Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2913

ตอนที่ 2913 ประลองกับไท่เสวียน

รอบบริเวณเงียบกริบ

ยามเห็นเงาร่างของทุกคนนอกลาน ใบหน้าชราของรองหัวหน้าหอเจ็ดคนอย่างพวกเสวียนเฟยหลิง ตู๋กูยงร้อนผ่าวไปวูบหนึ่ง ทำตัวไม่ถูกอยู่บ้างแล้ว

นี่แม่งถูกเห็นหมดแล้ว!

เสวียนเฟยหลิงไอแห้งๆ คราหนึ่ง กล่าวว่า “ก่อนหน้านี้พวกข้าถกมรรคแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับรองหัวหน้าหอหลิน ไม่คิดเลยว่าจะสะเทือนไปถึงพวกเจ้า ตอนนี้… แยกย้ายกันได้แล้ว”

ทุกคนรอบบริเวณสีหน้าแปลกประหลาด ล้วนออกไปอย่างรู้ความยิ่ง

เพียงแต่ในใจทุกคนล้วนปั่นป่วนโหมกระหน่ำ เนิ่นนานก็ไม่อาจสงบลงได้

เป็นการถกมรรคแลกเปลี่ยนเรียนรู้แบบไหนกัน ถึงทำให้รองหัวหน้าหอเจ็ดคนร่วมกันลงมือจัดการรองหัวหน้าหอหลินคนเดียว

รองหัวหน้าหอหลินปิดด่านห้าสิบห้าปี พลังต่อสู้เปลี่ยนแปลงถึงขั้นน่าเหลือเชื่อเช่นนี้แล้วหรือ

นี่ทำเอาผู้คนสะท้านสะเทือนเกินไปแล้ว!

มองส่งเงาร่างของทุกคนหายลับไป พวกเสวียนเฟยหลิงสบตากันปราดหนึ่ง ล้วนยิ้มขื่นส่ายหน้าไม่หยุด

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พูดถึงแค่ด้านพลังต่อสู้อย่างเดียว ในหมู่รองหัวหน้าหอมีหลินสวินเป็นอันดับหนึ่ง”

ตู๋กูยงทอดถอนใจ

เป็นเขาที่ออกปากขอแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับหลินสวิน เป้าหมายก็เพราะอยากทดสอบดูว่าความแข็งแกร่งของหลินสวินจะแกร่งแค่ไหนกันแน่

แต่จนกระทั่งการต่อสู้ปิดฉาก เขาถึงตระหนักได้อย่างลึกซึ้งว่าต่อให้รองหัวหน้าหอเจ็ดคนอย่างพวกเขาลงมือด้วยกันสุดพลัง ก็ไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของหลินสวินได้เด็ดขาดโนเวลพีดีเอฟ

ถึงขั้นที่หากไม่ใช่เพราะหลินสวินบอกว่า ‘ยุติไว้เพียงเท่านี้’ ได้ทันเวลา เฒ่าชราอย่างพวกเขาเกรงว่าคงจะพ่ายแพ้ยับเยินแล้วเป็นแน่!

“เฮ้อ มีชีวิตอยู่นานแล้วอย่างไร เมื่อเทียบกับเจ้าหลินสวิน ความแตกต่างก็เหมือนหญ้าป่าบนพื้นดินกับตะวันใหญ่กลางฟ้าชัดๆ”

“ฝึกปราณจนตอนนี้ ข้าเพิ่งตระหนักอย่างแท้จริงว่ามีชีวิตอยู่นานก็ใช่ว่าจะยิ่งแข็งแกร่ง”ไอรีนโนเวล

เห็นว่าเฒ่าชราทั้งกลุ่มต่างพากันทอดถอนใจ สีหน้าซับซ้อน หลินสวินพลันรู้สึกทำตัวไม่ถูก กล่าวว่า “ผู้อาวุโสทุกท่าน อย่าดูถูกตัวเองเป็นอันขาดเชียว หาไม่ก็จะทำให้ข้าหนักใจแล้ว ”

เสวียนเฟยหลิงหัวเราะฮ่าๆ ขึ้นมา “ทุกท่าน อย่าตัดพ้อตอกย้ำความรู้สึกอยู่ตรงนั้นเลย ทางที่หลินสวินก้าวเดินคือมรรคแห่งยอดอมตะ ใต้หล้ามีเพียงหนึ่งเดียว หากไม่สามารถองอาจกร้าวแกร่งได้ถึงขั้นนี้ ไหนเลยจะคู่ควรกับชื่อเรียก ‘ยอด’ ได้กันเล่า พวกเราแพ้ให้เขาไม่ถือว่าเสียเปรียบหรอก!”

พวกตู๋กูยงต่างหัวเราะขึ้นมา

พวกเขาย่อมไม่มีทางถูกความพ่ายแพ้แค่นี้ส่งผลกระทบต่อสภาวะจิตอยู่แล้ว

“หลินสวิน ข้าขอถามเจ้าหน่อย หากต่อสู้ตัดสินเป็นตายกันจริงๆ เจ้าคิดว่าพวกเราจะยืนหยัดได้นานเท่าไร”

ฟางเต้าผิงสีหน้าคร่ำเคร่ง เอ่ยถามอย่างจริงจัง

สัตว์ประหลาดเฒ่าคนอื่นๆ ก็ทอดสายตามองทางหลินสวินเช่นกัน

หลินสวินเงียบไปครู่หนึ่งแล้วกล่าวยิ้มๆ “น่าจะสั้นกว่าระยะเวลาที่ต่อสู้เมื่อครู่นี้นิดหน่อย”

เขาจะพูดออกไปได้อย่างไร ว่าหากต่อสู้ตัดสินเป็นตาย เพียงพริบตาก็สามารถโจมตีสังหารคนใดคนหนึ่งในพวกเขาได้แล้ว

นี่บั่นทอนความภาคภูมิใจเกินไปแล้ว

แต่แม้ว่าคำพูดเขาจะกล่าวอย่างอ้อมค้อม พวกเสวียนเฟยหลิงก็ยังฟังออก แต่ละคนล้วนทอดถอนใจไม่หยุด

หลินสวินในตอนนี้ ด้านความสำเร็จในขั้นหลุดพ้นอยู่เหนือกว่าสัตว์ประหลาดเฒ่าอย่างพวกเขาหลายโขอย่างไม่ต้องสงสัย!

“จากที่ข้าดู ถ้าอยากบีบให้หลินสวินใช้พลังทั้งหมดออกมา เกรงว่าคงต้องใช้พลังรูปจำลองเจตจำนงระดับนิรันดร์ถึงจะได้”

เสวียนเฟยหลิงแววตาวับวาวกล่าวว่า “หลินสวิน ไม่อย่างนั้นพวกเราไปเขตผนึกแจ้งเร้น ให้หัวหน้าหอไท่เสวียนทดสอบฝีมือของเจ้าสักหน่อยเป็นอย่างไร”

ตู๋กูยงนัยน์ตาพราวระยับ ตบเข่าฉาด “เยี่ยมเลย!”

“เช่นนี้ดีนักๆ”

สัตว์ประหลาดเฒ่าคนอื่นๆ ต่างก็ยิ้มออกมา แต่ละคนห้อมล้อมเข้าหาหลินสวินอย่างกระตือรือร้น

เมื่อครู่เจ้าหมอนี่เล่นเอาพวกเขาอับอายขนาดนี้ ก็ควรให้เขาได้ลิ้มรสความขมขื่นบ้างแล้ว!

หลินสวินลอบร้องว่าแย่แล้ว กล่าวว่า “ผู้อาวุโสทุกท่าน วันนี้เวลาไม่อำนวย ผู้น้อยยังต้อง…”

เขาตั้งท่าจะจากไปก็ถูกเสวียนเฟยหลิงคว้าเข้าที่บ่า สัตว์ประหลาดเฒ่าคนอื่นต่างก็ห้อมล้อมเข้ามา ดักล้อมหลินสวินไม่ให้เดินไปไหน

“เจ้าหนู ทดสอบฝีมือของตัวเองจึงจะทำให้รู้ชัดเจนว่าควรพัฒนาอย่างไร เจ้าวางใจได้ พวกเรารับรอง ทำเช่นนี้ไม่ใช่เพราะอยากดูเจ้าขายหน้าเป็นอันขาด!”

“ใช่ ไม่ได้ดูเรื่องขายหน้า”ดฯฌซ,ฑ๊โฌฮฤ

“หลินสวินเอ๋ย นี่พวกเราทำเพราะหวังดีกับเจ้านะ ถึงอย่างไรก็ใช่ว่ารองหัวหน้าหอคนใดๆ จะมีโอกาสเช่นนี้”

“เจ้าวางใจเถอะ พวกเราจะขอให้หัวหน้าหอไท่เสวียนออมมืออยู่แล้ว รับรองว่าจะไม่ให้เจ้าเกิดความกังวลเกี่ยวกับชีวิตอะไรเลย”

พวกสัตว์ประหลาดเฒ่าแต่ละคนกุลีกุจอกันออกนอกหน้า

ทว่าคำพูดที่เจือแวว ‘ปลอบขวัญ’ เหล่านั้น กลับทำให้หลินสวินฟังจนใจเต้นเนื้อกระตุกระลอกหนึ่ง มีหรือจะไม่รู้เฒ่าชราพวกนี้แทบทนไม่ไหวอยากเห็นตนขายหน้า

เขาอดรู้สึกน้ำท่วมปากไม่ได้ ใครบอกว่าผู้อาวุโสเหล่านี้ใจกว้างยิ่งใหญ่

เขตผนึกแจ้งเร้น

สถานที่ปิดด่านของหัวหน้าหอแรกมายาไท่เสวียน

ยังคงเป็นฟ้าดารากว้างไพศาลอันคุ้นเคยแห่งนั้น ไท่เสวียนสวมชุดผ้าป่านทั้งชุด นั่งขัดสมาธิอยู่กลางฟ้าดารา เบื้องหน้ามีกระดานหมากที่ควบรวมขึ้นจากมหามรรคกระดานหนึ่ง

ยังคงเหมือนปีนั้นตอนที่หลินสวินพบเขาครั้งแรก ประชันหมากกับตัวเอง หมกมุ่นอยู่กับตัวเอง!

เมื่อรู้จุดประสงค์การมาของพวกเสวียนเฟยหลิง ไท่เสวียนก็อดแปลกใจไม่ได้ ทอดสายตามองทางหลินสวิน

เห็นเขาถูกสัตว์ประหลาดเฒ่าทั้งกลุ่มล้อมวง สีหน้าจนปัญญา ไท่เสวียนก็เอ่ยหยอกทันที “ถ้าเจ้าถูกบีบบังคับให้กะพริบตา”

มุมปากของหลินสวินกระตุกคราหนึ่ง กล่าวว่า “อันที่จริง… เป็นผู้น้อยเต็มใจมาเอง เหตุที่ผู้อาวุโสเหล่านี้กระตือรือร้นเช่นนี้ก็เพราะหวังดีกับผู้น้อย”

พวกเสวียนเฟยหลิงต่างพากันหัวเราะขึ้นมา

ไท่เสวียนเองก็ชอบใจเบิกบาน หยัดตัวลุกขึ้นกล่าวว่า “แม้ว่าเจ้าจะถูกบังคับให้มา แต่ข้าเองก็อยากลองดูเหมือนกันว่าพลังต่อสู้ของเจ้าในตอนนี้เป็นอย่างไรกันแน่”

หลินสวิน “…”

นี่ยังมีเหตุมีผลอยู่หรือไม่!?