Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3094

ตอนที่ 3094 ฟันซินหู

ทันทีที่หลินสวินเข้าร่วม ซินหูตระหนักได้ทันทีว่าพลังของหลินสวินเย้ยฟ้าน่ากลัวเพียงใด

ก่อนหน้านี้เขายังสามารถสู้กับสิงเจี้ยนสยาได้อย่างสูสี

แต่เมื่อร่างต้นและร่างแยกของหลินสวินโจมตีมาก็ทำลายความสมดุลนี้ทันที ทำให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์เสียเปรียบ

‘มิน่าพวกจื่อเชออู๋จี้ถึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าหมอนี่ พลังระดับนี้หายากจริงๆ ในอดีตก็แทบจะหาไม่เจอแม้แต่คนเดียว…’

ซินหูถอนหายใจเบาๆ ในใจคราหนึ่ง

และตั้งแต่ตอนนี้ซินหูล้มเลิกความคิดถอยหนี

ดวงตาเขาแวววาว รูปลักษณ์หล่อเหลาราวกับชายหนุ่มเผยความสงบนิ่ง

“เป็นตายไม่แน่นอน ย่อมไม่ต้องเกรงกลัว!”

ซินหูพูดออกมาชัดถ้อยชัดคำ

ทันใดนั้นอานุภาพของเขาพลันเปลี่ยนไป ละโลกีย์ไร้มลทิน ราวกับมุนินทร์สูงสุดที่ไร้คลื่นความรู้สึก บนร่างมีดอกบัวขาวหิมะแวววาวร่วงหล่น ล้วนแปลงมาจากพลังกฎระเบียบ

‘ระวัง ลาเฒ่าหัวโล้นนี่จะสู้สุดตัวแล้ว!’

สิงเจี้ยนสยานัยน์ตาหดรัด สื่อจิตเตือนหลินสวิน

เขารู้ดียิ่งว่ายามเฒ่าชราระดับซินหูตัดสินใจละทิ้งชีวิตจะน่ากลัวเพียงใด

“สู้สุดชีวิตไปก็เหนื่อยเปล่า!”

หลินสวินแววตาเย็นเยียบ ยิ่งลงมืออย่างอหังการรุนแรง ไม่ปรานีสักนิด ร่างต้นและห้ากายมรรคล้วนส่องแสง โจมตีซินหูเต็มกำลัง

“ทะยาน!”

เบื้องหน้าซินหูประคำเผาผลาญยี่สิบสี่เม็ดส่งเสียงอึงอลพร้อมกัน ถึงกับระเบิดลุกโชน ปลดปล่อยแสงพุทธไร้ขอบเขต และแปลงเป็นโลกธรรมยี่สิบสี่แห่งบดบังฟ้าดินแถบนี้

ชั่วขณะนี้สิงเจี้ยนสยาและหลินสวินต่างขนลุกซู่ ในใจสะท้านไหว สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันตรายเสียดกระดูกที่กระจายออกมา

ทั้งสองต่างสังเกตเห็นว่าตรงหว่างคิ้วของซินหูแตกออกเงียบๆ กลางเลือดสดที่สาดพุ่ง อักษรธรรมที่ราวกับหล่อจากทองเซียนพุ่งออกจากรอยแยกตรงหว่างคิ้วของเขา บินเข้าไปในโลกธรรมยี่สิบสี่แห่งเบื้องหน้าเขา

ฮูม…

มองจากไกลๆ ตรงหว่างคิ้วของซินหูประหนึ่งมีม่านน้ำตกอักษรธรรมสีทองบินออกมา สว่างไสวสะดุดตา เต็มไปด้วยกลิ่นอายที่ศักดิ์สิทธิ์ไร้สิ้นสุด

แข็งแกร่งจนทำให้คนใจสั่น

“เจ้าเฒ่านี่ถึงกับหลอมกฎระเบียบมหามรรคที่เขาครอบครองทั้งชีวิตเข้าไปในประคำเผาผลาญ!”

สิงเจี้ยนสยาสีหน้าไม่น่าดู ซินหูเหี้ยมเกินไปแล้ว หมายจะเผาตนเองโดยสมบูรณ์ ทิ้งทุกอย่าง ตายไปพร้อมกับพวกเขา!

และในสถานการณ์เช่นนี้ วิธีที่ฉลาดที่สุดคือถอยไปให้ไกลอย่างไม่ต้องสงสัย หลีกเลี่ยงอานุภาพรุนแรงของอีกฝ่าย

แต่หลินสวินไม่คิดจะถอย

ต่อให้ตอนนี้ซินหูจะสู้สุดชีวิต แต่หลินสวินก็รู้ดีว่าบางทีซินหูอาจจะคว้าโอกาสหนีไปได้

ถึงตอนนั้นอยากหาโอกาสสังหารซินหูก็ย่อมยากลำบากเป็นเท่าตัว

“ฆ่า!”

หลินสวินสูดหายใจลึกคราหนึ่ง พลังร่างต้นและห้ากายมรรคของเขาก็ปานเพลิงโหม ปลดปล่อยเต็มกำลังอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนราวกับสู้สุดชีวิตอย่างไรอย่างนั้น

เห็นเช่นนี้สิงเจี้ยนสยาก็กัดฟัน เข้าเต็มที่เช่นกัน ลงมือเต็มกำลัง

เดิมพันด้วยชีวิตหรือ

ย่อมได้!

มาดูกันว่าใครจะรอดจากการเดิมพันด้วยชีวิตนี้!!

ตูม โครม…

สถานการณ์การต่อสู้รุนแรงกว่าเดิมประหนึ่งฟ้าดินภูผาธาราถูกซัดพินาศ กลายเป็นพื้นที่โกลาหล เต็มไปด้วยพายุทำลายล้างที่พลุ่งพล่านอหังการ

“รวม!”

ในการต่อสู้ พลันเห็นซินหูส่งเสียงธรรมออกมากะทันหัน

ตูม!

เบื้องหน้าเขาโลกธรรมยี่สิบสี่แห่งกลับหดเล็กลงไม่รู้กี่เท่า กลายเป็นดาบสีทองเล่มหนึ่งในชั่วพริบตา

ดาบสามฉื่อ ด้ามดาบดุจบงกช

ตัวดาบสะท้อนพลังกฎระเบียบยี่สิบสี่ชั้น คลื่นอานุภาพทองยามนี้ประหนึ่งแสงมรรคที่แหวกผ่านแดนแรกกำเนิด แผ่ออกมาจากด้ามดาบนั้น

และยามนี้สีหน้าของซินหูขาวซีดโปร่งแสง พลังทั่วร่างเหมือนถูกสูบจนหมด ผิวหนังที่เรียกได้ว่าอมตะนิรันดร์อับแสงแตกแห้ง เหมือนต้นไม้แก่ที่สูญเสียพลังชีวิตอย่างไรอย่างนั้น

แม้แต่ใบหน้าหล่อเหลาของเขายังปรากฏริ้วรอยนับไม่ถ้วน แก่ชราหาใดเปรียบในทันที

“หากทั้งสองสามารถรับดาบนี้ได้ แม้ตายข้าก็ไม่เสียดาย”

ซินหูพูด เสียงแหบพร่าแก่ชรา

ดาบนี้หลอมกฎระเบียบมหามรรคที่เขาได้มาจากการฝึกปราณทั้งชีวิต สูบพลังปราณและวิชามรรคของเขาจนหมด

ดาบนี้ยกชูไร้เทียบ กดลงไร้สิ้นสุด!

แม้เคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพอยู่ต่อหน้า ซินหูก็มั่นใจว่าสามารถทำลายมันได้ในดาบเดียว!

หลังฟันดาบนี้ออกไป ชีวิตและวิชามรรคของเขาก็จะถูกทำลายแต่เพียงเท่านี้

แต่ซินหูไม่สนใจแล้ว

เขาจะแลกด้วยชีวิต ช่วงชิงชีวิตของสิงเจี้ยนสยาและหลินสวิน

ทุกคนตายไปด้วยกัน!

“แม้ตายก็ไม่เสียดายหรือ เช่นนั้นข้าจะส่งเจ้าลงนรก!”

ยามนี้สิงเจี้ยนสยาไอสังหารพลุ่งพล่าน เหมือนจะทุ่มสุดชีวิตเช่นกัน

เขาดีดนิ้วคราหนึ่ง

“ลม สายฟ้า ดิน ไฟ”

กระบี่มรรคสี่เล่มปรากฏเบื้องหน้าสิงเจี้ยนสยา

ทุกเล่มล้วนสร้างจากเจตวัตถุนิรันดร์ที่เขาสั่งสมจากทั่วหล้าในกาลเวลาไร้สิ้นสุด หล่อเลี้ยงอย่างทุ่มเททั้งชีวิต ล้วนมีตำนานบทเพลงที่น่าชื่นชม

สิงเจี้ยนสยาดีดนิ้วอีกครั้ง

“ไร้ชีวิต ไร้หวนคืน ไร้หนทาง ไร้ว่างเปล่า”

มีกระบี่มรรคอีกสี่เล่มปรากฏเบื้องหน้าสิงเจี้ยนสยา นี่แปลงมาจากพลังกฎระเบียบที่เขาครอบครอง ปลดปล่อยเต็มกำลังในชั่วขณะนี้ แปลงเป็นกระบี่ทะยานอากาศออกไป

สุดท้าย จู่ๆ สิงเจี้ยนสยาสูดหายใจลึก พนมมือสองข้าง

“มหามรรคเป็นเก้า!”

เช่นนี้ก็ไม่ต้องเป็นห่วงหลินสวินแล้ว

เช่นนี้การต่อสู้ครั้งนี้ก็สามารถชนะได้แล้ว!

ทว่า…

สิ่งที่เร็วกว่าสิงเจี้ยนสยาคือกระบี่มรรคเล่มหนึ่ง

กระบี่นี้ราวกับมาเยือนกลางอากาศ แฝงแสงพร่างพราวที่ไม่สามารถอธิบายได้ มาถึงในพริบตาและฟันใส่ดาบสีทองนั่น

ตูม!

ฟ้าพลิกดินคว่ำ สรรพสิ่งล้วนถล่มทลาย

พลังอันพลุ่งพล่านแผ่กว้าง กระจายไปสี่ทิศแปดทางจากจุดตัดระหว่างกระบี่มรรคและดาบสีทอง กระแสทำลายล้างอันน่าพรั่นพรึงนั่นถึงขั้นซัดสิงเจี้ยนสยาที่พุ่งเข้ามาจนปลิวออกไปอย่างรุนแรง กระอักเลือดคำใหญ่ ได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว

เพียงแต่ เขาไม่ทันห่วงเรื่องพวกนี้ สายตามองไปไกลออกไปไม่กะพริบ บนใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ดาบที่ฟันออกมาด้วยมรรควิถีและชีวิตของซินหู แข็งแกร่งเพียงใด ทำให้ก่อนหน้านี้เขาจะไปต้านทานด้วยความคิดที่ว่าจะต้องตายอย่างแน่นอน

ทว่าตอนนี้ ดาบสีทองนี่ถูกขวางไว้!

“นี่…”

แทบจะในเวลาเดียวกัน สีหน้าของเหลยซ่งและเย่เจวี๋ยเปลี่ยนไปอย่างบ้าคลั่ง

จากนั้น ฟู่หนานหลีและเหรินฟู่เทียเองก็เผยความตะลึง

พลันเห็นว่า ลมพายุกลางฟ้าดินค่อยๆ จางหายไป ปรากฏภาพที่แปลกประหลาด

กระบี่มรรคเล่มหนึ่งข้ามอากาศ สกัดดาบสีทองไว้อย่างมั่นคง

ส่วนด้านหลังกระบี่มรรค กลับเป็นเงาร่างอันสูงตระหง่านของหลินสวิน!

หลินสวินในก่อนหน้านี้ ตอนที่สังเกตเห็นว่าซินหูสู้สุดชีวิต เก็บห้ากายมรรคใหญ่ไปในร่างต้นอย่างไม่ลังเลสักนิด ฟันกระบี่นี้ออกมาปานลุกโชนขีดสุด

ดังนั้น จึงสามารถโจมตีมาในช่วงเวลาสำคัญ ขวางอยู่ตรงหน้าสิงเจี้ยนสยา

และกระบี่นี้ ก็เรียกได้ว่าเป็นการแสดงถึงมหามรรคทั้งชีวิตของหลินสวิน

สิ่งที่สั่งสมอยู่ภายใน คือพลังกฎระเบียบที่ปลดปล่อยออกมาหลังจากหลอมรวมนิพพาน ศุภโชค ห้าระเบียบแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ พลังกาลเวลาขั้นสุด!

และตอนนี้ ซินหูในดาบสีทอง เผยสีหน้างุนงงออกมา

ชั่วขณะนี้ จิตสำนึกของเขาราวกับตกอยู่ในโลกปานแรกกำเนิด เห็นภาพที่เหลือเชื่อมากมาย มีแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ภูเขาเทพห้าแห่งพิทักษ์ มีแหล่งสถานศุภโชคประหนึ่งรังมารดายุคสมัย มีกาลเวลาปานสายธาร ข้ามความว่างเปล่าโดยรอบไหลพราก มีหมื่นมรรคทั่วหล้าผลุบโผล่ไหลเคลื่อน มีชีวิตนับไม่ถ้วนวนเวียนอยู่ระหว่างความเป็นความตาย…

และมีแม่น้ำยุคสมัยไหลพรากอย่างยิ่งใหญ่เกรียงไกรในแรกกำเนิด และไกลออกไปของแม่น้ำยุคสมัย เงาร่างที่สูงตระหง่านอยู่ด้านบน!

ตอนที่เห็นภาพนี้ ซินหูอดส่งเสียงถามไม่ได้ “นี่ ก็คือมรรคาที่เจ้าแสวงหรือ”

“ไม่ผิด”

สายตาของหลินสวินเย็นเยียบ

“บนโลกนี้กลับมีมหามรรคที่เหลือเชื่อเช่นนี้จริงๆ…ถึงว่าขั้นสรรสร้างก็สามารถครอบครองพลังเย้ยฟ้าเช่นนี้ได้แล้ว ที่แท้มรรคนี้ เหนือกว่าการหมุนเวียนสับเปลี่ยนของยุคสมัยนานแล้ว…”

เสียงพึมพำดังจากดาบสีทอง ซินหูราวกับกระจ่างแจ้งทันใด เหมือนไม่จำยอมและเหมือนสะเทือนใจ

เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ!

และตอนที่เสียงดังขึ้น ดาบสีทองแตกละเอียดทุกกระเบียด

…………………