Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2591

ตอนที่ 2591 เหลิ่งชิงเสวี่ย

เช่นนั้นก็ดีหรือ

เนี่ยชิงหรงอดอึ้งไปไม่ได้ ดวงตางามทอประกายซับซ้อน

หลินสวินมองปราดเดียวก็รู้ว่าเข้าใจผิดแล้ว จึงยิ้มกล่าว “บอกตามตรง ข้ามีความแค้นกับตระกูลจู้ หากเจ้าอยากรับช่วงต่อสำนักศึกษาสองลักษณ์ ข้าไม่ถือสาที่จะช่วยเหลือเจ้าอีกแรง”

ที่แท้เป็นเช่นนี้เอง… เนี่ยชิงหรงเข้าใจแล้ว จากนั้นพลันตกใจ มีความแค้นกับตระกูลจู้!?

ตระกูลจู้เป็นถึงขุมอำนาจใหญ่ในน่านฟ้าที่หก น่านฟ้าที่หนึ่งแห่งนี้ ต่อให้คนทั่วไปอยากจะผูกแค้นกับตระกูลจู้ เกรงว่าคุณสมบัติยังไม่ถึงด้วยซ้ำ

สิ่งที่ทำให้เนี่ยชิงหรงตกใจยิ่งกว่าคือ หลินสวินถึงกับเป็นฝ่ายเสนอว่าจะช่วยนางชิงตำแหน่งเจ้าสำนักอีกด้วย นี่อยู่เหนือความคาดหมายของนางโดยสิ้นเชิง

ครู่ใหญ่กว่าเนี่ยชิงหรงจะเอ่ยเสียงเบา “สหายยุทธ์ บังอาจถามสักเรื่องได้หรือไม่ เจ้า… เป็นใครกันแน่”

“ในใจเจ้าน่าจะเดาอะไรออกบ้างแล้วกระมัง” หลินสวินแววตาเร้นลึก

ขณะนี้เนี่ยชิงหรงราวถูกสายฟ้าฟาด เงยหน้าขึ้นขวับ เนตรดาราจ้องมองหลินสวิน ก่อนเอ่ยตะกุกตะกัก “สหายยุทธ์คงจะไม่ใช่… ไม่ใช่…”

หลินสวินพยักหน้า “ข้าแซ่หลิน”

เฮือก!

เนี่ยชิงหรงสูดหายใจสะท้าน หน้าอกอิ่มนูนตรงหน้าแทบจะหลุดร่วงจากเสื้อผ้าบางๆ นั่นออกมา เห็นชัดว่าตะลึงอย่างยิ่ง

“เรื่องนี้ข้าไม่มีทางแพร่งพรายแม้แต่คำเดียวเด็ดขาด!” เนิ่นนานกว่าเนี่ยชิงหรงจะค่อยๆ สงบอารมณ์ลงมา ก่อนให้สัญญาขึงขังดุจดั่งลั่นคำสาบาน

หลินสวินยกยิ้ม กล่าวอย่างมีนัยลึกล้ำ “ในเมื่อข้ากล้าให้เจ้ารู้ ย่อมไม่กลัวเจ้าเปิดเผย เรื่องที่ข้าพูดไปก่อนหน้านี้เจ้าสามารถพิจารณาดูก่อนได้ ไม่ต้องรีบร้อนตอบข้า”

เนี่ยชิงหรงร้องอืมคราหนึ่ง ชั่วขณะนี้จู่ๆ ในใจนางพลันมีความว้าวุ่นอยู่บ้างอย่างบอกไม่ถูก

ข้อเสนอของหลินสวินก็เหมือนสิ่งล่อใจที่ไม่อาจปฏิเสธ กระตุ้นจิตใจของนางที่อดทนมาเกือบพันปี

‘หากชิงตำแหน่งเจ้าสำนักมาได้ ไม่เพียงจะได้รับทรัพยากรฝึกปราณที่มากขึ้น ยังจะถูกตระกูลเฮ่อให้ความสำคัญ ถึงตอนนั้นยังอาจสามารถเข้าไปแก่งแย่งตำแหน่งในสำนักศึกษาเก้าทมิฬของน่านฟ้าที่สองได้…’

เนี่ยชิงหรงเป็นบรรพจารย์จักรพรรดิ ทั้งยังแจ้งมรรคนานแล้ว เพียงแต่ด้วยทรัพยากรฝึกปราณที่นางมีในครอบครอง ต่อให้โหมฝึกนับปีไม่ถ้วน ก็ไม่เพียงพอจะให้นางคว้าโอกาสแจ้งมรรคอมตะได้สักนิด

สาเหตุอยู่ที่ธรณีประตูมรรคาอมตะนี้สูงเกินไปจริงๆ สูงจนถึงขั้นทำให้บรรพจารย์จักรพรรดิอย่างนางยังยากจะเอื้อมถึง

แต่หากสามารถเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ กลายเป็นเจ้าสำนักของสำนักศึกษาสองลักษณ์ได้…

ขอเพียงอุตสาหะทำงานไม่กี่พันปี ก็สามารถได้รับโอกาสที่ตระกูลเฮ่อมอบให้ มีแนวโน้มสูงว่าอาจถูกส่งตัวไปยังน่านฟ้าที่สอง!

ถึงขั้นที่หากแสดงฝีมือโดดเด่น อาจได้รับความสำคัญจากตระกูลเฮ่อ ดีไม่ดีจะสามารถเข้าฝึกปราณที่น่านฟ้าที่หกได้โดยตรง!

ถึงตอนนั้นต่อให้ไปแสวงหามรรคาอมตะก็จะมีหวังค่อนข้างสูง!

ใช่แล้ว มีหวัง!

สำหรับบรรพจารย์จักรพรรดิในน่านฟ้าที่หนึ่ง ต่อให้มีความหวังแม้เพียงเสี้ยว ก็สามารถทำให้พวกเขาไปแก่งแย่งสุดชีวิต

เนี่ยชิงหรงย่อมไม่ใช่ข้อยกเว้นเช่นเดียวกัน

แต่นางเองก็รู้ดีเช่นกัน ว่าหากตกลงให้หลินสวินช่วย ก็มีแนวโน้มสูงว่าต้องรับความเสี่ยงซึ่งไม่อาจคาดเดาได้

เพราะเขาคือหลินสวิน!

เป็นบุคคลเย้ยฟ้าที่มีชื่อเสียงชั่วร้ายกึกก้องไปทั้งโลกยอดนิรันดร์ในตอนนี้!

คนทั่วหล้าในตอนนี้ ถึงขั้นคิดว่าหลินสวินซึ่งมาจากทางเดินโบราณฟ้าดารา สามารถถูกขุมอำนาจน่าสะพรึงสามน่านฟ้าใหญ่อย่างน่านฟ้าที่หก เจ็ด และแปดมองเป็นศัตรูร่วมกันได้ นี่ต้องเรียกว่าเป็น ‘นักโทษประกาศจับอันดับหนึ่งในโลกยอดนิรันดร์’ แล้ว!

เกี่ยวข้องกับคนเช่นนี้ มีหรือจะไม่ต้องรับความเสี่ยง

เนี่ยชิงหรงสีหน้าเปลี่ยนไปมา เวลานี้ในใจนางว้าวุ่นอย่างที่สุด ทั้งใจเต้นกับข้อเสนอของหลินสวิน และหวาดกลัวความเสี่ยงไร้รูปที่จะประดังเข้ามา

…

ครึ่งเดือนต่อมาหลังออกจากเมืองหลิวเขียว

ในที่สุดพวกหลินสวินก็มาถึงสำนักศึกษาสองลักษณ์

หมู่เขาเรียงราย เมฆมงคลลอยเอื่อย ละอองแสงแรกกำเนิดหนาแน่นไหลวนร่ายระบำกลางเวิ้งฟ้า ภายใต้แสงอาทิตย์สาดส่อง เจือประกายแสงวิเศษศักดิ์สิทธิ์ที่งดงามพร่าเลือน

อาคารโบราณเป็นทิวแถวดุจดั่งดาวกระจายเต็มฟ้า ประดับประดากลางหมู่เขาวิจิตรเขียวขจี ทอดมองจากไกลๆ ประหนึ่งเขตแดนเซียนนอกโลก

นี่ก็คือสถานที่ตั้งของสำนักศึกษาสองลักษณ์ ขุมอำนาจอันดับหนึ่งแห่งแดนทุ่งบูรพา…

เทือกเขาเสินถู

เขามงคลแห่งหนึ่งที่เรียกได้ว่าเป็นเลิศในน่านฟ้าที่หนึ่ง!

เพียงแค่มองจากไกลๆ หลินสวินก็ระบุได้ว่าที่แห่งนี้เหมาะแก่การฝึกปราณอย่างยิ่ง หากสามปีก่อนเขาฝึกปราณอยู่ที่นี่ เกรงว่าอาการบาดเจ็บคงหายเร็วกว่านี้

ควรรู้ว่าด้วยพลังในตอนนี้ของเขา เขาแดนมงคลในความหมายทั่วไปไม่สามารถเติมเต็มความต้องการในการฝึกปราณของเขาได้สักนิด

นี่ก็คือปัญหาของพลังปราณที่สูงเกินไป

อิงจากบันทึกในศาสตร์ปกครองทั่วหล้า หากไม่จำเป็นไม่มีคนใหญ่คนโตระดับอมตะคนไหนยินดีรั้งอยู่ในน่านฟ้าที่หนึ่งเป็นเวลานานๆ

สาเหตุเป็นเพราะกฎระเบียบฟ้าดินรวมถึงเขาวิญญาณแดนมงคลของน่าฟ้านี้ รองรับความต้องการในการฝึกปราณของระดับอมตะไม่ไหวสักนิด

เหมือนอย่างเทือกเขาเสินถูนี้ บางทีอาจสามารถเติมเต็มมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิอย่างหลินสวินได้ แต่หากเปลี่ยนเป็นระดับอมตะมาฝึกปราณที่นี่ ไม่พ้นสามปีห้าปี ไอวิญญาณแรกกำเนิดที่เกิดขึ้นทั่วทั้งเทือกเขานี้ต้องถูกดูดกลืนไปจนเกลี้ยง!