Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2600

ตอนที่ 2600 ระเบียบหลิวร่วง

หรือโกรกธารมหึมาสายนั้นจะเป็นทางเข้าเขตผนึกนิรันดร์โรย

หลินสวินใจกระตุก เข้าไปใกล้อย่างเงียบเชียบ

ตูม!

ประกายสายฟ้าสีเทาขาวพวยพุ่ง ตัดสลับไม่ขาดสายกลางห้วงอากาศ เปลวเพลิงที่แผ่กลิ่นอายอันตรายถึงขีดสุดปะทุออกมาเป็นสายๆ

เปลวเพลิงพวกนี้ก็คือเพลิงระเบียบ

หลินสวินเรียกเตากระบี่ไร้ก้นบึ้งออกมาทันที แสงมรรคไพศาลอุบัติขึ้นปกคลุมทั้งร่าง แล้วจึงมองไปที่ห้วงอากาศเบื้องล่างที่เพลิงระเบียบกระจัดกระจายอยู่แห่งนั้น

โกรกธารมหึมาสายหนึ่งแผ่ขยายอยู่กลางทิวเขาไร้พืชพันธุ์ เหมือนถูกมือของฟ้าเบื้องบนแหวกออก ลึกจนไม่เห็นก้นบึ้ง ไอพิฆาตถาโถมปั่นป่วนอยู่ในโกรกธาร ต่อให้ใช้จิตรับรู้สำรวจ อย่างมากก็เห็นแค่ทัศนียภาพพันจั้ง

หลินสวินสะกดความต้องการจะเข้าไป เฝ้ารออยู่เงียบๆ

จู้ฮุยเข้ามาในเทือกเขาหลิวร่วงแห่งนี้เป็นครั้งแรกเหมือนกับเขา และตอนนี้เงาร่างของจู้ฮุยก็กระโจนเข้าไปในโกรกธารมหึมาแห่งนี้ ถ้าในโกรกธารมีอันตรายที่ไม่อาจล่วงรู้ได้ซุ่มซ่อนอยู่ จะต้องมีความเคลื่อนไหวใหญ่โตแน่

ถึงตอนนั้นหลินสวินที่รออยู่ที่นี่ก็จะสังเกตได้และเลือกโอกาสลงมือทันที

เวลาหนึ่งเค่อผ่านไปเงียบๆ

ในส่วนลึกของโกรกธาร ไอหมอกม้วนตลบ ไม่ได้ผิดปกติแต่อย่างใด มิหนำซ้ำเงาร่างของจู้ฮุยก็ไม่ได้ถอยออกมา

เห็นชัดว่าถ้าเขตผนึกนิรันดร์โรยอยู่ใต้โกรกธาร เช่นนั้นเป็นไปได้สูงยิ่งที่จู้ฮุยจะเข้าไปในนั้นแล้ว

‘รอต่อไปไม่ได้แล้ว…’

หลินสวินเงยหน้าทันควัน สายตาจับจ้องประกายสายฟ้าสีเทาขาวแน่นขนัดเป็นที่สุด เพลิงระเบียบที่ถักทอและปะทะอยู่ที่นั่นก็มีมากยิ่ง

ครู่ต่อมาเงาร่างของเขาพุ่งออกไปเหมือนแสงเคลื่อนสายหนึ่งทันที พริบวาบเบาๆ ก็มาถึงบริเวณที่สายฟ้าเทาขาวตัดสลับกันแถบนั้น

เตากระบี่ไร้ก้นบึ้งที่สั่งสมพลังไว้นานแล้วปกคลุมลงมาในทันใด

โครมครืน!

เสียงระเบิดน่าหวาดหวั่นดังขึ้น สายฟ้าสีขาวเงินสายแล้วสายเล่าเหมือนเทพร้ายที่แตกตื่น ถล่มโจมตีหลินสวินอย่างบ้าคลั่ง ประกายสายฟ้าอันน่ากลัวนั้นแสบตาจนลืมตาไม่ขึ้น

ที่น่าครั่นคร้ามที่สุดก็คือเพลิงระเบียบที่ถูกปกคลุมอยู่ภายในเตากระบี่ไร้ก้นบึ้งเกรี้ยวกราดหาใดเทียบ จู่โจมออกมาอย่างบ้าคลั่ง ยากจะสลัดให้หลุด ซัดจนหลินสวินเลือดลมปั่นป่วน รู้สึกแย่จนแทบกระอักเลือด

เขาไม่กล้าร่ำไรสักนิด พุ่งตัวลงไปหาโกรกธารที่อยู่ข้างใต้นั้น ในระหว่างนี้เตากระบี่ไร้ก้นบึ้งส่งเสียงครั่นครืน สั่นสะท้านรุนแรง ถูกโจมตีชนิดวิปริตถึงขีดสุด

โชคดีที่ยังมีเตากระบี่ไร้ก้นบึ้งป้องกัน หาไม่แล้วพลังโจมตีเช่นนั้นสามารถสังหารมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิอย่างหลินสวินให้เป็นจุณได้อย่างง่ายดาย

กระทั่งเงาร่างหลินสวินกระโจนเข้าไปในโกรกธารด้วยวิธีที่ยับเยินถึงขีดสุด กระแสสายฟ้าสีเงินขาวนั่นถึงหยุดชะงักกลางอากาศ คล้ายว่าโกรกธารนี้เป็นเขตผนึกแห่งหนึ่ง ทำให้พวกมันไม่กล้าข้ามแดน

ฟู่!

ท่ามกลางหมอกที่อยู่ในส่วนลึกของโกรกธาร หลินสวินถอนใจยาว แผ่นหลังเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อกาฬแล้ว

ระเบียบแหลกละเอียดที่เกรี้ยวกราดเช่นนั้นน่ากลัวเกินไป ต่อให้เขามีประสบการณ์มาก่อนก็ยังรู้สึกเหมือนได้ประสบการเฉียดตายอย่างบ้าคลั่ง ระทึกเกินไปแล้ว

แต่สิ่งที่เก็บเกี่ยวได้ก็มหาศาลเช่นกัน

ตอนนี้ภายในเตากระบี่ไร้ก้นบึ้ง เปลวเพลิงระเบียบกราดเกรี้ยวเหล่านั้นต่างถูกระเบียบนิพพานกำราบผนึกเอาไว้ ไม่อาจขยับได้แม้สักนิด

หลินสวินนับดูโดยละเอียด มีเพลิงระเบียบอยู่สิบเก้าสาย!

มิหนำซ้ำคุณลักษณะและอานุภาพเช่นนั้นไม่ด้อยไปกว่าเพลิงระเบียบดับสูญที่เขาเคยรวบรวมมาได้ก่อนหน้านี้

หลินสวินระบายยิ้มมุมปาก จากนั้นสายตามองไปยังด้านบนของโกรกธาร ที่นั่นยังมีสายฟ้าสีเทาขาวแน่นตัดสลับ ปะทะกันเป็นเปลวเพลิงตระการตาน่าหวาดผวา

‘รอตอนกลับไปจะต้องเก็บพวกเจ้าให้เรียบเลย!’

หลินสวินเลียริมฝีปาก ถ้ารวบรวมเพลิงระเบียบได้มากพอ นั่นต้องเป็นอาวุธสังหารใหญ่ชิ้นหนึ่ง ต่อให้พบเข้ากับระดับอมตะก็ไม่ต้องกลัวอะไร เผาไปให้หมดก็พอแล้ว

ไม่นานนักเขาก็สลัดความคิดฟุ้งซ่าน จิตรับรู้แผ่ไปยังส่วนลึกของโกรกธารนั้นเหมือนวงคลื่นไร้รูปร่าง

ส่วนเงาร่างของเขาก็เคลื่อนตัวไปด้านล่างอย่างระแวดระวังยิ่งไปด้วย

หนึ่งเค่อ

สองเค่อ

ครึ่งชั่วยาม

หนึ่งชั่วยาม…

เดินทางโดยไม่เผยตัวไปตลอดทาง นอกจากบริเวณที่หมอกหนากว่านั้น ก็ไม่ได้พบอันตรายอะไร แต่หลินสวินกลับรู้สึกกระวนกระวายอยู่กลายๆ

โกรกธารนี้ลึกเกินไปแล้ว เดินทางเข้ามาถึงนี่ก็ออกมาไกลถึงหมื่นจั้งแล้ว แต่กลับคล้ายไม่มีที่สิ้นสุด

ที่น่ากลัวยิ่งกว่าก็คือหลินสวินลองเข้าไปใกล้แนวหินที่อยู่ทั้งสองด้านของโกรกธาร แต่กลับพบว่ามันว่างเปล่าเวิ้งว้าง หาแนวหินอะไรไม่เจอสักนิด

อย่างกับตกลงมาในหุบเหวไร้สิ้นสุด ซ้ายขวาบนล่าง สี่ทิศแปดทางล้วนไม่มีเขตแดนทั้งนั้น

นี่จะน่ากลัวไปแล้ว!

‘เขตผนึกนิรันดร์โรย… นิรันดร์โรย หรือว่าที่นี่เป็นเขตผนึกลึกลับที่บันทึกอยู่ในแผนภาพนั้น’

หลินสวินแววตาวาววาบ

นิรันดร์โรย ก็หมายถึงตกลงมาชั่วนิรันดร์ เข้าใจง่ายนัก แต่พอคิดดูโดยละเอียดกลับพาให้ขนลุกเกรียว

เพราะนี่หมายความว่าเป็นไปได้สูงยิ่งที่โกรกธารแห่งนี้จะลึกจนไม่มีที่สิ้นสุด ไม่เช่นนั้นก็ไม่อาจเรียกว่า ‘นิรันดร์โรย’ ได้

‘ไม่ได้ เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว’

หลินสวินยิ่งรู้สึกว่าไม่เข้าที ยามที่คิดจะกระโจนตัวไปข้างบน ย้อนกลับไปตามทางเดิม พลังน่าครั่นคร้ามก็กดข่มลงมาอย่างหนัก ราวกับมีกำแพงแถวหนึ่งปรากฏขึ้นด้านบน ทำให้เขากลับไปไม่ได้

ตรงกันข้ามหลังจากเจอกับพลังกดข่มนี้ ก็ทำให้เงาร่างเขาจมลงฉับพลัน ตกลงไปอย่างแรง!

หลินสวินหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย คราวนี้ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าอย่างไรเรียกเขตผนึกนิรันดร์โรยแล้ว