Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2991

ตอนที่ 2991 กฎระเบียบแปรโลหิต

หลิงเสวียนจื่ออึ้งไป รีบร้อนตามแล้วเอ่ยว่า “ศิษย์น้อง นี่เจ้าไม่ใช่บุ่มบ่ามเกินไปหรือเปล่า”

“ศิษย์พี่ เดี๋ยวท่านก็รู้แล้ว”

หลินสวินยิ้มพูดพลางทะยานขึ้นไปในอากาศ เคลื่อนตัวไปยังภูเขาอิ๋งโจว

“ไม่ได้เจอกันไม่กี่ปีก็เปลี่ยนเป็นโอหังเช่นนี้แล้วหรือ”

หลิงเสวียนจื่อเลิกคิ้ว เห็นว่าเงาร่างหลินสวินกำลังจะหายลับไป เขาไม่กล้าคิดอะไรอีก ทะยานตัวไปเช่นกันพร้อมทั้งเรียกเจดีย์ไร้สิ้นสุดออกมา

ไม่ว่าจะพูดอย่างไรหลินสวินก็เป็นศิษย์น้องของเขา ในฐานะศิษย์พี่ เขาย่อมไม่อาจเห็นหลินสวินไปบุกภูเขาเทพอิ๋งโจวที่อันตรายหาใดเทียบนั้นตามลำพัง

ภูเขาเทพอิ๋งโจวใหญ่โตยิ่งนัก พาดผ่านฟ้าดินสามหมื่นลี้ ตัวเขาสูงต่ำสลับกัน ประกายโลหิตอบอวล

เมื่อหลินสวินเข้าไปใกล้ก็พลันสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังกฎระเบียบที่พิสดารคลุมเครือได้ทันที อย่างกับสายน้ำหนักแน่นปกคลุมทุกกระเบียดของภูเขาอิ๋งโจว

หลิงเสวียนจื่อเอ่ยเตือน “ศิษย์น้อง นี่ก็คือหนึ่งในห้าระเบียบแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ เป็นหนึ่งในกฎระเบียบต้นกำเนิดแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ เจ้าสามารถเรียกมันว่า ‘กฎระเบียบแปรโลหิต’ ได้เช่นกัน ถ้าเจ้าบุกไปเช่นนี้จะถูกกฎระเบียบแปรโลหิตโจมตี ถึงตอนนั้น…”

ไม่ทันพูดจบก็พบว่ากฎเกณฑ์อมตะบนตัวหลินสวินไหลเวียน ลบล้างพลังของกฎระเบียบแปรโลหิตได้อย่างง่ายดาย เหยียบย่างลงบนภูเขาอิ๋งโจวในก้าวเดียว

สบายจนเหมือนเดินเล่นในสวน

หลิงเสวียนจื่ออึ้งค้างไปแล้ว แววตาแข็งทื่อ จู่ๆ เขาก็อยากกระตุกมุมปากตัวเอง กฎระเบียบแปรโลหิตแล้วอย่างไร จำเป็นต้องกังวลแทนศิษย์น้องเล็กของตนด้วยหรือ

ดูสิ ตอนนี้ถูกตบหน้าแล้วกระมัง

“ศิษย์พี่สี่ ทำไมไม่เดินมาล่ะ” หลินสวินผินหน้ามาแล้วเอ่ยอย่างฉงน

หลิงเสวียนจื่อร้องเอ้อคำหนึ่ง เพิ่งสังเกตได้ตอนนี้ว่ากฎเกณฑ์อมตะบนตัวหลินสวินโคจร ลบล้างกฎระเบียบแปรโลหิตที่อยู่ใกล้เคียงไปหมด เกิดเป็นพื้นที่ว่างขึ้นมา

เช่นนี้ก็ทำให้ตนเข้าไปได้โดยไร้ซึ่งสิ่งกีดขวาง

“ศิษย์น้อง กฎเกณฑ์อมตะนี้ของเจ้าถึงกับสามารถต่อต้านพลังกฎระเบียบด้วยหรือ” หลิงเสวียนจื่อเดินไปพลางเอ่ยขึ้นอย่างอดไม่อยู่

หลินสวินพยักหน้า กับศิษย์พี่ของตนเห็นได้ชัดว่าเปิดเผยนัก เอ่ยว่า “หลังจากหลอมพลังส่วนใหญ่ของระเบียบนิพพาน กฎเกณฑ์อมตะของข้านี้ก็แตกต่างจากคนอื่น อืม ไม่ด้อยกว่าระเบียบระดับเทพแล้ว”

นี่หลินสวินยังถ่อมตน

ระหว่างทางมาแดนฝังมรรคแห่งนี้ เขาหลอมพลังกฎเกณฑ์นิรันดร์ที่รวบรวมได้เหล่านั้นไม่หยุด ทำให้กฎเกณฑ์อมตะเปลี่ยนแปลงไปอีกขั้น เทียบกับระเบียบระดับเทพทั่วไปมีแต่จะเหนือกว่า

แต่ต่อให้เป็นเช่นนี้หลิงเสวียนจื่อก็ยังคงสูดหายใจสะท้านอย่างอดไม่ได้เช่นเดิม “สุดยอดระเบียบนิพพาน เจ้านี่… ทำข้าอิจฉาตาร้อนแล้วจริงๆ”

เขาพูดจริง

ก่อนหลินสวินเข้าคีรีดวงกมล ในศิษย์ร่วมสำนัก เขาหลิงเสวียนจื่อมีพรสวรรค์ที่สุด แก่นกระดูกแข็งแกร่งที่สุด ฉายาว่า ‘เป็นเลิศในหมื่นกาล’

แต่ว่า…

ตั้งแต่มีหลินสวิน ‘เป็นเลิศในหมื่นกาล’ อย่างเขาก็ยังดูไม่เตะตาแล้ว

‘เปรียบเทียบกับผู้อื่นแล้วน่าโมโหเสียจริง…’ หลิงเสวียนจื่อพึมพำกับตนเอง

“ศิษย์พี่สี่ ท่านทะลวงระดับเร็วกว่าข้า ความสามารถในการหยั่งรู้มากกว่าข้า ถ้าไม่ถูกอาจารย์กำราบมาในกาลเวลาไร้สิ้นสุด มรรควิถีตอนนี้ต้องไม่อยู่เพียงเท่านี้แน่”

หลินสวินยิ้มเอ่ยพลางเดินไปตามทางภูเขาอันขรุขระคดเคี้ยวนั้น

หลิงเสวียนจื่อพลันสบายใจขึ้นไม่น้อย หัวเราะแหะๆ เอ่ยว่า “ศิษย์น้อง คำพูดนี้ของเจ้าถูกต้องเลย”

พูดถึงตรงนี้เขาก็หน้าเปลี่ยนสีทันที “ศิษย์น้องระวัง!”

กลางหมอกไม่ไกล จู่ๆ ก็มีเงามายาสายหนึ่งพริบวาบผ่าน กลิ่นอายน่าครั่นคร้ามไร้สิ้นสุด เป็นวิญญาณร้ายโลหิตที่แปลงมาจากเลือดลมของระดับนิรันดร์!

ขณะพูดหลิงเสวียนจื่อก็พุ่งออกมาตามจิตใต้สำนึกแล้ว กระตุ้นเจดีย์ไร้สิ้นสุดหมายจะช่วยหลินสวินสังหารศัตรู

การเคลื่อนไหวโดยไม่ตั้งใจนี้ทำให้หลินสวินอบอุ่นใจ

สวบ!

วิญญาณร้ายโลหิตสายนั้นโจมตีมาเหมือนกับสายฟ้าแลบแดงฉาน รูปลักษณ์คลุมเครือ ทั้งร่างควบรวมจากแสงเงาสีเลือด เมื่อพุ่งมาไอสังหารโหดเหี้ยมแผ่ออกมาด้วย ทำเอาหลินสวินยังขนลุกเกรียว

เป็นอย่างที่ศิษย์พี่สี่ว่าไว้ อานุภาพร้ายกาจของวิญญาณร้ายโลหิตแข็งแกร่งกว่ารูปจำลองเจตจำนงระดับนิรันดร์เป็นสิบเท่า

อย่าว่าแต่เขาตอนนี้มีแค่ร่างต้น ต่อให้รวมกายมรรคทั้งห้าด้วยก็เกรงว่าจะไม่ใช่คู่ต่อสู้!

วู้ม!

เจดีย์ไร้สิ้นสุดโฉบพุ่งออกมา เปล่งแสงสีขาวโพลน เมื่อวิญญาณร้ายโลหิตกระโจนเข้ามาก็ถูกขังอยู่ในนั้นทันที เปล่งเสียงคำรามกราดเกรี้ยว

หลินสวินเห็นอย่างชัดเจนว่าวิญญาณร้ายโลหิตนี้ดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งไปก็ไม่ช่วยอะไร ถูกพลังของเจดีย์ไร้สิ้นสุดตรึงไว้มั่น ไม่กี่พริบตาก็ถูกกำราบอยู่ในเจดีย์ไร้สิ้นสุด

“คิดไม่ถึงว่าเจดีย์ไร้สิ้นสุดยังมีอานุภาพเช่นนี้ด้วย” หลินสวินอุทานชื่นชม

ก่อนหน้านี้สมัยเจดีย์ไร้สิ้นสุดอยู่ในมือเขาก็เหมือนกับคลังเก็บของขนาดใหญ่ ไม่ได้สำแดงอานุภาพออกมามากมายนัก

หลิงเสวียนจื่อใช้มือรองเจดีย์ไร้สิ้นสุด ยิ้มเอ่ยว่า “ศิษย์น้อง นี่ก็โทษเจ้าไม่ได้ พลังของเจดีย์ไร้สิ้นสุดถูกอาจารย์ผนึกไว้ ที่เจ้าใช้ได้ในช่วงหลายปีนั้นเป็นเพียงพลังของ ‘แสงมรรคทองนิลกาฬ’ ของชั้นหนึ่งในสมบัตินี้เท่านั้น อานุภาพย่อมมีจำกัด”

ชั่วพริบตาเดียว วิญญาณร้ายโลหิตสิบกว่าสายที่น่ากลัวจนถึงขั้นสังหารพวกเขาศิษย์พี่ศิษย์น้องได้อย่างง่ายดายเหล่านั้นก็หายลับไปเช่นนี้แล้ว นี่ทำให้หลิงเสวียนจื่อยังรู้สึกงุนงงอยู่บ้างไปชั่วขณะ

นี่จะง่ายเกินไปแล้วกระมัง!?

“ประตูเนรเทศ อภินิหารพรสวรรค์ขั้นที่สี่ของหุบเหวกลืนกิน”

หลินสวินเอ่ยอธิบาย เขาย่อประตูเนรเทศให้เป็นเงาแสงสายหนึ่ง “ศิษย์พี่ ฉวยโอกาสที่พลังอภินิหารของข้ายังไม่หายไป พวกเรารีบทำเวลา ยังอาจจะเก็บเหยื่อได้มากขึ้น”

ขณะพูดก็ทะยานตัวไปข้างหน้า

หลิงเสวียนจื่อมุมปากเกร็งกระตุก จนถึงตอนนี้เขาถึงเข้าใจอย่างถ่องแท้ ว่าเหตุใดหลินสวินจึงกล้าขึ้นภูเขาอิ๋งโจวอย่างโอหังปานนี้

กฎเกณฑ์อมตะทั้งตัวเขาต้านกฎระเบียบแปรโลหิตได้

พลังอภินิหารที่เขาครอบครองยังเหมือนแหจับปลาใหญ่ เก็บวิญญาณร้ายโลหิตเหล่านั้นไปอย่างง่ายดาย!

สำหรับคนอื่นแล้ว ภูเขาอิ๋งโจวเป็นสถานที่ที่อันตรายยิ่งยวดนัก รูปจำลองเจตจำนงระดับนิรันดร์มายังไม่ต่างอะไรกับรนหาที่ตาย

แต่สำหรับหลินสวินแล้ว…

ก็เป็นลานล่าสัตว์ที่เขาจะโลดแล่นอย่างไรก็ได้โดยสิ้นเชิง มิหนำซ้ำเหยื่อพวกนั้นยังว่ายมาติดแหเองด้วย!

“ศิษย์น้อง รอข้าด้วย”

หลังจากหลิงเสวียนจื่อสงบลง ใจก็เปลี่ยนเป็นร้อนเร่าขึ้นมา

หลายปีนี้เขาหลบซ่อนอยู่ในหุบเขาที่อยู่ห่างจากภูเขาอิ๋งโจวอย่างยากลำบากมาโดยตลอด รอจนในที่สุดการเปลี่ยนแปลงน่าตกตะลึงของแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ก็มาเยือน กลับพบว่าหากต้องการล่าวิญญาณร้ายโลหิต ต้องเผชิญความยากลำบากและอันตรายมากมาย

เขาทำได้เพียงหลบอยู่นอกภูเขาอิ๋งโจว ล่อวิญญาณร้ายโลหิตเหมือนตกปลาหย่อนเบ็ด มิหนำซ้ำอาจไม่สำเร็จในทุกครั้ง จำเป็นต้องอดทนรอครั้งต่อไป

บางครั้งโชคดี หนึ่งชั่วยามก็จะจับวิญญาณร้ายโลหิตได้ตนหนึ่ง

แต่ส่วนใหญ่ต่อให้เขาเสียเวลาเป็นครึ่งเดือนก็ใช่ว่าจะจับวิญญาณร้ายโลหิตได้สักตน

ทว่าตอนนี้ความสามารถของหลินสวินกลับทำให้หลิงเสวียนจื่อสัมผัสได้ถึงโอกาสหนึ่ง…

โอกาสที่จะกวาดล้างเหยื่อได้อย่างกำเริบเสิบสานโดยสิ้นเชิง!

‘กวาดล้างวิญญาณร้ายโลหิตบนภูเขาอิ๋งโจวนี้แล้ว ยังมีศพคลั่งนิรันดร์บนภูเขาเผิงไหล วิญญาณร้ายไร้ดับบนภูเขาฟางหู ภูตมหามรรคบนภูเขาไต้อวี้ ศาสตราร้ายนิรันดร์บนภูเขาหยวนเจี้ยว… เป็นเช่นนี้ต่อไป วาสนาบนห้าภูเขาในแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์นี้… จะไม่เป็นของพวกเราศิษย์พี่ศิษย์น้องหรือ’

หลิงเสวียนจื่อยิ่งคิดใจก็ยิ่งตื่นเต้น คล้ายเห็นแววแจ้งมรรคนิรันดร์รำไรกำลังโบกมือให้ตนแล้ว

——