Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3005

ตอนที่ 3005 สังหารนิรันดร์ทีละคน

ขณะที่เหล่าระดับนิรันดร์ต่างตระหนกและขุ่นเคือง หลินสวินเงยหน้ามองพลังระเบียบระดับเทพทั้งสองบนเวิ้งฟ้าเล็กน้อย

จากนั้นสายตาเขากวาดมองทุกคนตรงหน้ากล่าวว่า “เวลาล่วงมามากแล้ว หากทุกท่านมีฝีมือแค่นี้ก็ไม่มีโอกาสดิ้นรนเท่าไรแล้ว”

ถูกเจ้าหนุ่มที่เพิ่งแจ้งมรรคนิรันดร์คุกคามอย่างสบประมาทเช่นนี้ ทำให้สีหน้าของระดับนิรันดร์พวกนั้นดูไม่ได้ยิ่งนัก

“ทุกท่าน แยกกันเคลื่อนไหว!”

เจียหนานกล่าวเสียงขรึมทันใด

จากนั้นก็เห็นเขา เหวินไท่หลิน เย่ซาง สิงเทียนเฮ่าสี่คนลงมือพร้อมกันทันที พุ่งเข้ามาหาหลินสวิน

ขณะเดียวกันจี้ตงหยา หยางจิ่วฉี จื่อเชอป๋อเถิง อู่จั๋วเทียนสี่คนพุ่งไปตรงทางเข้าแดนแรกเริ่มด้วยกัน ก่อนหน้านี้ระเบียบวัฏจักรฟ้าของลัทธิแรกกำเนิดถูกโจมตีอย่างหนัก ใกล้ถูกทำลายแล้ว

หากให้พวกเขาไปโจมตีเต็มกำลัง มีโอกาสสูงว่าไม่นานก็จะถูกทำลาย

ถึงตอนนั้นหากพวกเขาฉวยโอกาสบุกเข้าไปในแดนแรกเริ่ม ผลลัพธ์ต้องไม่อาจคาดเดาได้แน่

สิ่งที่ทำให้ผู้คนใจสั่นที่สุดคือระดับนิรันดร์แปดคนนี้ร่วมมือกันอย่างรู้ใจยิ่ง ไม่ว่าจะเป็นสี่คนซึ่งจัดการหลินสวิน หรืออีกสี่คนที่ไปโจมตีทางเข้าแดนแรกเริ่ม ตอนนี้ล้วนราวกับสู้สุดชีวิต!

เห็นชัดว่าพวกเขาตระหนักถึงความไม่เข้าทีแล้ว คิดใช้แผนนี้มาพลิกสถานการณ์ให้บรรลุเป้าหมาย

หลินสวินมีหรือจะมองเรื่องพวกนี้ไม่ออก

แต่สีหน้าเขายังราบเรียบดังเดิม ถึงขั้นเผยแววหยามเหยียดเสี้ยวหนึ่งรางๆ

กลยุทธ์ของเจ้าเฒ่าพวกนี้ไม่อาจพูดได้ว่าไม่เหี้ยมโหด แต่พวกเขาทำเช่นนี้ย่อมเปล่าประโยชน์แน่

ตูม!

ก็เห็นกายมรรคทั้งห้าพลันพุ่งออกมาในยามนี้ นอกจากกายมรรคไม้เขียวที่เหลือไว้ต่อสู้เคียงข้างหลินสวินแล้ว สี่กายมรรคอื่นล้วนเคลื่อนขวางห้วงอากาศ พุ่งไปทางพวกจี้ตงหยาทันที

เพียงชั่วขณะสีหน้าของระดับนิรันดร์พวกนั้นเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง

แต่สถานการณ์ตอนนี้ยากถอนตัวแล้ว มีแต่ต้องยอมพลีชีพเพียงทางเดียวเท่านั้น

“สู้มัน!”

เจียหนานส่งเสียงตะโกนต่ำลึก

สีหน้าเขาเปลี่ยนเป็นนิ่งสงบกว่าที่เคย คล้ายละทิ้งความเป็นตาย แสงธรรมทั่วร่างยิ่งใหญ่ กฎเกณฑ์ร้อยเรียง กระตุ้นโคมบัวสุญญากาศถึงขีดสุด

“ฆ่า!”

เหวินไท่หลิน เย่ซาง สิงเทียนเฮ่าก็ออกโจมตีทันที

พวกเขามีชีวิตอยู่มาไม่รู้กี่กาลเวลา ไหนเลยจะไม่รู้ว่าเป็นหรือตายขึ้นอยู่กับศึกนี้ ดังนั้นแต่ละคนจึงเตรียมใจยอมพลีชีพ

ตูม!

ศึกใหญ่ปะทุขึ้นอย่างสมบูรณ์

ตรงทางเข้าแดนแรกเริ่ม กายมรรคทั้งสี่ของหลินสวินห้ำหั่นกับระดับนิรันดร์สี่คนอย่างพวกจี้ตงหยา

ส่วนร่างต้นของหลินสวินก็บุกโจมตีอย่างห้าวหาญพร้อมกายมรรคไม้เขียว

ต้องรู้ว่าห้ากายมรรคของหลินสวินล้วนมีพลังไม่ด้อยไปกว่าร่างต้น ตอนนี้มีอานุภาพระดับนิรันดร์เช่นกัน

ก่อนหน้านี้ร่างต้นของหลินสวินต่อสู้แบบหนึ่งต่อแปด

แต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนเป็นหกต่อแปดแล้ว

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ สำหรับหลินสวินแล้วถือว่าเป็นฝ่ายได้เปรียบอย่างมาก

ก็เห็น…

กระบี่มรรคเล่มหนึ่งพุ่งออกมาจากเตากระบี่ไร้ก้นบึ้งในพริบตา ผ่าขวานยักษ์แดงสดในมือสิงเทียนเฮ่ากลางการต่อสู้ชุลมุนดุเดือดในคราเดียว ภายใต้แรงโจมตีเงาร่างสิงเทียนเฮ่าถูกซัดจนลอยคว้างออกไป เลือดออกเจ็ดทวาร ได้รับบาดเจ็บสาหัส

แต่ไม่รอให้เขายืนมั่น กายมรรคไม้เขียวเคลื่อนทะยานแล้วยื่นมือตบลงมา

ปัง!

กายมรรคนิรันดร์ของสิงเทียนเฮ่าระเบิดกระจุยเป็นเถ้าถ่านทันที แม้แต่พลังจิตยังถูกแผดเผา

เด็ดขาดตรงไปตรงมา ฆ่าเหมือนกำจัดวัชพืช!

ตอนนี้ต่อจากราชครูฟ้าถานอู่แห่งลัทธิพ่อมด ยังมีระดับนิรันดร์อีกคนตายคาที่

ภาพการตายนั้นกระตุ้นจนพวกเจียหนานหนาวสั่นไปทั้งตัว ใจตกไปที่ตาตุ่ม

หลินสวินคนเดียวก็ทำให้พวกเขารู้สึกตึงมือแล้ว นับประสาอะไรกับเผชิญหน้าหกคน

สถานการณ์ตอนนี้ถึงขั้นทำให้พวกเขาต่างรู้สึกถึงความเศร้ารันทดและสิ้นหวังเสี้ยวหนึ่ง

“ฆ่า!”

ดวงตาเย่ซางแดงก่ำคั่งโลหิตดุจคลุ้มคลั่ง กระบี่มรรคคู่หนึ่งโลดแล่นทั่วทิศ สาดปราณกระบี่เวิ้งว้างจนมืดสว่างตัดสลับ พุ่งทะยานในสนามรบ

เขาเป็นผู้ฝึกกระบี่คนหนึ่ง ยืนอยู่บนมรรคานิรันดร์ มีชื่อเสียงอย่างยิ่งในบรรดาคนระดับเดียวกันบนน่านฟ้าที่เก้า

ตอนนี้เขายอมสู้สุดชีวิต ตั้งท่าว่าจะลากหลินสวินไปตายด้วย อานุภาพนั้นทำให้คนระดับเดียวกันคนใดก็ตามขวัญหนีดีฝ่อจนถอยหลบได้จริงๆ

แต่ทุกอย่างนี้กลับคุกคามหลินสวินไม่ได้

ใช่ว่าเย่ซางไม่แข็งแกร่งพอ หากแต่เย่ซางไม่รู้เลยว่าตอนนี้หลินสวินแข็งแกร่งเพียงใด!

ตูม!

ก็เห็นเตากระบี่ไร้ก้นบึ้งเคลื่อนขวาง กลิ่นอายแรกกำเนิดที่แผ่ออกมาบดขยี้ปราณกระบี่มืดสว่างทั่วฟ้านั่นโดยตรงจนระเบิดกระจายกลางอากาศ

ส่วนร่างต้นหลินสวินก็สำแดงนัยเร้นลับมรรคกระบี่เช่นกัน

ฮูม… ปราณกระบี่นับหมื่นแสนทะยานขึ้นสู่ฟ้า ราวมหาสมุทรปราณกระบี่แผ่กระจายกลางฟ้าดิน

เพียงพริบตาเบื้องหน้าสายตาและในจิตใจของเย่ซางเต็มไปด้วยเจตกระบี่ไร้ขอบเขต

เหตุการณ์นี้เขาคุ้นเคยนัก ก่อนหน้านี้ราชครูฟ้าถานอู่ก็ถูกการโจมตีนี้สังหาร

เพียงแต่รู้ส่วนรู้ ยามนี้เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีของหลินสวิน ในใจเย่ซางกลับมีแค่ความสิ้นหวัง เพราะไม่อาจหลบหนีไปไหนได้แต่แรก!

ตูม!

การต่อสู้ยังดำเนินต่อเนื่อง ทั้งดุเดือดยิ่งกว่าเดิม กลางฟ้าดินพังทลายอลหม่าน ทุกหนแห่งล้วนมีกลิ่นอายนองเลือดพวยพุ่ง

หลินสวินไม่เกรงใจหรือออมมือแม้แต่น้อย ในเวลาต่อมาเขาและกายมรรคทั้งห้าสังหารระดับนิรันดร์คนแล้วคนเล่า

อู่จั๋วเทียน จื่อเชอป๋อเถิง เหวินไท่หลิน… แต่ก่อนพวกเขาเป็นระดับนิรันดร์ผู้สูงส่งบนน่านฟ้าที่เก้า ถูกผู้ฝึกปราณทั่วหล้าเทิดทูนราวกับเทพ ได้แต่แหงนมองไม่อาจเอื้อมถึง

แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหลินสวิน พวกเขากลับเหมือนไก่กระเบื้องสุนัขดินเผา สู้สุดชีวิตไปก็เปล่าประโยชน์ ล้วนถูกสังหารทั้งหมด มรรควิถีที่สั่งสมมานานปีสลายหายไป

ทุกเหตุการณ์นี้ถูกพวกเสวียนเฟยหลิงในแดนแรกเริ่มเห็นอยู่ในสายตาเช่นกัน ใช้แค่คำว่าตกตะลึงคงไม่อาจบรรยายสภาวะจิตของพวกเขาตอนนี้ได้

ตอนแรกพวกเขายังคิดไปตามจิตใต้สำนึก ว่าต่อให้หลินสวินข้ามด่านเคราะห์สำเร็จก็ต้องอ่อนแอหาใดเปรียบ จำเป็นต้องใช้เวลาช่วงหนึ่งมาทำให้มรรควิถีเสถียร

แต่ใครเล่าจะคิดว่าทุกอย่างล้วนไม่เป็นอย่างที่พวกเขาคาดเดา หลินสวินที่เพิ่งข้ามด่านเคราะห์เผยพลังที่กำราบระดับเดียวกันได้แล้ว!

เพียงคนเดียวแต่สู้กับระดับนิรันดร์เก้าคนตามลำพัง ไม่เพียงไม่เสียเปรียบ ยังกำราบศัตรูแข็งแกร่งคนแล้วคนเล่าในการต่อสู้ด้วย!

ภาพความตายทั้งหมดนี้ทำให้พวกเสวียนเฟยหลิงต่างอึ้งงัน

นิรันดร์!

เป็นบุคคลผู้สูงส่งเพียงใด ในอดีตที่ผ่านมามีตัวอย่างที่ระดับนิรันดร์ร่วงหล่นน้อยนัก

แต่ตอนนี้บนทะเลหมื่นดารานี้ ระดับนิรันดร์กลับร่วงหล่นดุจสายฝน!

น่าตกตะลึงเกินไปแล้ว ถึงขั้นทำให้ในหัวพวกเสวียนเฟยหลิงว่างเปล่าไปหมด สีหน้าอึ้งงัน

ต่อให้เคยเจอการเปลี่ยนแปลงมานับไม่ถ้วน จิตใจขัดเกลาถึงขั้นแข็งแกร่งยิ่งนานแล้ว แต่ไม่ว่าใครเห็นภาพนี้ก็คงไม่อาจนิ่งเฉย

ไม่นานในที่นั้นก็เหลือแค่เจียหนานกับจี้ตงหยาสองคน

นี่ยังเป็นความตั้งใจของหลินสวินด้วย

มิฉะนั้นคงลงมือฆ่าสองคนนี้อย่างเด็ดขาดไปนานแล้ว

เวลานี้ร่างต้นและกายมรรคทั้งห้าของเขาปิดล้อมเจียหนานกับจี้ตงหยารอบด้านแล้ว แต่แค่กำราบไม่ได้ลงมือรุนแรง

“เจียหนาน ให้โอกาสเจ้าครั้งหนึ่ง บอกความลับของรูปปั้นไท่ชูนั่นมา ข้าจะให้เจ้าตายดีหน่อย มิฉะนั้นอย่าโทษที่ข้าจะดึงพลังจิตของเจ้าออกมาจนตายทั้งเป็นไปชั่วกาล”

ร่างต้นหลินสวินเอ่ยปาก นัยน์ตาดุจเหวลึกจ้องมองเจียหนาน

กลับเห็นสีหน้าของเจียหนานเวลานี้ราบเรียบผิดธรรมดา กล่าวว่า “ยามอยู่มีเรื่องใดให้เป็นสุข ยามตายมีเรื่องใดให้หวาดกลัว เมื่อเคราะห์แห่งยุคสมัยมาเยือน ทุกสรรพชีวิตบนโลกไม่ว่ามรรควิถีสูงหรือต่ำ สุดท้ายย่อมกลับคืนสู่ธุลีดิน”

นัยน์ตาเขาพลันมองหลินสวินแล้วยิ้มเล็กน้อย “ส่วนเจ้าหลินสวินถูกผู้บงการหลังม่านนั่นจับจ้องแล้ว ไม่ช้าก็เร็วต้องประสบเคราะห์แน่”

หลินสวินเลิกคิ้ว เพิ่งหมายจะพูดอะไร

ตูม!

เจียหนานพนมมือ เคร่งขรึมมีสง่า ทั้งตัวลุกโชนขึ้นมา เปล่งแสงสว่างไร้สิ้นสุด ทั้งหมดถาโถมเข้าไปในโคมบัวสุญญากาศตรงหน้า

กลิ่นอายน่าหวาดกลัวไร้ขอบเขตแผ่ออกมาจากโคมบัวสุญญากาศ

…………………..