Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3086

ตอนที่ 3086 ทำลายระเบียบระดับเทพ

“เช่นนั้นก็ดีๆ!”

ฟู่หนานหลียิ้มขึ้นมา หากหลินสวินช่วยชีวิตศิษย์คนโตของคีรีดวงกมลได้ ความรู้สึกผิดในใจเขาก็เบาบางลงบ้าง

ไม่นานพวกเขาก็มาถึง ‘ภูเขาเทพผาแดง’ ที่ตระกูลผานอู่อยู่

แต่บนภูเขาเทพผาแดงที่กว้างใหญ่ว่างเปล่าไร้ผู้คนนานแล้ว

“หรือว่าพวกเขาสังเกตเห็นอะไรบางอย่างจึงหนีไปก่อนล่วงหน้าแล้ว”

สิงเจี้ยนสยาเลิกคิ้ว

“หากเป็นเช่นนั้นต่อจากนี้ก็ยุ่งยากแล้ว”

ฟู่หนานหลีอดมุ่นคิ้วไม่ได้เช่นกัน

โลกวิญญาณยุทธ์ยิ่งใหญ่ หากศัตรูพวกนั้นหนีไปก่อนล่วงหน้า ยามตามล่าก็เปลืองแรงแล้ว

“ผู้อาวุโสทั้งสองโปรดรอสักครู่ ขอข้าตรวจสอบดูหน่อย”

ขณะกล่าวหลินสวินยกมือคว้าพลังจิตของชางโย่วจือที่กำราบอยู่ในเตากระบี่ไร้ก้นบึ้งออกมา แล้วทำการค้นวิญญาณโดยไม่เกรงใจแม้แต่น้อย

เพียงครู่เดียวหลินสวินพลันเป่าปากโล่งอกพลางกล่าว “เมื่อสามวันก่อนผู้แข็งแกร่งแต่ละขุมอำนาจล้วนรวมตัวกันบนภูเขาเทพรกร้างที่ลัทธิพ่อมดอยู่ ผู้ที่คอยดูแลบนภูเขานี้คืออูหงจื่อและขั้นไร้ขอบเขตเล็กอีกหกคน ขั้นสรรสร้างก็ไม่น้อย มีกันถึงยี่สิบเก้าคน”

เมื่อได้ยินดังนี้สิงเจี้ยนสยากับฟู่หนานหลีล้วนยิ้มแล้ว

ตอนนี้ผู้แข็งแกร่งของขุมอำนาจศัตรูพวกนั้นต่างรวมตัวบนภูเขาเทพรกร้าง ถือว่าประหยัดเวลาพวกเขาไปมาก สามารถกำจัดพวกเขาได้หมด

“ไป ไปภูเขาเทพรกร้างกัน”

พวกเขาเปลี่ยนทิศทาง มุ่งตรงไปภูเขาเทพรกร้างฐานที่มั่นลัทธิพ่อมด

…

ภูเขาเทพรกร้าง

หนึ่งในภูเขาเทพที่อยู่ใกล้ทะเลโชคชะตาที่สุด ทอดยาวขึ้นลงเหมือนงูมังกร อาบไล้ด้วยพลังชะตามหามรรคแน่นหนา

จินตนาการได้เลยว่าเมื่อฝึกปราณที่นี่พลังชะตามหามรรคที่หลอมได้จะมากระดับใด

ตอนนี้หลินสวินรู้แล้ว ว่าผู้แข็งแกร่งขั้นสรรสร้างแม้รวมตัวในทะเลโชคชะตาแต่ไม่ได้ไปชิงโอกาสมุ่งสู่แหล่งสถานอัศจรรย์นั่น

เหตุผลนั้นง่ายมาก แม้ว่าแต่ละช่วงเวลาจะมีบัวชะตามหามรรคดอกหนึ่งปรากฏ แต่ด้วยพลังของพวกเขาย่อมแย่งชิงกับขั้นไร้ขอบเขตพวกนั้นไม่ได้แต่แรก

สาเหตุที่รวมตัวกันที่นี่ หนึ่งคือหลบการโจมตีของเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพได้ ต่อให้โลกยุคสมัยภายนอกพินาศย่อยยับ หลังจากโลกยุคสมัยใหม่ก่อเกิดพวกเขาก็เลือกอยู่ต่อได้ ทั้งสามารถออกจากโลกวิญญาณยุทธ์นี้ไปอยู่ในโลกยุคสมัยใหม่ได้ด้วย

สองคือการฝึกปราณในพื้นที่แกนกลางของโลกวิญญาณยุทธ์นี้ สามารถหลอมพลังชะตามหามรรคได้อย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย สิ่งนี้มีส่วนช่วยอย่างมากต่อการสะสมพลังแจ้งมรรคขั้นไร้ขอบเขตของพวกเขา!

นี่ต่างหากเป้าหมายที่ผู้แข็งแกร่งขั้นสรรสร้างทุกคนมุ่งหน้ามาทะเลโชคชะตา

แน่นอนว่าหากมีโอกาสไปแหล่งสถานอัศจรรย์ พวกเขาย่อมไม่มีทางพลาด

“ข้างหน้าก็คือภูเขาเทพรกร้างแล้ว”

เงาร่างของพวกหลินสวินยืนอยู่กลางอากาศที่ห่างไกล สายตามองภูเขาเทพรกร้างที่อยู่ห่างออกไป

“หนึ่ง สอง สาม สี่… เจ้าพวกนี้ช่างดีนัก มีพลังระเบียบระดับเทพถึงสิบแปดชนิด!”

สิงเจี้ยนสยากล่าวอย่างตกใจ

ฟู่หนานหลีอดไหวหวั่นไม่ได้เช่นกัน “ดูท่าว่าขุมอำนาจพวกนี้คงนำพลังระเบียบระดับเทพที่ตนมีมาปกคลุมทั่วภูเขาเทพรกร้างนี้จนหมด เรื่องนี้ยากจัดการอยู่บ้างแล้ว ถ้าหากว่าพวกเราลงมือเต็มกำลัง อยากทำลายระเบียบระดับเทพสิบแปดชั้นนี้เกรงว่าคงต้องใช้เวลาอย่างมาก”

บนภูเขาเทพรกร้างที่อยู่ห่างไปมีเสียงเย็นชาแก่ชราหนึ่งดังขึ้นทันที “สิงเจี้ยนสยากับฟู่หนานหลี? พวกเจ้าไม่หดหัวอยู่บนภูเขาเทพใบบัวแต่โดยดี กลับกล้าวิ่งมาถึงที่นี่ กล้ามากนักนะ!”

พร้อมกับเสียงนั้นเงาร่างหนึ่งปรากฏบนท้องฟ้าเหนือภูเขาเทพรกร้าง

เขาร่างผอมแห้งสูงใหญ่ เบ้าตาบุ๋มลึก มือถือไม้เท้าสีดำ ทั่วร่างแผ่แสงมรรคขั้นไร้ขอบเขตใหญ่ดำทึบเหมือนน้ำหมึก ทั้งตัวราวกับจอมมารดึกดำบรรพ์ในตำนาน อานุภาพชวนขนพองสยองเกล้า

อูหงจื่อ!

ขั้นไร้ขอบเขตใหญ่คนหนึ่งแห่งลัทธิพ่อมดที่มีชีวิตอยู่มาไม่รู้กี่กาลเวลา

ตูม!

เมื่ออูหงจื่อปรากฏตัว ภูผาธาราสั่นสะเทือน สรรพสิ่งร่วงกราว พลังระเบียบระดับเทพสิบแปดชั้นที่ปกคลุมทั่วภูเขาเทพรกร้างล้วนโคจรท่ามกลางเสียงดังกระหึ่มเป็นระลอก เปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์มหามรรคที่สวยสดงดงาม เปล่งประกายเจิดจรัสนานัปการ

หลังจากนั้นเงาร่างสายแล้วสายเล่าพุ่งออกมาจากภูเขาเทพรกร้าง ลอยขึ้นไปอยู่กลางอากาศ รวมตัวอยู่เบื้องหลังอูหงจื่อ ถึงกับเป็นขั้นไร้ขอบเขตเล็กหกคน

เมื่อเห็นสิงเจี้ยนสยา ฟู่หนานหลี หลินสวินที่อยู่ห่างไป พวกขั้นไร้ขอบเขตเล็กพลันแตกตื่น สีหน้าปรวนแปร

พวกเขาก็เหมือนอูหงจื่อ คิดไม่ถึงว่าสิงเจี้ยนสยาและฟู่หนานหลีที่หลายปีนี้หดหัวอยู่ในภูเขาเทพใบบัวมาตลอดจะกล้าปรากฏตัวที่นี่

แต่เมื่อเห็นหลินสวินที่อยู่ข้างกายทั้งสองแล้วก็มีเสียงอุทานดังขึ้นทันที

“หลินสวิน!? ทำไมถึงเป็นเขา…”

“เจ้าเดรัจฉานน้อยนี้ถึงกับมาโลกวิญญาณยุทธ์ด้วย?”

“แปลกชอบกล ผู้อาวุโสซินอิ้งและสิงเทียนหยวนคอยประจำอยู่ใกล้ภูเขาเทพใบบัวตลอดไม่ใช่หรือ แต่ทำไมถึงปล่อยให้พวกสิงเจี้ยนสยามาปรากฏตัวที่นี่”

…ภาพตรงหน้านี้น่าเหลือเชื่อเกินไปจริงๆ ทำให้พวกเขาแปลกใจสงสัยไม่หยุด

เวลานี้แม้แต่อูหงจื่อก็หน้านิ่วคิ้วขมวด ตระหนักถึงความผิดแปลกอยู่บ้าง

“อูหงจื่อ พวกเราใจกล้าหรือไม่อีกเดี๋ยวเจ้าก็รู้ ตอนนี้หากเจ้ากล้าออกมาสู้กันข้าจะให้เจ้าตายโดยไม่ต้องทรมาน มิฉะนั้นอย่าหาว่าพวกเราเหยียบที่นี่จนสิ้นซาก!”

แววตาฟู่หนานหลีเฉียบคม ไอสังหารแผ่ซ่าน

“น่าขัน ทำไมข้าต้องตอบกับการสู้กับเจ้าด้วย”

อูหงจื่อสีหน้าอึมครึม “หากมีความสามารถพวกเจ้าบุกเข้ามาโดยตรงก็จบ!”

แม้ว่าในใจเขาสับสนงุนงงอยู่มาก แต่เวลานี้กลับดูนิ่งสงบอย่างยิ่ง

เขารู้ถึงพลังของสิงเจี้ยนสยาและฟู่หนานหลีเป็นอย่างดี รู้ดีว่าขอแค่ตนควบคุมระเบียบระดับเทพสิบแปดชั้นเพื่อปกป้องภูเขาเทพรกร้างไว้ ถ้าอีกฝ่ายอยากบุกเข้ามาก็แทบเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

เมื่อเห็นดังนี้สิงเจี้ยนสยากับฟู่หนานหลีสบตากัน หัวคิ้วล้วนขมวดมุ่น

สำหรับพวกเขาพวกอูหงจื่อไม่ควรค่าแก่การหวาดกลัวสักนิด มีเพียงภูเขาเทพรกร้างซึ่งปกคลุมด้วยระเบียบระดับเทพสิบแปดชั้นนี้ที่ดูตึงมือนัก