Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2596

ตอนที่ 2596 ย่างปลาและฆ่าคน

เวิ้งฟ้ากว้างใหญ่ เมฆมงคลมากมาย

จินจิ่วอิ๋นชี้ออกไปไกลพลางกล่าว “ห่างออกไปก็คือเทือกเขาเสินถู เขามงคลอันดับหนึ่งของแดนทุ่งบูรพา สำนักศึกษาสองลักษณ์ครองอาณาเขตอยู่ในนั้น”

เขาคือหนึ่งในรองเจ้าสำนักแห่งสำนักศึกษาเยือกแข็ง รูปร่างกำยำ ผมเผ้าหนวดเคราราวกับทวน ห้าวหาญหยิ่งทะนง

การเคลื่อนไหวครั้งนี้นำขบวนโดยเขา

“จนถึงตอนนี้ข้าก็ยังคิดไม่ออก ด้วยพลังต่อสู้ของเนี่ยชิงหรง จะฆ่าโหยวเชียนเหิงที่ครอบครองพลังระเบียบระดับปฐพีขั้นสามได้อย่างไร ผู้หญิงคนนี้เปลี่ยนเป็นน่ากลัวเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”

หวงเจิ้นรองเจ้าสำนักแห่งสำนักศึกษาเยือกแข็งอีกคนที่อยู่ด้านข้างขมวดคิ้วเอ่ยปาก

เขาสวมชุดขนนก คิ้วกระบี่เนตรดารา เท้าเหยียบบนภาพสุริยันจันทราภูผาธารา อาภรณ์สะบัดโบก สง่างามอาจอง

“ตระกูลจู้ชิงพลังระเบียบระดับสวรรค์อันใหม่ไปได้แล้ว ใช้เวลาไม่นานก็จะย้ายถิ่นฐานมุ่งหน้าไปตั้งรกรากบนน่านฟ้าที่เจ็ด ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ เนี่ยชิงหรงยังกล้าสังหารโหยวเชียนเหิงที่มีตระกูลจู้หนุนหลัง ช่างกล้าเกินไปจริงๆ”

หญิงสาวคนหนึ่งที่อยู่ข้างหวงเจิ้น สวมชุดดำ ผมขาวโพลนแผ่สยาย มือถือตะกร้าดอกไม้ใบหนึ่ง ท่าทางอรชรงามสง่าก็เอ่ยปากเจือความทอดถอนใจ

นางคือซืออวิ๋นเฟย เป็นหนึ่งในรองเจ้าสำนักแห่งสำนักศึกษาเยือกแข็งเช่นกัน

“จากข่าวที่ข้าได้มา คนที่ฆ่าโหยวเชียนเหิงไม่ใช่เนี่ยชิงหรง แต่เป็นบุคคลปริศนาที่มาลึกลับคนหนึ่ง เนี่ยชิงหรงแค่ได้ประโยชน์เท่านั้น ไม่อย่างนั้นตำแหน่งเจ้าสำนักของสำนักศึกษาสองลักษณ์มีหรือจะตกสู่มือนาง”

จินจิ่วอิ๋นที่เป็นผู้นำเอ่ยเรียบๆ

หวงเจิ้นกับซืออวิ๋นเฟยเผยสีหน้ากระจ่าง อย่างนี้สิค่อยสมเหตุสมผล

เมื่อโหยวเชียนเหิง เหนียนอวิ๋นจิ่ง หย่งเฟยตู้ตาย ผู้มีสิทธิ์ครองตำแหน่งเจ้าสำนักของสำนักศึกษาสองลักษณ์ ก็มีแค่เนี่ยชิงหรงกับเหลิ่งชิงเสวี่ย

เหลิ่งชิงเสวี่ยคนนี้ไม่สนใจเรื่องทางโลก ไม่คิดแก่งแย่งกับผู้ใด เนี่ยชิงหรงฉวยโอกาสครองตำแหน่งเจ้าสำนักได้ก็เป็นเรื่องสมเหตุผล

“พี่จินรู้ไหมว่าบุคคลปริศนานั่นเป็นใคร” หวงเจิ้นเอ่ยถาม

จินจิ่วอิ๋นใคร่ครวญครู่หนึ่งแล้วกล่าว “นี่ก็ไม่แน่ใจนัก พวกเจ้าก็รู้ว่าในสำนักศึกษาสองลักษณ์มีตัวหมากที่สำนักศึกษาเยือกแข็งของพวกเราลอบวางไว้อยู่ แต่จากข่าวที่เขาส่งมาก็ยังไม่รู้ว่าบุคคลปริศนานี้เป็นใครเช่นกัน”

“ส่วนเนี่ยชิงหรงที่เพิ่งครองตำแหน่งเจ้าสำนัก ก็ผลักสาเหตุการตายทั้งหมดของโหยวเชียนเหิงกับหย่งเฟยตู้ไปให้บุคคลปริศนานี่ นี่ก็แปลกประหลาดนัก หากพูดว่าบุคคลปริศนานี่เป็นผู้ที่เนี่ยชิงหรงเชิญมา เนี่ยชิงหรงมีหรือจะกล้าสาดโคลนพวกนี้ใส่บุคคลปริศนานั่น”

หวงเจิ้นกับซืออวิ๋นเฟยก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ เรื่องนี้แปลกประหลาดมากจริงๆ

“ไม่ว่าอย่างไร การเคลื่อนไหวครั้งนี้ของพวกเราก็คือการหาความจริงของสำนักศึกษาสองลักษณ์ นอกจากนี้แม้ว่าโหยวเชียนเหิงจะตาย แต่ตอนเขามีชีวิตอยู่เคยส่งข่าวว่าบนตัวเนี่ยชิงหรงนั่นมีแผนภาพเกี่ยวกับพลังระเบียบอยู่ชิ้นหนึ่ง ขอเพียงพวกเรากำจัดเนี่ยชิงหรงได้ แผนภาพนี้ก็จะเป็นของพวกเราสำนักศึกษาเยือกแข็ง”

นัยน์ตาจินจิ่วอิ๋นฉายแววเยียบเย็น กล่าวว่า “แต่พวกเจ้าก็รู้ว่าก่อนหน้านี้ไม่นาน การเคลื่อนไหวของรองเจ้าสำนักหยวนวั่นฉงกลับล้มเหลว ทั้งเป็นไปได้สูงว่าจะสิ้นชีพแล้ว เรื่องนี้ยั่วโทสะเจ้าสำนักของพวกเรา คิดว่าโหยวเชียนเหิงใช้กลลวง จงใจฉวยโอกาสนี้วางกับดักใส่พวกเราสำนักศึกษาเยือกแข็ง”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หว่างคิ้วของหวงเจิ้นกับซืออวิ๋นเฟยก็ฉายแววเคร่งขรึมเย็นชา

การตายของพวกหยวนวั่นฉงน่าสงสัยเป็นอย่างยิ่ง ทำให้พวกเขาแคลงใจว่าทุกอย่างนี้เป็นแผนการของสำนักศึกษาสองลักษณ์หรือไม่

เข่นฆ่าด้วยการใช้เรื่องแผนภาพเป็นเหยื่อล่อ!

“ได้ยินว่าเมื่อโหยวเชียนเหิงร่วงหล่น พลังระเบียบระดับปฐพีขั้นสามของสำนักศึกษาสองลักษณ์นั้นก็สาบสูญ ทั้งไม่ได้ถูกเนี่ยชิงหรงครอบครอง ครั้งนี้หากสบโอกาสก็จับตัวเนี่ยชิงหรงนั่นด้วย!”

ไอสังหารวาบผ่านใบหน้าจินจิ่วอิ๋น “ถึงตอนนั้นสำนักศึกษาสองลักษณ์ย่อมเหมือนฝูงมังกรไร้หัว ต้องเกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่แน่ สำนักศึกษาเยือกแข็งของพวกเราก็จะฉวยโอกาสแทรกแซงได้!”

หวงเจิ้นกับซืออวิ๋นเฟยลอบพยักหน้า

เดิมทีการเคลื่อนไหวครั้งนี้ของพวกเขาก็มาด้วยเหตุนี้

สิ่งเดียวที่คาดเดาไม่ถูกก็คือบุคคลปริศนาที่ฆ่าโหยวเชียนเหิงคนนั้น

“ใกล้ถึงแล้ว ทุกท่าน ได้เวลาสำแดงพลังของพวกเราสำนักศึกษาเยือกแข็งหน่อยแล้ว!”

เมื่อเห็นเทือกเขาเสินถูที่กว้างใหญ่ไกลๆ นัยน์ตาจินจิ่วอิ๋นเปล่งประกาย ในใจฮึกเหิมขึ้นมา

ไม่ว่าอย่างไรสำนักศึกษาสองลักษณ์ในตอนนี้ ด้วยการร่วงหล่นของคนใหญ่คนโตอย่างโหยวเชียนเหิง ภายในย่อมบอบช้ำเสียหายหนักอยู่ก่อนแล้ว

และนี่ก็เป็นโอกาสที่พวกเขาจะแทรกแซง!

“หึๆ ข้าก็อยากดูนักว่าเนี่ยชิงหรงนั่นมีความสามารถพอจะสู้กับพวกเราหรือไม่” หวงเจิ้นยิ้มกล่าว สง่างามโดดเด่น

“หืม?”

ซืออวิ๋นเฟยเพิ่งหมายจะพูดอะไร แต่นัยน์ตาพลันหดรัด มองไปยังจุดที่ห่างไกล

หน้าเทือกเขาเสินถู ควันอาหารกลุ่มหนึ่งลอยขึ้นมาจากริมลำธารตรงเชิงเขา ในความรางเลือนยังมีกลิ่นหอมของเนื้อย่างลอยมาจางๆ

เมื่อมองอย่างละเอียดก็เห็นว่าริมลำธารมีกองไฟลุกโชน ปลาใหญ่อ้วนพีเสียบง่ามเหล็กถูกย่างจนเหลืองเกรียมมันเยิ้ม

คนที่กำลังย่างปลาคือชายหนุ่มคนหนึ่ง เขานั่งอยู่บนพื้น ข้างกายมีเครื่องปรุงรสนานัปการวางไว้ คอยโรยบนปลาย่างนั้นอยู่ตลอด จริงจังจดจ่อ การเคลื่อนไหวช่ำชอง

กลิ่นหอมและควันอาหารของเนื้อย่างนั่นลอยมาจากทางนั้น

“นี่คงไม่ใช่ศิษย์จอมตะกละในสำนักศึกษาสองลักษณ์กระมัง ถึงกับวิ่งมาย่างปลาหน้าประตูทางเข้าสำนักตน นี่มันใช้ได้ที่ไหน เท่านี้ก็รู้แล้วว่ากฎเกณฑ์ของสำนักศึกษาสองลักษณ์ตอนนี้เหลวแหลกเพียงใด”

จินจิ่วอิ๋นอดยิ้มไม่ได้ สังเกตเห็นภาพนี้เช่นกัน

“นี่ก็คือสัญญาณแห่งความพินาศของสำนักศึกษาสองลักษณ์”

หวงเจิ้นกล่าววิจารณ์ “หากเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นในสำนักศึกษาเยือกแข็งของพวกเรา ศิษย์คนนี้รวมถึงอาจารย์ของเขาล้วนต้องถูกลงโทษขั้นรุนแรง อย่างเบาคือปิดด่านพิจารณาความผิด อย่างหนักคือไล่ออกจากสำนัก”

“แต่ฝีมือย่างเนื้อของเจ้าหนุ่มนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ ทำเอาข้าน้ำลายสอ”

เมื่อได้กลิ่นหอมยั่วยวนที่ลอยมาในอากาศ ซืออวิ๋นเฟยอดยิ้มพลางหยอกเย้าไม่ได้

“น่าเสียดาย เจ้าไม่มีลาภปากเช่นนี้”