Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2530

ตอนที่ 2530 ตำหนักเซียนใจกลาง

นั่นเป็นตำหนักเซียนแห่งหนึ่งจริงๆ ตั้งตระหง่านอยู่บนเก้าสวรรค์ อาบอยู่ในแสงเซียนพร่างพราวทั้งหลัง มีประกายศักดิ์สิทธิ์มากมายไหลลู่ลงมา

ท่ามกลางความเลือนราง คล้ายสามารถมองเห็นว่าบนตำหนักเซียนมีป้ายที่หล่อขึ้นจากทองเซียนประหลาดแขวนอยู่…

ตำหนักเซียนใจกลาง!

และบนเสาสองข้าง สลักอักษรเซียนมหามรรคที่เป็นประกายสองแถว แบ่งเป็น :

ก้มมองดารา ประหนึ่งท่องนภาคราม เคาะระฆังเหล่าเซียนรวมตัว

สูงเหนือเมฆา เชื่อมสรวงสวรรค์ ตีกลองหยกหมื่นเทพมาเยือน!

ทุกคำล้วนงดงาม พุ่งทะลวงเก้าชั้นฟ้าสิบแผ่นดิน

แวบแรกที่เห็นตำหนักเซียนใจกลาง หลินสวินเองก็อดหัวใจสั่นไหวไม่ได้

ที่ตรงนั้นเหมือนที่พักของเหล่าเทพ เป็นสถานที่ถกมรรคของเหล่าเซียน ศักดิ์สิทธิ์เกินไปแล้ว!

“ในตำหนักเซียนใจกลางนั่น คงไม่ใช่มีขุมทรัพย์เทพชั้นยอดของยุคก่อนซ่อนอยู่กระมัง”

“ตามตำนาน ในอารยธรรมเซียนยุทธ์ของยุคก่อน ตำหนักเซียนใจกลางควบคุมสี่พันเก้าร้อยแคว้นแห่งโลกเซียน เป็นสิ่งที่สูงส่งที่สุดของมรรคเซียน คิดไม่ถึงว่าตำนานนี้ดันเป็นความจริง…”

“รีบดูเร็ว นั่นคือสมรภูมิทวยเทพหรือ”

…เสียงอุทานด้วยความตกใจระลอกหนึ่งดังขึ้นใกล้ๆ

หลินสวินมองไปถึงพบว่า พื้นที่รอบๆ โดยมีตำหนักเซียนใจกลางนี้เป็นศูนย์กลางปรากฏเส้นทางหินเขียวสี่สิบเก้าสาย

ปลายทางของเส้นทางหินเขียวทุกเส้น ล้วนมีลานมรรครูปกลีบดอกไม้ ลานมรรคทุกแห่งใหญ่มาก ปูด้วยหยกเทพหินเซียน อบอวลกลิ่นอายผนึกมรรคเซียนที่ลึกลับแปลกประหลาด

ตอนนี้ในลานมรรคสี่สิบเก้าแห่งนั้นมีเงาร่างมากมายยืนอยู่นานแล้ว จำนวนนับพันหมื่น

เป็นเหล่าผู้ฝึกปราณที่เข้าสู่โบราณสถานทวยเทพก่อนหน้านี้นั่นเอง

ปลายทางของเส้นทางหินเขียวที่หลินสวินอยู่ มีเงาร่างหลายร้อยร่างยืนอยู่ในลานมรรค มีทั้งชายและหญิง ทั้งแก่และเด็ก พลังปราณล้วนแตกต่างกัน

ตอนนี้ทุกสายตาล้วนพินิจตำหนักเซียนใจกลางที่อยู่กลางอากาศไกลๆ นั่น เอ่ยถกวิพากษ์วิจารณ์ สีหน้าแตกต่างกันไป

หลินสวินไม่เผยสีหน้า เดินหน้าต่อไป

เขาสังเกตเห็นแล้วว่าพลังระเบียบที่กดข่มอยู่บนร่างยังไม่หายไป ซึ่งก็หมายความว่าไม่สามารถใช้พลังปราณได้

สถานการณ์เช่นนี้ไม่เพียงแค่เขาคนเดียว ผู้ฝึกปราณคนอื่นๆ ที่อยู่ในนี้ก็เช่นเดียวกัน

ไม่เช่นนั้นพวกที่มาถึงก่อนคงพุ่งไปยังตำหนักเซียนใจกลางนั่นทันที เพื่อช่วงชิงศุภโชคในนั้น

‘นี่ก็คือสมรภูมิทวยเทพหรือ’

จนกระทั่งก้าวขึ้นลานมรรคที่อยู่ปลายทางเส้นทางหินเขียวนั่น หลินสวินก็เห็นทันทีว่าในห้วงอากาศสูงที่อยู่ไม่ไกลลานมรรคนัก สนามรบแห่งหนึ่งลอยอยู่ตรงนั้น กว้างใหญ่อย่างมาก สามารถให้มหาจักรพรรดิสองคนต่อสู้กันในนั้นได้

สามารถมองเห็นว่ามันเป็นสีทองอ่อนทั้งหมด เหมือนหล่อขึ้นจากทองเทพ ขณะเดียวกันก็สลักกฎระเบียบฟ้าดินมากมาย พื้นดินของสนามรบเป็นสีเลือดแห้งกรัง ผ่านมาหมื่นกาลก็ยังไม่เคยจางหาย น่าสยดสยองนัก

สนามรบเช่นนี้มีทั้งหมดสี่สิบเก้าแห่ง กระจายอยู่ในพื้นที่ที่ไม่ไกลจากลานมรรคแต่ละแห่ง

“ในตำราโบราณของตระกูลข้าบันทึกไว้ ว่าในยุคก่อนทุกๆ แสนปีตำหนักเซียนใจกลางจะจัดศึกฟ้าเลือกสรรขึ้นหนึ่งครั้ง คนที่ได้รับชัยชนะในสมรภูมิทวยเทพ ก็จะสามารถเข้าสู่ตำหนักเซียนใจกลาง ได้รับมรดกเหนือสุด”

เฒ่าชราคนหนึ่งเอ่ยพูดเสียงต่ำลึก

เกี่ยวกับตำนานนี้หลายคนคุ้นเคยดี ตามข่าวลือ คนที่สามารถเข้าร่วมศึกฟ้าเลือกสรรได้ล้วนเป็นพวกชั้นยอดที่สุดของโลกเซียน เรียกได้ว่าเป็นราชันอหังการของยุคสมัยหนึ่ง

นั่นเป็นการประลองที่แท้จริง เป็นการประชันของบุคคลชั้นยอด ว่ากันว่าเป็นศึกใหญ่ที่พร่างพราวที่สุด ดุเดือดที่สุด และรุนแรงที่สุดของโลกเซียน

ในตอนนั้น เหล่าคนไร้เทียมทาน ผู้โดดเด่นหมื่นกาล เซียนเทพทั่วทุกมุมโลก จะเข้าร่วมสมรภูมิทวยเทพนี้ เรียกได้ว่าเหล่าผู้กล้าต่อสู้อหังการ ช่วงชิงความรุ่งโรจน์

และคนที่สามารถทะลวงผ่านสมรภูมิทวยเทพออกมาได้ ก็จะเป็นบุตรฟ้าเลือกสรรของยุคนั้น สามารถเข้าสู่ตำหนักเซียนใจกลาง ยิ่งสามารถยืนบนจุดสูงสุดของหมื่นกาล หลุดพ้นอย่างแท้จริง!

หลินสวินเองก็เคยได้ยินตำนานเหล่านี้ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าเหตุการณ์ยิ่งใหญ่ของยุคก่อน ดันมีความเป็นไปได้สูงมากว่าจะเป็นความจริง!

“ดูท่าหากอยากไปถึงตำหนักเซียนใจกลางนั่น จะต้องผ่านการคัดเลือกและต่อสู้บนสมรภูมิทวยเทพเป็นชั้นๆ ไป” มีคนพึมพำ

ในข่าวลือ ศึกฟ้าเลือกสรรของยุคก่อนพิถีพิถันมาก

ด่านที่หนึ่งเรียกว่า ‘ครองสังเวียน’ ในลานมรรคแห่งที่สี่สิบเก้า ต่างดำเนินการต่อสู้ครองสังเวียน

ขอเพียงสามารถได้รับชัยชนะเก้าครั้งต่อเนื่องจากสมรภูมิทวยเทพ ก็จะสามารถก้าวออกไป เข้าสู่ด่านที่สอง ‘ล่าสัตว์’

เวลาของด่านครองสังเวียนคือเจ็ดวัน ภายในเจ็ดวันของศึกครองสังเวียน แม้ถูกโจมตีพ่ายแพ้ก็ยังมีโอกาสต่อสู้และเข่นฆ่าใหม่

เจ็ดวันผ่านไป ศึกครองสังเวียนก็จะจบลง

สิ่งที่ควรค่าแก่การพูดถึงคือ ขอเพียงแค่ครองสังเวียนสำเร็จ ก็จะได้รับรางวัลจำนวนมหาศาล!

และคนที่สามารถผ่านการคัดเลือกด่านแล้วด่านเล่าและเข้าสู่ตำหนักเซียนใจกลางได้ในท้ายที่สุด ก็จะได้รับศุภโชคเลิศล้ำที่ซ่อนอยู่ภายใน!

คิดถึงตรงนี้หลายคนอดตื่นเต้นไม่ได้

“ข้ายังนึกว่าโบราณสถานทวยเทพนี้จะอันตรายแค่ไหน เรียกกันว่าเขตผนึกอันดับหนึ่ง มีแต่ตายไร้ทางรอด แต่ตอนนี้ดูท่าก็แค่สังเวียนศึกเท่านั้น” มีคนหัวเราะขึ้นมา

“หากเป็นเพียงแค่สังเวียนศึกก็คงดี…” มีคนเผยความกังวล

ศึกครองสังเวียนตามที่เล่าลือ นั่นไม่ต้องพูดถึงเรื่องเป็นตาย!

นี่น่ากลัวกว่าการเผชิญอันตรายและเหตุไม่คาดฝันใดๆ ถึงอย่างไรหากหมายจะชนะเก้าครั้งติด ย่อมยากจะเลี่ยงการบาดเจ็บและล้มตาย!

และนี่ยังเป็นเพียงด่านแรกเท่านั้น ว่ากันว่าอันตรายการบาดเจ็บล้มตายของด่านที่สอง ‘ล่าสัตว์’ ยิ่งสูงกว่า

“ใครกล้ามั่นใจว่าสิ่งที่พวกเราเผชิญอยู่คือศึกฟ้าเลือกสรรของยุคก่อน ควรรู้ว่ายุคก่อนดับสิ้นไปนานแล้ว”

มีคนสงสัย

หลินสวินยิ้ม หนานหย่งเชียงคนนี้ไม่ปกปิดไอสังหารที่มีต่อตนตั้งแต่ตอนอยู่หน้าศิลาศึกข้ามแดนแล้ว นับว่าสามารถฉวยโอกาสนี้สังหารเขาไปด้วยได้

“เจ้า…”

หนานหย่งเชียงโกรธจนหน้าเขียว ไอสังหารพลุ่งพล่าน

น่าเสียดาย ไม่มีการคุกคามให้พูดถึง พลังปราณของผู้ฝึกปราณในนี้ล้วนถูกกำราบ ทำให้เขาเองก็ทำได้เพียงแค่ถลึงตา

“หลินสวินคนนี้ปากคอเราะราย คุยโวโอ้อวดอย่างไม่กระดาก ความตายมาเยือนแล้วยังไม่รู้ตัว เพียงแต่น่าเสียดายที่ไม่ได้อยู่ลานมรรคเดียวกับเขา ไม่เช่นนั้นจะต้องสังหารเขาเป็นคนแรก!”

ทันใดนั้นเสียงที่เรียบเฉยเย็นชาดังมาจากไกลๆ

หลินสวินหันมองไป ก็เห็นบนลานมรรคแห่งหนึ่งไกลๆ ชายห้าวหาญสวมเกราะจักรพรรดิ ผมยาวสยายคนหนึ่งกำลังมองมา สีหน้าเต็มไปด้วยไอสังหาร

“นี่เป็นขยะตระกูลไหน”

หลินสวินถาม ประหลาดใจมาก เขาไม่มีความทรงจำใดๆ จริงๆ

ทุกคนมองหน้ากัน นั่นคือลี่เฟยจิ้ง มกุฎมหาจักรพรรดิขั้นแปดของตระกูลลี่ เป็นพวกร้ายกาจยิ่งยวดที่ชื่อเสียงเหนือกว่าหนานเทียนเจิงเชียวนะ!

แต่หลินสวินกลับใช้คำว่า ‘ขยะ’ ตรงๆ…

“กำเริบ!”

“บังอาจ! หลินสวิน เจ้ามันสมควรโดนฟันเป็นพันหมื่นชิ้น!”

ห่างออกไป หลายคนข้างกายลี่เฟยจิ้งก่นด่าด้วยความเดือดดาล โกรธยิ่งกว่าลี่เฟยจิ้ง

“พวกขยะ” หลินสวินโยนคำหนึ่งออกไปเบาๆ

คราวนี้ใครต่างก็ดูออก ว่าเห็นชัดว่าหลินสวินจงใจ ก็เหมือนอย่างที่เขาพูด คนที่เย้ยหยันคนอื่นมักต้องขายหน้า!

ลานมรรคมีทั้งหมดสี่สิบเก้าแห่ง ตอนนี้ผู้ฝึกปราณที่กระจายอยู่ภายในต่างสังเกตเห็นภาพนี้ มองเห็นหลินสวิน

ผู้แข็งแกร่งที่เกลียดหลินสวินเข้ากระดูกหลายคนอดหัวเราะเยาะไม่ได้ เจ้าหมอนี่… เห็นชัดว่ายังไม่รู้สถานการณ์ของตน

ส่วนพวกที่ไม่มีความแค้นกับหลินสวิน สีหน้ากลับแตกต่างกันไป ก่อนหน้านี้อวดดีก็ช่างเถอะ แต่ร้องโวยวายในสมรภูมิทวยเทพแห่งนี้… จะไม่ใช่การรนหาที่ตายหรอกหรือ

หลินสวินคนนี้ไร้กลัวเกรงเหมือนในข่าวลือจริงๆ!

และมีคนเลื่อมใสความกล้าอันน่าตกใจของหลินสวิน แต่ก็ทำได้เพียงชื่นชมในใจ ไม่กล้าพูดออกเสียงด้วยกลัวว่าจะเดือดร้อนไปด้วย

นี่เป็นถึงเป้าหมายของทุกคนเชียวนะ

ทว่าภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ กลับเห็นหลินสวินเอ่ยเนิบๆ

“หรือไม่ พวกเจ้าที่อยากรนหาที่ตายยกมือขึ้นให้หมด แจ้งชื่อมา ข้าจะได้จำไว้ดีหรือไม่ ไม่เช่นนั้นรอตอนที่ตายไปแล้ว ข้าจำไม่ได้หรอกนะว่าพวกเจ้าเป็นใคร”

…………………….