Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 2992

ตอนที่ 2992 กวาดล้างครั้งใหญ่

ไอหมอกพวยพุ่ง ประกายแสงสีเลือดอบอวล

บนภูเขาอิ๋งโจวที่สูงตระหง่านสลับซับซ้อน หลินสวินเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

สวบ!

วิญญาณร้ายโลหิตตนหนึ่งกระโจนออกมา ไม่ทันได้สำแดงอานุภาพร้ายกาจก็ถูกประตูเนรเทศพาตัวไป ง่ายดายจนเหมือนงมเอาปลาตัวใหญ่ได้ตัวหนึ่งอย่างสบาย

หลิงเสวียนจื่อที่ตามติดหลินสวินอยู่ด้านหลังดวงตาเปล่งประกาย

เขาปลดปล่อยมรรควิถีของตัวเองออกมาจาหมด จงใจสร้างความเคลื่อนไหวใหญ่โต ใช้สิ่งนี้ดึงดูดวิญญาณร้ายโลหิตตามทาง เข้าคู่กับการจับเหยื่อของหลินสวิน

ดังคาด เช่นนี้แล้วผลเก็บเกี่ยวก็เริ่มมากขึ้น

ระหว่างทางที่พวกเขามุ่งหน้ามา วิญญาณร้ายโลหิตที่กระจายอยู่ตามที่ต่างๆ ของภูเขาอิ๋งโจวต่างแตกตื่น พุ่งตัวเข้าหาราวกับกระแสน้ำสีเลือดระลอกแล้วระลอกเล่า

และล้วนถูกประตูเนรเทศของหลินสวินเก็บไปโดยไม่มีข้อยกเว้น

ช่วงเวลาสั้นๆ เพียงหนึ่งเค่อ

ก็ถูกพวกเขาศิษย์พี่ศิษย์น้องสองคนล่าวิญญาณร้ายโลหิตได้สี่สิบกว่าตน ผลเก็บเกี่ยวเช่นนี้ทำให้หลิงเสวียนจื่อตื่นเต้นจนตัวสั่น ใบหน้าเปล่งปลั่ง ยินดีปรีดายิ่ง

แต่เมื่อพลังประตูเนรเทศของหลินสวินสลายไป หลิงเสวียนจื่อก็กระวนกระวายขึ้นมาทันที เอ่ยว่า “ศิษย์น้อง จะออกจากภูเขาอิ๋งโจวไปพักก่อนไหม”

หลินสวินส่ายหัวพูด “ไม่เป็นไร พวกเราล่าต่อ ศิษย์พี่เป็นเหยื่อล่อต่อ ข้าคอยเก็บเหยื่อพวกนั้นเอง”

เหยื่อล่อหรือ

หลิงเสวียนจื่อถลึงตาใส่หลินสวินอย่างไม่สบอารมณ์ แม้ว่าตลอดทางมานี้ตนจะรับบทเป็นเหยื่อล่อจริงๆ แต่เจ้าไม่พูดออกมาต่อหน้าไม่ได้หรือ

แน่นอนว่าตอนนี้หลิงเสวียนจื่อไม่อาจปะทะกับหลินสวินได้ หาไม่แล้วเกรงว่าตอน ‘แบ่งผลประโยชน์’ ในท้ายที่สุดจะต้องขาดทุน!

ฮูม!

ยามหลินสวินกระตุ้นอภินิหารประตูเนรเทศอีกครั้ง ศิษย์พี่ศิษย์น้องสองคนก็มุ่งหน้าไปกวาดล้างอีกหน ตลอดทางยิ่งร่วมมือกันได้อย่างเข้าขา

ไม่ต้องให้หลินสวินบอกสักนิด หลิงเสวียนจื่อก็สามารถเข้าใจความหมายของเขาได้จากแววตาเล็กๆ น้อยๆ หรือการเคลื่อนไหวที่ไม่ได้ตั้งใจ ทั้งยังออกเคลื่อนไหวได้เหมาะสมทันท่วงที

นี่ทำให้หลินสวินลอบอุทานชื่นชมอย่างอดไม่ได้ ศิษย์พี่สี่เป็นผู้ช่วยต่อสู้ที่เก่งกาจยิ่งคนหนึ่ง!

เวลาผันผ่านไปทีละนิด

หนึ่งเค่อผ่านไป อภินิหารประตูเนรเทศของหลินสวินสลายไปอีกครั้ง เขาตัดสินใจออกจากภูเขาอิ๋งโจวไปพร้อมหลิงเสวียนจื่อทันที

ช่วยไม่ได้ พลังกายเขาผลาญไปอย่างหนักหน่วง

ในถ้ำสถิตภายในหุบเขา

หลินสวินนั่งสมาธิฟื้นฟูพลังกาย ส่วนหลิงเสวียนจื่อวางแผนการเคลื่อนไหวต่อไปอยู่อีกด้านหนึ่ง

‘การเคลื่อนไหวคราวนี้ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วยาม ล่าวิญญาณร้ายโลหิตเจ็ดสิบสามตนมาได้อย่างง่ายดาย กวาดล้างพื้นที่เขาอิ๋งโจวไปประมาณสามส่วน… และตอนนี้ศิษย์น้องก็จำเป็นต้องฟื้นฟูพลังกาย…’

หลิงเสวียนจื่อครุ่นคิดอยู่ในใจ ‘ถ้าคิดคำนวณเช่นนี้ ภายในสามวันก็จะกวาดล้างภูเขาอิ๋งโจวนี้ได้ทั้งหมด!’

พอคิดถึงตรงนี้เขาก็ใจหายอยู่บ้าง

เขาเตร่อยู่ที่นี่มาหลายปีแล้ว แต่จำนวนวิญญาณร้ายโลหิตที่ล่าได้ย่อมเทียบความสำเร็จในช่วงเวลาไม่กี่วันสั้นๆ ของหลินสวินไม่ได้!

ครึ่งวันผ่านไป

พลังกายหลินสวินฟื้นคืนมา ศิษย์พี่ศิษย์น้องทั้งสองไม่ได้พูดพร่ำทำเพลงแต่อย่างใด บุกไปยังภูเขาอิ๋งโจวอีกครั้ง

……

ไม่ผิดจากที่หลิงเสวียนจื่อคาดไว้ เพียงสามวันสั้นๆ พื้นที่รัศมีสามหมื่นลี้ทั้งภูเขาอิ๋งโจวก็ถูกพวกเขากวาดล้าง วิญญาณร้ายโลหิตที่เร่ร่อนอยู่บนเขาล้วนตกเป็นเหยื่อ 艾琳小說

รวมกันเกือบห้าร้อยตนแล้ว!

และนี่ก็หมายความว่าพวกเขาจะได้รับ ‘ศิลาโลหิตนิรันดร์’ เกือบห้าร้อยก้อน!

“ศิษย์น้อง ลำบากเจ้าแล้ว”

เมื่อกลับจากภูเขาอิ๋งโจว หลิงเสวียนจื่อก็เอาเหล้ากาหนึ่งส่งให้หลินสวินอย่างกระตือรือร้น “เจ้ามาพักดีๆ สักหน่อย การเคลื่อนไหวคราวนี้เจ้าสร้างความดีความชอบไว้มาก ศิษย์พี่ไม่อยากยกย่องเจ้ายังทำไม่ได้”

หลินสวินดื่มเหล้าพลางยิ้มเอ่ยว่า “ศิษย์พี่ ท่านวางใจได้ ศิลาโลหิตนิรันดร์ที่ได้มาจากวิญญาณร้ายโลหิตต้องเป็นของท่านส่วนหนึ่ง แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาแบ่งสมบัติกัน”

หลิงเสวียนจื่ออึ้งไป พลันตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง เอ่ยว่า “นี่เจ้าคิดจะลงมือม้วนเดียวจบ กวาดล้างภูเขาอีกสี่ลูกด้วยหรือ”

หลินสวินพยักหน้า “ไม่ผิด”

แม้ภูเขาอิ๋งโจวใหญ่โตยิ่ง แต่จำนวนวิญญาณร้ายโลหิตที่ถือกำเนิดขึ้นไม่ได้มากมาย เพียงสามวันก็ถูกพวกเขากวาดเรียบ และวิญญาณร้ายโลหิตที่ได้มาก็แค่เกือบห้าร้อยตนเท่านั้น

“ดี!”

หลิงเสวียนจื่อตบหน้าตัก เอ่ยอย่างอิ่มเอมใจว่า “เช่นนั้นต่อไปพวกเราก็ไปภูเขาเผิงไหล ภูเขานี้ทอดยาวเก้าหมื่นเก้าพันลี้ บนนั้นมี ‘กฎระเบียบแปรร่าง’ หนึ่งในกฎระเบียบต้นกำเนิดของแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์กระจายอยู่ และศพคลั่งนิรันดร์ที่ถือกำเนิดในนั้นก็แปลงมาจากพลังร่างกายหลังร่วงหล่นของระดับนิรันดร์ พลังต่อสู้แข็งแกร่งกว่าวิญญาณร้ายโลหิตอยู่บ้าง แต่ถ้ามีประตูเนรเทศของศิษย์น้อง การรับมือกับพวกมันย่อมง่ายดายนัก…”

เขาพูดจาไม่สะทกสะท้าน บรรยายสภาพของภูเขาเผิงไหลออกมา

การตอบสนองของหลินสวินง่ายดายนัก เพียงคำเดียว “ไป”

……

ภูเขาเผิงไหล