Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2959

ตอนที่ 2959 มุกวิญญาณไร้ช่องว่าง

น่านฟ้าที่แปด

แคว้นเทพเก้าธารา

ที่นี่เป็นหนึ่งในแคว้นเทพที่ตระกูลตงหวงหนึ่งในสิบยักษ์ใหญ่อมตะปกครองดูแล

ฮูม…

ห้วงอากาศปั่นป่วน เงาร่างหลินสวินปรากฏตัวกลางอากาศ

‘แคว้นเทพเก้าธารา… จากที่นี่น่าจะสามารถหาบุคคลแกนหลักจำนวนหนึ่งของตระกูลตงหวงได้…’

นัยน์ตาหลินสวินวาบแววครุ่นคิด

ฟ้าดินของน่านฟ้าที่แปดต่างจากน่านฟ้าอื่นๆ เผยทัศนียภาพที่เก่าแก่ดั้งเดิม ทุกแห่งหนล้วนมีแต่ภูผาธาราดุจดั่งเวิ้งว้าง ร่องรอยมนุษย์บางตา

ในน่านฟ้าที่แปดมีทั้งหมดสามสิบสามแคว้นเทพ ถูกขุมอำนาจสิบยักษ์ใหญ่อมตะกระจายกันปกครอง

นอกจากสิบยักษ์ใหญ่อมตะ น่านฟ้าที่แปดยังมีขุมอำนาจอื่นๆ มากมายกระจายตัวอยู่ แต่แทบจะเป็นบริวารใต้อาณัติสิบยักษ์ใหญ่อมตะทั้งสิ้น

หลินสวินมาถึงน่านฟ้าที่แปดได้สามวันแล้ว สืบรู้ว่าขุมอำนาจที่อยู่ใกล้เขาที่สุดก็คือตระกูลตงหวง หนึ่งในสิบยักษ์ใหญ่อมตะ!

เพียงแต่เพราะเป็นครั้งแรกที่มาน่านฟ้าที่แปด หลินสวินยังต้องสืบข่าวอีกสักหน่อย

สวบ!

เงาร่างหลินสวินไหวกะพริบ พุ่งโฉบไปยังเขตพื้นที่ของแคว้นเทพเก้าธารา

…

เมืองเมฆโลหิต

เมืองใหญ่แห่งหนึ่งที่รุ่งเรืองที่สุดในแคว้นเทพเก้าธารา ที่นี่มีฐานที่มั่นแห่งหนึ่งของตระกูลตงหวงตั้งอยู่

ยามนี้ในคฤหาสน์โบราณสูงตระหง่านแห่งหนึ่งใจกลางเมือง คนใหญ่คนโตทั้งกลุ่มรวมตัวกัน สายตาต่างมองไปทางชายชราผมเทาผอมแห้งซึ่งนั่งบนตำแหน่งประธาน

เขาคือตงหวงฉยง เฒ่าดึกดำบรรพ์ของตระกูลตงหวง อยู่ขั้นดับเทพสัมบูรณ์มามากกว่าหมื่นปี และไม่นานมานี้ก็ทะลวงขั้นหลุดพ้นได้แล้ว!

“ครั้งนี้ที่เรียกรวมตัวทุกคนเพราะมีเรื่องใหญ่จะประกาศ” ตงหวงฉยงเอ่ยปาก เสียงแหบแห้งต่ำลึก เต็มไปด้วยบารมียิ่งยวด

ในใจทุกคนหนาวเยือก รอฟังนอบน้อม

“วันนี้ข้าจะกลับตระกูลสักครั้ง บางทีอาจจะไม่ได้กลับมาอีกนาน ต่อไปธุระของแคว้นเทพเก้าธารานี้ก็มอบให้พวกเจ้ามาจัดการแล้ว”

ตงหวงฉยงกล่าวออกมา

ทุกคนฮือฮา ล้วนเผยแววเหนือคาดออกมา

“ผู้อาวุโส นี่เป็นเพราะอะไรหรือ” มีคนอดเอ่ยถามไม่ได้

ตงหวงฉยงนิ่งเงียบครู่หนึ่งก่อนกล่าว “คิดว่าทุกท่านล้วนได้ยินเรื่องที่สองหอบรรพจารย์อย่างลัทธิพ่อมดและลัทธิฌาน รวมถึงระดับนิรันดร์จำนวนหนึ่งของน่านฟ้าที่เก้าล้วนประสบเคราะห์ ตายที่หน้าประตูลัทธิแรกกำเนิดแล้วกระมัง”

ทุกคนนัยน์ตาหดรัด ในใจปั่นป่วน

“ลัทธิแรกกำเนิดไม่ได้ย่อยยับ กลับกลายเป็นผู้ชนะในตอนสุดท้ายราวปาฏิหาริย์ นี่เป็นเรื่องที่ใครก็คิดไม่ถึง และตระกูลตงหวงของเรากับลัทธิแรกกำเนิดมีความแค้นที่ไม่อาจสะสาง ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ยากจะรับรองว่าจะไม่ถูกโจมตีจากลัทธิแรกกำเนิด”

ตงหวงฉยงสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง กล่าวด้วยแววตาแน่วแน่ “ดังนั้นข้าจำเป็นต้องจากไป หากมีอันตรายเกิดขึ้นก็จะสามารถออกแรงช่วยตระกูลได้”

บรรยากาศบีบคั้นกดดัน

มีคนอดเอ่ยถามไม่ได้ “หากกำลังพลของลัทธิแรกกำเนิดบุกมาถึงน่านฟ้าที่แปดจริง เผ่าเทพนิรันดร์น่านฟ้าที่เก้าพวกนั้นจะนั่งนิ่งไม่สนใจเลยอย่างนั้นหรือ”

ตงหวงฉยงส่ายหน้า “บอกไม่ได้”

อันที่จริงในใจเขารู้ดีที่สุด สถานการ์ทั่วหล้าไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว ก่อนหน้านี้สิบยักษ์ใหญ่อมตะอย่างพวกเขายังสามารถอ้างชื่อเผ่าเทพนิรันดร์ ไม่เกรงกลัวลัทธิแรกกำเนิดได้ ไอรีนโนเวล

แต่ตอนนี้…

เผ่าเทพนิรันดร์เหล่านั้นเกรงว่าตัวเองยังเอาไม่รอด!

เหตุผลง่ายดายยิ่ง ภายใต้ภัยคุกคามของเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพ ต่อให้เป็นระดับนิรันดร์พวกนั้นก็ยังเสี่ยงอันตรายทุกคน ใครยังจะมีแก่ใจสนใจเรื่องอื่นอีกเล่า

ในคืนวันนั้นตงหวงฉยงออกจากเมืองเมฆโลหิตเงียบๆ เพียงลำพัง

“ตงหวงฉยง?”

ขณะที่ร่างตงหวงฉยงเพิ่งเคลื่อนย้ายออกมาถึงนอกเมืองเมฆโลหิต ก็รู้สึกชะงักไปทั้งร่างระลอกหนึ่ง ถึงกับไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้อีก เงาร่างถูกบีบให้ปรากฏตัวออกมาจากห้วงอากาศทันที

ที่ตามมาติดๆ คือเสียงสายหนึ่งดังขึ้นข้างหูเขา ทำเอาเขาหน้าเปลี่ยนสียกใหญ่ “ใคร”

“พาข้าไปเยี่ยมตระกูลพวกเจ้าสักรอบจะเลี่ยงความตายได้”

เสียงสายนั้นดังขึ้นอีกครั้ง คลุมเครือแว่วหวิว ทำเอาตงหวงฉยงไม่สามารถจับตำแหน่งได้

สิ่งนี้ทำให้ในใจเขาหนักอึ้งอีกครั้ง ประสบการณ์นานปีทำให้เขาแยกแยะได้ในอึดใจ ว่าความแข็งแกร่งของศัตรูอย่างน้อยก็เหนือกว่าตน!

“บังอาจถามว่าสหายเป็นใคร ปรากฏตัวมาพบหน้ากันหน่อยได้หรือไม่”

ตงหวงฉยงสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง เอ่ยปากเนิบนาบ

“ความอดทนข้ามีจำกัด ภายในสามลมหายใจ หากยังไม่ตกลงก็รับผลที่ตามมาเอง”

เสียงดังขึ้น เยือกเย็นราบเรียบ จากนั้นก็จมสู่ความเงียบอีกครั้ง

สามลมหายใจ!

ตงหวงฉยงนัยน์ตาพลันหดรัด หนวดผมล้วนชี้ตั้ง ขนทั่วร่างลุกซู่ขึ้นมา ตกใจและเดือดดาลจนถึงขีดสุด

“ข้าตกลง”

พริบตาที่ใกล้ครบเวลาสามลมหายใจ ตงหวงฉยงก็เปิดปากตอบตกลงอย่างแทบจะเป็นไปตามจิตใต้สำนึก

“ไปเถอะ”

เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง

จากนั้นเบื้องหน้าตงหวงฉยงพลันพริบไหว เงาร่างสูงโปร่งสายหนึ่งสะท้อนสู่ม่านตา อาภรณ์สีขาวพระจันทร์ทั้งตัว ใบหน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลา นัยน์ตาลุ่มลึกดั่งหุบเหว บุคลิกราบเรียบพ้นโลกีย์

“หลินสวิน!?”

ตงหวงฉยงร้องเสียงหลงออกมา คิดไม่ถึงเป็นอันขาดว่าเจ้าคนที่คุกคามข่มขู่ตนผู้นี้ จะเป็นเจ้าชั่วที่ทำให้ตระกูลตงหวงของพวกเขาแค้นเข้ากระดูกคนนั้น

“อย่าตกใจไป ได้พบเจ้าที่นี่ก็ทำให้ข้าแปลกใจมากเช่นกัน”

หลินสวินกล่าวยิ้มๆ เนิบนาบ

หวนคิดถึงปีนั้นตอนที่เขากับศิษย์พี่จวินหวนมุ่งหน้าไปลัทธิแรกกำเนิด เคยได้พบกับเฒ่าชราจากสิบยักษ์ใหญ่อมตะอย่างตงหวงฉยง ฉีทิงจื่อ จงหลีชง

หลินสวินยื่นมือขวาออกมาโดยพลัน บีบคอของตงหวงฉยงเอาไว้ มือซ้ายก็ตบศีรษะเขาคราหนึ่ง

ปัง!

ศีรษะตงหวงฉยงระเบิดแตก พลังจิตของเขาถูกหลินสวินกำไว้

ปัง!

เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครา ร่างกายของตงหวงฉยงกลายเป็นเถ้าถ่านปลิวกระจาย

สายตาหลินสวินจับจ้องพลังจิตของตงหวงฉยง พลังจิตของเขาสั่นเทิ้มไปหมด ตื่นกลัวหาใดปรียบ คล้ายคิดไม่ถึงสักนิดว่าหลินสวินบอกจะลงมือก็ลงมือทันที กำจัดร่างมรรคของเขาทิ้งตรงๆ

ไม่รอให้เขาตอบสนอง หลินสวินก็ซัดอีกหมัดเข้าใส่คอของพลังจิตตงหวงฉยงอย่างหนักอีกครั้ง

พรูด!

พลังจิตของตงหวงฉยงอ้าปากคายมุกสีทองอร่ามเม็ดหนึ่งออกมา ถูกหลินสวินคว้าจับไว้กลางใจฝ่ามือ

สำรวจคร่าวๆ แล้วหลินสวินก็เอ่ยถาม “ก่อนหน้านี้เจ้าก็ใช้มุกนี่ส่งข่าวให้ตระกูลกระมัง”

มุกนี้มีกลิ่นอายระเบียบคลุมเครือไหลเวียน ยามจิตรับรู้ของหลินสวินแทรกเข้าไป ก็พบว่าภายในมุกนี้ถึงกับมีโลกเล็กที่น่าพิศวงแห่งหนึ่ง

ปลายทางโลกเล็กเชื่อมต่อกับกลิ่นอายต้นกำเนิดระเบียบอันเร้นลับ

เห็นชัดว่ากลิ่นอายต้นกำเนิดระเบียบนั่นน่าจะตั้งอยู่ในอาณาเขตตระกูลตงหวง และตงหวงฉยงก็อาศัยพลังระเบียบที่บรรจุในมุกนี้ติดต่อกับคนในตระกูลได้อย่างเงียบๆ ใช้จุดนี้ส่งข่าวให้ทั้งตระกูลของเขารับรู้โดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น!

พลังจิตของตงหวงฉยงพลันหน้าซีด กล่าวอย่างแตกตื่นหวาดผวา “ที่แท้… เจ้าถึงกับเดาได้แต่แรกแล้ว…”

หลินสวินเอ่ยว่า “ก่อนข้าจะมาน่านฟ้าที่แปดเคยศึกษาข้อมูลของพวกเจ้าตระกูลตงหวงเป็นการเฉพาะ รู้ว่าระเบียบพิทักษ์ตระกูลของพวกเจ้าตระกูลตงหวงเป็นระเบียบระดับสวรรค์ขั้นเก้าที่หายากชนิดหนึ่ง พลังของมันเกี่ยวข้องกับ ‘มรรคแห่งห้วงอากาศ’”

เขาเว้นช่วงไป มองมุกสีทองอร่ามในมือแล้วกล่าวต่อ “ในข้อมูลก็มีบันทึกไว้ว่าพวกเจ้าตระกูลตงหวงมีสมบัติลับอย่างหนึ่ง ชื่อว่า ‘มุกวิญญาณไร้ช่องว่าง’ สามารถส่งข่าวได้โดยเทพไม่รู้ผีไม่เห็น ดูท่าคงจะเป็นของสิ่งนี้สินะ”

“เจ้าเตรียมการมาพร้อมสรรพดังคาด…”

ตงหวงฉยงสีหน้าหดหู่ กัดฟันกล่าว “แต่เจ้ารู้แล้วอย่างไร ตอนนี้ตระกูลข้าเตรียมตัวไว้ก่อนแล้ว ต่อให้เจ้าบุกไปก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!”

“เจ้าผิดแล้ว”

หลินสวินส่ายหน้า “ข้าแค่อยากอาศัยโอกาสนี้นี้ดูว่าพวกเจ้าตระกูลตงหวงจะเชิญคนใหญ่คนโตจากน่านฟ้าที่เก้ามาช่วยได้หรือไม่ นี่จะตัดสินว่าหลังจากนี้ข้าจะไปเยี่ยมตระกูลพวกเจ้าสักเที่ยวหรือไม่”

“เจ้า… เจ้าแผนการลึกล้ำนัก!”

พลังจิตของตงหวงฉยงเบิกตากว้าง คราวนี้ถึงเข้าใจความตั้งใจของหลินสวินโดยสมบูรณ์

“รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งไม่พลั้งพลาด ถ้าไม่รู้อะไรเลยแล้วบุ่มบ่ามบุกไปฆ่าฟัน นั่นจึงจะเป็นความสะเพร่า”

กล่าวถึงตรงนี้หลินสวินนึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมา “จริงสิ ก่อนเจ้าจะตายข้าต้องแก้ความเข้าใจผิดเรื่องหนึ่งให้เจ้าก่อน”

“เข้าใจผิดอะไร” ตงหวงฉยงเอ่ยถามตามจิตใต้สำนึก

หลินสวินกล่าวยิ้มๆ “ตอนนี้ข้าคนแซ่หลินเป็นหัวหน้าหอแรกพิสุทธิ์แล้ว เมื่อครู่เจ้าควรจะเรียกข้าว่าหัวหน้าหอหลินถึงจะถูก”

ตงหวงฉยงผงะไป

ปึง!

จากนั้นพลังจิตของเขาก็แหลกเป็นผุยผง ปลิวหายไปจากฝ่ามือของหลินสวิน

——