Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2660

ตอนที่ 2660 เหยียบที่นี่ให้ราบ ถอนรากถอนโคน

ระดับอมตะสี่คน บรรพจารย์จักรพรรดิมากกว่าร้อยคน! กำลังพลเช่นนี้ ในน่านฟ้าที่หกนี้ย่อมสามารถกวาดล้างได้ทุกสิ่ง

และตอนนี้พวกเขาเคลื่อนไหวด้วยกัน ปรากฏตัวเหนือเมืองพายุ

หากมีผู้ฝึกปราณของแคว้นเทพวารีนภาอยู่ที่นี่ จะต้องจำได้ว่ากำลังพลเหล่านี้มาจากตระกูลเหยาและตระกูลหลิงอย่างแน่นอน!

เหยา หลิง ลั่ว

นี่คือเผ่าจักรพรรดิอมตะสามตระกูลใหญ่ของแคว้นเทพวารีนภา

ในสามตระกูลนี้ ตระกูลเหยาและตระกูลหลิงกำลังพลใกล้เคียง ศักยภาพสูสี มีเพียงตระกูลลั่วที่อ่อนแอกว่า

“เมืองที่กว้างใหญ่กลับว่างเปล่าไร้ผู้คน สถานการณ์ของตระกูลลั่วน่าอนาถเพียงใด”

ในนั้นชายที่สะพายกระบี่ยักษ์ สวมชุดศึกแดงสดพูดเรียบๆ

ระดับอมตะขั้นดับเทพ เหยาเทียนหาน!

ลือกันว่าเขามีชีวิตอยู่มาสามหมื่นปี ยกทัพจับศึกเข่นฆ่ามานับไม่ถ้วน มรรคกระบี่ทั้งร่างหลอมมาจากภูเขาศพทะเลเลือด พลังต่อสู้ในระดับเดียวกันก็เรียกได้ว่าแข็งแกร่ง

ความจริงทั้งน่านฟ้าที่หก ระดับอมตะขั้นดับเทพยังเรียกได้ว่าเป็นตัวตนที่หายากดั่งจนหงส์เขากิเลน แม้แต่ในขุมอำนาจอมตะชั้นยอดที่สุดของน่านฟ้านี้ อย่างมากก็มีขั้นดับเทพเพียงสามคนควบคุมดูแล

“นี่พิสูจน์ให้ทุกคนบนโลกเห็น ว่าตระกูลลั่วยากจะหนีเคราะห์ครั้งนี้พ้นแล้วจึงทิ้งเมืองจากไป ซึ่งก็หมายความว่าแม้แต่คนทั่วไปก็ไม่เชื่อมั่นในตระกูลลั่ว”

เฒ่าชราที่สวมชุดคลุมยาวสีเขียวอีกคนเอ่ยพูดเนิบช้า รอบตัวเขามีโซ่เทพกฎเกณฑ์สีดำรัดพัน แปลงเป็นภาพประหลาดที่เหล่ามารร่ายรำ น่าสยดสยองยิ่งนัก

ระดับอมตะขั้นอายุขัยเทียมฟ้า หลิงฉิงอู๋!

ภายในแคว้นเทพวารีนภา หากพูดถึงพลังต่อสู้ เขาสามารถจัดอยู่ในสามสิบอันดับแรกของขั้นอายุขัยเทียมฟ้า

อันดับนี้ดูเหมือนไม่สูง แต่ต้องรู้ว่าน่านฟ้าที่หกมีเผ่าจักรพรรดิอมตะยี่สิบสี่ตระกูล แต่ละตระกูลล้วนมีระดับอมตะจำนวนหนึ่งควบคุมดูแล

พลังต่อสู้สามารถอยู่ในสามสิบอันดับแรกของขั้นอายุขัยเทียมฟ้าในน่าฟ้านี้ได้ ก็เรียกได้ว่าน่าตกใจแล้ว

“แม้ตระกูลลั่วอ่อนแอมานาน แต่ก็นับว่ามีรากฐานระดับหนึ่ง ครั้งนี้ไม่หวังว่าจะสามารถกวาดล้างทั้งตระกูล แต่อย่างน้อย… ก็ต้องขับไล่ตระกูลลั่วออกจากแคว้นเทพวารีนภา!”

ผู้หญิงที่ถือโคมแก้ว สวมชุดเรียบง่าย ผมขาวราวหิมะคนหนึ่งพูดอย่างเย็นชา

ระดับอมตะขั้นอายุขัยเทียมฟ้า เหยาชิงลู่

“อย่าประมาท ระวังตระกูลลั่วตอบโต้สุดชีวิต”

อีกด้านชายที่ถือทวนศึกสีเลือด ร่างอยู่ภายใต้เกราะสีดำ ท่าทางเย็นเยียบเหี้ยมโหดเอ่ยพูดเสียงครึม

ระดับอมตะขั้นอายุขัยเทียมฟ้าอีกคน หลิงเสวี่ยเฮิ่น

ขณะสนทนา พวกเขาก็นำบรรพจารย์จักรพรรดิมนับร้อยคนเหล่านั้นพุ่งไปในห้วงอากาศพันลี้ และมาถึงหน้าเขาเทพหลังมังกรแล้ว

ตูม โครม!

ทันทีที่มาถึง อานุภาพของระดับอมตะสี่คนอย่างเหยาเทียนหาน เหยาชิงลู่ หลิงฉิงอู๋ และหลิงเสวี่ยเฮิ่นเหมือนดั่งลมพายุ ปกคลุมฟ้าดินแถบนี้ ห้วงอากาศรอบๆ ล้วนสะเทือนไหวพังทลาย เศษฝุ่นกระจัดกระจาย

กลิ่นอายเข่นฆ่าน่าหวาดหวั่นทำเอาพยับเมฆทั่วทิศแหลกสลาย!

“คนตระกูลลั่วจงฟัง มอบพลังระเบียบออกมาและไปจากเขาเทพหลังมังกรซะ ไม่เช่นนั้นวันนี้จะเหยียบนี่ที่ให้ราบ ถอนรากถอนโคน!”

ระดับอมตะขั้นดับเทพเหยาเทียนหานซึ่งเป็นผู้นำเอ่ยพูดเรียบๆ

“เหยียบนี่ที่ให้ราบ ถอนรากถอนโคน!”

“เหยียบนี่ที่ให้ราบ ถอนรากถอนโคน!”

…คำพูดนี้สะเทือนฟ้าดิน ราวกับสายฟ้าสะท้านสวรรค์ แผ่ขยายกระจายออก สะเทือนจนฟ้าดินสั่นไหว ห้วงอากาศปั่นป่วน

…..

“ในที่สุดตระกูลเหยาและตระกูลหลิงก็มาแล้ว!”

เขาเทพหลังมังกร

ในตระกูลลั่ว ทุกคนในตระกูลต่างหยุดการกระทำในมือ เมื่อได้ยินเสียงที่ดังมาจากภายนอก แต่ละคนสีหน้าล้วนเปลี่ยนไป

บรรยากาศตึงเครียดที่แตกตื่นและไม่สงบแผ่ออกมา

แม้คาดเอาไว้นานแล้วว่าจะมีเคราะห์สังหารเช่นนี้มาเยือน แต่ยามเมื่อเกิดขึ้นจริงก็ยังคงทำให้รู้สึกกดดันและประหม่าอย่างอดไม่ได้

เพราะการต่อสู้ครั้งนี้ หากตระกูลลั่วพ่ายแพ้ก็มีเพียงสองผลลัพธ์

หากไม่ถูกทำลายทั้งตระกูล

ก็ถูกขับไล่ออกจากน่านฟ้าที่หก!

เมื่อนานมาแล้วตระกูลลั่วที่ถูกไล่ออกจากน่านฟ้าที่เจ็ดก็เคยผ่านเรื่องเช่นนี้ จะไม่รู้ความรุนแรงของผลลัพธ์ได้อย่างไร

ต่อให้ชนะ

สถานการณ์ของตระกูลลั่วก็ยังไม่เปลี่ยนไปมากนัก เพราะยังมีศัตรูมากมายทยอยเข้ามาหา…

สถานการณ์เช่นนี้ไม่อาจไม่พูดว่าทำให้คนทุกข์ใจนัก และง่ายต่อการทำให้ผู้คนโศกเศร้าและสิ้นหวัง

เรือนหลักตระกูลลั่ว

เหล่าบุคคลสำคัญรวมตัว

ลั่วเซียวที่นั่งอยู่บนที่นั่งหลักก็สัมผัสได้อย่างฉับไวว่าอย่าว่าแต่คนในตระกูลทั่วๆ ไป กระทั่งเหล่าผู้อาวุโสตระกูลลั่วที่นั่งอยู่ที่นี่ หว่างคิ้วของแต่ละคนล้วนเต็มไปด้วยความอึมครึมกังวลใจ

ลั่วเซียวไม่ได้ปลอบ และไม่ได้ให้กำลังใจ

เขารู้ว่าหากคิดกำจัดเงามืดและความสั่นไหวที่ปกคลุมในใจคนตระกูลลั่ว แค่คำพูดเพียงไม่กี่คำไม่สามารถทำได้

มีเพียงชัยชนะครั้งใหญ่เท่านั้น จึงจะสามารถทำให้คนตระกูลสบายใจได้!

“ท่านลู่ สามารถโคจรกระบวนค่ายกลพิฆาตฟ้าได้หรือไม่” ลั่วเซียวถาม

ลู่ป๋อหยาพยักหน้าด้วยสีหน้าราบเรียบ “อาจจะฆ่าขั้นอายุขัยเทียมฟ้าไม่ตาย แต่การทำลายระดับบรรพจารย์กลับง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ”

จากนั้นเขาพลันพูดว่า “แต่ถึงอย่างไรนี่ก็เป็นการเผชิญเคราะห์สังหารครั้งแรกของตระกูลลั่วของพวกเรา ย่อมไม่อาจถูกกระทำเช่นนี้ได้ ศึกนี้ต้องชนะ และต้องชนะอย่างงดงาม!”

ทุกคนต่างอึ้งไป ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้อยากชนะคงไม่ง่าย ยังจะบอกว่าชนะอย่างงดงามได้อย่างไร

มีเพียงลั่วเซียวที่รู้ชัด กล่าวว่า “ท่านลู่พูดถูกยิ่ง”

ตอนนี้เองเงาร่างผ่าเผยละโลกีย์ของหลินสวินปรากฏนอกเรือนหลัก กล่าวว่า “ท่านลู่ ควรไปฆ่าศัตรูแล้วหรือยัง”