Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2971

ตอนที่ 2971 ศิษย์อาจารย์เจอกัน

เมืองจรดฟ้าเด่นตระหง่านและยิ่งใหญ่สง่างาม ส่องประกายเยียบเย็นเหมือนหล่อจากทองเทพ ท่ามกลางความรางเลือนยังมีแสงสีแดงเข้มชั้นหนึ่งปรากฏเหมือนแต้มแสงโลหิต

เล่าลือว่านี่คือเลือดจักรพรรดิที่ผู้แข็งแกร่งทุกยุคสมัยซึ่งสิ้นชีพไปหลั่งไว้ยามกรำศึกนับแต่โบราณ ถึงขั้นมีเลือดของระดับอมตะด้วย

แน่นอนว่าแห้งเกรอะกรังนานแล้ว แก่นพลังสลายสิ้น ไม่อย่างนั้นเมืองแห่งนี้คงมีไอสังหารแผ่ซ่าน ไม่อาจเข้าใกล้ได้แน่นอน

หอประตูเมืองมหึมาสูงถึงหลายพันจั้ง กว้างใหญ่ไพศาล แผ่ความกดดันทำให้ผู้คนหวั่นหวาด

ประตูทางเข้าซึ่งหลอมจากทรายเทพธารดารากับวัตถุอมตะ ทำให้ผู้คนรู้สึกสั่นสะท้าน

นี่ก็คือเมืองจรดฟ้า!

สถานที่ซึ่งผู้ฝึกปราณนับไม่ถ้วนของโลกพันจักรวาลใฝ่ฝันอยากมาถึงนับแต่โบราณจวบจนบัดนี้ ขอแค่มาถึงที่นี่ก็มีโอกาสทะยานขึ้นไปสู่โลกยอดนิรันดร์!

สิ่งปลูกสร้างในเมืองจรดฟ้าล้วนเก่าแก่หาใดเปรียบ บรรยากาศครัดเคร่ง ท้องถนนตัดสลับกัน คึกคักรุ่งเรือง ทุกหนแห่งคือภาพจอแจอย่างผู้คนสัญจรคลาคล่ำ ม้าเกวียนสวนกันขวักไขว่

พวกหลินสวินล้วนเก็บกลิ่นอายทั้งตัวก้าวเดินอยู่ภายในนั้น

ระหว่างเดินเล่นในสมองหลินสวินปรากฏภาพมากมาย

ปีนั้นเขาเคยเจออาจารย์อาคงเจวี๋ยที่สูญสิ้นปัญญาราวกับเสียสติในเมืองนี้

เคยเข้าร่วมภารกิจใน ‘โบราณสถานทวยเทพ’ ที่อยู่ห่างจากเมืองนี้ไป ผูกพยาบาทกับผู้แข็งแกร่งของสี่ตระกูลตงหวง

เคยข้ามด่านเคราะห์ชั้นเลิศใต้ต้นหงเหมิงหมื่นมรรค แจ้งมรรคระดับมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิ สังหารคนจากน่านฟ้าที่แปดอย่างพวกฉีหลิงอวิ๋น จงหลีเซียว ชือพั่วจวินในคราเดียว

นอกโบราณสถานทวยเทพนี้เองที่เขาเจอเคราะห์สังหาร ด้วยมีศิษย์พี่สี่หลิงเสวียนจื่อกับอาจารย์อาคงเจวี๋ยคุ้มครองจึงโชคดีพ้นเคราะห์มาได้…

เวลานี้เรื่องในอดีตมากมายเหมือนแจ่มชัดขึ้นมา ทำให้ในใจหลินสวินทอดถอนใจไม่หยุด

เขามาถึงตรงจุดที่ ‘ศิลาศึกข้ามแดน’ ตั้งอยู่โดยไม่รู้ตัว

ศิลาศึกข้ามแดนสัมผัสพลังต่อสู้และผลงานการต่อสู้ในแดนใหญ่พันศึกของระดับจักรพรรดิได้ ปีนั้นหลินสวินก็เคยก้าวสู่อันดับหนึ่งของกระดานเร้นลับในคราเดียว ไม่มีใครเหนือกว่า!

หน้าศิลาศึกข้ามแดนมีเงาร่างมากมายรวมตัวกัน

แต่ละคนกลิ่นอายแข็งแกร่ง เผยอานุภาพผิดธรรมดา บ้างสง่างามไร้เทียมทาน บ้างอหังการทะยานฟ้า บ้างเหมือนเซียนเยือนโลกโลกีย์ บ้างราวกับนายเหนือหัวสัญจรกลางโลก…

ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน ขอเพียงเป็นผู้เข้าสู่แดนใหญ่พันศึกย่อมมีพลังปราณระดับจักรพรรดิขึ้นไปทั้งสิ้น

ส่วนผู้เดินทางและท่องผจญจากด่านนภาอมตะที่หนึ่งมาถึงด่านนภาอมตะที่สี่สิบเก้าได้ในที่สุด ก็เป็นบุคคลแห่งยุคชั้นยอดในระดับจักรพรรดิ เป็นผู้ร้ายกาจยากจะหาในหมื่นคน!

บริเวณใกล้เคียงศิลาศึกข้ามแดนนี้ล้วนเป็นบุคคลแห่งยุคเช่นนี้โดยไม่ต้องสงสัย

“ย้อนนึกถึงปีนั้น ผู้อาวุโสหลินสวินก็เคยทดสอบอันดับที่นี่ ตอนนั้นเขายังไม่แจ้งมรรคระดับมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิ แต่ตอนนี้ได้ยินว่าเขาเป็นยักษ์ใหญ่ระดับอมตะซึ่งเจิดจรัสที่สุดของโลกยอดนิรันดร์แล้ว!”

มีคนทอดถอนใจ

หลินสวิน!

ผู้โดดเด่นในระดับจักรพรรดิที่อยู่ใกล้ต่างนัยน์ตาหดรัดอย่างอดไม่ได้ สีหน้าแตกต่างกันออกไป

“ใต้หล้ามักปรากฏอัจฉริยะ ยุคสมัยของหลินสวินต้องผันผ่าน ภายหน้าใต้หล้าย่อมถูกลิขิตให้เป็นยุคของพวกเราแน่!”

มีคนดวงตาวาวโรจน์ เปี่ยมความทะเยอทะยาน

“ไม่ผิด พวกเราผ่านการทดสอบเป็นตายและการเข่นฆ่าสังหารนับไม่ถ้วนจนมาถึงเมืองจรดฟ้านี้ วันหน้าต้องฉายแววเจิดจรัสอัศจรรย์ สร้างตำนานของพวกเราในโลกยอดนิรันดร์ได้แน่!”

“ใช่ ลูกผู้ชายต้องอย่างนี้!”

เสียงมากมายดังขึ้นทันที ล้วนมั่นใจเต็มเปี่ยม เหิมหาญใจกล้า

พวกหลินสวิน เสวียนจิ่วอิ้นสบตากันวูบหนึ่ง ล้วนเผยรอยยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้

ด้วยฐานะของพวกเขาในปัจจุบัน แน่นอนว่าไม่มีทางสนใจเรื่องพวกนี้ กลับเป็นว่ารู้สึกสนใจยิ่งนัก เพราะตอนนั้นพวกเขาก็เป็นเช่นนี้

คลื่นลูกใหม่แซงคลื่นลูกเก่า คนรุ่นใหม่เหนือกว่าคนรุ่นเก่า

แต่จากมุมมองของเสวียนจิ่วอิ้นกับจินเทียนเสวียนเยวี่ย คนรุ่นใหม่รุ่นแล้วรุ่นเล่าต่อจากนี้ คิดจะทำลายทุกสถิติที่หลินสวินสร้างไว้ตอนนั้น… คงแทบไม่มีหวังเท่าไร

“คุยโวโอ้อวดไม่กระดาก”

ทันใดนั้นเสียงเย็นชาหนึ่งดังขึ้น ทำให้ระดับจักรพรรดิซึ่งฮึกเหิมในที่นั้นอดมุ่นคิ้วไม่ได้ หันมองไปพร้อมกัน

ก็เห็นชายหนุ่มชุดป่านพาดกระบี่คนหนึ่งเดินมา “ขอถามทุกท่านในที่นี้ จนปัจจุบันผู้แจ้งมรรคระดับมกุฎจักรพรรดิโดยใช้เวลาไม่เกินห้าร้อยปีมีกี่คน”

ทุกคนมองหน้ากันไปมา ไม่เข้าใจว่านี่หมายความว่าอะไรอยู่บ้าง

“เช่นนั้นข้าขอถามอีกประโยค จนปัจจุบันผู้แจ้งมรรคระดับมกุฎจักรพรรดิ โดยใช้เวลาไม่เกินสองร้อยปีเล่ามีกี่คน”

ชายหนุ่มชุดป่านพาดกระบี่กวาดมองทุกคนในที่นั้น

บรรยากาศเงียบสงัดยิ่งกว่าเดิมในชั่วขณะเดียว ทุกคนตระหนักได้รางๆ แล้วว่าชายหนุ่มชุดป่านพาดกระบี่จะพูดอะไร

“ทำไมไม่มีใครพูดเล่า”

ชายหนุ่มชุดป่านพาดกระบี่กล่าว “ช่างเถิด ข้าบอกพวกเจ้าก็ได้ ตอนนั้นยามผู้อาวุโสหลินสวินแจ้งมรรคระดับมกุฎจักรพรรดิ เขาใช้เวลาฝึกปราณไม่เกินร้อยปี ฝึกปราณมาถึงตอนนี้เพิ่งผ่านไปไม่ถึงสี่ร้อยปี หากกล่าวถึงอายุ ตอนนี้เขาถึงขั้นอายุมากสู้คนส่วนใหญ่ในหมู่พวกเจ้าไม่ได้ แต่ปัจจุบันเขาเป็นยักษ์ใหญ่อมตะที่ชื่อเสียงสะเทือนโลกยอดนิรันดร์แล้ว!”

“รู้ไหมว่ายักษ์ใหญ่อมตะคืออะไร บุคคลที่มีพลังปราณทะลวงขั้นหลุดพ้น!”

“รู้ไหมว่าชื่อเสียงสะเทือนใต้หล้าคืออะไร ทั้งเก้าน่านฟ้าใหญ่ล้วนรู้จักชื่อของเขา!”

เมื่อเอ่ยคำพูดนี้ออกมา ในลานเงียบสนิทไร้สุ้มเสียง

ทุกคนอึ้งงันใจกระเพื่อมไหว ไม่ถึงร้อยปีก็แจ้งมรรคระดับมกุฎจักรพรรดิ?

ไม่ถึงสี่ร้อยปีก็แจ้งมรรคขั้นหลุดพ้นแล้ว?

ชื่อเสียงสะเทือนเก้าน่านฟ้าใหญ่?

ทุกประโยคราวกับภูเขาใหญ่ลูกหนึ่ง กดทับใจเหล่าบุคคลแห่งยุคในที่นั้นเต็มแรง ทำเอาพวกเขาบางคนหน้าเจื่อน บ้างตกตะลึงเหม่อลอย

ทั้งมีคนเผยสีหน้าไม่พอใจ กล่าวอย่างเย็นชา “เจ้าเป็นใคร ทำไมถึงรู้ตื้นลึกหนาบางของหลินสวิน อาศัยคำพูดนี้ของเจ้า ใครจะรู้ว่าจริงหรือเท็จ”

ชายหนุ่มชุดป่านพาดกระบี่กล่าว “เชื่อหรือไม่เชื่อล้วนขึ้นอยู่กับพวกเจ้า”

พูดจบเขาก็หันหลังจากไป