Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2891

ตอนที่ 2891 กับดัก

หยวนฉางเทียนเอ่ยถาม “ท่านว่าทั้งลัทธิแรกกำเนิด ใครมีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับหลินสวินที่สุด”

หยวนซีหลิวกล่าวอย่างใคร่ครวญ “หลีเจินน่าจะนับว่าเป็นคนหนึ่ง เถาเหลิ่งก็ถือเป็นอีกคน”

หยวนฉางเทียนพยักหน้า “คิดจะจัดการหลินสวิน บางทีอาจต้องลงมือกับสองคนนี้ ผู้อาวุโส รบกวนท่านไปบอกพวกฝูเหวินหลีด้วยตัวเอง หาโอกาสให้เถาเหลิ่งออกไปจัดการธุระสักเรื่อง”

“ทำไมถึงเป็นเถาเหลิ่ง”

หยวนซีหลิวแปลกใจอยู่บ้าง

“หลีเจินเป็นผู้อาวุโสของหอแรกพิสุทธิ์ แม้ว่าทังชิวเป็นรองหัวหน้าหอ แต่ถูกรองหัวหน้าหอทั้งสองอย่างฟางเต้าผิงกับอวี๋สิ่งขัดขาตลอด หากให้ทังชิวส่งหลีเจินไปทำงาน ต้องทำให้ฟางเต้าผิงระแวงแน่”

หยวนฉางเทียนพูดง่ายๆ “แต่เถาเหลิ่งไม่เหมือนกัน ในหอแรกนภาเขาเป็นแค่ผู้ดูแลคนหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นฝูเหวินหลีหรือฉีเซียวอวิ๋นล้วนส่งเขาออกไปได้ตามใจ ทั้งไม่ต้องกังวลว่าจะดึงดูดความสนใจคนอื่น”

หยวนซีหลิวกล่าวชม “นายน้อยคิดการรอบคอบจริงๆ”

“แค่เถาเหลิ่งคนเดียวเกรงว่าคงยากจะข่มขู่หลินสวิน แต่ก็ช่วยไม่ได้ ทั้งลัทธิแรกกำเนิดตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดก็มีแค่เถาเหลิ่งแล้ว”

หยวนฉางเทียนถอนใจเบาๆ

ไม่นานหยวนซีหลิวก็รับคำสั่งจากไป

…

ผ่านไปครึ่งชั่วยาม

“นายน้อย เตรียมการเรียบร้อยแล้ว รอแค่หาโอกาสล่อเถาเหลิ่งออกไปจากลัทธิแรกกำเนิด”

หยวนซีหลิวมารายงาน

หยวนฉางเทียนพยักหน้า “ผู้อาวุโส ท่านก็ระวังตัวหน่อย อย่าได้เหลือร่องรอยอะไรไว้ ถ้าเรื่องครั้งนี้ถูกเปิดเผยย่อมไม่มีประโยชน์ต่อท่านและข้า”

หยวนซีหลิวกล่าว “นายน้อยวางใจ ข้าน้อยรับรองว่าจะไม่ทำให้เรื่องนี้เดือดร้อนไปถึงนายน้อย”

…

เจ็ดวันต่อมา

“นายน้อย เถาเหลิ่งจะออกจากลัทธิแรกกำเนิดวันนี้แล้ว!”

หยวนซีหลิวมารายงาน หว่างคิ้วเจือความยินดีเสี้ยวหนึ่ง “พูดแล้วก็บังเอิญ หลายวันก่อนเถาเหลิ่งไปรับภารกิจสำนัก ต้องออกเดินทางไกลช่วงหนึ่ง ได้ยินว่าคิดไปหากล้าพันธุ์ดีสักคนในโลกภายนอกเพื่อรับมาเป็นศิษย์ เมื่อเป็นเช่นนี้ต่อให้เถาเหลิ่งเกิดเรื่องก็ไม่มีใครสงสัยพวกเรา!”

หยวนฉางเทียนอึ้งไป “มีเรื่องบังเอิญเช่นนี้ด้วยหรือ”

หยวนซีหลิวยิ้มกล่าว “นี่ก็คือสิ่งที่เรียกว่าโชคชะตานำพา เดิมพวกฝูเหวินหลีคิดจะใช้วิธีอื่นส่งตัวเถาเหลิ่งออกไป แม้แต่พวกเขาก็คาดไม่ถึง ว่ายามตั้งท่าจะเคลื่อนไหวกลับสืบข่าวได้ว่าเถาเหลิ่งรับภารกิจเพื่อออกไปแล้ว สวรรค์ช่วยพวกเราจริงๆ!”

หยวนฉางเทียนกล่าวเสียงขรึม “ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลามาดีใจ การจับตัวเถาเหลิ่งเป็นเพียงก้าวแรก ก้าวสองยังไม่อาจคาดเดาอยู่บ้าง”

หยวนซีหลิวกล่าว “นายน้อยห่วงว่าหลินสวินนั่นจะก่อเหตุไม่คาดฝันหรือ”

“ท่านคิดว่าหากหลินสวินรู้เรื่องที่เถาเหลิ่งถูกจับแล้วจะคิดอย่างไร”

หยวนฉางเทียนถามเองตอบเอง “ถ้าข้าเป็นเขาย่อมต้องสงสัยว่านี่คือกลอุบายที่เพ่งเล็งตนทันที! เรื่องนี้คาดเดาได้ง่าย ถึงตอนนั้นท่านคิดว่าหลินสวินจะกล้าไปช่วยเถาเหลิ่งหรือไม่”

หยวนซีหลิวเงียบไปครู่หนึ่งค่อยกล่าว “เช่นนั้นก็ได้แต่ดูว่าเถาเหลิ่งมีค่าเพียงใดในใจเขาแล้ว”

หยวนฉางเทียนพยักหน้า “ไม่ผิด สิ่งสำคัญของก้าวที่สองนี้อยู่ที่การตัดสินใจของหลินสวิน! หากเขาคิดว่าเถาเหลิ่งไม่มีค่าพอให้ช่วย หดหัวอยู่ในสำนักไม่ออกไป เช่นนั้นภารกิจของพวกเราก็เท่ากับล้มเหลว”

“หากเขาเลือกไปช่วยเล่า” หยวนซีหลิวอดถามไม่ได้

หยวนฉางเทียนกล่าว “เช่นนั้นเขาต้องเตรียมตัวพร้อมสรรพจึงกล้ามุ่งหน้าไป เรื่องนี้เกี่ยวโยงกับโจทย์ยากอีกอย่าง ทำอย่างไรถึงรับรองได้ว่าหลินสวินจะไปช่วยคนเดียว ทั้งไม่มีทางไปขอความช่วยเหลือจากเฒ่าชราในลัทธิแรกกำเนิดพวกนั้น”

หยวนซีหลิวขมวดคิ้วแล้วกล่าว “เช่นนั้นก็บอกเขาว่าขอเพียงมีใครก็ตามปรากฏตัวนอกจากเขา เถาเหลิ่งจะไม่มีทางรอดชีวิต!”

หยวนฉางเทียนส่ายหัวกล่าว “เรื่องนี้พูดลำบาก พวกเราต้องเตรียมตัวล่วงหน้า”

“นายน้อยโปรดกล่าวให้ชัดเจน”

“บอกพวกฝูเหวินหลีว่าให้พวกเขาออกเคลื่อนพลทั้งหมด!”

หยวนฉางเทียนสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง “ขอเพียงหลินสวินกล้าไป ไม่ว่าเขาพาผู้ช่วยไปด้วยหรือไม่ ล้วนต้องกำจัดพวกเขาจนเกลี้ยง ตัดไฟแต่ต้นลม!”

หยวนซีหลิวใจกระตุกวูบ “หลินสวินนี่มีพลังปราณแค่ขั้นหลุดพ้นขั้นต้น ต้องทำเรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่เช่นนี้หรือ”

หยวนฉางเทียนเอ่ยเย็นชา “ตอนนั้นยามไปร่วมศึกมรรคอมตะ ท่านก็ถามข้าเช่นนี้ แต่ผลลัพธ์เล่า ต่อให้ส่งรูปจำลองเจตจำนงของผู้อาวุโสซวีคุนไป ก็ยังปล่อยให้หลินสวินรอดชีวิตกลับมาไม่ใช่หรือ”

หยวนซีหลิวประสานมือ “นายน้อยสั่งสอนถูกต้อง”

หยวนฉางเทียนมุ่นคิ้วกล่าว “ตอนนี้สิ่งเดียวที่ข้ากังวลก็คืออาจารย์อาคงเจวี๋ยคนนั้นของหลินสวิน แม้ร่างต้นของระดับนิรันดร์ออกโรงแล้วจะถูกกฎระเบียบฟ้าดินตอบโต้ แต่กลับใช้รูปจำลองเจตจำนงเข้าสอดมือได้ หากในการเคลื่อนไหวครั้งนี้รูปจำลองเจตจำนงของคงเจวี๋ยนั่นเข้าร่วมด้วย พวกเราคงไม่มีโอกาสชนะแม้แต่น้อย”

หยวนซีหลิวยิ้มกล่าว “นายน้อยโปรดวางใจ ทุกครั้งที่ผู้แข็งแกร่งระดับนิรันดร์ใช้รูปจำลองเจตจำนงร่างหนึ่ง อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาหนึ่งเดือนจึงควบรวมใหม่ได้ ตอนนี้ห่างจากช่วงที่หลินสวินกลับมาสำนักเพียงแปดวันเท่านั้น ไม่มีทางได้รับรูปจำลองเจตจำนงของคงเจวี๋ยอีกแน่”

หยวนฉางเทียนอึ้งไปแล้วกล่าว “หากเป็นเช่นนี้ก็จัดการง่ายแล้ว”

…

หน้าถ้ำสถิตของหลินสวิน

ศิษย์ที่เฝ้าค่ายกลเคลื่อนย้ายโบราณคนหนึ่งมาขอพบ ทั้งส่งมอบม้วนหยกม้วนหนึ่งแก่หลินสวิน “ผู้อาวุโสหลิน ผู้มาเยือนบอกว่าท่านอ่านม้วนหยกนี้แล้วก็จะเข้าใจเอง จากนั้นก็จากไปอย่างรีบเร่ง ไม่ได้พูดถึงเรื่องอื่นอีก”

หลินสวินอึ้งงัน เก็บม้วนหยกลงไป จากนั้นจึงมอบโอสถอมตะสุริยันจันทราสิบเม็ดให้ศิษย์คนนั้น “รบกวนแล้ว ลูกกลอนโอสถพวกนี้เจ้ารับไว้เถอะ ภายหน้าต้องฝึกปราณดีๆ”

ศิษย์คนนั้นอึ้งไป ไหนเลยจะคาดคิดว่าแค่มาแจ้งข่าวก็ได้ของกำนัลเช่นนี้ ครู่ใหญ่ถึงกล่าวตื่นเต้น “ขอบคุณผู้อาวุโสหลิน ข้าจะไม่ทำให้ความหวังของผู้อาวุโสหลินสูญเปล่า!”

เขาหันหลังเดินจากไปอย่างยินดี

คราวนี้หลินสวินจึงเปิดม้วนหยกออกดู พิจารณาเล็กน้อยแล้วนัยน์ตาพลันหดรัด

ครู่ใหญ่เขาจึงเก็บม้วนหยกลงไป

หลินสวินไม่ได้กลับเข้าถ้ำสถิต เคลื่อนแหวกอากาศตรงไปยังที่ห่างไกล

“ผู้อาวุโสหลินจะไปไหนหรือ”

ระหว่างทางมีเสียงประหลาดใจหนึ่งดังขึ้นทันใด

หลินสวินเหลือบมองไปก็เห็นหยวนซีหลิวที่เคลื่อนผ่านอากาศมาเช่นกัน เขากล่าวราบเรียบ “ออกไปเดินเล่นรอบหนึ่ง”

ขณะกล่าวเงาร่างเขาหายไปกลางอากาศแล้ว

‘หึๆ คิดไม่ถึงว่าหลินสวินนี่จะกล้าหาญยิ่งนัก ถึงกับมุ่งหน้าไปคนเดียวเพื่อเถาเหลิ่งจริงๆ…’

หยวนซีหลิวยิ้มขึ้นมา

เขาก็ไม่รอช้า มุ่งหน้าไปยังถ้ำสถิตของหยวนฉางเทียนอย่างรีบเร่ง ต้องการไปรายงานเรื่องนี้

วู้ม!

ค่ายกลเคลื่อนย้ายโบราณที่เชื่อมต่อไปนอกแดนแรกเริ่มแผ่ละอองแสงประหลาดระลอกหนึ่งออกมา เงาร่างของหลินสวินหายลับไปทันที