Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2589

ตอนที่ 2589 ศาสตร์ปกครองทั่วหล้า

เมืองหลิวเขียว

บนท้องถนนพลุกพล่านจอแจ เสี่ยวซีดูเหม่อลอยจิตใจไม่อยู่กับตัว

เรื่องที่ประสบมาก่อนหน้านี้สร้างแรงโจมตีให้นางมากเกินไป จำเป็นต้องใช้เวลาทำให้ตัวเองสงบลง

หลินสวินไม่ได้พูดอะไรอีก

นี่อาจเป็นราคาของการเติบโต

กระดาษที่ขาวสะอาดแค่ไหน เมื่อผ่านการเคี่ยวกรำของเรื่องราวบนโลก ก็ต้องเปลี่ยนเป็นม้วนภาพที่ต่างออกไป

“สหายยุทธ์”

เนี่ยชิงหรงในชุดคลุมนกกระเรียนสีม่วงเข้ม มาดงามสง่าไล่ตามหลังมา หญิงสาวคนนี้ผิวพรรณนวลผ่อง งดงามมีเสน่ห์ เอวกลมกลึงมือเดียวโอบรอบ เนินอกอวบอิ่มชวนตะลึงสุดขีด เดิมเป็นคนงามไร้ทัดเทียม แต่บุคลิกกลับเย็นชาดุจน้ำแข็ง ให้ความรู้สึกตัดกันเด่นชัดแก่สายตาผู้คน

“มีธุระเชิญพูดมาตรงๆ”

หลินสวินชะงักเท้า หันมองเนี่ยชิงหรง ไม่ได้แปลกใจที่อีกฝ่ายตามมา

เนี่ยชิงหรงหลุบตางามลง เอ่ยเสียงเบา “ข้าเห็นว่าน้องสาวคนนี้จะลงชื่อเข้าร่วมคัดเลือก คิดว่าคงตั้งใจจะมุ่งหน้าไปฝึกปราณที่สำนักศึกษาสองลักษณ์เช่นกัน”

หลินสวินพยักหน้า “ถูกต้อง”

เนี่ยชิงหรงสูดหายใจลึก คล้ายเรียกความกล้า ใช้ดวงตาโตเรียวคู่นั้นมองหลินสวินแล้วเอ่ยว่า “สหายยุทธ์ หากเจ้าเชื่อใจข้า เรื่องนี้ข้าสามารถช่วยเหลือได้”

“เหตุใดต้องทำเช่นนี้” หลินสวินถาม

เนี่ยชิงหรงพิจารณาครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยวาจา “หากข้าบอกว่าอยากผูกสัมพันธ์อันดีกับสหายยุทธ์ สหายยุทธ์จะเชื่อหรือไม่”

หลินสวินกล่าว “เชื่อ”

คำตอบที่ไม่เสียเวลาหยุดคิดเช่นนี้ทำให้เนี่ยชิงหรงอดแปลกใจไม่ได้ เดิมทีนางเตรียมพร้อมจะอธิบายอย่างอดทน แต่ตอนนี้กลับไม่รู้ว่าควรพูดอะไรแล้ว

“ยายหนู เจ้ายินดีมุ่งหน้าไปฝึกปราณที่สำนักศึกษาสองลักษณ์กับนางหรือไม่” หลินสวินเบนสายตามองเสี่ยวซีที่อยู่ข้างตัว

เสี่ยวซีเห็นชัดว่าตื่นเต้นมาก นัยน์ตาใสกระจ่างทอประกายปรารถนา แต่ยังคงกล่าวอย่างลังเลว่า “พี่เต้ายวน ข้าเชื่อฟังท่าน”

ภาพนี้ จู่ๆ ทำให้หลินสวินนึกถึงจ้าวจิ่งเซวียนขึ้นมา

ปีนั้นตอนอยู่ที่ทะเลหมากดาราในดินแดนรกร้างโบราณ อ๋าวเจิ้นเทียนเคยมุ่งหน้ามาหมายจะรับจ้าวจิ่งเซวียนไปร่วมงานชุมนุมเซียนหมื่นมังกรในแดนเจินหลง จ้าวจิ่งเซวียนในตอนนั้นก็ให้อารมณ์และคำตอบแบบนี้เช่นเดียวกัน

เมื่อนึกถึงอดีตที่ผ่านมา หลินสวินก็อดทอยิ้มบางๆ ไม่ได้ ก่อนเอ่ยว่า “เช่นนั้นก็ไป”

เขาเองก็เข้าใจกระจ่างแล้วเช่นกัน ภายหน้าอยู่ในสำนักศึกษาสองลักษณ์ หากมีการดูแลจากเนี่ยชิงหรง ยายหนูเสี่ยวซีคนนี้ไม่มีทางถูกรังแกแน่นอน

และเพราะเหตุนี้เอง ก่อนหน้านี้ตอนที่ตอบคำถามเนี่ยชิงหรง เขาจึงให้คำตอบชัดเจนแก่อีกฝ่าย และถือเป็นการแสดงไมตรีจิตอยู่ในที

เนี่ยชิงหรงเห็นชัดว่าแข็งขันยิ่ง เนตรงามวาววับ ชุ่มฉ่ำดุจริ้วคลื่นยามสารท กล่าวเสียงนุ่ม “ด้วยพรสวรรค์ของน้องสาว ภายหน้าต้องโดดเด่นเฉิดฉายในสำนักศึกษาสองลักษณ์เป็นแน่”

หลินสวินกล่าว “ข้าหวังเพียงให้นางสงบสุขปลอดภัยก็พอ”

เนี่ยชิงหรงอึ้งไปครู่หนึ่ง ก่อนกล่าว “สหายยุทธ์วางใจได้ ในสำนักศึกษาสองลักษณ์ไม่มีใครกล้ามารังแกน้องสาวคนนี้แน่”

เสียงเปี่ยมความมั่นอกมั่นใจอย่างยิ่ง

“ข้าว่างอยู่พอดี ไม่รู้ว่าสำนักศึกษาสองลักษณ์จะต้อนรับคนนอกอย่างข้าไปเยี่ยมเยือนหรือไม่” หลินสวินถาม

เนตรงามของเนี่ยชิงหรงวาววับ น้ำเสียงนุ่มนวลเจือความยินดีเสี้ยวหนึ่ง กล่าวขึ้นว่า “หากสหายยุทธ์สามารถมาเยี่ยมได้ ต้องเป็นเกียรติแก่สำนักศึกษาสองลักษณ์ของข้าแน่”

“ใต้เท้า”

ไกลออกไปฮั่วซิงตูกุลีกุจอเข้ามา โค้งคำนับอย่างเคารพนบนอบให้กับเนี่ยชิงหรงก่อนเป็น จากนั้นจึงหันไปโค้งคำนับกล่าวกับหลินสวิน “พ่อลูกตระกูลฉินจัดการตามสมควรแล้ว ข้าจึงมารายงานต่อผู้อาวุโสโดยเฉพาะ”

หลินสวินร้องอืมคราหนึ่ง ไม่ยินดียินร้าย

เนี่ยชิงหรงจึงเอ่ยขึ้นว่า “ฮั่วซิงตู วันนี้ข้าจะจากไปแล้ว เรื่องคัดเลือกศิษย์ยกให้เจ้าเป็นผู้รับผิดชอบ”

ฮั่วซิงตูรีบพยักหน้าขานรับเป็นพัลวัน

“สหายยุทธ์ จะออกเดินทางเดี๋ยวนี้เลยหรือไม่” เนี่ยชิงหรงทอดสายตามองหลินสวิน

“ได้”

หลินสวินตอบรับ

กระทั่งมองส่งเงาร่างเขาและเนี่ยชิงหรงจนหายลับในบริเวณไกลออกไป ฮั่วซิงตูจึงลอบปาดเหงื่อเย็นคราหนึ่ง ในฐานะบรรพจารย์จักรพรรดิ เขาไม่ได้หวาดหวั่นครั่นคร้ามจากใจเช่นนี้มานานแล้ว

…

สวบ!

ส่วนลึกของชั้นเมฆบนเวิ้งฟ้า ยานสมบัติมหึมาเท่าภูเขาลำหนึ่งบินทะยาน

บนยานสมบัติ หลินสวินเอนพิงหัวยานอย่างสบายๆ ถือน้ำเต้าสุรายกขึ้นดื่ม

ในตัวยานด้านหลังมีเสียงหัวเราะเสนาะหูดังลอยออกมาเป็นพักๆ เสียงหนึ่งหวานหยาดเยิ้มชวนหลงใหล เสียงหนึ่งเจื้อยแจ้วใสกังวาน

นั่นคือบทสนทนาระหว่างเนี่ยชิงหรงกับเสี่ยวซี ตั้งแต่เริ่มเหยียบขึ้นยานสมบัติ เนี่ยชิงหรงก็ตั้งใจผูกมิตรกับเสี่ยวซี ปล่อยวางมาดพูดคุยกับเสี่ยวซี ไม่ทันไรความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ก็ค่อนข้างสนิทสนมกลมเกลียวกันแล้ว

หลินสวินมองเห็นอยู่ในสายตา แต่ไม่ได้พูดอะไร

อันที่จริงเสี่ยวซีเพิ่งออกจากหมู่บ้านเงาเมฆา ได้เห็นและสัมผัสทุกสิ่งทุกอย่างในน่านฟ้าที่หนึ่งเป็นครั้งแรก ทว่าเขาเองก็ไม่ใช่เหมือนกันหรอกหรือ

แต่สิ่งที่ต่างไปจากเสี่ยวซีคือ เขาแค่มีประสบการณ์เจนจัดโชกโชนก็เท่านั้น

หลินสวินดื่มสุราไปพลางขณะหยิบม้วนหยกอันหนึ่งออกมา

นี่คือตำราโบราณชื่อว่า ‘ศาสตร์ปกครองทั่วหล้า’ ที่ซื้อมายามเดินเล่นในเมืองหลิวเขียว บนนั้นบันทึกเรื่องราวบางส่วนที่เกี่ยวกับน่านฟ้าที่หนึ่งเอาไว้

‘สี่แดนใหญ่’

‘สี่สำนักศึกษาใหญ่’

นี่เปรียบได้กับการ ‘จ่ายภาษี’ ในราชวงศ์โลกมนุษย์ โดยเก็บรวบรวมภาษีจากมณฑล รัฐ เมืองเป็นชั้นๆ จากนั้นจึงนำส่งเมืองหลวงของจักรวรรดิ

ในทำนองเดียวกัน การสอบเคอจวี่ที่ดำเนินการในมณฑล รัฐ และเมืองนั้น ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการส่งผู้มีความสามารถไปยังเมืองหลวงของจักรพรรดิ

หากเปรียบเทียบเช่นนี้ น่านฟ้าที่หนึ่งก็เท่ากับอยู่ในบทบาทของระดับมณฑล

และสี่สำนักศึกษาใหญ่ของน่านฟ้าที่หนึ่ง ก็เท่ากับจวนว่าการสี่แห่งที่มีหน้าที่เก็บรวบรวมภาษีและคัดเลือกผู้มีความสามารถประจำมณฑล

เมื่อทำความเข้าใจสิ่งเหล่านี้แล้ว หลินสวินยังอดตกใจและสะท้านสะเทือนไม่ได้

กำลังทรัพย์ สิ่งของ และกำลังคนจากห้าน่านฟ้าใหญ่ ถูกรวมไปให้กับเผ่าจักรพรรดิอมตะจากน่านฟ้าที่หกเหล่านั้นทั้งหมด เผ่าจักรพรรดิอมตะเหล่านั้นไม่อยากแข็งแกร่งยังยาก!

แต่หลินสวินก็รู้ดีว่านี่ก็เหมือนกฎปลาใหญ่กินปลาเล็ก ทรัพยากรฝึกปราณที่เผ่าจักรพรรดิอมตะในน่านฟ้าที่หกเหล่านั้นรวบรวมได้ เกรงว่าก็คง ‘ส่งบรรณาการ’ ไปให้กับน่านฟ้าที่เจ็ดเช่นกัน

การส่งเป็นทอดทีละชั้นเช่นนี้ ก่อให้เกิดระบบและโครงสร้างขุมอำนาจของทั่วทั้งโลกยอดนิรันดร์

คิดๆ แล้วหลินสวินเริ่มจดจ่อศึกษาขุมอำนาจของสี่สำนักศึกษาใหญ่

เบื้องหลังสำนักศึกษาสองลักษณ์มีสามเผ่าจักรพรรดิอมตะคอยหนุนอยู่ ได้แก่ ตระกูลเฮ่อ ตระกูลจู้ และตระกูลหง

หนึ่งในนั้นหลินสวินคุ้นเคยกับตระกูลเฮ่อมาก เป็นตระกูลเฮ่อในสี่เผ่าจักรพรรดิอมตะใหญ่ที่มีตระกูลเหวิน เหิง เผิง และเฮ่อ ซึ่งก็คือเผ่าจักรพรรดิอมตะที่ ‘บรรพจารย์จักรพรรดิอวิ้นหยวน’ อยู่

ตระกูลจู้ หลินสวินก็ไม่ได้รู้สึกแปลกหน้า

ปีนั้นตอนอยู่เมืองพยัคฆ์ครองในด่านนภาอมตะที่สองของแดนใหญ่พันศึก เขาเคยเข้าร่วมงานเลี้ยงที่เผิงเทียนเสียงจัดขึ้นที่จวนเจ้าเมือง ในงานเลี้ยงครั้งนั้นหลินสวินได้สังหารมกุฎมหาจักรพรรดิคนหนึ่งที่ชื่อจู้หลิน

จู้หลินคนนี้ก็คือคนตระกูลจู้จากน่านฟ้าที่หก!

เมื่ออ่านมาถึงตรงนี้ หัวคิ้วหลินสวินก็อดขมวดน้อยๆ ไม่ได้

เขาไม่นึกเลยว่าในขุมอำนาจเผ่าจักรพรรดิอมตะที่หนุนอยู่เบื้องหลังสำนักศึกษาสองลักษณ์ ถึงกับมีขุมอำนาจศัตรูคู่แค้นเช่นนี้อยู่ด้วย

ควรรู้ว่าบรรดาเผ่าจักรพรรดิอมตะทั้งหมดที่ออกประกาศจับหลินสวินในประกาศจับที่กระจายไปทุกเมืองทั่วหล้าในตอนนี้ ก็มีตระกูลจู้ที่ว่านี้ด้วย!

หลินสวินไม่ได้นึกกลัวอะไร แต่เขากลับไม่อาจไม่พิจารณาว่าภายหน้าหากฐานะของตนเปิดเผย เสี่ยวซีที่เกี่ยวข้องกับตนจะพลอยเดือดร้อนยามอยู่ในสำนักศึกษาสองลักษณ์ด้วยหรือไม่

‘ดูท่า เรื่องนี้จำเป็นต้องจัดการสักหน่อยถึงจะได้…’ หลินสวินใคร่ครวญ หากไม่กำจัดภัยเงียบเช่นนี้ทิ้ง จะส่งผลร้ายไม่เกิดประโยชน์ต่อเสี่ยวซีแน่นอน

ขณะที่กำลังครุ่นคิดพิจารณา หลินสวินคล้ายรู้สึกถึงบางอย่าง นัยน์ตาหันขวับไปมองบริเวณไกลๆ ทันที

เกือบจะในเวลาเดียวกัน เสียงหัวเราะลั่นสายหนึ่งดังลอยมาจากส่วนลึกของชั้นเมฆไกลโพ้น

“ฮ่าๆๆ ไม่นึกว่าจะถึงกับพบยานสมบัติของรองเจ้าสำนักเนี่ยอยู่ที่นี่ นี่คงจะเป็นลิขิตสวรรค์กระมัง”

ก็เห็นชั้นเมฆถล่มทลาย ห้วงอากาศสั่นรุนแรง เงาร่างที่อานุภาพกร้าวแกร่ง ประกายคมแสบตาทั้งกลุ่มพลันเคลื่อนไหวผ่านอากาศเข้ามา

ทันทีที่ปรากฏตัวก็ขวางเส้นทางเบื้องหน้ายานสมบัติอยู่ไกลๆ จัดวางกระบวน จิตรับรู้เป็นสายๆ กวาดขวางเข้ามาประหนึ่งครอบฟ้าคลุมดิน

อานุภาพเกรียงไกร!

………………..