Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2683

ตอนที่ 2683 ความโกรธเคืองของโยวหรัน

เขตแดนดาราจื่อเวย

หนึ่งในสี่เขตแดนดาราใหญ่แห่งน่านฟ้าที่เจ็ด

เขตแดนดาราจื่อเวยมีถ้ำสวรรค์ในสิบสองถ้ำสวรรค์อยู่สามแห่ง ได้แก่แดนถ้ำสวรรค์หยกงาม แดนถ้ำสวรรค์แสงหยกและแดนถ้ำสวรรค์แรกตะวัน

เผ่าจักรพรรดิอมตะตระกูลตู๋กูก็ครองอาณาเขตในถ้ำสวรรค์หยกงาม

ริมทะเลสาบแห่งหนึ่งในถ้ำสวรรค์หยกงาม มีหอวิจิตรงดงามหลังหนึ่งสร้างไว้

ผิวทะเลสาบส่องประกาย สายลมพัดโชย

ตู๋กูโยวหรันนั่งอยู่หน้าโต๊ะเตี้ย แขนขาวนวลดุจหิมะเท้าคาง ผมงามดำขลับราวน้ำตกทอดยาวถึงเอวบางอรชร หน้ารูปเมล็ดแตงขาวกระจ่างผุดผ่องเปล่งแสงบริสุทธิ์ภายใต้แสงแดดอ่อนโยน

นางสวมชุดกระโปรงสีเขียวอ่อนเรียบง่าย นั่งขัดสมาธิ ช่วงเอวถึงสะโพกโค้งเว้างามได้รูป

ริมฝีปากชมพูระเรื่อของนางเม้มเบาๆ นัยน์ตากระจ่างดุจดวงดาวทั้งกลมโตและใสสะอาด นั่งเงียบอยู่ตรงนั้นราวภาพวาด ทุกอย่างกลางฟ้าดินกลายเป็นองค์ประกอบและสิ่งแต้มแต่ง

เมื่อเห็นภาพนี้โดยไม่ได้ตั้งใจ อวิ๋นมู่เจอที่กำลังท่องคัมภีร์อยู่ห่างไปไม่ไกลก็ใจสั่นน้อยๆ เกิดคลื่นสะเทือนในใจอย่างควบคุมไม่อยู่

ในสี่ตระกูลตงหวง มีเพียงตระกูลอวิ๋นที่ตั้งอาณาเขตอยู่ในถ้ำสวรรค์แสงหยกของเขตแดนดาราจื่อเวยนี้ ตระกูลอื่นอีกสามตระกูลล้วนอยู่ในแดนดาราแสงเขียว

ตระกูลอวิ๋นกับตระกูลตู๋กูผูกมิตรกันมาหลายรุ่น ทั้งมีเรื่องอย่างการแต่งงานดองกันมากมาย

ตามศักดิ์แล้วอวิ๋นมู่เจอคือญาติผู้พี่ของตู๋กูโยวหรัน

ด้วยสองตระกูลมีสัมพันธ์อันดีต่อกัน ทั้งสองจึงรู้จักกันตั้งแต่เด็ก เรียกว่าเป็นเหมยเขียวม้าไม้ไผ่[1] ตั้งแต่เยาว์วัย

แม้ว่าถึงทุกวันนี้อวิ๋นมู่เจอจะเป็นหนึ่งในสิบยอดมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิที่ชื่อเสียงสะเทือนน่านฟ้าที่เจ็ดนานแล้ว เขาก็มาตระกูลตู๋กูอยู่บ่อยครั้ง คอยอยู่ข้างกายตู๋กูโยวหรันเสมอ

คนตระกูลตู๋กูไม่ได้โง่ มีหรือจะดูไม่ออกว่าอวิ๋นมู่เจออยากคบหากับตู๋กูโยวหรัน

ดังนั้นจึงยินดีเมื่อเห็นทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน

แต่สำหรับความชื่นชอบของอวิ๋นมู่เจอ ตู๋กูโยวหรันกลับนิ่งดูดายอยู่บ้างอย่างเห็นได้ชัด นี่ทำให้บิดาของนาง หรือก็คือตู๋กูเซียวผู้นำตระกูลคนปัจจุบันของตระกูลตู๋กูปวดหัวไม่หยุดเช่นกัน

หลายปีนี้ตู๋กูเซียวก็เคยหยั่งเชิง บอกว่าจะหาคู่ให้ตู๋กูโยวหรัน แต่ถูกตู๋กูโยวหรันปฏิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ถึงขั้นว่าเพื่อหนีการจับคู่แต่งงาน ไม่กี่ปีก่อนตู๋กูโยวหรันยิ่งหนีออกจากตระกูลมาคนเดียวโดยพลการ มุ่งหน้าไปยังแดนใหญ่พันศึกเพื่อพักผ่อนหย่อนใจ

สุดท้ายแม้จะถูกอวิ๋นมู่เจอพาตัวกลับมา แต่ตู๋กูเซียวกลับไม่กล้าพูดถึงเรื่องแต่งงานอีกสักประโยค กลัวว่าลูกสาวสุดที่รักซึ่งถูกเขาประคบประหงมคนนี้จะออกจากบ้านไปโดยพลการอีก

ตอนนี้ความปรารถนาเพียงหนึ่งเดียวของตู๋กูเซียวก็คือ ส่งตู๋กูโยวหรันเข้าไปฝึกปราณในหอบรรพจารย์ลัทธิแรกกำเนิดให้ได้

“โยวหรัน เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่”

เมื่อเห็นว่าตู๋กูโยวหรันเหม่อลอยเนิ่นนาน อวิ๋นมู่เจออดถามด้วยเสียงอ่อนโยนไม่ได้

ตู๋กูโยวหรันกล่าวลอยๆ “ท่านพี่ ท่านว่าครั้งนี้หอบรรพจารย์ลัทธิแรกกำเนิดนั่นจะรับผู้สืบทอดกี่คน”

อวิ๋นมู่เจอยิ้มกล่าว “เจ้ากำลังว้าวุ่นใจด้วยเรื่องนี้หรือ ไม่จำเป็นเลย ด้วยความสัมพันธ์ของพวกเราสองตระกูล ย่อมเข้าไปฝึกปราณในหอบรรพจารย์ลัทธิแรกกำเนิดได้อย่างแน่นอน”

เขาเว้นช่วงไปก่อนกล่าวต่อ “ถึงตอนนั้นพวกเรามีโอกาสสูงว่าจะกราบอาจารย์เข้ายอดเขาที่สองแห่งลัทธิแรกกำเนิดได้”

ตู๋กูโยวหรันขานรับว่าอืมคำหนึ่ง ไม่ได้แปลกใจ

ด้วยผู้นำยอดเขาที่สองแห่งลัทธิแรกกำเนิด ก็คือผู้อาวุโสคนหนึ่งที่มาจากตระกูลอวิ๋น นามอวิ๋นเทียนหมิง ตามศักดิ์แล้วเป็นปู่ทวดของอวิ๋นมู่เจอ

ไม่รู้ว่าอวิ๋นมู่เจอนึกอะไรออก กล่าวอย่างกระปี้กระเปร่ามีชีวิตชีวา “ทั้งด้วยคุณสมบัติและรากฐานพลังของเจ้ากับข้า ขอเพียงเข้าไปในหอบรรพจารย์ลัทธิแรกกำเนิด ใช้เวลาไม่กี่ปีก็กลายเป็นผู้สืบทอดแกนหลักของยอดเขาที่สองได้ ถึงตอนนั้นมีการช่วยเหลือจากท่านปู่รองของเจ้า การทำให้พวกเราเป็นศิษย์ของหอแรกมายาก็เป็นเรื่องเล็กน้อย!”

หอแรกมายา รับผิดชอบเรื่องการถ่ายทอดความรู้วิชา!

ท่านปู่รองของตู๋กูโยวหรันก็คือหนึ่งในรองหัวหน้าหอสามคนของหอแรกมายา ฐานะสูงส่งจนน่ากลัว

หากเทียบกันแล้ว ฐานะผู้นำยอดเขาที่สองของอวิ๋นเทียนหมิงปู่ทวดของอวิ๋นมู่เจอยังด้อยกว่าช่วงใหญ่

แต่เห็นชัดว่าตู๋กูโยวหรันไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

สำหรับตู๋กูโยวหรัน เป้าหมายของการฝึกปราณนั้นง่ายมาก มีแค่ประโยคเดียวเท่านั้น

เป็นอิสระจากกฎเกณฑ์ อยู่อย่างเรียบง่ายทั้งชีวิต

ชื่อเสียงและอำนาจล้วนไม่มีอะไรน่าสนใจ

แต่เห็นชัดว่าสำหรับอวิ๋นมู่เจอกลับไม่ใช่เช่นนี้

เขาคือบุคคลแห่งยุคที่เจิดจรัสที่สุดของตระกูลอวิ๋นในรุ่นนี้ เป็นหนึ่งในสิบยอดมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิแห่งน่านฟ้าที่เจ็ด ทั้งเป็นผู้นำตระกูลรุ่นต่อไปที่ผู้นำตระกูลอวิ๋นหมายมั่น

รอแค่เขาแจ้งมรรคอมตะ ก็จะค่อยๆ ส่งต่ออำนาจตระกูลอวิ๋นให้อวิ๋นมู่เจอดูแล

ตู๋กูโยวหรันรู้ดีว่าอวิ๋นมู่เจอยังมีความทะเยอทะยานหนึ่งที่ใหญ่กว่า นั่นก็คือทำให้ตระกูลอวิ๋นหลุดจากการพึ่งพิงติดตามตระกูลตงหวงแห่งน่านฟ้าที่แปด ไม่ถูกบงการโดยตระกูลตงหวงอีก!

เมื่อมีความทะเยอทะยานนี้ แน่นอนว่าต้องได้รับความชื่นชมและสนับสนุนจากบุคคลสำคัญในตระกูลอวิ๋นมากมาย

ถึงขั้นว่าแม้แต่ตู๋กูเซียวบิดาของนางก็ชื่นชมความกล้าของอวิ๋นมู่เจอเป็นอย่างยิ่ง คิดว่าคนรุ่นหลังเหนือกว่าคนรุ่นก่อน มีความหวังในหนทางข้างหน้า

แต่สำหรับตู๋กูโยวหรันที่นิสัยเฉยเมย หวังเพียงอยู่อย่างเรียบง่ายทั้งชีวิตกลับชื่นชมไม่ออกสักนิด

อวิ๋นมู่เจอก็รู้นิสัยของตู๋กูโยวหรัน เขากล่าวเสียงแผ่วเบา “โยวหรัน ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ชอบฟังเรื่องพวกนี้ แต่เจ้าวางใจ เรื่องที่เจ้าไม่ชอบยกให้ข้าทำเถอะ และข้าจะใช้พลังทั้งหมดมารับรอง ให้เจ้าไม่ถูกเรื่องพวกนี้รบกวนทั้งชีวิต”

ตู๋กูโยวหรันไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ

สายตานางมองน้ำในทะเลสาบที่ห่างไกล นิ่งงันเหม่อลอย

ในใจกลับผิดหวังอยู่บ้างเล็กน้อย