Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2765

ตอนที่ 2765 แล้วแต่เจ้า

นี่มันสถานการณ์อะไรกันแน่!?

หลินสวินงุนงงอย่างยิ่ง

เป็นผลให้สีหน้าอึ้งงัน ดวงตาแข็งทื่อ

เนิ่นนานก็ไม่เห็นหลินสวินเอ่ยปาก ขณะที่แอบมองสีหน้าวูบไหวไปมาของหลินสวินอย่างระมัดระวัง เฉิงอวี๋พลันกังวลใจขึ้นมาทันที ศิษย์น้องคงไม่ได้ถูกโจมตีหนักหน่วงเกินไปกระมัง

นางอดกล่าวไม่ได้ “ศิษย์น้อง เจ้า… ไม่เป็นอะไรใช่ไหม ข้าผิดเอง ไม่ควรพูดเรื่องพวกนี้ตอนที่เพิ่งพบกัน ข้า… ข้าขอโทษเจ้า…”

ใบหน้างามที่ขาวเนียนเกลี้ยงเกลาของนางเต็มไปด้วยความละอายและไม่สบายใจ

หลินสวินดึงสติกลับมาได้ในที่สุด รีบกล่าวเป็นพัลวัน “ศิษย์พี่ ท่านฟังข้านะ ที่ท่านพูดเมื่อครู่… หมายความว่าอย่างไรกันแน่”

แววกังวลบนใบหน้าของเฉิงอวี๋ยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ศิษย์น้องเขาต้องถูกโจมตีหนักหน่วงเกินไปเป็นแน่ เป็นผลให้ไม่อาจยอมรับได้ นี่ควรทำอย่างไรดี

นางกัดริมฝีปากชมพูระเรื่อเบาๆ กล่าวเสียงเบา “ศิษย์น้อง เจ้าใจเย็นๆ ก่อน อันที่จริงข้าไม่ได้ปฏิเสธเจ้า หากแต่กังวลว่าข้าไม่ได้ดีเหมือนที่เจ้าคิด เกรงว่าจะทำผิดต่อน้ำใจของเจ้า เอ่อ… ข้าก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี คือว่า… คือว่าข้าต้องไปคิดทบทวนเรื่องนี้สักหน่อย ไม่อาจตอบตกลงเจ้าในทันที เรื่องนี้เจ้า… น่าจะเข้าใจกระมัง”

สีหน้าหลินสวินยิ่งแปลกพิกลยิ่งกว่าเดิม สมองสับสนยุ่งเหยิงพักหนึ่ง เนิ่นนานกว่าจะนวดใบหน้าที่แข็งทื่อเบาๆ กล่าวว่า “ศิษย์พี่ นี่คงเป็นการเข้าใจผิด”

“เข้าใจผิดหรือ” เฉิงอวี๋เบิกดวงตางดงามใสกระจ่าง

“ใช่แล้ว”

หลินสวินกล่าวยืนยัน “ศิษย์พี่ ข้าขอบังอาจถามสักประโยค เรื่องที่ท่านพูดถึง ใคร… เป็นคนบอกท่าน”

“ไม่ใช่เจ้าหรือ” เฉิงอวี๋ก็งุนงงเช่นกัน

หลินสวินยิ้มขื่น “ตั้งแต่ข้าเข้าสู่น่านฟ้าที่เจ็ดก็ฝึกปราณที่ลัทธิแรกกำเนิดมาโดยตลอด แต่ไม่เคยได้ยิน… ว่ามีเรื่องเช่นนี้ด้วย”

เฉิงอวี๋อึ้งค้าง กล่าวว่า “แต่ศิษย์น้องจวินหวนบอกต่อมาว่าเจ้ารักและชื่นชมข้ามานานแล้ว แอบรักข้างเดียวมาหลายปี หากไม่สารภาพความในใจต่อข้าอีก เกรงว่าจะกระทบต่อสภาวะจิตมหามรรค เมื่อเป็นเช่นนี้เป็นไปได้สูงว่าอาจกระทบการแจ้งมรรคอมตะของเจ้า ดังนั้นเจ้าจึงให้ศิษย์น้องจวินหวนส่งจดหมายรักมาให้ข้าโดยเฉพาะ”

หลินสวินฟังจบสีหน้าล้วนดำเหมือนก้นหม้อ โมโหจนกัดฟันกรอด

ที่แท้เป็นเรื่องพิเรนทร์จากศิษย์พี่จวินหวน!

รักและชื่นชมอะไร แอบรักข้างเดียวอะไร สารภาพความในใจอะไร จดหมายรักอะไร เรื่องเช่นนี้มีหรือตนจะทำ

ต้องเป็นฝีมือของนางอย่างแน่นอน!

มิน่าเพิ่งพบกับตน ศิษย์พี่เฉิงอวี๋ก็เขินอายขนาดนั้นอย่างเห็นได้ชัด ที่แท้ก็คิดว่าตนเป็นคนที่รักและชื่นชมที่เปิดเผยความในใจต่อนาง!

ในที่สุดหลินสวินก็เข้าใจอย่างถ่องแท้

ชั่วขณะนั้นแทบอยากจับจวินหวนมาอัดสักตั้ง นี่ไม่ใช่จับคู่ซี้ซั้วหรือ!?

เฉิงอวี๋กล่าวอย่างมึนงง “ศิษย์น้อง หรือว่าเรื่องนี้มีอะไรไม่ชอบมาพากลหรือ”

หลินสวินยิ้มขื่นระลอกหนึ่ง หลังจากพิจารณาเรียบเรียงคำพูดแล้ว คราวนี้จึงเล่าการคาดเดาของตนให้ฟัง

ฟังจบใบหน้างามของเฉิงอวี๋ร้อนผ่าว แดงระเรื่อ นึกถึงคำพูดเหล่านั้นที่พูดกับหลินสวินก่อนหน้านี้ นางล้วนอยากหาที่แทรกแผ่นดินหนีใจจะขาด

ช่างทำให้คนทำตัวไม่ถูกเกินไปแล้ว!

“ศิษย์น้องจวินหวนนี่จริงๆ เลย น่าโมโหชะมัด”

เฉิงอวี๋กล่าวอย่างอับอาย “รอพบนางครั้งหน้า ข้าจะให้ศิษย์พี่สามสั่งสอนนางสักตั้งอย่างแน่นอน”

“ใช่แล้ว ต้องจัดการนางให้ดีๆ สักหน่อย!”

หลินสวินก็โกรธจนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน

เขาและเฉิงอวี๋มองหน้าสบตากันไปมา…

เนิ่นนานทั้งคู่ล้วนอดหัวเราะไม่ได้ สุดท้ายก็หัวเราะจนโยกหน้าโยกหลัง

บรรยากาศก็เปลี่ยนเป็นเบิกบานขึ้นมา ไม่ได้ละเอียดอ่อนและอึมครึมเหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว

ทั้งตัวเฉิงอวี๋ผ่อนคลายลงมาก

หลินสวินก็เข้าใจในที่สุดว่าความเขินอายก่อนหน้านี้ของศิษย์พี่เฉิงอวี๋เกิดจากสาเหตุอะไร

เมื่อความจริงเปิดเผย ทั้งคู่ล้วนเปลี่ยนเป็นผ่อนคลายขึ้นมา

เพียงแต่หลายปีต่อมายามที่จวินหวนรู้เรื่องนี้ ในใจก็อดถอนใจเงียบๆ ไม่ได้ ศิษย์น้องเล็กคนนี้ของตนช่างไม่ได้เรื่องได้ราวจริงๆ!

“ศิษย์พี่ พอจะเล่าเรื่องของพวกท่านในหอบรรพจารย์ลัทธิวิญญาณในช่วงหลายปีนี้ให้ข้าฟังได้หรือไม่” หลินสวินเปลี่ยนประเด็น

เฉิงอวี๋ร้องอืมคราหนึ่ง ทัดผมสั้นสีดำสนิทไว้หลังหูก่อนเอ่ยปากเสียงเบา

ไม่มีบรรยากาศแปลกประหลาดละเอียดอ่อนเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว ทั้งคู่พูดคุยกันค่อนข้างถูกคอ เวลาถึงกับผ่านไปอย่างรวดเร็วโดยไม่รู้ตัว

กระทั่งต่อมาหลินสวินลงมือปรุงอาหารเลิศรสบางส่วนด้วยตัวเอง และหยิบสุราดีกาหนึ่งออกมาดื่มกับเฉิงอวี๋

ส่วนงานถกมรรคเก้ายอดเขาที่กำลังดำเนินไปที่โลกภายนอก หลินสวินไม่สนใจสักนิด

สิ่งที่ทำให้เขานึกไม่ถึงคือ ศิษย์พี่เฉิงอวี๋ที่ดูเหมือนนิสัยเก็บตัวอ่อนโยนถึงกับคอแข็งที่สุด ดื่มจอกแล้วจอกเล่า ไม่ด้อยกว่าผู้ชายสักนิด

เรื่องดื่มสุรา สำหรับคนระดับพลังอย่างพวกเขา เป้าหมายก็เพื่อจรรโลงใจ ดังนั้นจึงไม่เคยใช้พลังปราณทำการกดข่มและสลายทิ้งไป

หลินสวินตระหนักได้ว่ายิ่งศิษย์พี่เฉิงอวี๋ดื่มสุรา ดวงตากลมโตคู่นั้นก็ยิ่งวาววาม ทั้งตัวยิ่งกระปรี้กระเปร่า ผิวพรรณเนียนขาวราวกระเบื้องอมชมพู มีเสน่ห์น่ารัก

ตรงข้ามกับตัวเขาเอง กลับรู้สึกมึนเมาอยู่บ้าง