Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2674

ตอนที่ 2674 แขกพิเศษลึกลับ

“สหายน้อย อีกสามปีหอบรรพจารย์ลัทธิแรกกำเนิดก็จะเปิดรับผู้สืบทอดอย่างเป็นทางการ”

โม่หลันซานอมยิ้มเอ่ย “ถ้าเจ้ายินยอม ข้าเสนอชื่อเจ้าได้”

เย่ฉุนจวินดวงตาเปล่งประกาย เอ่ยขึ้นเช่นกันว่า “พี่หลิน ข้าตั้งตารอพบกับเจ้าที่สำนักยิ่งนัก เจ้ามายอดเขาที่เก้าด้วยได้จะดีที่สุด!”

หลินสวินพลันรู้สึกผิดคาด เอ่ยว่า “ให้ข้าคิดอีกหน่อยแล้วกัน”

โม่หลันซานพยักหน้าน้อยๆ โยนหยกประดับติดตัวชิ้นหนึ่งให้หลินสวินผ่านอากาศ “ถ้าเจ้าสนใจ ถึงตอนนั้นก็นำหยกประดับนี้มาหาได้”

หลินสวินมองดูหยกประดับ บนนั้นสลักไว้ว่า ‘ผู้อาวุโสเยี่ยมยุทธ์ยอดเขาที่เก้าโม่หลันซาน’

“ขอบคุณมาก” หลินสวินกุมมือคารวะแล้วหมุนตัวจากไป

เย่ฉุนจวินยังอยากพูดอะไร กลับถูกโม่หลันซานหยุดไว้ เอ่ยอย่างแฝงนัย “ให้เขาไปเถอะ ภายหน้าพวกเจ้าต้องได้พบกันอีกแน่”

เย่ฉุนจวินกล่าว “คนแข็งแกร่งเย้ยฟ้าอย่างเขา ถ้าเข้าหอบรรพจารย์ลัทธิแรกกำเนิดของพวกเราได้ต้องเปล่งประกายขจรไกลหมื่นจั้งแน่”

โม่หลันซานยิ้ม ทอดถอนใจว่า “ผู้สืบทอดคีรีดวงกมลไม่มีใครธรรมดาสักคน ภายหน้าเจ้าก็จะรู้เอง”

ขณะพูดเขาก็ล้วงเอาม้วนหนังสัตว์ที่ผนึกไว้ม้วนหนึ่งมาเปิดกลางอากาศ

ตูม!

ทันใดนั้นเงาร่างสูงตระหง่านดุจทวยเทพร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นกลางม้วนหนังสัตว์นั้น เขาแต่งกายชุดดำทั้งตัว ผมสีดำปลิวไสว ทั้งตัวอบอวลไปด้วยกฎเกณฑ์อมตะ น่าครั่นคร้ามถึงที่สุด

“เฒ่าเหยียน ของของเจ้าก็มาเก็บเอาเองเถอะ”

โม่หลันซานเอ่ย

เงาร่างสูงตระหง่านนั้นพยักหน้า โบกมือขึ้นกลางอากาศ

ใต้เวิ้งฟ้าไกลออกไป ขวานยักษ์สีดำเล่มหนึ่งลอยหวือมา เย่ฉุนจวินดูออกว่านี่ก็คือวิญญาณระเบียบผนึกพิฆาตที่ถูกตนหมายตาไว้ก่อนหน้านี้

และตอนนี้ขวานยักษ์สีดำนี้ก็หล่นลงมาที่มือของเงาร่างสูงตระหง่านนั้นเบาๆ เหมือนแพะเชื่องๆ

“ขอบใจมาก เฒ่าโม่”

เมื่อเสียงพูดของเงาร่างสูงตระหง่านนั้นเงียบลง ก็กลายเป็นแสงสายหนึ่งหายลับไปในม้วนหนังสัตว์นั้น

โม่หลันซานเก็บม้วนหนังสัตว์แล้วเอ่ยงึมงำว่า “เจ้าเฒ่าเหยียนนี่ชุ่ยเกินไปจริงๆ ขนาดเอ่ยขอบคุณยังไม่รู้สึกถึงความจริงใจสักนิด ไม่ตั้งใจเอาเสียเลย”

เย่ฉุนจวินเอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้ “อาจารย์อา หรือคนผู้นี้จะเป็นใต้เท้าหัวหน้าหอ ‘หอแรกนภา’ หนึ่งในสามหอผู้นั้น”

โม่หลันซานร้องอืม “ฝึกปราณจนเหลือแค่พลังจิตได้ นอกจากเจ้าเฒ่าบ้านี่แล้วจะยังมีใครได้อีก”

เย่ฉุนจวินสูดหายใจสะท้านอย่างอดไม่ได้

หอบรรพจารย์ลัทธิแรกกำเนิดมีเก้ายอดเขาใหญ่ แต่ละยอดเขาต่างมีผู้นำยอดเขากับเหล่าผู้สืบทอด เป็นตัวแทนเก้าสายของหอบรรพจารย์ลัทธิแรกกำเนิด

และเหนือเก้ายอดเขา ยังมีสามหอ

อันได้แก่หอแรกนภา หอแรกมายา หอแรกพิสุทธิ์

สามหอนี้เป็นตัวแทนสายสำนักสามสายที่ภูมิหลังเก่าแก่ที่สุดในหอบรรพจารย์ลัทธิแรกกำเนิด เรียกได้ว่าเป็นสามเสาหลักของหอบรรพจารย์ลัทธิแรกกำเนิด

มีเพียงระดับอมตะถึงมีสิทธิ์เข้าหนึ่งในสามหอนี้!

และ ‘เฒ่าเหยียน’ ก่อนหน้านี้ก็คือหัวหน้าหอแรกนภา!

เขามีนามว่า ‘เหยียนจี้’ ในหอบรรพจารย์ลัทธิแรกกำเนิดก็เรียกได้ว่าเป็นยอดบุคคลที่เร้นลับสุดหยั่งผู้หนึ่ง ลึกลับเป็นที่สุด

เย่ฉุนจวินเคยได้ยินว่าหัวหน้าหอเหยียนจี้บรรลุเหนือระดับอมตะไปนานมากแล้ว ครอบครองวิชาอภินิหารที่ไม่อาจจินตนาการได้!

เย่ฉุนจวินคิดไม่ถึงว่าวิญญาณระเบียบผนึกพิฆาตที่ซ่อนอยู่ในเขตผนึกเร้นแห่งนี้ จะถึงกับเป็นสิ่งที่หัวหน้าหอเหยียนจี้ทิ้งไว้ที่นี่เมื่อนานมาแล้ว

คิดถึงตรงนี้เขาก็ทอดถอนใจอย่างห้ามไม่อยู่ “ต่อให้คราวนี้พี่หลินได้ระเบียบผนึกพิฆาตไปก็เกรงว่าจะรักษาไว้ไม่ได้”

โม่หลันซานเอ่ย “รักษาไว้ไม่ได้น่ะไม่สำคัญ เอาของของเฒ่าเหยียนไป ถ้าถูกเฒ่าเหยียนหมายหัวอีก… เช่นนั้นก็แย่แล้ว”

เย่ฉุนจวินกล่าวว่า “แต่ข้าดูออกว่าตอนเขาจากไปในใจยังโมโหมากอยู่”

โม่หลันซานเอ่ยอย่างไม่สนใจสักนิด “ภายหน้ายามเขาเข้าใจ ย่อมรู้ว่าข้าช่วยเขาสลายเคราะห์ไปอย่างลับๆ”

ขณะพูดเขาก็สะบัดแขนเสื้อตัวเอง ทันใดนั้นเงาร่างของฮวงมู่จี้ เมิ่งเฮ่าเฉิน จั๋วหลิ่นและฉินรั่วหลิงก็ปรากฏกลางอากาศ

“ศิษย์พี่ฉุนจวิน ชนะหรือเปล่า”

ทันทีที่เห็นเย่ฉุนจวิน ฉินรั่วหลิงก็รีบเอ่ยปาก เสียงนุ่มนวลเสนาะหู

พวกฮวงมู่จี้ต่างก็เผยสีหน้าสงสัย

“แพ้แล้วล่ะ” เย่ฉุนจวินดูใจเย็นนัก

“เอ๋…”

พวกฉินรั่วหลิงต่างอึ้งงัน ตาเบิกกว้างยากจะเชื่อ

เย่ฉุนจวินยิ้มเจื่อนเอ่ยว่า “ทำไมต้องมองข้าแบบนี้ด้วย แพ้แล้วก็คือแพ้ ไม่ใช่เรื่องน่าภูมิใจอะไรเสียหน่อย”

“เจ้าหมอนั่นแข็งแกร่งขนาดนี้เลยหรือ”

“นี่เป็นไปไม่ได้น่า น่านฟ้าที่หกมีปีศาจแบบนี้โผล่มาตั้งแต่เมื่อไร”

“คงไม่ใช่ผู้สืบทอดของหอบรรพจารย์อื่นกระมัง”

เย่ฉุนจวินสงบนิ่งนัก แต่พวกฉินรั่วหลิงกลับไม่อาจเยือกเย็นได้ แต่ละคนทั้งตื่แตกตื่นทั้งประหลาดใจ

เย่ฉุนจวินเป็นผู้ที่อยู่ในสามอันดับแรกของยอดเขาที่เก้า ในระดับเดียวกันจะแพ้ให้กับเจ้าคนที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ได้อย่างไร

นี่ทำให้พวกเขายอมรับได้ยากนัก

“อาจารย์อาโม่ ท่านดูออกมานานแล้วใช่ไหม” ฉินรั่วหลิงเอ่ยถาม

คนอื่นก็พากันมองไป

ตั้งแต่ตอนเพิ่งพบกับหลินสวิน โม่หลันซานก็เคยพูดว่าเป็นไปได้สูงยิ่งที่คราวนี้เย่ฉุนจวินจะพบกับคู่ต่อสู้แล้ว

และตอนนี้ก็คล้ายจะตรงกับที่คาดไว้

โม่หลันซานยิ้มพูด “ถ้ารู้ชื่อเขา พวกเจ้าอาจจะไม่แปลกใจก็ได้”

“เขาชื่ออะไร” ฉินรั่วหลิงยิ่งประหลาดใจ

“หลินสวิน”