’

เจ้าแห่งมรรคาสวรรค์ยืนอยู่หน้าประตูตำหนักยอดยุทธ์พลางถอนใจยาว

จากนั้นภาพทุกอย่างจึงหายไป

ในใจหลินสวินม้วนซัด

ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าเหวยหมิงจื่อถูกกำราบได้อย่างไร ปริศนาบางส่วนในใจก็ได้คำตอบด้วยเหตุนี้

‘แต่กุญแจที่เจ้าแห่งมรรคาสวรรค์เสาะหาคืออะไร’

หลินสวินขมวดคิ้ว สาเหตุที่เจ้าแห่งมรรคาสวรรค์กำราบเหวยหมิงจื่อไว้ก็เพื่อกุญแจดอกหนึ่ง นี่ทำให้เขาสงสัยหาใดเปรียบเช่นกัน

หลินสวินขบคิดครู่หนึ่งแล้วส่ายหัว สลัดความคิดฟุ้งซ่านมุ่งหน้าต่อไป หมอกเซียนอบอวล คฤหาสน์หลังนี้ราวกับไม่มีจุดสิ้นสุด กว้างใหญ่ไพศาลหาใดเปรียบ

หืม?

ทันใดนั้นสายตาหลินสวินพลันเหลือบเห็นเงาแสงขาวดุจหิมะสายหนึ่งไหววูบแล้วหายไปในหมอกเซียนที่ห่างไกล

เขาไล่ตามไปทันที

หินเขียวก้อนหนึ่งปรากฏอยู่ในสายตา รูปร่างคล้ายแท่นมรรค

เมื่อหลินสวินมองไป ท่ามกลางความเลือนรางคล้ายมองเห็นว่าในอดีตที่ผ่านมา มีเงาร่างมากมายนั่งขัดสมาธิอยู่บนหินเขียวนั่นเพื่อหยั่งรู้มหามรรคและหลอมมรรคา