Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3022

ตอนที่ 3022 เผด็จการ

หาไม่แล้วแม้แต่ข้าก็ปกป้องเจ้าไม่ได้

ได้ยินคำพูดนี้ ในใจหลินสวินอบอุ่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

สถานการณ์ของนางย่ำแย่ขนาดนี้แล้ว กลับยังคอยเตือนและเป็นห่วงความปลอดภัยของตน!

เพียงแต่ตนไม่ใช่เด็กหนุ่มที่ต้องให้นางปกป้องในตอนนั้นแล้ว ตอนนี้เป็นตนที่ควรทำเรื่องบางอย่างเพื่อนางถึงจะถูก

“หลินสวินเจ้านั่งก่อน ซานไห่ เจ้ามารินชา” ซีสั่งเสียงเบา

จี้ซานไห่เริ่มลงมือ

หลังจากหลินสวินนั่งลงและสงบใจลงแล้วก็เอ่ยว่า “ผู้อาวุโส ก่อนหน้านี้ตอนอยู่นอกเรือนข้าได้ยินบทสนทนาระหว่างท่านกับแม่นางซานไห่แล้ว ให้ข้าคุยโวโอ้อวดสักหน่อย ข้ามาครั้งนี้เดิมทีมาเพื่อระบายแค้นให้ท่าน หากท่านไม่อยากอยู่ในตระกูลจี้ ข้าก็สามารถพาท่านจากไปได้ทันที”

เสียงของเขาราบเรียบมาก และแน่วแน่ยิ่ง

มือหยกเรียวยาวที่กำลังรินชาของจี้ซานไห่ชะงัก พูดอย่างดีใจ “พี่หลิน เจ้าพูดจริงหรือ”

หลินสวินเอ่ย “ข้าไม่เคยล้อเล่น”

ซีเองก็ดูออกว่าหลินสวินจริงจัง อดซาบซึ้งใจไม่ได้

คนในตระกูลเอาแต่พูดว่าทำเพื่อนาง คิดเผื่อนาง แต่กลับไม่เคยสนใจความรู้สึกนางอย่างแท้จริง

แต่หลินสวินกลับแตกต่าง เด็กหนุ่มที่ผงาดขึ้นในสายตาของตนตลอดมา ตอนนี้เห็นชัดว่าเสี่ยงมาน่านฟ้าที่เก้าเพื่อระบายแค้นให้นาง ถึงขั้นจะพาตัวนางไปด้วย…

ความตั้งใจเช่นนี้จะไม่ให้ซีซาบซึ้งใจได้อย่างไร

เพียงแต่เมื่อนางนึกถึงสถานการณ์บางอย่างของตระกูล ในใจก็หนาวเยือก เอ่ยว่า“หลายปีมานี้ข้าได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเจ้ามาบ้าง รู้ว่าตอนนี้เจ้าเป็นหัวหน้าหอคนหนึ่งในหอบรรพจารย์ลัทธิแรกกำเนิดแล้ว ชื่อเสียงสะเทือนเก้าน่านฟ้า คนบนโลกล้วนสรรเสริญชื่อเสียงของเจ้า ขอเพียงก้าวย่างไปทีละก้าว ในอนาคตย่อมสามารถเป็นหนึ่งในใต้หล้า ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้อย่ามาเข้ายุ่งเกี่ยวกับความวุ่นวายของตระกูลจี้เด็ดขาด”

คำพูดหนักแน่น ทำเอาหลินสวินทั้งซาบซึ้งทั้งนึกขำ เห็นชัดว่าซีไม่เชื่อว่าตนมีความสามารถในการพานางจากไป

จี้ซานไห่อดพูดไม่ได้ “ท่านพี่ ให้ข้าถามเรื่องบางอย่างจากพี่หลินก่อน”

กล่าวพลางดวงตางามของนางมองไปทางหลินสวิน เอ่ยว่า “พี่หลิน ครั้งนี้เจ้ามีความมั่นใจใช่หรือไม่”

หลินสวินพยักหน้า “แน่นอน”

“เช่นนั้นตอนนี้พลังปราณของเจ้าอยู่ระดับใดแล้ว” จี้ซานไห่ถาม

หลินสวินไม่ได้ปกปิด “ขั้นล่วงกฎขั้นปลาย”

น้ำชาที่เพิ่งเติมเต็มในมือจี้ซานไห่เกือบกระฉอก ร้องเสียงหลง “ขั้นล่วงกฎขั้นปลายหรือ”

ตั้งแต่แยกกันในแดนมารสิบทิศจนถึงตอนนี้ยังไม่ถึงร้อยปี หลินสวินก็แจ้งมรรคระดับนิรันดร์แล้วหรือ

อีกทั้งยังเป็นขั้นล่วงกฎขั้นปลาย!!

นี่ทำให้จี้ซานไห่ไม่สามารถสงบได้

ซีที่อยู่ข้างๆ เองก็อึ้งงัน ดวงตากระจ่างจับจ้องหลินสวิน เหมือนได้รู้จักหลินสวินใหม่อย่างไรอย่างนั้น

ครู่ใหญ่นางถึงสูดหายใจลึกคราหนึ่งแล้วกล่าวว่า “แม้เจ้าก้าวสู่มรรคานิรันดร์แล้วก็ไม่ได้ ที่นี่คือน่านฟ้าที่เก้า คือพื้นที่ของเผ่าเทพนิรันดร์ อย่าว่าแต่เจ้า ต่อให้มีผู้ช่วยระดับนิรันดร์มาอีกกี่คนก็ไม่สามารถแทรกแซงเรื่องระหว่างตระกูลจี้และตระกูลไท่เฮ่าได้”

สุดท้ายหลินสวินก็ทนไม่ไหวเอ่ยว่า “ผู้อาวุโส สำหรับข้า อย่าว่าแต่ตระกูลจี้ในวันนี้ ต่อให้เป็นเผ่าเทพนิรันดร์อื่นๆ ก็ไม่อยู่ในสายตาข้า”

เปลี่ยนเป็นคนอื่นคงคิดว่าหลินสวินอวดดีนานแล้ว

แน่นอน ซีและจี้ซานไห่ในตอนนี้แม้รู้ดีว่าหลินสวินไม่ใช่คนที่คุยโวเกินจริง แต่ได้ยินคำพูดนี้ก็ยังคงรู้สึกขำขึ้นมา

หลังจากเจ้าหมอนี่ก้าวสู่ระดับนิรันดร์ ถึงขั้นไม่เห็นเผ่าเทพนิรันดร์ในสายตาแล้วหรือ

ดูท่าเขาจะยังไม่รู้ว่ารากฐานของเผ่าเทพนิรันดร์แข็งแกร่งแค่ไหน

ก็ตอนนี้เองเสียงหนึ่งดังขึ้นนอกเรือน

“ใครมาเอะอะอยู่ที่นี่ ไม่กลัวลิ้นขาดหรือ”

ประตูเรือนถูกผลักออก คนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา ผู้นำคือชายวัยกลางคนชุดดำคนหนึ่ง คาดเข็มขัดหยกขาว เงาร่างผ่าเผย ก้าวย่างงามสง่าน่าเกรงขามอย่างยิ่ง

ด้านหลังเขาคือชายหญิงกลุ่มหนึ่ง

ผู้พูดคือหญิงสาวที่รูปลักษณ์งดงามคนหนึ่งในนั้น รูปร่างเย้ายวน สัดส่วนได้รูป แต่สีหน้ากลับเย่อหยิ่งอย่างที่สุด

ซีกับจี้ซานไห่ลุกขึ้นคารวะ “ท่านอารอง” ไอรีนโนเวล

พร้อมกันนั้นเสียงสื่อจิตของจี้ซานไห่ก็ดังขึ้นข้างหูหลินสวิน ‘นี่คือจี้โม่เหลยอาของข้า คนพวกนั้นล้วนเป็นลูกของท่านอา’

หลินสวินสีหน้าราบเรียบ ทั้งคร้านจะสนใจความสัมพันธ์พวกนี้

ทั้งตระกูลจี้เขาสนใจแค่ซีและจี้ซานไห่ คนอื่นๆ ชื่ออะไร ฐานะและตำแหน่งเป็นอย่างไร เขาคร้านจะสนใจจริงๆ

แต่เห็นชัดมากว่าหลินสวินในตอนนี้กลายเป็นเป้าสายตาของทุกคนแล้ว

พวกจี้โม่เหลยเพิ่งเข้ามาก็เห็นคนแปลกหน้าอย่างเขา

หญิงสาวงดงามที่เอ่ยปากก่อนหน้านี้จ้องหลินสวินด้วยดวงตาที่คมกริบราวกับดาบ “เจ้าเป็นใคร เข้ามาได้อย่างไร ไม่รู้หรือว่าที่นี่เป็นสถานที่ต้องห้ามของตระกูลข้า”

“จี้เฉี่ยว เจ้าพูดอะไรน่ะ เขาเป็นสหายของข้า ครั้งนี้ก็มาร่วมงานแต่งของพี่สาวข้า” จี้ซานไห่เอ่ยอย่างไม่อภิรมย์

หญิงงามที่ถูกเรียกว่าจี้เฉี่ยวแค่นเสียงขึ้นจมูกอย่างเย็นเยียบ “พี่ซานไห่ ที่นี่คือเรือนส่วนตัวของพี่ซี ก่อนที่นางจะออกเรือนให้ผู้ชายคนอื่นเข้ามาได้อย่างไร หากลือออกไปจนตระกูลไท่เฮ่ารู้เข้า ผลลัพธ์นั่นเจ้ารับไหวหรือ”

“เจ้า…”

จี้ซานไห่หงุดหงิดแล้ว เพิ่งหมายจะพูดอะไรก็ถูกซีขวางเอาไว้ เอ่ยว่า “พอแล้ว ครอบครัวเดียวกันอย่าได้ทะเลาะกัน”

พูดจบนางมองไปทางจี้โม่เหลยแล้วกล่าวว่า “ท่านอารองมาที่นี่มีเรื่องอะไรหรือ”

สายตาของจี้โม่เหลยสังเกตหลินสวินอยู่ตลอด ได้ยินเช่นนี้ก็เอ่ยด้วยสีหน้าราบเรียบ “ซานไห่ เชิญสหายของเจ้าคนนี้ออกไปก่อน”

จี้ซานไห่อดมองซีไม่ได้ ซีพยักหน้าน้อยๆ

ทว่าหลินสวินกลับเอ่ยขึ้นมากะทันหันว่า “แม่นางซานไห่ ที่ผ่านมาพวกเจ้าพี่น้องเคยถูกคนพวกนี้เอาเปรียบหรือไม่”

ประโยคเดียวทำให้ทุกคนต่างหันมอง