Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2658

ตอนที่ 2658 ระลอกคลื่น

“ไม่เลวเลยจริงๆ”

จู่ๆ เสียงที่ต่ำลึกอ่อนแรงก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงไอถี่ๆ ระลอกหนึ่ง

ในใจลั่วชิงเหิงบีบรัด เงยมองไปก็เห็นว่าในเรือนหลักที่อยู่ห่างออกไปมีเงาร่างผอมสูงร่างหนึ่งเดินออกมา เป็นลั่วเซียวนั่นเอง

“ท่านพ่อ” ลั่วชิงเหิงรีบเข้าไปพยุง

ลั่วเซียวผลักเขาออกพลางด่าพร้อมรอยยิ้ม “ข้ายังไม่ได้กลายเป็นคนไร้ประโยชน์ ต้องให้เจ้ามาพยุงเสียที่ไหน”

ว่าพลางเขาก็เดินมาหาหลินสวิน สายตาพินิจหลินสวินจากบนลงล่าง สีหน้าแฝงความปลาบปลื้ม ตื่นเต้น และดีใจ

“ท่านตา” หลินสวินประสานมือคารวะ

ลั่วเซียวพูดพร้อมรอยยิ้ม “รูปลักษณ์นับว่าเหมือนแม่เจ้ามาก แต่นิสัยของเจ้าไม่เหมือนนางสักนิด ชิงเหิง เจ้าคิดว่าอย่างไร”

ลั่วชิงเหิงที่อยู่ข้างๆ ยิ้มพูด “น้องสาวนิสัยร่าเริง ฉลาดเจ้าเล่ห์ ไม่เหมือนจริงๆ”

หลินสวินจนคำพูด ไม่สามารถจินตนาการว่าท่านแม่ที่นิสัยร่าเริง ตอนสาวๆ จะเป็นอย่างไร

“สวินเอ๋อร์ หากไม่ถือสา เล่าเรื่องที่ผ่านมาของเจ้าให้ตาฟังได้หรือไม่” ลั่วเซียวแววตาโอบอ้อมอารี ยิ่งมองหลินสวินในใจก็ยิ่งชอบ

หลานคนนี้ บนตัวมีท่วงทำนองคุณธรรม บุคลิกโดดเด่น

ประกายเก็บงำ ราวกับเทพในมุมมืด มังกรซ่อนตัวในหุบเหว!

หากไม่ได้ผ่านประสบการณ์เรื่องราวบนโลกมามาก ย่อมไม่มีทางมีบรรยากาศและบุคลิกเช่นนี้!

หลินสวินย่อมไม่ปฏิเสธ

จากนั้นเขากับลั่วเซียวและลั่วชิงเหิงจึงนั่งอยู่ใต้ต้นหลิวโบราณต้นนั้นด้วยกัน เล่าเรื่องตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ของตน

เขาพูดสั้นๆ ได้ใจความ ไม่ได้อธิบายรายละเอียด แต่ลั่วเซียวและลั่วชิงเหิงยังคงฟังอย่างจริงจัง เดี๋ยวขมวดคิ้ว เดี๋ยวตกตะลึง เดี๋ยวยิ้มเบิกบาน เดี๋ยวตื่นเต้นดีใจ…

เหมือนฟังเรื่องเล่าตำนานหนึ่งเดียวในโลก ความพลิกผันและอันตรายในนั้น ทำให้คนที่ประสบการณ์หลากหลายอย่างลั่วเซียวและลั่วชิงเหิงยังอดทอดถอนใจไม่ได้

จนกระทั่งได้รู้ว่าหลินสวินบุกสังหารตลอดทางจากน่านฟ้าที่หนึ่งมาถึงน่านฟ้าที่หก และเมื่อคืนก็ได้กวาดล้างคนทรยศในตระกูลลั่วจนสิ้นซากในคราเดียว ลั่วเซียวและลั่วชิงเหิงสบตากัน ในใจสั่นไหวไม่หยุด

“สวินเอ๋อร์ หลายปีมานี้… ทำให้เจ้าลำบากแล้ว…” ลั่วเซียวถอนหายใจ “หากไม่ใช่เพราะข้าไร้ความสามารถ คงไม่ถึงขั้นทำให้คนทรยศอย่างลั่วฉงชิงตำแหน่งผู้นำตระกูลไปได้ แม่ของเจ้าก็ไม่ต้องถูกบีบให้หนีออกจากตระกูลลั่ว”

เสียงเต็มไปด้วยความสำนึกผิดยิ่งยวด

“ท่านพ่อ เรื่องพวกนี้ผ่านไปแล้ว ท่านไม่ได้ยินที่เจ้าหนุ่มนี่พูดหรือ น้องสาวและน้องเขยตอนนี้ล้วนอยู่ที่แหล่งสถานศุภโชค ในอนาคตครอบครัวเราจะต้องได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอย่างแน่นอน” ลั่วชิงเหิงปลอบ

หลินสวินเองก็ยิ้มพูด “ท่านตา เคราะห์ร้ายมักซุ่มซ่อนด้วยโชค ว่าไปแล้วหากตอนนั้นไม่ใช่เพราะท่านแม่มุ่งหน้าไปยังทางเดินโบราณฟ้าดารา จะรู้จักท่านพ่อได้อย่างไร และจะมีข้าได้อย่างไร”

ลั่วเซียวอึ้งไป จากนั้นยิ้มเบิกบาน “ช่างเถอะๆ เรื่องในอดีตไม่พูดถึงแล้ว ให้มันผ่านไปเถอะ”

“เช่นนี้ถึงจะถูก ผู้ฝึกปราณอย่างพวกเราแม้มีมรรควิถีเทียมฟ้า แต่ว่ากันถึงแก่นแท้ก็เป็นคน ในเมื่อเป็นคน จะใช้ชีวิตอยู่ในความแค้นและความรู้สึกผิดตลอดไปไม่ได้”

ลั่วชิงเหิงพูด “ยิ่งกว่านั้นตอนนี้เรื่องที่รับมือยากมากมายก็ถูกจัดการแล้ว ตระกูลลั่วในอนาคต มีสวินเอ๋อร์อยู่จะต้องดีขึ้นเรื่อยๆ อย่างแน่นอน”

ลั่วเซียวพยักหน้ารัว สายตามองไปยังหลินสวินแล้วเอ่ยว่า “สวินเอ๋อร์ เจ้าปลุกอภินิหารพรสวรรค์ขั้นที่สามแล้ว เจ้า… จะอยู่ต่อได้หรือไม่ ขอเพียงแค่เจ้าอยู่ต่อ ข้ารับรองว่าต่อไปตระกูลลั่วจะเป็นของเจ้า ทุกอย่างที่ตระกูลลั่วครอบครองก็จะเป็นของเจ้า!”

คำพูดนี้ดังก้องทรงพลัง

หลินสวินลังเลขึ้นมาทันที ครู่ใหญ่ เขาจึงพูดว่า “ท่านตา ท่านลุง ข้ามีความแค้นพัวพันมากมาย หากอยู่ที่ตระกูลลั่ว กลับจะทำให้ตระกูลลั่วพลอยลำบากไปด้วย”

“ยิ่งไปกว่านั้นข้าแซ่หลิน ไม่ได้แซ่ลั่ว หากรับตำแหน่งผู้นำตระกูลต่อ ในระยะสั้นอาจไม่มีคนต่อต้าน แต่นานไปจะทำให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์และความวุ่นวายที่ไม่จำเป็น…”

“เพราะฉะนั้นพวกท่านโปรดเข้าใจ”

ว่าพลางก็ประสานหมัดคารวะทั้งสอง

ลั่วเซียวอดผิดหวังไม่ได้

ลั่วชิงเหิงกล่าว “ข้ากลับรู้สึกว่าที่สวินเอ๋อร์คิดถูกต้องแล้ว ข้าเคารพการตัดสินใจของเขา แต่สวินเอ๋อร์ ก่อนหน้านี้เจ้าพูดเรื่องหนึ่งผิดไป ตระกูลลั่วของพวกเราไม่เคยกลัวปัญหาอะไร แม้ศัตรูของเจ้าจะมากแค่ไหน ตระกูลลั่วก็จะยืนอยู่ด้านหลังเจ้า ไปเผชิญหน้ากับเจ้า!”

เขาสีหน้าสงบนิ่งจริงจัง “ยามอยู่น่านฟ้าที่เจ็ด ท่านตาทวดของเจ้าก็ล่วงเกินขุมอำนาจจำนวนไม่น้อย แต่ตระกูลลั่วของพวกเราเคยกลัวหรือ”

ลั่วเซียวเองก็พยักหน้า “ไม่ผิด สวินเอ๋อร์เจ้าอย่ากดดันตัวเองมากเกินไป ศัตรูของเจ้าก็เป็นศัตรูของตระกูลลั่วด้วย ต่อให้ตอนนี้ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา ต่อให้จะได้รับจุดจบที่ไม่อาจคาดเดามากมายเพราะเรื่องนี้ แต่… ก็ไม่มีอะไรต้องกลัว!”

ในใจหลินสวินพลันเกิดความอบอุ่นที่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดได้

นี่ก็คือความสัมพันธ์ของเครือญาติ

แม้เจ้าเป็นศัตรูกับคนทั้งโลก พวกเขาก็เต็มใจเผชิญหน้าพร้อมกับเจ้า เคียงบ่าเคียงไหล่ต่อสู้!

“ท่านตา ท่านลุง พวกท่านไม่ต้องเป็นห่วง ต่อไปตระกูลลั่วมีเรื่องอะไรให้ข้าช่วย ข้าย่อมไม่มีทางนิ่งดูดาย” หลินสวินพูดอย่างจริงจัง

ลั่วเซียวส่ายหน้า “เจ้าช่วยตระกูลลั่วมากเกินไปแล้ว ต่อไปเจ้าต้องการความช่วยเหลืออะไร ตระกูลลั่วจะช่วยเจ้าอย่างสุดความสามารถ”

ลั่วชิงเหิงหัวเราะเสียงดังพลางกล่าว “ฮ่าๆๆ อย่างไรก็เป็นครอบครัวเดียวกัน เหตุใดต้องแบ่งแยกชัดเจนปานนี้”

หลินสวินและลั่วเซียวต่างยิ้มแย้ม