Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3021

ตอนที่ 3021 ผู้อาวุโสซี ไม่ได้พบกันนาน

ตระกูลจี้คือเผ่าเทพนิรันดร์ ดำรงอยู่ในน่านฟ้าที่เก้ามาเนิ่นนานชั่วนิรันดร์

ไม่มีใครโง่จนกล้าก่อเรื่องหน้าอาณาเขตของตระกูลจี้ เพราะนั่นไม่ต่างอะไรกับรนหาที่ตาย

ชายชราก็คิดเช่นนี้ ดังนั้นจึง ‘เตือน’ หลินสวินอย่างระมัดระวัง

แต่กลับพบว่าหลินสวินยิ้มเอ่ยว่า “เกิดเรื่องอะไรข้ารับผิดชอบเอง แต่ถ้าเจ้าเล่นลูกไม้อะไร เช่นนั้นข้าก็จะบอกว่าพวกเราสองคนเป็นพวกเดียวกัน”

ชายชราหน้าเขียวไปหมดแล้ว นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ถึงขั้นจะใส่ร้ายป้ายสีคนอื่นเช่นนี้

“วางใจ ขอเพียงเข้าประตูภูเขาไปแล้วข้าก็จะปล่อยเจ้า ทั้งยังจะรับรองว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็จะไม่เดือดร้อนไปถึงเจ้า”

หลินสวินเอ่ย “แต่ถ้าเจ้าเลือกแพร่งพรายข่าวให้กับตระกูลจี้…”

“ไม่มีทางเด็ดขาด!”

ไม่ทันพูดจบชายชราก็ยืดอกรับรอง ล้อเล่นอะไรกัน ตนเป็นคนพาเขาเข้าไป ถ้าถูกคนอื่นมองออกตนก็หนีความรับผิดชอบไม่พ้นเหมือนกัน

นี่ก็เรียกว่าดินเหลืองเปื้อนกางเกง ไม่ใช่อุจจาระก็เหมือนอุจจาระ

“ไปเถอะ”

หลินสวินเก็บมือกลับไป เดินเคียงไหล่ชายชราเข้าไปในประตูเขาเทพตั้งต้นด้วยกัน

ตลอดทางชายชราดูว่าง่ายหาใดเทียบ

เขามีปราณขั้นดับเทพ แต่กลับถูกกำราบโดยไม่ทันได้ตั้งตัวสักนิด นี่ทำให้เขารู้ดียิ่งว่าทันทีที่ตนมีการเคลื่อนไหวแม้เพียงนิด คนที่จะตายเป็นคนแรกย่อมต้องเป็นตน!

ไม่นานนักทั้งสองก็มาถึงหน้าประตูภูเขา พอชายชราแสดงเทียบเชิญก็เดินเข้าไปได้อย่างราบรื่น

หลังประตูเป็นแดนลับถ้ำสวรรค์ที่เรียกได้ว่าชั้นยอดแห่งหนึ่ง กว้างใหญ่ถึงที่สุด ทุกที่เต็มไปด้วยภูเขาที่อบอวลไอแรกกำเนิด

“ผู้อาวุโสต้องการให้นำทางหรือไม่”

เด็กหนุ่มรับใช้คนหนึ่งเดินเข้ามา เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงไม่โอ้อวดหรือถ่อมตน

ชายชราส่ายหัวปฏิเสธ เดินไปไกลๆ กับหลินสวิน กระทั่งตอนที่รอบทิศไม่มีใครอยู่ ชายชราถึงสื่อจิตเอ่ยถามอย่างอดไม่ได้ว่า ‘สหายยุทธ์ ขอเรียนถามว่าท่านมาคราวนี้ด้วยเหตุใด’

หลินสวินตบไหล่เขาเบาๆ เอ่ยว่า ‘ไม่ต้องรู้จะดีที่สุด’

ชายชราหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย คล้ายตระหนักอะไรได้ นิ่งเงียบไปครู่ใหญ่ถึงเอ่ยว่า ‘สหายยุทธ์ แม้ว่าพวกเราจะบังเอิญได้รู้จักกัน แต่ข้าน้อยยังต้องเตือนท่านประโยคหนึ่ง ที่นี่คือเขาเทพตั้งต้น เป็นอาณาเขตของเผ่าเทพนิรันดร์ตระกูลจี้ ต่อให้ระดับนิรันดร์มาก็ต้องสงบเสงี่ยมเจียมตน ท่าน… อย่าทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรเด็ดขาด’

หลินสวินพูดคล้ายยิ้มแต่ไม่ยิ้มว่า ‘เจ้ากังวลว่าข้าจะทำให้เดือดร้อนไปถึงเจ้ากระมัง ถึงอย่างไรก่อนหน้านี้ก็มีคนเห็นเจ้าเข้ามาพร้อมกับข้าไม่น้อย’

สีหน้ากระอักกระอ่วนฉายขึ้นบนหน้าชายชรา เขาเอ่ยอย่างยำเกรงว่า ‘ข้าน้อยเพียงคิดแทนสหายยุทธ์ จะฟังหรือไม่ก็อยู่ที่สหายยุทธ์ทั้งสิ้น’

หลินสวินยิ้มเอ่ย ‘เจ้าเป็นคนฉลาด ย่อมไม่มีทางทำเรื่องโง่เขลาเช่นกัน พวกเราแยกกันตรงนี้เถอะ’

ขณะพูดเขาก็พุ่งทะยานไปข้างหน้า

‘ก็จริง นี่เป็นถึงอาณาเขตของเผ่าเทพนิรันดร์ตระกูลจี้ ใครจะกล้าก่อเรื่องที่นี่’

ชายชราคิดในใจคล้ายปลอบตัวเอง

แต่พอนึกถึงท่าทางเยือกเย็นนั้นของหลินสวิน ใจเขาก็ว้าวุ่นขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่

มักรู้สึกว่าวันนี้คล้ายจะเกิดเรื่องขึ้น… ไอรีนโนเวล

……

ตระกูลจี้ในวันนี้คึกคักหาใดเทียบ ทุกที่ประดับประดาด้วยโคมและผ้าหลากสี บรรยากาศชื่นมื่น แขกเหรื่อที่มาอวยพรไหลหลั่งเข้ามาเหมือนสายน้ำ มอบของขวัญแสดงความยินดีที่ตั้งใจเตรียมมา

ตลอดทางหลินสวินเดินมือไพล่หลัง ไม่ได้ดึงดูดความสนใจเท่าไร เพราะตระกูลจี้ในวันนี้มีแขกมาเยือนมากมายจริงๆ

ไม่ต้องให้หลินสวินสืบ จากการสนทนาของแขกเหรื่อกับคนตระกูลจี้เหล่านั้นก็ทำให้เขารู้ว่าตอนนี้จี้ซี เจ้าสาวที่จะแต่งออกไปตระกูลไท่เฮ่าในวันรุ่งขึ้นพำนักอยู่บน ‘เขาไผ่อักษร’

เขาไผ่อักษรหาง่ายนัก

เพียงแต่ที่นี่ถูกทำให้เป็นเขตหวงห้าม ไม่อนุญาตให้คนนอกเข้าใกล้ไปแล้ว

นี่ย่อมขวางหลินสวินไม่ได้

เมื่อเขาเดินหน้าไป ผู้คุ้มกันที่อารักขาอยู่ใกล้ๆ เขาไผ่อักษรตามทางต่างไม่รู้สึกถึงกลิ่นอายของเขาสักนิด

‘ที่นี่ก็คือเขาไผ่อักษรหรือ’

หลินสวินมาถึงหน้าเขาเงียบสงัดที่อบอวลด้วยไอวิญญาณแห่งหนึ่ง เงยหน้ามองไป โคมแดงสว่างสดใสโคมแล้วโคมเล่าแขวนมาจากยอดเขาจรดตีนเขา แดงเพลิงเป็นมงคล

หลินสวินก้าวขึ้นบันได ตลอดทางพบเจอข้าทาสบริวารจำนวนมาก แต่ล้วนไม่สังเกตเห็นร่องรอยของหลินสวิน

ไม่นานนักเขาก็มาถึงกลางเขา

ที่นี่มีเรือนเก่าแก่อยู่หลังหนึ่ง รอบด้านไม่มีผู้คุ้มกันอารักขา

คิดๆ แล้วก็ถูก ที่นี่เป็นสถานที่สำคัญของตระกูลจี้ ทั้งยังมีระเบียบระดับเทพปกคลุมอีก ไม่จำเป็นต้องมีคนอารักขาสักนิด

หลินสวินสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่งแล้วเดินไปทางเรือนหลังนั้น

ภายในเรือนตอนนี้

พื้นปูพรมแดง ตะเกียงหอมมีควันลอยไหว เครื่องเรือนมงคลวางตกแต่งละลานตา