Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2916

ตอนที่ 2916 พบหน้า

น่านฟ้าที่หกมีทั้งหมดสามสิบหกแคว้นเทพ

แต่ละแคว้นเทพล้วนกว้างขวางและยิ่งใหญ่เหมือนโลกแห่งหนึ่ง

เผ่าจักรพรรดิอมตะที่กระจายตัวอยู่ในน่านฟ้าที่หกแทบจะปกครองพื้นที่แคว้นเทพแห่งหนึ่ง เผ่าจักพรรดิอมตะที่มีอิทธิพลยิ่งยวดบางแห่งถึงขั้นปกครองแคว้นเทพสองแห่งขึ้นไป!

สองวันให้หลัง

ทะเลประหัตมาร เกาะกาฬทักษิณ

หลินสวินปรากฏตัวกลางอากาศ เพียงแต่ยามมาถึงทางเข้าถ้ำสวรรค์ปรกอุดม กลับพบว่าทางเข้าถูกทำลายหนักหน่วง

หรือว่าศัตรูหาที่นี่เจอแล้ว

ในใจเขาพลันบีบรัด เรือนกายพริบไหวพุ่งเข้าไปในนั้น

ในถ้ำสวรรค์ปรกอุดมราวกับเศษซากโลกใบหนึ่ง ทุกที่ล้วนมีสภาพย่อยยับพังทลาย

เดิมทีที่นี่เป็นสถานที่ที่เก็บตัวของท่านลู่ เขาเคยก่อตั้งสำนักถ้ำสวรรค์ปรกอุดมที่นี่ ภายหลังตระกูลลั่วก็ย้ายที่ตั้งมาอยู่ที่นี่เช่นกัน

ทว่าตอนนี้ที่นี่กลับถูกทำลายแล้ว!

นัยน์ตาดำของหลินสวินลุ่มลึก แผ่จิตรับรู้ออกไป

หลังจากนั้นพักใหญ่หลินสวินถึงถอนหายใจโล่งอก แม้ถ้ำสวรรค์ปรกอุดมจะถูกทำลาย แต่ที่นี่กลับไร้ซึ่งคราบเลือด ซ้ำยังไม่มีร่องรอยการต่อสู้รุนแรง และแน่นอนว่าไม่มีซากศพด้วยเช่นกัน

นี่ทำให้หลินสวินตัดสินได้ทันทีว่ายามศัตรูมาถึงที่นี่ คนตระกูลลั่วและท่านลู่ที่เคยอยู่ที่นี่คงจากไปก่อนก้าวหนึ่งแล้ว!

‘พวกท่านพ่อท่านแม่กับท่านลู่น่าจะมุ่งหน้าไปถ้ำเทพแสงเหนือแล้ว…’

หลินสวินนึกได้ว่าตอนนั้นท่านลู่เคยบอกว่าหากมีอันตรายเกิดขึ้น พวกเขาจะอาศัยค่ายกลเคลื่อนย้ายโบราณมุ่งหน้าไปถ้ำเทพแสงเหนือ หนึ่งในสามเขตผนึกของทะเลประหัตมาร

ในถ้ำเทพแสงเหนือมีแดนลับแห่งหนึ่ง ขอแค่หลบเข้าไปได้ ต่อให้เป็นขั้นหลุดพ้นก็ยากจะเข้าไปได้

…

ไม่กี่ชั่วยามต่อมา

หลินสวินมาถึงบริเวณใกล้ถ้ำเทพแสงเหนือ

เหนือผิวทะเลสีดำกว้างใหญ่ไพศาล ลำแสงตัดสลับงดงามพร่างพราว แน่นขนัดนับไม่ถ้ว ปกคลุมห้วงอากาศที่อยู่ภายในอย่างสมบูรณ์

พวกนั้นคือ ‘แสงเหนือมหามรรค’ เต็มไปด้วยอานุภาพคุกคามถึงชีวิต

ผู้ฝึกปราณที่มีปราณต่ำกว่าระดับอมตะบุ่มบ่ามเข้าไปในนั้นย่อมมีแต่ตายไม่มีทางรอด

ต่อให้เป็นขั้นอายุขัยเทียมฟ้าและขั้นดับเทพ เข้าไปในนั้นก็ยังต้องระวังอย่างมากเช่นกัน

แต่ทั้งหมดนี้ย่อมไม่ยากสำหรับหลินสวิน ร่างเขากะพริบวาบ พริบตาเดียวก็กลายเป็นแสงสายหนึ่งพุ่งเข้าไปในนั้น

ตลอดทางลำแสงร่ายระบำ แวววับแพราวพราว บ้างดั่งเส้นโค้งแคบยาว บ้างคดเคี้ยวดั่งไหม บ้างกลับคล้ายทวนศึกคมกริบ ลำแสงทุกชนิดเต็มไปด้วยกลิ่นอายอันตรายแปลกประหลาดยากอธิบาย แตกต่างกับทั้งหมด

แต่ในสายตาคนระดับหลินสวิน ลำแสงที่อันตรายหาใดเปรียบนี้กลับเป็นเจตวัตถุหลอมอาวุธที่ล้ำค่าหายากอย่างหนึ่ง สามารถนำมาหลอมศาสตรามรรคอมตะได้

ตลอดทางนี้หลินสวินเก็บลำแสงติดมือมาไม่น้อย บ้างเต็มไปด้วยกลิ่นอายกัดกร่อนน่าตกใจ บ้างคมกล้าดุดัน แหลมคมยิ่งกว่ากระบี่เทพ บ้างเปี่ยมด้วยกลิ่นอายแผดเผาน่าพรั่นพรึง…

แน่นอนว่าหลินสวินเองก็เจออันตรายตามทางไม่น้อย หลายครั้งทำเอาเขาต้องลงมือสุดกำลังถึงจะสลายอันตรายที่จู่โจมมากะทันหันได้

กระทั่งเขายังเป็นเช่นนี้ แค่คิดดูก็รู้ว่าถ้าเป็นขั้นหลุดพ้นคนอื่นเข้ามา ย่อมเจอกับปัญหาและอันตรายยิ่งใหญ่เช่นกัน

หลังจากท่องทะยานมาหนึ่งก้านธูปเต็มๆ

จู่ๆ เค้าโครงโลกเทาขุ่นแถบหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในจิตรับรู้ของหลินสวิน

รอบๆ โลกใบนั้นรายล้อมด้วยแสงเหนือมหามรรคแน่นขนัดเหมือนแถบแสง กลายเป็นโลกที่เรียกได้ว่าอันตรายหาใดเปรียบชั้นหนึ่ง

หลินสวินหยุดเท้าจ้องมองตรงนั้นครู่หนึ่ง ในใจอดตะลึงไม่ได้เช่นกัน ตอนนั้นท่านลู่พบโลกเช่นนี้ได้อย่างไร

เขากล้ามั่นใจว่าท่านพ่อท่านแม่และคนตระกูลลั่วอยู่ในนั้นทั้งหมด

ใคร่ครวญครู่หนึ่งหลินสวินก็ก้าวเดินไปทางโลกใบนั้น

ฮู้ม…

พลังระเบียบโลกที่ประหนึ่งกระแสน้ำกดอัดเข้ามา ทว่ายังไม่ทันสัมผัสถูกหลินสวินก็ถูกกฎเกณฑ์อมตะทั่วร่างขจัดไป

เข้าใกล้เขาไม่ได้สักนิด!

นี่คือพลังที่ครอบครองจากการหลอมระเบียบนิพพานได้หกส่วน อานุภาพอัศจรรย์ พลังระเบียบที่โคจรอยู่ในโลกนี้จึงทำอะไรหลินสวินไม่ได้

ไม่นานนักโลกที่กว้างใหญ่ดั้งเดิมปรากฏขึ้นในสายตาหลินสวิน

เขาสูดหายใจ เก็บงำกลิ่นอายทั้งร่างลงไป จากนั้นสองมือไพล่หลังเดินเข้าไปในนั้น

เขาค่อยๆ เห็นสิ่งก่อสร้างเรียงรายสลับซับซ้อน สร้างขึ้นบนที่ราบเขียวมรกต มีแม่น้ำสายใหญ่รินไหลผ่านด้านหนึ่ง

ปักษาเซียนร่ายรำ ส่งเสียงร้องกังวานติดต่อกัน สัตว์ป่าเดินเอ้อระเหยกลางป่าโบราณ ดอกไม้ประหลาดและพืชมงคลหลากชนิดแต่งทิวทัศน์ราวภาพวาด

“บุก!”

“บุก!”

“บุก!”

เสียงตะโกนดังทะยานฟ้าระลอกหนึ่ง ในลานฝึกยุทธ์แห่งหนึ่ง คนหนุ่มสาวหลายคนกำลังฝึกยุทธ์ แต่ละคนกำลังวังชาเต็มเปี่ยม ทั่วร่างแผ่คลื่นพลังแข็งแกร่ง

อีกด้านของลานฝึกยุทธ์มีเงาร่างสูงใหญ่ยืนนิ่ง หนวดเคราดุจง้าว ใบหน้าหล่อเหลากร้าวแกร่ง เป็นลั่วชิงเหิงนั่นเอง!

เห็นชัดว่าเขากำลังสอนพวกคนรุ่นหลังฝึกปราณอยู่

หลินสวินหยุดเท้ามองจากไกลๆ ครู่หนึ่งแล้วเดินหน้าต่อ ไม่มีผู้ใดสังเกตเห็นตัวตนของเขาตั้งแต่ต้นจนจบ

ยามผ่านลานเรือนแห่งหนึ่ง หลินสวินเห็นใต้ต้นไม้ใหญ่โบราณต้นหนึ่งในลานเรือน หัวหน้าตระกูลลั่วเซียวกำลังร่ำสุราพูดคุยกับผู้อาวุโสส่วนหนึ่ง เรื่องที่คุยกันล้วนเป็นเรื่องผ่อนคลายจิปาถะ สีหน้าสบายใจ ส่งเสียงหัวเราะเบิกบานออกมาไม่หยุดไอรีนโนเวล

หลินสวินยิ้มเล็กน้อยแล้วเดินไปเงียบๆ

เขาเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยมากมายตลอดทางหลังจากนั้น บ้างนั่งสมาธิ บ้างหลอมโอสถ บ้างประลองหมาก บ้างกำลังหลับลึก…