Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2838

ตอนที่ 2838 อภินิหารพรสวรรค์ขั้นสี่

เวลาล่วงเลยไป

อีกเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในวันนี้เงาร่างของหลินสวินเดินออกจากประตูเนรเทศพลางขมวดคิ้วแน่น

หนึ่งเดือนแล้ว เขาเข้าไปในแดนเนรเทศแทบทุกวัน แต่หนึ่งเดือนมานี้กลับไม่ได้อะไรเลย

หลินสวินยืนคิดอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่งแล้วอดถอนหายใจเบาๆ ไม่ได้

ว่ากันถึงที่สุดก็คือระยะเวลาที่ประตูเนรเทศคงอยู่สั้นเกินไป มีเพียงแค่ครึ่งเค่อ ทำให้การเคลื่อนไหวทุกครั้งของเขาถูกจำกัดอย่างมาก

ถึงตอนนี้อย่างมากเขาก็สำรวจพื้นที่ในรัศมีหนึ่งแสนลี้เท่านั้น

ไกลกว่านี้เวลาก็จะไม่พอแล้ว

‘เป็นเช่นนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว’

หลินสวินสูดหายใจลึกคราหนึ่ง ตัดสินใจว่าตั้งแต่วันนี้ไป จะอนุมานความลึกลับของประตูเนรเทศต่อ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องเพิ่มเวลาคงอยู่ของมันให้นานขึ้น!

เขานั่งขัดสมาธิ

เวลาผ่านไปปีแล้วปีเล่า

ปีที่หกที่หลินสวินถูกกักบริเวณ

ในถ้ำสถิต

จู่ๆ หลินสวินที่นั่งสมาธิอยู่ก็ลืมตาขึ้น

ผ่านการอนุมานหลายปี ในที่สุดเขาก็เข้าใจความเร้นลับทั้งหมดของประตูเนรเทศอย่างลึกซึ้ง ไม่มีปริศนาอะไรให้ขุดค้นอีกแม้แต่เสี้ยวเดียว

“เริ่มเถอะ”

เขาสูดหายใจลึกคราหนึ่ง โคจรมรรควิถี

วู้ม!

ชั่วพริบตาห้วงอากาศก้องกระหึ่มบิดเบี้ยว รอยแยกกาลเวลาสายหนึ่งปรากฏ ประตูเนรเทศขนาดประมาณหนึ่งฉื่อควบรวมออกมา

และเมื่อหลินสวินยื่นนิ้วออกไปจรด

ก็เหมือนผิวทะเลสาบที่นิ่งสงบถูกโยนหินก้อนหนึ่งลงไป ประตูเนรเทศที่ขนาดประมาณหนึ่งฉื่อเริ่มหดตัวอย่างต่อเนื่อง ค่อยๆ หดลงขนาดเท่าพัด เท่ากำปั้น และเท่าเหรียญทองแดง…

จนกระทั่งหลังจากนั้นกลายเป็นจุดแสงที่ราวกับมายาจุดหนึ่ง!

ประหนึ่งคมกระบี่ที่แสงประกายสว่างไสว สะดุดตาหาที่เปรียบ กลิ่นอายกาลเวลาที่แผ่ออกมาล้วนเจือกลิ่นอายดุดันทิ่มแทงจิตใจ

หลินสวินมองดูเงียบๆ

เวลาผ่านไปทีละนิด แต่ประตูเนรเทศที่กลายเป็นแสงจุดหนึ่งกลับไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ

หนึ่งเค่อ

สองเค่อ

…จนกระทั่งครึ่งชั่วยามหลังจากนั้น แสงจุดนั้นจึงมืดสลัวลงกะทันหัน สุดท้ายกลายเป็นละอองแสงพร่างพรม

ครึ่งชั่วยาม!

แปดเท่าของครึ่งเค่อ!

ความดีใจที่ยากปกปิดพลุ่งพล่านขึ้นในใจหลินสวิน

เขาคำนวณดูแล้ว การสำแดงประตูเนรเทศออกมาถึงขั้นนี้ สูญเสียพลังประมาณสามส่วนของมรรควิถีแห่งตน ความสูญเสียเช่นนี้ไม่ถึงกับรุนแรง แต่กลับสามารถทำให้ประตูเนรเทศคงอยู่ได้ครึ่งชั่วยาม!

หลินสวินพยายามกดความวู่วามในใจ นั่งขัดสมาธิจนกระทั่งพลังที่สูญเสียไปฟื้นคืนอย่างสมบูรณ์ถึงค่อยสำแดงอภินิหารประตูเนรเทศออกมาใหม่

จากนั้นเงาร่างของเขากลายเป็นแสงกลุ่มหนึ่งพุ่งเข้าไป

โลกกว้างใหญ่ไพศาลอันมืดมิดที่คุ้นเคยสะท้อนในสายตาของหลินสวิน เขาไม่เสียเวลาแม้แต่เสี้ยวเดียว เคลื่อนย้ายผ่านห้วงอากาศด้วยความเร็วเต็มกำลังโดยตรง

ครึ่งเค่อหลังจากนั้น

นอกระยะหนึ่งแสนลี้

ก่อนหน้านี้เขาสำรวจได้ถึงเพียงระยะนี้ แต่ตอนนี้แตกต่างโดยสมบูรณ์แล้ว

เขาไม่ได้หยุดฝีเท้า ก้าวเดินต่อ

ระหว่างทางจิตรับรู้ของเขาแผ่ออกกลางฟ้าดิน สัมผัสอย่างต่อเนื่อง

จนกระทั่งหนึ่งเค่อหลังจากเข้าสู่แดนเนรเทศ

จู่ๆ หลินสวินก็หยุดเท้า หว่างคิ้วปรากฏความตะลึงที่ยากจะปกปิด

ไกลออกไปน้ำตกที่ขาวโพลนแห่งหนึ่งไหลลงจากบนท้องฟ้าที่มืดมิด พุ่งลงไปในโกรกธารลึกล้ำที่ราวกับชือน้ำแข็งขาวบนพื้นดิน

เห็นชัดว่าเป็นน้ำตกกาลเวลา!

สีขาวโพลนที่โปรยปรายลงมาคือพลังกาลเวลาทั้งหมด พร่างพราวสะดุดตา กว้างใหญ่ไพศาลราวกับภาพมายา

ข้างๆ น้ำตกกาลเวลาที่ไหลลงจากฟ้ากลับมีภูเขาใหญ่สีดำแห่งหนึ่งลอยอยู่ แผ่พลังคลุมเครือ กำลังรับการชำระล้างของน้ำตกกาลเวลา

ภูเขาเทพสนามแม่เหล็ก!

ตอนที่เห็นภูเขานี้ในใจหลินสวินตื่นเต้นอีกครั้ง

เขาสูดหายใจลึกคราหนึ่ง พุ่งเข้าไปใกล้

ยิ่งเข้าใกล้เขาก็สังเกตเห็นอย่างฉับไวว่าน้ำตกกาลเวลาที่ดิ่งลงจากฟ้านี้ การไหลของกาลเวลากลางฟ้าดินจะยิ่งช้าลง

จนกระทั่งตอนที่มาถึงตำแหน่งของภูเขาเทพสนามแม่เหล็ก การไหลของกาลเวลาแทบจะหยุดชะงักแล้ว

ราวกับเส้นกาลเวลาถูกดึงให้ยืดยาวอย่างยิ่ง

ความรู้สึกที่มอบให้หลินสวินประหนึ่งว่าวันนี้โลกภายนอกอาจจะผ่านไปเพียงหนึ่งเค่อเท่านั้น!

กฎระเบียบกาลเวลาเกิดการเปลี่ยนแปลงตรงหน้าน้ำตกกาลเวลาอย่างไม่ต้องสงสัย

หลินสวินใช้จิตรับรู้สัมผัส

ตูม!

จิตรับรู้ของเขาเพิ่งจะสัมผัสกับน้ำตกกาลเวลาที่ขาวโพลน ในหัวก็เหมือนถูกโจมตีรุนแรง จากนั้นมีนัยเร้นลับมหามรรคปานกระแสน้ำนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าไปในห้วงนิมิต

ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่ทันตั้งตัว สิ่งเดียวที่หลินสวินสามารถทำได้คือควบคุมจิตใจเต็มที่ พยายามทำให้ตนสงบลง

ไม่นานความรู้สึกที่ร้อนระอุระลอกหนึ่งแผ่ออกจากบริเวณหน้าอกของเขา ชีพจรปราณวิญญาณต้นกำเนิดเหมือนภูเขาไฟที่หลับใหลมานานปีค่อยๆ ตื่นขึ้น

‘หรือจะปลุกพลังพรสวรรค์ใหม่ได้แล้ว’

ความคิดนี้เพิ่งจะแวบเข้ามาในหัว หลินสวินก็นั่งสมาธิตามสัญชาตญาณ

ตูม!