Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3045

ตอนที่ 3045 โทสะ

หลุมเลือดที่หน้าอกหลินฝานยังมีเลือดออก ผมเผ้าสยาย ใบหน้าหล่อเหลาซีดขาวจนแทบโปร่งแสง

ส่วนซูไป๋ก็ถูกฟันเปิดท้องโดยตรง!

ทั้งคู่ต่างถูกสายโซ่ถี่ยิบพันธนาการไว้บนเสาหินสีดำ คล้ายนักโทษรอการสังหาร

ภาพเช่นนี้ทำให้ดวงตาหลินสวินผุดสีแดงก่ำ เบ้าตาแทบระเบิด!

เขาไม่อาจอธิบายอารมณ์ในตอนนี้ได้

ความโกรธที่ราวกับหินหนืดปะทุกระตุ้นจนเนื้อหนังทั่วร่างเขาสะท้านขึ้นมาน้อยๆ

เขาไม่กล้าจินตนาการว่าถ้าตัวเองมาช้าอีกนิด ลูกและศิษย์ของตนจะต้องพบเจอการทรมานโหดเหี้ยมอย่างไร ไม่กล้าคิด!

กระทั่งหลินฝานกับซูไป๋ตะโกนเรียกเขาอย่างตื่นเต้น หลินสวินรู้สึกเจ็บปวดประหนึ่งถูกทิ่มแทงใจอย่างบอกไม่ถูก เขาสูดหายใจเข้าลึกเฮือกหนึ่ง น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นแหบแห้งขึ้นมา “ข้ามารับพวกเจ้ากลับบ้าน”

ประโยคเดียวคล้ายถูกบีบออกมาจากอก โทสะและไอสังหารที่แผ่พุ่งทั่วร่างนั่นก็แทบจะควบคุมไม่อยู่อีกต่อไป

ปึง! ปึง!

โซ่ที่พันธนาการบนร่างหลินฝานกับซูไป๋แตกละเอียดทั้งหมด กลายเป็นผุยผง

หลินสวินกับกายมรรคไม้เขียวแยกกันไปช่วยหลินฝานกับซูไป๋

และเมื่อฝ่ามือเขาปล่อยพลังมหามรรคออกมา บาดแผลบนร่างของทั้งคู่ก็ฟื้นฟูและหายไปในชั่วพริบตา แต่เพราะเสียเลือดมากเกินไปจึงทำให้สีหน้าพวกเขายังซีดขาวอยู่

อีกทั้งจี้ฉางอวิ๋นกับจี้ฉางซานเพิ่งจะตัดพรสวรรค์ของพวกเขาไป ต่อให้ไม่สำเร็จแต่ก็ทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส

ยังดีที่คนไม่เป็นอะไร!

สำหรับหลินสวิน นี่ก็เพียงพอแล้ว

“หลินสวิน!?”

จี้ป๋อเหวินส่งเสียงออกมา สีหน้ายากจะเชื่อ “เป็นเจ้าได้อย่างไร…”

ชั่วขณะนั้นพวกคนใหญ่คนโตตระกูลจี้ในที่นั้นก็เหมือนตื่นจากฝัน สีหน้าแต่ละคนประหลาดใจไม่น่าดู

ในการคาดการณ์ของพวกเขาก่อนหน้านี้ หลินสวินต้องถูกพวกจี้กุยเจิน เกาหยางหลี เจียงเจวี๋ยพาตัวมาจากโลกยอดนิรันดร์

ใครจะคิดว่าพวกจี้กุยเจินไม่กลับมา กลับเป็นหลินสวินที่ลอบเข้าเขาเทพเฟิ่งฉีของพวกเขาตระกูลจี้ในราตรีนี้ แล้วปรากฏขึ้นตรงหน้าพวกเขากะทันหัน

โดยเฉพาะสีหน้าของจี้ฉางอวิ๋นและจี้ฉางซานล้วนอึมครึมสุดขีด ในที่สุดก็กระจ่างแล้วว่าไอสังหารน่าครั่นคร้ามสายนั่นที่สัมผัสได้เมื่อครู่มาจากหลินสวิน

อีกทั้งหลินสวินทำเช่นนี้ไม่ใช่เพราะจะลงมือกับพวกเขา แต่เพราะต้องการให้พวกเขาตกใจและล่าถอยไป และฉวยโอกาสนี้ช่วยเหลือหลินฝานกับซูไป๋

เห็นได้ชัดว่าเขาสำเร็จแล้ว

ทว่าอย่างไรที่นี่ก็คืออาณาเขตของพวกเขาตระกูลจี้ เผชิญหน้ากับการเปลี่ยนแปลงน่าตกใจนี้ ไม่ว่าจะเป็นจี้ฉางอวิ๋น จี้ฉางซาน หรือพวกจี้ป๋อเหวินก็ล้วนไม่โกลาหลเพราะเหตุนี้

“ทำไมจะเป็นข้าไม่ได้”

หลินสวินหมุนตัวกลับมา ดวงตาแดงก่ำเย็นเยียบน่าตกใจ สีหน้าเต็มไปด้วยไอสังหารรายล้อมบ้าคลั่ง

ตั้งแต่ก้าวสู่มรรคานิรันดร์ เป็นครั้งแรกที่เขาโกรธเช่นนี้!!

ขณะพูดนัยน์ตาเขากวาดมองคนในที่นั้น เอ่ยเน้นทีละคำ “วันนี้ พวกเจ้าทั้งหมดต้องตาย!”

ทุกคำดั่งฟ้าร้องก้องกลางเวิ้งฟ้ายามค่ำคืน

ทว่าพวกจี้ป๋อเหวินกลับเผยสีหน้าเวทนาและเยาะหยัน คล้ายกำลังฟังเรื่องเพ้อของคนโง่ ที่นี่คืออาณาเขตของพวกเขาตระกูลจี้!

สำหรับพวกเขา การมาของหลินสวินเหนือคาดจริงๆ แต่นี่ก็ไม่ได้ต่างกับการรนหาที่ตาย!

“ทุกท่าน จับเดรัจฉานนี่มา โชคชะตาของตระกูลเราก็จะเปลี่ยนไปตั้งแต่คืนนี้เช่นกัน!”

จี้ป๋อเหวินนัยน์ตาวาววับ เอ่ยเสียงดัง

ตูม!

จี้ฉางอวิ๋นและจี้ฉางซานล้วนกลั้นไม่อยู่ ลงมือนำไปก่อนแล้ว

ก่อนหน้านี้พวกเขาถูกหลินสวินทำให้ตกใจหนีไป ใบหน้าชราวางไม่อยู่อยู่บ้าง ยามนี้ล้วนมีความคิดจะทวงคืนศักดิ์ศรีอย่างหนึ่ง ดูอดรนทนไม่ไหวอย่างเห็นได้ชัด

“โอม!”

จี้ฉางอวิ๋นที่มีผมดอกเลา ท่าทางกระฉับกระเฉง กวัดแกว่งไม้เท้าไม้สีดำด้ามหนึ่งฟาดอย่างแรงกลางอากาศ

ห้วงอากาศระเบิดออกทันที ดาบคมถี่ยิบนับไม่ถ้วนที่แปลงจากจากประกายสายฟ้าปรากฏขึ้นราวกับห่าฝนบ้าคลั่ง ม้วนตลบไปทางหลินสวิน

ดาบคมทุกสายต่างมีกฎระเบียบอสนีเปล่งประกาย แข็งแกร่งเผด็จการ มองจากไกลๆ แทบจะคล้ายอสนีเคราะห์ร่วงลงมาจากฟ้า

“ตาย!”

จี้ฉางซานที่หนวดเคราลอยพลิ้วก็เรียกภาพม้วนหนึ่งออกมา เมื่อกางม้วนภาพออกราวกับสะท้อนฟ้าดาราผืนหนึ่ง วัฏจักรดารานับไม่ถ้วนในนั้นเปล่งแสงเจิดจ้า อบอวลอานุภาพกวาดขวางหมื่นกาล

ภาพมรรคดาราสวรรค์!

ขั้นล่วงกฎสัมบูรณ์สองคนลงมือพร้อมกัน ความยิ่งใหญ่ของอนุภาพกรีดแหวกฟ้าราตรีราวสีหมึกนี้ออก ส่องสว่างรอบทิศ

ทั่วบนล่างเขาเทพเฟิงฉียามนี้ล้วนตกตะลึง!

กลับเห็นร่างต้นหลินสวินพุ่งเข้าไปโดยไม่หลบหลีก

ตูม โครม!

พริบตานี้โทสะและไอสังหารที่เขากดไว้ถึงขีดสุดระเบิดออกมาทั้งหมด เงาร่างสูงโปร่งระเบิดแสงมรรคคลุมเครือมหาศาล ดั่งเหวดุจนรก น่ากลัวถึงขั้นไม่อาจจินตนาการ

เมื่อเงาร่างเขาพุ่งไปข้างหน้า ดาบคมสายฟ้าที่หอบม้วนแน่นขนัดเหล่านั้นล้วนราวถูกพายุซัดกวาด แตกกระจุยภายใต้เสียงระเบิดสนั่นฟ้าดินราวกับกระดาษเปื่อย ต้านทานการโจมตีของอานุภาพทั้งตัวของหลินสวินไม่ได้

“สมควรตาย!”

จี้ฉางอวิ๋นหน้าเปลี่ยนสีโดยพลัน ไม้เท้าดำในมือตวัดออกไปอย่างบ้าคลั่ง กระแทกห้วงอากาศจนพังทลาย กฎเกณฑ์อสนีซัดสาดเข้ามาดังผืนสมุทร

ครั้นกระถางนี้ปรากฏ ระเบียบระดับเทพที่ปกคลุมเหนือเวิ้งฟ้าเขาเทพเฟิ่งฉีก็ถูกชักนำไปด้วย เริ่มถูกจี้ป๋อเหวินควบคุม พุ่งโจมตีเข้าใส่หลินสวิน

ตูม!

ระเบียบระดับเทพที่บ้าคลั่งกลายเป็นแสงเทพโชติช่วงไพศาล พุ่งเข้าปกคลุมหลินสวินและกายมรรคไม้เขียวของเขา

“สลายไปซะ!”

ร่างต้นหลินสวินดวงตาแดงก่ำ คล้ายราชันเทพที่บรรดาโทสะ เขาตะโกนคราหนึ่งแล้วซัดหมัดออกไปอย่างหนักหน่วง

หมัดนี้ปลดปล่อยพลังของนัยเร้นลับนิรันดร์ถึงขีดสุด คล้ายจะทะลวงปราการหมื่นกาล เจาะทำลายพันธนาการเวลา พุ่งไปเบื้องหน้าไม่หยุด ไร้ศัตรูเทียบเทียม

ตูม!

แสงเทพโชติช่วงไพศาลถูกกระแทกแตกเป็นรอยใหญ่ยักษ์เส้นหนึ่ง ปลายของรอยแตกแนวยาวคือหมัดที่หลินสวินซัดออกมา ราวกับแสงสายหนึ่งที่นำพาอานุภาพทำลายล้างสรรพสิ่ง

จี้ป๋อเหวินหน้าเปลี่ยนสียิ่ง คล้ายพยายามต้านทางด้วยกำลังทั้งหมด

แต่เมื่อเสียงระเบิดดังลั่น กระถางหยกที่แปลงมาจากระเบียบระดับเทพถูกซัดกระเด็นส่งเสียงคร่ำครวญ จากนั้นทั้งร่างจี้ป๋อเหวินก็ถูกซัดออกไปอย่างรุนแรง ยังไม่ทันได้ยืนมั่น ร่างกายก็เกิดรอยแตกมากมาย กระอักเลือดคำโต

หมัดนี้ถึงกับทะลวงการโจมตีของระเบียบระดับเทพ ทั้งยังทำให้ขั้นล่วงกฎอย่างเขาบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้!

จี้ป๋อเหวินตกตะลึง หนังศีรษะชาวาบ รู้สึกเหมือนจะคลุ้มคลั่งแล้ว หลินสวินนี่… แข็งแกร่งเช่นนี้ได้อย่างไร!?

และยามนี้เสียงร้องโหยหวนก็ดังขึ้นเป็นระลอก…

“ไม่!”

“ผู้อาวุโสช่วยด้วย!”

“อ๊าก…”

ก็เห็นทุกคนที่ก่อนหน้านี้ติดตามอยู่ข้างกายจี้ป๋อเหวิน หลังตระหนักได้ว่าท่าไม่ดีก็หมายจะเผ่นหนีไปไกล แต่กลับถูกกายมรรคไม้เขียวของหลินสวินเข้ามาสังหาร ยามโบกแขนเสื้อ ปราณกระบี่ไร้สิ้นสุดพุ่งลงมาราวกับห่าฝน ฟันสังหารพวกคนใหญ่คนโตทั้งหมดที่ยังไม่ก้าวสู่มรรคานิรันดร์ตายคาที่

ทุกคนล้วนเหมือนถูกลงโทษด้วยการเฉือนเนื้อหนัง เลือดเนื้อกลายเป็นชิ้นๆ สภาพการตายน่าอนาถหาใดเปรียบ

ต่อให้คนพวกนี้ไม่ใช่ระดับนิรันดร์ แต่ล้วนเป็นคนใหญ่คนโตของตระกูลจี้ มีมรรควิถีขั้นหลุดพ้น แต่ตอนนี้กลับคล้ายเศษไม้ใบหญ้า ถูกกวาดล้างอย่างไร้ปราณี

พวกเขาเผยแววหวาดกลัว เสียงร้องตะโกนไม่จำยอมยังคงดังอยู่ ทว่าในที่นั้นกลับเหลือเพียงเลือดแดงฉานน่าขนลุก!

ภาพนี้ทำให้จี้ป๋อเหวินตาเบิกโพลง โกรธแค้นเป็นอย่างมาก “หลินสวิน! ข้าสาบานจะเลาะเอ็นถลกหนัง บดกระดูกเจ้าเป็นผุยผง!!”

เขาคำราม ท่าทางโกรธจนคลั่ง

ไม่กี่พริบตาระดับนิรันดร์สองคนอย่างจี้ฉางอวิ๋นและจี้ฉางซานถูกกำราบ แม้แต่เหล่าคนใหญ่คนโตในตระกูลก็ไม่มีใครรอดมาได้ทั้งสิ้น

เหลือแค่เขาจี้ป๋อเหวินคนเดียว!

นี่จะให้เขาไม่โกรธได้อย่างไร

………………………