Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2895

ตอนที่ 2895 การแต่งตั้ง

หยวนซีหลิวเป็นขั้นหลุดพ้นสัมบูรณ์

แต่กลับถูกหลินสวินกำราบในชั่วพริบตา!

เดิมทีนี่ก็ทำให้หยวนฉางเทียนรู้สึกท่าไม่ดี ตอนนี้หลินสวินยังพูดว่าจะเลื่อนตำแหน่งเขาเป็นรองหัวหน้าหออีก จะไม่ให้เขาเข้าใจว่านี่เป็นแผนร้ายได้อย่างไร

หยวนฉางเทียนสูดหายใจลึก โค้งคำนับกล่าว “พี่หลิน ข้าคนแซ่หยวนยอมจำนนแล้ว ไม่คิดเป็นศัตรูกับเจ้าอีก ทั้งไม่คิดไปชิงตำแหน่งหัวหน้าหอแรกพิสุทธิ์นั่นด้วย ยอมปล่อยไปเพียงเท่านี้ได้หรือไม่”

ท่าทางนอบน้อมและจริงใจเป็นอย่างยิ่ง

หลินสวินถอนใจยาวกล่าว “พี่หยวน ตอนนี้เจ้าเป็นรองหัวหน้าหอแล้ว ยังมีอนาคตอันดีงามนัก ทำไมจะจากไปเช่นนี้เล่า ต่อให้ข้ารับปาก ทั้งสำนักคงไม่ยินยอม พี่หยวนวางใจเถอะ ข้าคนแซ่หลินรับรองว่าจะไม่ทำให้ชีวิตของพี่หยวนเกิดข้อผิดพลาดแม้เศษเสี้ยว”

หยวนฉางเทียนตัวแข็งทื่อ เงยหน้าขึ้นอย่างยากลำบาก สีหน้าปรวนแปรไม่หยุดกล่าวว่า “ช่างเถิด ข้าจะไปพร้อมพี่หลิน”

หลินสวินชูนิ้วโป้งเอ่ยชม “ฉลาด”

วันนั้นในขณะที่ที่ทั้งลัทธิแรกกำเนิดยังไม่สังเกตเห็น หยวนฉางเทียนกับหยวนซีหลิวถูกกำราบแล้ว

วันนั้นเองการเคลื่อนไหวชำระล้างอันรุนแรงเปิดฉากขึ้น

…

ยอดเขาที่สาม

หนานป๋อหงกำลังจิบชา

“ผู้นำยอดเขา รองหัวหน้าหอเสวียนเชิญท่านไปเรือนมรรคกลางทันที”

ศิษย์คนหนึ่งมาเรียกตัว

หนานป๋อหงอึ้งงัน ขมวดคิ้วกล่าว “เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

“ศิษย์ไม่ทราบขอรับ”

หนานป๋อหงใคร่ครวญครู่หนึ่งก่อนลุกขึ้นกล่าว “ช่างเถอะ ข้าไปดูสักหน่อย”

ผ่านไปหนึ่งเค่อ

หนานป๋อหงมาถึงเรือนมรรคกลาง หลังจากก้าวเข้าไปจึงพบว่าในโถงใหญ่มีคนนั่งอยู่มากมายแล้ว

มีผู้อาวุโสหอแรกพิสุทธิ์ตงหวงชิง ผู้อาวุโสหอแรกมายาจงหลีจั้นอวิ๋น ผู้นำยอดเขาที่สี่มู่อวิ๋นเจิง…

มีกันถึงสามสิบห้าคน!

ภายในนั้นเป็นผู้นำยอดเขาสองคน ผู้อาวุโสสามหอสิบเอ็ดคน ผู้ดูแลสามหอยี่สิบสองคน

รวมเขาหนานป๋อหงแล้วเป็นสามสิบหกคน

เมื่อเห็นภาพนี้หนานป๋อหงใจหล่นวูบ สังเกตเห็นความผิดปกติ

เพราะทุกคนที่ถูกเรียกตัวมาเรือนมรรคกลางนี้ล้วนมาจากสิบยักษ์ใหญ่อมตะทั้งสิ้น!

เมื่อมองคนที่ถูกเรียกตัวมาเหมือนตนอีกครั้ง สีหน้าแต่ละคนล้วนเผยแววอึมครึม

“ขอถามรองหัวหน้าหอเสวียนว่าเรียกข้ามาครานี้ด้วยเรื่องใด”

หนานป๋อหงเหลือบมองเสวียนเฟยหลิงที่นั่งบนตำแหน่งประธานกลางโถงใหญ่

สายตาของคนอื่นในโถงใหญ่ล้วนมองไปเช่นกัน

เสวียนเฟยหลิงกล่าวสีหน้าราบเรียบ “อย่าเพิ่งรีบร้อน รอคนมาครบแล้วค่อยเข้าเรื่อง”

ในใจหนานป๋อหงรู้สึกไม่เข้าทียิ่งกว่าเดิม กล่าวตัดสินใจอย่างเด็ดขาด “ข้ากำลังหลอมลูกกลอนโอสถ เกรงว่าจะล่าช้า ประเดี๋ยวค่อยมาฟังคำชี้แนะของรองหัวหน้าหอเสวียน”

เขาพูดพลางหันหลังจะจากไป

หน้าประตูทางเข้า เงาร่างของรองหัวหน้าหอสี่คนอย่างตู๋กูยง ฟางเต้าผิง อวี๋สิ่ง หยวนอู่เทียนปรากฏตัวพร้อมกัน ขวางทางข้างหน้าราวกับปราการหนึ่ง

หนานป๋อหงหน้าเปลี่ยนสียกใหญ่ กล่าวเดือดดาล “รองหัวหน้าหอทุกท่าน พวกท่านจะทำอะไร”

ฮูม!

เหล่าคนใหญ่คนโตในโถงใหญ่ที่ถูกเรียกตัวมาต่างลุกขึ้น ทั้งตระหนกและขุ่นเคือง มีหรือจะดูไม่ออกว่านี่คือกับดักอย่างหนึ่ง

แต่ต่อให้พวกเขาผ่าสมองออกมาก็คิดไม่ตกว่าเหตุใดพวกเสวียนเฟยหลิงถึงลงมือวันนี้ ไม่ห่วงว่าจะก่อให้เกิดความโกลาหลในสำนักหรือ

“ข้าบอกแล้วว่าทุกท่านอย่ารีบร้อน ประเดี๋ยวก็เข้าใจ”

เสวียนเฟยหลิงนั่งบนตำแหน่งประธานตรงกลาง สีหน้าเรียบเฉย

“ไม่ได้ พวกเราจะไปพบรองหัวหน้าหอฝู!”

หนานป๋อหงตะโกน

“ใช่ พวกเราจะไปพบรองหัวหน้าหอฝู!”

คนอื่นพากันโวยวายขึ้นมา

ฟางเต้าผิงยิ้มทันที แววตาพิกล “อยากเจอฝูเหวินหลีนั้นง่ายนิดเดียว วางใจเถอะ อีกเดี๋ยวก็จะส่งพวกเจ้าไปแล้ว”

เมื่อคำพูดนี้กล่าวออกมา ทำให้พวกหนานป๋อหงขนพองสยองเกล้า คาดเดาอะไรได้แล้ว ร้องตกใจ “พวกเจ้า… คงไม่ได้ฆ่ารองหัวหน้าหอฝูแล้วกระมัง”

“ช่างเถอะ ในเมื่อพวกเขารีบร้อนเช่นนี้ก็บอกความจริงพวกเขากัน”

เสวียนเฟยหลิงลุกขึ้นสะบัดแขนเสื้อคราหนึ่ง

ตูม!

ประตูทางเข้าเรือนมรรคกลางปิดสนิททันที

พวกหนานป๋อหงหน้าเปลี่ยนสีโดยพร้อมเพรียง จบเห่แล้ว!

…

ผ่านไปหนึ่งถ้วยชา

ประตูทางเข้าเรือนมรรคกลางเปิดออกช้าๆ

รองหัวหน้าหอสี่คนอย่างเสวียนเฟยหลิง ตู๋กูยง ฟางเต้าผิง อวี๋สิ่งทยอยก้าวออกมา

“ทุกท่าน แยกกันเคลื่อนไหวเป็นอย่างไร”

“ได้”

“จำไว้ว่าอย่าทำให้ผู้สืบทอดคนอื่นตกใจ เลี่ยงไม่ให้พวกเขาวิตกหวาดกลัวจนประหวั่นพรั่นพรึง”

“ไป”

เงาร่างของรองหัวหน้าหอสี่คนหายไปในพริบตา

แต่ในเรือนมรรคกลางด้านหลังพวกเขากลับว่างเปล่า

เหล่าคนใหญ่คนโตที่รับตำแหน่งในลัทธิแรกกำเนิดสามสิบหกคนอย่างพวกหนานป๋อหงล้วนถูกลบหายไปจากโลก ไม่เหลือร่องรอยใดแม้เพียงเสี้ยว!