Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2890

ตอนที่ 2890 ตอบแทนบุญคุณ

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น

ยอดเขาที่เก้า

“นี่เป็นถึงต้นกำเนิดระเบียบระดับสวรรค์ขั้นเก้า มูลค่าไม่อาจประเมิน เจ้าเก็บไว้เองเถอะ”

ผู้นำยอดเขาฉินอู๋อวี้ตกใจมาก หลินสวินมาเยี่ยมเยียนแต่เช้า ต้องการมอบต้นกำเนิดระเบียบระดับสวรรค์ขั้นเก้าสายหนึ่งแก่เขา ทำให้เขามึนงงอยู่บ้าง

“ผู้นำยอดเขา ครั้งนี้ข้าได้ประโยชน์จากแดนมารสิบทิศค่อนข้างมาก ทั้งไม่ขาดสมบัติแบบเดียวกัน ท่านโปรดรับไว้เถอะ”

หลินสวินยัดกล่องสำริดใส่มือฉินอู๋อวี้โดยไม่ให้พูดแทรกใดๆ จากนั้นก็หันหลังจากไป “ผู้นำยอดเขา ข้ายังต้องไปเยี่ยมเยียนผู้อาวุโสเซียวเหวินหยวน ไม่อาจอยู่ต่อนานนัก”

เมื่อฉินอู๋อวี้ตอบสนอง เงาร่างของหลินสวินก็เดินไปไกลแล้ว

เขามองกล่องสำริดในมือ ใจกระเพื่อมไหวทันที รู้สึกอบอุ่นใจ หลินสวินนี่รู้บุญคุณคนจริงๆ

หอแรกพิสุทธิ์

เซียวเหวินหยวนอึ้งงันไปนานเช่นกัน กว่าจะกล้าเชื่อว่าหลินสวินคิดมอบพลังระเบียบระดับสวรรค์ขั้นเก้าสายนั้นให้ตนจริงๆ

เขาเงียบไปครู่หนึ่งค่อยกล่าว “หลินสวิน ตอนนี้เจ้าเป็นผู้อาวุโสหอแรกนภาแล้ว ทั้งสร้างผลงานโดดเด่นในศึกมรรคอมตะให้พวกเรา ได้รับการยกย่องจากสำนัก ข้าขอพูดตามตรง ต่อให้เจ้าไม่นำสมบัตินี้มา ภายหน้าเมื่อเจ้าคว้าตำแหน่งหัวหน้าหอแรกพิสุทธิ์ ข้าย่อมสนับสนุนเจ้าสุดความสามารถเช่นกัน”

หลินสวินยิ้มกล่าว “ผู้อาวุโส นี่คือน้ำใจเล็กน้อยจากข้า ไม่ว่าภายหน้าท่านจะสนับสนุนข้าไปคว้าตำแหน่งหัวหน้าหอแรกพิสุทธิ์หรือไม่ ตอนนี้ข้าแค่อยากตอบแทนบุญคุณ”

“ตอบแทนบุญคุณ?”

“ใช่”

หลินสวินพยักหน้า

เขาไม่มีทางลืม ปีนั้นยามเพิ่งเข้าสู่ลัทธิแรกกำเนิด ผู้อาวุโสทั้งสองอย่างเซียวเหวินหยวนกับหลีเจินเคยสนับสนุนตนอย่างไร

ทั้งไม่มีทางลืมว่าหลายปีนี้ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น เซียวเหวินหยวนกับเหล่าคนใหญ่คนโตคนอื่นล้วนยืนอยู่ข้างตนโดยไม่ลังเล

นี่ก็คือบุญคุณ!

“ได้ เช่นนั้นข้าจะรับสมบัตินี้ไว้”

เซียวเหวินหยวนรับกล่องสำริดที่หลินสวินมอบให้ด้วยสองมือ ในใจไม่วายทอดถอนใจ

ด้วยฐานะของหลินสวินตอนนี้สามารถทัดเทียมกับเขาได้แล้ว ถึงขั้นว่าหากพูดถึงบารมีในสำนัก ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาเทียบได้นานแล้ว

แต่หลินสวินกลับรำลึกบุญคุณเก่าก่อน มอบสมบัติล้ำค่าหายากนี้ให้ตน นี่ทำให้เซียวเหวินหยวนซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง

หลังจากบอกลาเซียวเหวินหยวน หลินสวินไปเยี่ยมผู้นำยอดเขาที่ห้าอวี๋เซี่ยงถิง ผู้นำยอดเขาที่หกเหวินตงเหมียน ผู้นำยอดเขาที่เจ็ดเถียนอู๋ชั่ว ผู้นำยอดเขาที่แปดชางฉงเสวี่ยต่อ

ทั้งมอบต้นกำเนิดระเบียบระดับสวรรค์ขั้นเก้าให้พวกเขาตามลำดับ

ผู้นำยอดเขาสี่คนถึงขั้นมีความรู้สึกว่าดีใจและแปลกใจ เพราะตอนแรกที่หลินสวินเข้าสู่ลัทธิแรกกำเนิด พวกเขาวางตัวเป็นกลางมาตลอด

ช่วงหลายปีก่อนเพิ่งเปลี่ยนภาพจำที่มีต่อหลินสวิน เริ่มมีความคิดสนับสนุนเขา

ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงไม่เคยคิดว่าวันนี้เวลานี้ หลินสวินจะมอบสมบัติล้ำค่าเช่นนี้ให้พวกเขา!

เหนือความคาดหมายเกินไปแล้ว

ทั้งทำให้พวกเขาชื่นชมและทอดถอนใจไม่หยุด

อย่างน้อยทุกอย่างนี้ล้วนพิสูจน์ว่าพวกเขาไม่ได้มองหลินสวินผิด เจ้าหนุ่มที่มาจากคีรีดวงกมลคนนี้มีคุณสมบัติทำให้คนเลื่อมใสมากมาย

ภายหน้าถ้าเขามาดูแลหอแรกพิสุทธิ์ ย่อมทำให้ผู้คนนับถือเชื่อมั่นได้เช่นกัน!

หลินสวินไปพบเถาเหลิ่งต่อ

“ผู้ดูแลเถาเหลิ่ง คารวะผู้อาวุโสหลิน”

เมื่อเจอหน้าหลินสวิน เถาเหลิ่งก็ประสานมือคารวะ สีหน้าเคร่งครัด

หลินสวินกล่าวไม่สบอารมณ์ “พอแล้ว ระหว่างท่านกับข้ายังต้องมากพิธีเช่นนี้ด้วยหรือ”

เถาเหลิ่งพลันแสยะยิ้ม “ตามกฎเกณฑ์สำนัก ตำแหน่งของผู้อาวุโสหลินสูงกว่าข้า ทั้งสูงกว่าผู้นำเก้ายอดเขา ข้าจะไม่เคารพได้อย่างไร”

หลินสวินกล่าวขบขัน “คิดไม่ถึงว่าพี่เถาจะเป็นคนเคร่งขรึมจริงจังเช่นนี้ ช่างล้อเล่นเก่งจริงๆ”

ขณะกล่าวเขามอบกล่องสำริดที่เตรียมไว้แล้วให้เถาเหลิ่ง “พี่เถา สมบัติชิ้นนี้ท่านโปรดรับไว้ หากกล้าปฏิเสธถือว่าไม่ไว้หน้าข้าหลินสวิน”

หลายปีมานี้ความสัมพันธ์ของเขากับเถาเหลิ่งแน่นแฟ้นที่สุด เถาเหลิ่งช่วยเขาไว้มาก ทั้งสนับสนุนเขาในเรื่องสำคัญมากมาย

เถาเหลิ่งยิ้มพลางรับกล่องสำริดมา “ให้ข้าลองดูก่อนว่าเป็นสมบัติอะไร บอกเจ้าเลยว่าของทั่วไปไม่อาจซื้อข้าได้… เอ่อ นี่มัน…”

เมื่อเปิดกล่องสำริดและเห็นสมบัติในนั้นชัดเจน เถาเหลิ่งอึ้งงันอยู่ตรงนั้น ตกตะลึงอ้าปากค้าง

“เป็นอย่างไร ซื้อท่านได้หรือไม่” หลินสวินหยอกล้อ

เถาเหลิ่งพึมพำ “ชีวิตข้าคู่ควรกับระเบียบระดับสวรรค์ขั้นเก้าสายหนึ่งหรือ”

เขาตกตะลึงเกินไปจริงๆ

สมบัติเช่นนี้สามารถตั้งตระกูลเป็นเผ่าจักรพรรดิอมตะชั้นสูงแห่งหนึ่งได้ หลังผ่านการตกตะกอนเป็นเวลานาน ถึงขั้นไปงัดข้อกับสิบยักษ์ใหญ่อมตะแห่งน่านฟ้าที่แปดได้ มูลค่ามหาศาล สามารถทำให้เหล่ายักษ์ใหญ่อมตะแห่งน่านฟ้าที่แปดนั้นคลุ้มคลั่ง

แต่ตอนนี้หลินสวินกลับจะมอบสมบัตินี้ให้ตน!

เถาเหลิ่งรู้สึกว่าตนต้องสงบสติให้หายตกใจสักหน่อย

เห็นเขาสติหลุดเช่นนี้ หลินสวินเริงร่าทันที ตบบ่าเขาพลางกล่าวหยอกล้อ “จำไว้ ข้าซื้อท่านได้แล้ว”

พูดจบก็ขอตัวจากไป

ครู่ใหญ่เถาเหลิ่งจึงสงบสติลงแล้วกล่าวพึมพำ “อย่าว่าแต่ซื้อตัวข้าเลย ต่อให้ข้าขายชีวิตให้เจ้า เกรงว่าคงเทียบมูลค่าของระเบียบระดับสวรรค์ขั้นเก้าสายหนึ่งไม่ได้…”