Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2554

ตอนที่ 2554 ไม่ขวนขวายปรารถนา มหาเคราะห์มาเอง

ใบของต้นหงเหมิงหมื่นมรรคพลิกตลบ เกิดเสียงดังสวบสาบเหมือนคัมภีร์โบราณเปิดออกทีละหน้า เปล่งเสียงสัทครรลองมหามรรคราวกับท่องคัมภีร์

เหมือนกำลังอธิบายต้นกำเนิดของจักรวาล กระบวนการเกิดของฟ้าดิน

ใต้ต้นไม้มีแค่เงาร่างหนึ่งนั่งสมาธิเงียบๆ ราวกับหินผา ตั้งแต่ต้นจนจบแน่นิ่งไม่ไหวติง แต่กลับมีอานุภาพคงอยู่ตราบนิรันดร์!

พริบตานี้หลินสวินเหมือนหลอมรวมมรรคเซียนและมรรคนรกของยุคก่อนเข้ากับมรรควิถีแห่งตนโดยสมบูรณ์ หล่อเลี้ยงในเตาหลอม เหนือยุคสมัย ไร้ใดเปรียบตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน!

กลิ่นอายด่านเคราะห์ที่ลึกลับยากหยั่งถึงปรากฏโดยไร้สุ้มเสียง

ใต้ต้นหงเหมิง หลินสวินลืมตาขึ้นเงียบๆ

สีหน้าเขาราบเรียบไม่ไหวติง นัยน์ตาดำบริสุทธิ์ว่างเปล่า เขาหยัดร่างขึ้น ยืดเหยียดกล้ามเนื้อทั้งตัว เริ่มสำแดงวิชานานัปการที่ตนครอบครอง

เหมือนไม่รู้ตัวว่ามีมหาเคราะห์ที่ไม่เคยมีมาก่อนกำลังสุกงอม พร้อมกระหน่ำลงมาทุกเมื่อแล้ว

การหลอมรวมหมื่นมรรคจะวิวัฒน์เป็นหมื่นวิชาในยามนี้!

จิตใจหลินสวินตอนนี้ยังคงดื่มด่ำอยู่ในการแจ้งมรรคน่าอัศจรรย์ เมื่อเขาโคจรมรรควิถี วิชามหามรรคนานัปการปรากฏ วิชากระบี่ วิชาหมัด ประทับฝ่ามือ วิชาดรรชนี… มรรคและวิชาที่แตกต่าง สำแดงอานุภาพที่ต่างกันออกมาถึงขีดสุด!

เวลานี้ร่องรอยมรรคนับหมื่นสายตัดสลับกัน กลายเป็นภาพน่าเหลือเชื่อมากมาย ราวกับเซียนทุกองค์สำแดงยุทธ์ บ้างอหังการร้ายกาจ บ้างอานุภาพครองพิภพ บ้างเสรีดุจสายลม…

เทพคำราม มารคำรน ใบต้นหงเหมิงทั้งสามพันแผ่กลิ่นอายวิชามรดกชั้นสูงแห่งมรรคเซียนนับไม่ถ้วนลงมา วิวัฒน์เป็นภาพน่าหวาดกลัวไร้จำกัด ราวกับเทพชั้นสูงนับไม่ถ้วนสำแดงวิชามรรคที่แต่ละองค์ครอบครองพร้อมกัน ทุกองค์ล้วนมีอานุภาพยิ่งใหญ่กำราบกาลนิรันดร์!

มรรถวิถีชั้นยอด มรดกทรงพลัง ไหลเวียนหมุนวน สะท้อนอยู่ในร่างหลินสวินทั้งหมด

เขาเหมือนดั่งจักรพรรดิสวรรค์ ทุกการเคลื่อนไหวมีฟ้าแลบฟ้าคำราม ท้องนภาแตกเป็นเสี่ยงเหมือนจะดับสลายทั่วทิศ ทุกการเคลื่อนไหวล้วนเป็นยอดมรรคา ทรงพลังไร้เทียมทาน!

ต้นหงเหมิงหมื่นมรรคมีใบเขียวสามพัน หมายความว่ามรดกไร้สิ้นสุดของต้นกำเนิดมรรคเซียน กำลังขานรับกับวิชามรรคที่หลินสวินเผยออกมาทั้งหมดในยามนี้

…

ในเวลาเดียวกันบนหน้าผาใต้ตำหนักเซียนใจกลาง

เวลาผ่านไปยี่สิบวันแล้ว

เหล่าผู้ฝึกปราณอย่างฉีหลิงอวิ๋น จงหลีเซียวกำลังเฝ้ารอ เห็นได้ว่ามีความอดทนยิ่ง สำหรับบุคคลอย่างพวกเขา เวลาแค่นี้ไม่นับว่าเป็นอะไร

ต้องรู้ว่าระดับบรรพจารย์จักรพรรดิบางส่วนปิดด่านครั้งหนึ่งก็ใช้เวลาร้อยพันปีไปโดยง่าย!

ทว่าเวลานี้กลิ่นอายด่านเคราะห์น่ากลัวอบอวล ทำให้พวกเขาใจสะท้านพร้อมกัน เงยหน้าขึ้นทันใด

ก็เห็นว่าบนเวิ้งฟ้านั้นไม่รู้ปรากฏเมฆาเคราะห์ดำสนิทดุจสีหมึกตั้งแต่เมื่อไหร่ กลิ่นอายกดดันเหมือนโลกมลายแผ่กระจายตามมา

ความน่ากลัวของกลิ่นอายนั้น ทำให้เหล่าบรรพจารย์จักรพรรดิหน้าเปลี่ยนสีและใจสั่นอย่างอดไม่ได้

“นี่คือด่านเคราะห์ระดับใด น่ากลัวยิ่งนัก!”

ทุกคนในที่นั้นล้วนเป็นผู้มีความรู้กว้างขวาง ฝึกปราณมาถึงตอนนี้ผ่านเรื่องราวทางโลกมากมาย เห็นสรรพสิ่งทั่วหล้าจนชินตา แต่เวลานี้ทุกคนล้วนตื่นตระหนกไม่หยุด เผยสีหน้ายากจะเชื่อ

ด้วยกลิ่นอายด่านเคราะห์เช่นนี้ พวกเขาล้วนไม่เคยได้ยิน ไม่เคยพบเห็นมาก่อน

“นี่… คงไม่ใช่เคราะห์ระดับบรรพจารย์ของหลินสวินนั่นกระมัง”

เวลานี้แม้แต่จงหลีเซียวก็ไม่สงบแล้ว นัยน์ตาหดรัด เต็มไปด้วยความสงสัย

“เคราะห์มกุฎบรรพจารย์ ซ้ำยังเป็นเคราะห์มกุฎบรรพจารย์ที่เป็นประวัติการณ์!”

นัยน์ตาฉีหลิงอวิ๋นก็เผยแววตกใจอย่างยากพบเห็น เสียอาการในเวลานี้

“เป็นไปได้อย่างไร” มู่อี้อึ้งงัน

“ปีนั้นยามข้าบรรลุมกุฎบรรพจารย์ กลิ่นอายของเคราะห์ที่ประสบยังไม่น่ากลัวเช่นนี้”

สีหน้าชือพั่วจวินพลันวูบไหวไม่หยุด

คนพวกนี้ล้วนมาจากน่านฟ้าที่แปด ทั้งตัวเองยังเป็นมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิ ย่อมรู้ดีกว่าคนทั่วไปว่าการบรรลุมกุฎบรรพจารย์นั้นเป็นเรื่องวิปริตน่ากลัวเพียงใด

เพียงเพื่อไขว่คว้าจุดเปลี่ยนแจ้งมรรค ยังอาจกักขังเหล่าบุคคลยอดเยี่ยมได้!

ยามแจ้งมรรคอย่างแท้จริง มหาเคราะห์ที่เผชิญก็ยิ่งแข็งแกร่งถึงขั้นทำให้ผู้คนเกือบสิ้นหวัง

ตอนนั้นพวกเขาก็ทุ่มเทจิตใจเพื่อไขว่คว้าจุดเปลี่ยนแจ้งมรรคนี้ ใช้กำลังทั้งตระกูลจนอุตส่าห์ได้มา

ส่วนตอนข้ามด่านเคราะห์ยิ่งมีผู้อาวุโสตระกูลมากมายเฝ้าระวัง มีสมบัติแห่งยุคนับไม่ถ้วนคุ้มกาย มีโอสถวิเศษที่เรียกได้ว่าสมบัติล้ำค่าแห่งฟ้าดินต่อชะตา…

เรียกได้ว่าระดมกำลังพลทั้งตระกูล เตรียมการพร้อมสรรพ ถึงทำให้พวกเขาก้าวเข้าธรณีประตูของมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิได้ในที่สุด

แต่ต่อให้เป็นเช่นนั้น เท่าที่พวกเขารู้ บุคคลโดดเด่นและมีฐานะเหมือนพวกเขาบางส่วนยังเคยสิ้นชีพในมหาเคราะห์เช่นนี้…

นั่นเป็นถึงบุคคลผู้องอาจที่ยักษ์ใหญ่อมตะใช้เลือดหัวใจนับไม่ถ้วนบ่มเพาะ!

เท่านี้ก็เห็นถึงความน่ากลัวของเคราะห์มกุฎบรรพจารย์แล้ว

ทว่าเทียบกับกลิ่นอายด่านเคราะห์ที่มาอย่างเงียบเชียบตรงหน้านี้แล้ว พวกฉีหลิงอวิ๋นกลับพบว่า เคราะห์บรรพจารย์ที่ตนประสบเมื่อปีนั้นดูไม่มีภัยคุกคามอย่างสิ้นเชิง