Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3058

ตอนที่ 3058 ทูตชะตาสวรรค์

ในเมืองเทพศุภโชค พวกอู๋ยางล้วนมือเท้าเย็นเยียบ

เคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพ!!

ใครก็คิดไม่ถึงว่าหลังหลินสวินได้ชัยชนะครั้งใหญ่ที่เรียกว่าเป็นประวัติการณ์ เคราะห์สังหารเช่นนี้ก็บุกโจมตีกะทันหัน

อานุภาพของเคราะห์นี้ ระดับนิรันดร์คนใดในใต้หล้าไม่รู้บ้าง

พูดได้ว่าสิ่งที่ทำให้ระดับนิรันดร์หวาดกลัวที่สุดก็คือเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพ ในความพินาศย่อยยับของอารยธรรมแห่งยุคสมัยที่ผ่านมา เคราะห์นี้กำจัดระดับนิรันดร์ผู้โดดเด่นแห่งยุคไปไม่รู้เท่าไร!

“หลินสวิน กลับมาเร็ว!”

ซิงเจียตวาดลั่นทันที เสียงดังก้องฟ้าดารา ที่นี่คือเมืองเทพศุภโชค หลบเลี่ยงการโจมตีของเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพได้

กลางฟ้าดาราหลินสวินกลับส่ายหัวพลางกล่าว “ทุกท่านอย่าตื่นตระหนก ข้าอยากดูว่าเคราะห์นี้ร้ายกาจแค่ไหนกันแน่”

นัยน์ตาเขาล้ำลึกแฝงจิตต่อสู้ร้อนแรงเสี้ยวหนึ่ง

เมื่อนานมาแล้วเขาเคยได้ยินข่าวลือนานัปการเกี่ยวกับเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพ ผู้แข็งแกร่งอย่างชั้นยอดเช่นจักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์ยังเคยถูกเคราะห์นี้โจมตีอย่างหนัก!

สิ่งเดียวที่ทำให้หลินสวินรู้สึกสงสัยคือพลังของเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพนี้ มีความสัมพันธ์อะไรกับผู้บงการหลังม่านนั่นกันแน่

ด้วยตามปกติแล้วหากเคราะห์นี้มีผู้บงการหลังม่านนั่นคอยควบคุม ก่อนหน้านี้ถ้าอีกฝ่ายอยากฆ่าตน แน่นอนว่าเป็นเรื่องง่ายดาย

ไม่จำเป็นต้องไปบงการให้ลัทธิฌาน ลัทธิพ่อมด เผ่าเทพนิรันดร์น่านฟ้าที่เก้าลงมือโดยสิ้นเชิง ทั้งไม่ต้องให้เผ่าเทพในแหล่งสถานศุภโชคนี้มาจัดการตนด้วย

แต่หากกล่าวว่าเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพไม่ได้มีผู้บงการหลังม่านนั่นคอยควบคุมก็ไม่ค่อยสมเหตุสมผล ด้วยก่อนหน้านี้เขาสัมผัสถึงกลิ่นอายของกฎระเบียบไท่ชูจากแสงเคราะห์หลายสายนั้นได้อย่างชัดเจน!

นี่ก็คือจุดที่หลินสวินไม่เข้าใจที่สุด

“เจ้าหมอนี่…”

เมื่อรู้ความคิดของหลินสวิน หัวใจพวกอู๋ยางกระตุกวูบ นี่มันเวลาไหนแล้ว ยังจะไปประลองฝีมือกับเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพนั่นอีกหรือ

ต้องรู้ว่าหลินสวินเพิ่งจะแจ้งมรรคขั้นสรรสร้าง หากไม่ได้บรรลุถึงสัมบูรณ์ของขอบเขตนี้ แน่นอนว่าไม่มีโอกาสก้าวสู่ขั้นไร้ขอบเขตแม้เพียงเสี้ยว!

แต่เห็นชัดว่าหลินสวินยังฝืนทำเช่นนี้ คงเป็นอย่างที่เขาพูดจริงๆ คิดจะลองดูว่าเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพนั่นร้ายกาจหรือไม่

การกระทำนี้บ้าบิ่นเกินไปแล้ว ถึงขั้นไม่ต่างกับการรนหาที่ พวกอู๋ยางจะไม่เป็นห่วงได้อย่างไร

หลินฝานกับซูไป๋สบตากัน กลับมีความตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกอยู่รางๆ ความอาจหาญที่หลินสวินเผยออกมาเวลานี้ทำให้พวกเขาต่างรู้สึกสั่นสะท้าน ถึงขั้นเลื่อมใสยกย่อง!

อาจมีเพียงความอาจหาญเช่นนี้จึงทำให้ท่านพ่อและอาจารย์ของพวกเขาประสบความสำเร็จเช่นวันนี้กระมัง

ทันใดนั้น…

ในเมฆาเคราะห์ขมุกขมัวตรงส่วนลึกของฟ้าดาราพลันปรากฏดาบยาวที่ควบรวมจากแสงเคราะห์ พุ่งวาบเคลื่อนขวางห้วงอากาศ ฟันใส่หลินสวินกะทันหัน

เร็วเกินไปแล้ว!

เพียงพริบตาก็อยู่ใกล้แค่เอื้อม ดาบยาวนั้นเปี่ยมกลิ่นอายประหลาดและอัปมงคล คมดาบขมุกขมัว ทำให้ผู้คนใจสั่น

เคร้ง!!

ในชั่วขณะเป็นตายนี้เตากระบี่ไร้ก้นบึ้งปรากฏ ขวางดาบยาวที่ฟันลงมาไว้ แสงมรรคสาดกระเซ็น ส่งเสียงกึกก้องราวอสนีบาต

ดาบยาวแตกซ่าน ส่วนเตากระบี่ไร้ก้นบึ้งก็ถูกซัดจนกระเด็นลอยออกไป

แต่เหนือความคาดหมาย ภายใต้การฟาดฟันของดาบเคราะห์น่ากลัวนี้ เตากระบี่ไร้ก้นบึ้งกลับสมบูรณ์ไร้ความเสียหาย!

พวกอู๋ยางล้วนอึ้งงันอย่างอดไม่ได้

พวกเขาไม่รู้ว่ายามข้ามเก้ายอดเคราะห์มรรคในสายธารยุคสมัย เตากระบี่ไร้ก้นบึ้งผ่านความพินาศและสร้างใหม่มากมายเหมือนหลินสวิน ต่างจากแต่ก่อนโดยสิ้นเชิงเช่นกัน

ปัจจุบันเตาหลอมนี้เชื่อมกายใจกับหลินสวิน ทั้งภายในและภายนอกเปี่ยมพลังกฎระเบียบมหามรรคของนัยเร้นลับนิพพาน!

หลินสวินเรียกเตากระบี่ไร้ก้นบึ้งกลับมาแล้วยืนกลางอากาศ แม้สีหน้าจริงจัง แต่จิตใจนิ่งสงบไม่น้อย

ไม่นานส่วนลึกของเมฆาเคราะห์ขมุกขมัวนั้นม้วนซัด ศาสตราเคราะห์สายแล้วสายเล่าพุ่งออกมา ดาบทวนกระบี่ง้าว ผนึกโบราณเจดีย์สมบัติ เบียดเสียดแน่นขนัด ล้วนเปี่ยมกลิ่นอายประหลาดอัปมงคล ทรงพลังไร้ขอบเขต

พลังสังหารนั้นกำจัดขั้นสรรสร้างอย่างเกาหยางไหวและเจียงเถาได้โดยง่าย

หลินสวินไม่กล้าประมาท ต่อสู้เต็มกำลัง อานุภาพที่ปล่อยออกมาก็ไม่อาจเทียบกับยามปลิดชีพพวกเกาหยางไหวก่อนหน้านี้ได้

ตูม! ตูม! ตูม!

ก็เห็นเงาร่างหลินสวินส่องประกายในฟ้าดารา ผ่าเผยประดุจเทพ เตากระบี่ไร้ก้นบึ้งทะยานอากาศ แสงเคราะห์หลากสายนั้นล้วนถูกขวางอยู่ตรงหน้าเขาแล้วระเบิดออกทันที

เวลานี้ในที่สุดพวกอู๋ยางก็ได้รู้ว่าพลังต่อสู้ถึงขีดสุดของหลินสวินหลังจากก้าวสู่ขั้นสรรสร้างแล้วเย้ยฟ้าเพียงใด

ก่อนหน้านี้ยามกำจัดศัตรูอย่างพวกเกาหยางไหว เจียงเถา เห็นชัดว่าเขาไม่ได้ลงมือเต็มกำลัง ตอนนี้ต่างหากที่เผยมรรควิถีทั้งตัวออกมาอย่างแท้จริง

หลังจากหลินสวินขวางศาสตราเคราะห์ชิ้นสุดท้ายได้ ส่วนลึกของเมฆาเคราะห์ขมุกขมัวนั้นมีเสียงหนึ่งดังขึ้นทันใด

“เอ๊ะ!”

เสียงนั้นแก่ชรามาก เปี่ยมความเฉยชาและไร้ปรานี มีแค่เสียงแต่เหมือนฟ้าผ่าซัดทลายกาลนิรันดร์ กระเทือนจนฟ้าดาราสั่นพล่านดังระงม

เบื้องหน้าพวกอู๋ยางพลันมืดมัว รู้สึกเพียงจิตใจมีสัญญาณหวั่นหวาด อดตื่นตะลึงไม่ได้ โคจรพลังปกป้องตนเองกับหลินฝานและซูไป๋ที่อยู่ข้างกายไว้ภายในทันที

ต้องรู้ว่าที่นี่คือเมืองเทพศุภโชค มีกฎระเบียบศุภโชคปกคลุม แต่เสียงนั้นยังคงสร้างอานุภาพน่าหวาดกลัวเช่นนี้ได้ ใครเล่าจะไม่ตกใจ

“เป็นคนนอกรีตที่ไม่ควรอยู่บนโลกดังคาด”