Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2592

ตอนที่ 2592 เจ้าสำนักเรียนเชิญ

เนิ่นนานกว่าเนี่ยชิงหรงจะทอดสายตามองเหลิ่งชิงเสวี่ย เอ่ยว่า “ชิงเสวี่ย เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าพบเจออะไรระหว่างทางกลับมา”

เหลิ่งชิงเสวี่ยอึ้งไป

จากนั้นเนี่ยชิงหรงก็เล่าเรื่องที่ถูกพวกหยวนวั่นฉงจากสำนักศึกษาเยือกแข็งขวางทางให้ฟัง

ใบหน้างามของเหลิ่งชิงเสวี่ยเปลี่ยนไปเล็กน้อย กล่าวว่า “เกี่ยวข้องกับสำนักศึกษาเยือกแข็งอีกแล้ว!”

เนี่ยชิงหรงกล่าว “เส้นทางที่ข้าเดินทางกลับมีเพียงคนระดับสูงในสำนักศึกษาสองลักษณ์ของพวกเราเท่านั้นที่รู้ แต่ระหว่างทางกลับเจอการขัดขวางเช่นนี้ นี่ก็ผิดวิสัยเกินไปแล้ว”

“ท่านกำลังสงสัยว่าเจ้าสำนักเป็นคนปล่อยข่าวให้สำนักศึกษาเยือกแข็งรู้ก่อนล่วงหน้าหรือ” เนตรดาราของเหลิ่งชิงเสวี่ยทอลำแสงเย็น

เวลานี้เนี่ยชิงหรงใจเย็นลงมาแล้ว กล่าวว่า “ตอนนี้ยังสรุปชัดไม่ได้ แต่ถ้ายืนยันได้ว่าที่ใต้เท้าเหนียนอวิ๋นจิ่งถูกกำราบ เพราะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเทียบจดหมายฉบับนั้นจากสำนักศึกษาเยือกแข็ง เช่นนั้นข้าก็มีเหตุผลให้สงสัยว่าเรื่องที่เส้นทางการเดินทางของข้ารั่วไหล เป็นไปได้สูงว่าอาจเกี่ยวข้องกับเจ้าสำนัก”

“นี่… เขาคิดจะทำอะไรกันแน่”

ดวงหน้างดงามดุจภาพวาดของเหลิ่งชิงเสวี่ยวูบไหวไปมา เนิ่นนานกว่าจะเอ่ยพูด “พี่สาว เบื้องหลังสำนักศึกษาสองลักษณ์ยังมีตระกูลเฮ่อและตระกูลหงหนุนอยู่ ตอนนี้เกิดเรื่องร้ายแรงเช่นนี้ขึ้น ต้องติดต่อสองขุมอำนาจใหญ่สักหน่อยหรือไม่”

“น้ำอยู่ไกลดับไฟใกล้ไม่ได้”

เนี่ยชิงหรงถอนใจเบาๆ “ทุกๆ สามปี ‘ทูตท่องสวรรค์’ จากสองขุมอำนาจใหญ่นี้จึงจะปรากฏตัวหนึ่งหน แม้พวกเราจะอยากติดต่อไปก่อน แต่ในเวลาอันสั้นก็ไม่มีทางที่ทูตท่องสวรรค์จะปรากฏตัวได้โดยเด็ดขาด”

“ถ้าอย่างนั้นพวกเราควรถือจังหวะนี้หนีไปจากสำนักศึกษาสองลักษณ์โดยด่วน ไปเก็บตัวกันก่อน รอให้ทูตท่องสวรรค์มาค่อยรายงานเรื่องตามจริงทีหลังหรือ” เหลิ่งชิงเสวี่ยถาม

เนี่ยชิงหรงส่ายหน้ากล่าวว่า “ไม่ได้ ใต้เท้าเหนียนอวิ๋นจิ่งเป็นตายยังไม่รู้ พวกเราจะอยู่เฉยไม่สนใจได้อย่างไร”

“เช่นนั้นพี่สาวท่านว่าควรทำอย่างไร” เหลิ่งชิงเสวี่ยไร้กลยุทธ์รับมือไปชั่วขณะ

ในใจเนี่ยชิงหรงผุดความเวทนาขึ้น

ในสำนักศึกษาสองลักษณ์ เหลิ่งชิงเสวี่ยเป็นบุคคลที่พิเศษอย่างยิ่ง นางรากฐานยอดเยี่ยม จิตใจดุจสายน้ำ ดูเหมือนเป็นบรรพจารย์จักรพรรดิคนหนึ่งที่พลังแข็งแกร่ง แต่หลายปีมานี้หมุกมุ่นอยู่กับการเคี่ยวกรำมาโดยตลอด ไม่ฝักใฝ่เรื่องทางโลก

ในใจเนี่ยชิงหรง เหลิ่งชิงเสวี่ยเปรียบดั่งคันฉ่องผ่องแผ้วเหนือโลกีย์ ให้นางมาจัดการเรื่องอันตรายคาดการณ์ไม่ได้พวกนั้น เห็นชัดว่าน่าลำบากใจเกินไป

“ใต้เท้า แขกกิตติมศักดิ์สองท่านนั้นรับรองอย่างเหมาะสมแล้วขอรับ”

ไกลออกไปเงาร่างเด็กรับใช้ชิงอวิ๋นปรากฏขึ้น เอ่ยกล่าวเสียงกังวาน

เนี่ยชิงหรงพยักหน้า “เจ้าออกไปก่อนเถอะ”

จนกระทั่งเงาร่างของชิงอวิ๋นหายลับไป เหลิ่งชิงเสวี่ยก็อดใคร่รู้ไม่ได้ “พี่สาว ครั้งนี้ท่านยังพาสหายกลับมาด้วยกันหรือ”

เนี่ยชิงหรงนิ่งเงียบไปครู่หนึ่งก่อนกล่าวว่า “ชิงเสวี่ย เจ้าไม่ใช่ถามข้าว่าตอนนี้ควรทำอย่างไรหรือ ข้าตัดสินใจแล้ว ครั้งนี้จะให้โหยวเชียนเหิงชดใช้ความชั่วร้ายของตัวเอง!”

ดวงตางามทอประกายเด็ดขาด

โหยวเชียนเหิง!

ก็คือเจ้าสำนักคนปัจจุบันของสำนักศึกษาสองลักษณ์

“พี่สาว ท่านว่าควรทำอย่างไร”

เนตรดาราของเหลิ่งชิงเสวี่ยวาววับ ไม่ได้หวาดกลัวและกังวล

“เมื่อครู่เจ้าไม่ได้ถามข้าเรื่องแขกกิตติมศักดิ์สองคนนั้นหรือ หากสหายยุทธ์หนึ่งในนั้นลงมือช่วยเหลือพวกเรา ต่อให้ฆ่าโหยวเชียนเหิงก็ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ”

พอเนี่ยชิงหรงนึกถึงภาพต่างๆ ที่หลินสวินโจมตีสังหารพวกหยวนวั่นฉง ในอกพลันร้อนวูบวาบ สั่นสะท้านไม่หาย

“พี่สาว ข้าจะไปพบแขกคนนั้นที่ท่านพูดถึงหน่อย ดูว่าเขาจะเก่งกาจเหมือนอย่างที่ท่านพูดหรือไม่” เหลิ่งชิงเสวี่ยกล่าว แววตาทอแววใคร่รู้

“อย่า”

เนี่ยชิงหรงรีบห้ามทันควัน “ชิงเสวี่ย นั่นเป็นถึงพวกน่าสะพรึงผิดผู้ผิดคน เรื่องนี้ให้ข้าจัดการดีกว่า”

นางห่วงว่านิสัยของเหลิ่งชิงเสวี่ย หากไม่ระวังไปแตะต่อมโทสะหลินสวินเข้า นั่นย่อมไม่คุ้ม

แต่เนี่ยชิงหรงยิ่งทำแบบนี้เหลิ่งชิงเสวี่ยก็ยิ่งอยากรู้เข้าไปใหญ่ กล่าวว่า “ข้าแค่ดูไกลๆ ได้หรือไม่”

เนี่ยชิงหรงลังเลครู่หนึ่ง แต่ยังคงตอบตกลง “จำไว้ แค่มองอยู่ไกลๆ อย่าทำอะไรที่เป็นการหยั่งเชิงเด็ดขาด”

เหลิ่งชิงเสวี่ยรับปากรวดเร็ว

…

บริเวณไหล่เขา ในลานเรือนที่มีสะพานเล็กสายน้ำไหลแห่งหนึ่ง ต้นไม้เก่าแก่ขยายกรากลึก ดอกไม้ประหลาดหญ้ามงคลชูช่อประชันความงาม กระเรียนเซียนสีขาวหิมะพันธุ์ดีฝูงหนึ่งร่ายระบำร่อนลงบนทะเลสาบเขียวมรกตดุจอัญมณี เปล่งเสียงร้องขานเจื้อยแจ้วไม่ขาดสาย

หลินสวินนั่งตามสบายบนหินเขียวริมทะเลสาบ ตั้งน้ำเต้าสุราไว้ข้างตัว มือจับเบ็ดก้านไม้ไผ่สีเขียวมรกตคันหนึ่ง ท่วงท่าสบายอารมณ์ ลมทะเลสาบเย็นสบายพัดโชยมาเป็นระลอกๆ เจือไอวิญญาณเข้มข้นทำให้คนสดชื่นผ่อนคลาย

ส่วนเสี่ยวซีกำลังเที่ยวเล่นไปรอบๆ เพิ่งมาถึงสำนักศึกษาสองลักษณ์เป็นครั้งแรก สำหรับนางแล้วทุกอย่างล้วนแปลกใหม่ แม้ภายในใจจะตุ๊มๆ ต่อมๆ แต่กลับบังเกิดความเฝ้ารอมากมาย