Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2770

ตอนที่ 2770 ยอมแพ้

เหมาชิวจากไปอย่างเดือดดาล

ภายใต้สายตาของทุกคน ถูกหลินสวินเย้ยหยันแล้วมองข้าม นี่ทำให้เขาไม่สามารถใจเย็นได้

และผู้ท้าสู้ที่ถูกหลินสวินจ้องคนนั้น ตอนนี้หนังหัวตึงขึ้นมาระลอกหนึ่ง สีหน้าแข็งทื่อ

เขานามว่าจู่เทียนโย่ว มาจากตระกูลจู่หนึ่งในสิบยักษ์ใหญ่อมตะแห่งน่านฟ้าที่แปด มรรควิถีขั้นอายุขัยเทียมฟ้าสัมบูรณ์ อีกทั้งอยู่ในขั้นนี้มาสองสามพันปี รากฐานพลังแข็งแกร่งอย่างยิ่ง

พูดถึงพลังต่อสู้ที่แท้จริงยังเหนือกว่าจิงฉิงเจี่ยอยู่บ้าง

“หลินสวิน เจ้ากล้าตัดสินแพ้ชนะในกระบวนท่าเดียวกับข้าหรือไม่”

จู่เทียนโย่วสูดหายใจลึกคราหนึ่ง เอ่ยเสียงขรึม

หนึ่งกระบวนท่า!

นี่เป็นเรื่องยากมาก ผลลัพธ์ที่เป็นไปได้ที่สุดคือแบ่งสูงต่ำไม่ได้ ฝีมือไล่เลี่ย

“เจ้าหมอนี่คงไม่ได้คิดจะใช้วิธีเช่นนี้มาชิงผลลัพธ์ว่าเสมอกันหรอกนะ เจ้าเล่ห์นัก!”

เสียงมากมายดังขึ้น เดาความคิดของจู่เทียนโย่วออก สีหน้าของคนไม่น้อยแฝงความดูถูกรางๆ

หนึ่งกระบวนท่า

หากจู่เทียนโย่วป้องกันเต็มกำลัง ย่อมไม่อาจตัดสินแพ้ชนะได้

สิ่งที่เหนือความคาดหมายคือหลินสวินกลับตอบรับแล้ว

“ได้”

เขาพูดง่ายๆ

จู่เทียนโย่วดีใจยิ่ง ทั้งร่างล้วนผ่อนคลายลงไม่น้อย เขาไม่เชื่อว่าแค่กระบวนท่าเดียวตนจะต้านไม่ไหว

“ดี เจ้าอย่าได้คืนคำเชียว!”

ว่าพลางจู่เทียนโย่วก็พุ่งขึ้นลานมรรคเปิดสวรรค์ แววตาดุดัน เต็มไปด้วยความมั่นใจและดูถูกทั่วร่าง

เหมาชิวที่จากไปเพราะความอับอายก่อนหน้านี้เห็นภาพเช่นนี้ในใจก็นึกเสียใจขึ้นมา เหตุใดตนจึงคิดไม่ได้ว่าสามารถใช้วิธีเช่นนี้มาสร้างผลลัพธ์ที่เสมอกันได้

จู่เทียนโย่วนี่เจ้าเล่ห์เกินไปแล้ว!

“ฆ่า!”

จู่เทียนโย่วออกโจมตีในทันที

การโจมตีคือการป้องกันที่ดีที่สุด!

ก็เห็นร่างที่ผอมซูบราวกับตอฟางของเขาพุ่งปราดเข้ามา บนผิวปรากฏแผ่นเกราะสีดำที่คมราวกับดาบ ล้วนแปลงมาจากกฎเกณฑ์อมตะระดับสวรรค์ขั้นเก้า ทั้งสามารถป้องกันและโจมตี มหัศจรรย์ไม่อาจคาดเดา

ชั่วพริบตาทั้งตัวเขาราวกับปกคลุมด้วยเกราะสีดำชั้นหนึ่ง หมอกดำอบอวลทั่วตัว

เกราะเทพคุ้มครอง!

อภินิหารชั้นยอดที่หลอมรวมพรสวรรค์ มรรควิถี และกฎเกณฑ์ทั้งหมดของเขาอย่างหนึ่ง

และมือขวาของเขาถือโล่สำริดกลมมนชิ้นหนึ่ง สลักลายมรรคอมตะแน่นขนัด มือขวากำดาบศึกเรียวยาวขาวเจิดจ้าราวกับหิมะ

โล่มัจฉาหยินหยาง!

ดาบทลายแดน!

ศาสตรามรรคอมตะที่ทั้งรุกและรับคู่หนึ่ง หนึ่งดาบหนึ่งโล่ ราวกับวัฏจักรเอกอุ สามารถสลายการโจมตีทั้งหมด เกิดผลลัพธ์อันมหัศจรรย์ที่ใช้สี่ตำลึงปาดพันชั่ง[1]

การโจมตีกลับประหนึ่งดาบพาดขวางเก้าแดน รุนแรงไร้ขอบเขต

ชั่วขณะเดียวจู่เทียนโย่วก็เหมือนสวมชุดออกศึกเต็มยศ โคจรไพ่ตายทั้งหมดของตนถึงขีดสุด ทำให้คนใหญ่คนโตไม่น้อยล้วนตกใจ

แทบจะในเวลาเดียวกัน หลินสวินเองก็เคลื่อนไหวแล้ว

วู้ม!

เตากระบี่ไร้ก้นบึ้งปรากฏ ตัวเตาที่เรียบง่ายเป็นธรรมชาติแผ่แสงมรรคไพศาล พาดผ่านห้วงอากาศมาพร้อมกับร่างของหลินสวิน

เปรี๊ยะ!

ชั่วขณะที่เตากระบี่กับโล่มัจฉาหยินหยางปะทะกัน ฝ่ายหลังถูกโจมตีจนพื้นผิวแยกแตกในทันที ระเบิดออกเสียงก้องบาดหู

ศาสตรามรรคอมตะที่มหัศจรรย์ชิ้นนี้ ถึงกับดูไม่ได้ความประหนึ่งกระดาษเปื่อย!

และในเวลาเดียวกันกระบี่มรรคเล่มหนึ่งพุ่งออกจากปากเตา พริบไหวเบาๆ

ปัง!

ดาบศึกที่ฟันออกมาอย่างเดือดดาลของจู่เทียนโย่วระเบิดในมือเขาโดยตรง กลายเป็นเศษชิ้นส่วนกระเซ็นกระสาย

โล่และดาบถูกทำลายแทบจะในเวลาเดียวกัน พลังโจมตีปานทำลายล้างนั่นกระแทกจู่เทียนโย่วจนกระเด็นออกไปไกล จมูกปากหลั่งเลือด ราวกับถูกมังกรดึกดำบรรพ์ชน เอ็นกระดูกทั่วร่างส่งเสียงหนักหน่วง

ในใจเขาตกใจ กระตุ้นเกราะเทพคุ้มครองถึงขั้นที่ไม่เคยเป็นมาก่อนตามสัญชาตญาณ

และหมัดหนึ่งของหลินสวินพุ่งโจมตีมาแล้ว

หมัดนี้ราวกับภูเขาเทพฟ้าประทาน หอบม้วนอานุภาพทรงพลังที่กำราบทั่วหล้า เงาร่างของจู่เทียนโย่วยังไม่ทันทรงตัวได้ ก็ถูกหมัดนี้กระแทกลงพื้นแล้ว

ปัง!!!

ลานมรรคเปิดสวรรค์สั่นรุนแรงทันใด ในใจทุกคนนอกลานมรรคล้วนสะท้านไหว แค่เห็นก็รู้สึกเจ็บแล้ว

ในฝุ่นควันที่จางไป

เงาร่างผอมตอบของจู่เทียนโย่วฟุบนอนบนพื้น เกร็งกระตุกรุนแรงไม่หยุด อภินิหารเกราะเทพคุ้มครองที่ปกคลุมอยู่บนผิวของเขาถูกระเบิดทั้งหมด ร่างกายถูกกระแทกแตก เลือดสดซึมพื้น บนใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ในปากส่งเสียงครวญครางไร้สติ…

ทั่วลานเงียบกริบ

การต่อสู้ครั้งนี้เกิดขึ้นรวดเร็ว และสิ้นสุดเร็วยิ่งกว่า

ตั้งแต่จู่เทียนโย่วออกโจมตี เตากระบี่ไร้ก้นบึ้งทำลายดาบและโล่ของเขา จนถึงหมัดของหลินสวินโจมตีบใส่ร่างของจู่เทียนโย่ว ทั้งหมดเพียงแค่ไม่กี่พริบตาเท่านั้น

หมัดที่อหังการไร้เทียมทานนั่นเหมือนกระแทกใส่ใจทุกคน ทำให้สีหน้าของแต่ละคนล้วนเปลี่ยนไป

คนมากมายเผยสีหน้าทนมองไม่ได้

และมีหลายคนสะท้านสะเทือนจนอึ้งค้างอยู่ตรงนั้น

“นี่เรียกว่าคนฉลาดตกเป็นเหยื่อของความฉลาด บีบให้หลินสวินใช้ศาสตรามรรคอมตะต่อสู้ หากไม่ใช่เพราะออมมือ การโจมตีนี้ถึงขั้นสามารถเอาชีวิตเขาได้”

เสวียนเฟยหลิงแสดงความเห็นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“อนาถ อนาถจริงๆ ยังคิดจะใช้หนึ่งกระบวนท่าตัดสินแพ้ชนะ คิดว่าจะสามารถเสมอกันได้ แต่ตอนนี้… เขายังตัวเกร็งลุกไม่ขึ้นอยู่เลย”

คนใหญ่คนโตลัทธิแรกกำเนิดอย่างพวกตู๋กูยง ฟางเต้าผิงต่างยิ้มออกมา

พวกเขาเองก็รู้สึกสะใจมาก

บนแท่นพิธี สีหน้าของคนใหญ่คนโตเหล่านั้นต่างเคร่งขรึมไม่น้อย

ส่วนบรรดาเฒ่าดึกดำบรรพ์ตระกูลจู่ รู้สึกเพียงว่าใบหน้าร้อนผ่าวหม่นแสง

หนึ่งกระบวนท่าก็ถูกกำราบแล้ว!

นี่ยิ่งน่าอาย ยิ่งน่าคับแค้น และยิ่งน่าขันกว่าพวกสิงจุน จิงฉิงเจี่ย จ้งอิ่งที่พ่ายแพ้ไปก่อนหน้านี้เสียอีก!