Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3103

ตอนที่ 3103 ตัดสินเป็นตาย

เหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าในลานรวมตัวกันที่นี่ แน่นอนว่าเพื่อหาโอกาสเหมาะในการชิงด่านนภาสี่ลักษณ์

ทว่าเห็นได้ชัดยิ่ง ขุมอำนาจของพวกอิงเทียนเซิงเกรียงไกรเกินไป ทำให้จนบัดนี้พวกเขาก็ยังไม่มีใครกล้าลงมือง่ายๆ

เวลานี้แม้จะถูกชายชุดผ้าป่านคนนั้นข่มขู่ พวกเขาก็ได้แต่อดทนไปก่อน

แต่พวกซานเฟิงจะไม่ทน

“กู่เชาจือ พูดพล่ามไร้สาระเถอะ เจ้าพาคนออกมาเลยดีกว่า!”

จอมมรรคซานเฟิงตะโกนลั่น “เจ้าอีกคน นิ่งปู้ชวี หากไม่ใช่เพราะที่ผ่านมาอิงเทียนเซิงคุ้มกะลาหัวเจ้า ป่านนี้ข้าเด็ดคอเจ้าหลุดนานแล้ว มีหรือยังจะปล่อยให้เจ้าเห่าหอนในตอนนี้อีก”

ชายชุดผ้าป่านราวเด็กหนุ่มคนนี้คือกู่เชาจือ

ส่วนชายชุดทองหน้าตาหยาบกร้าน ผิวดำคล้ำที่ตวาดไล่พวกหลินสวินก่อนหน้านี้ก็คือนิ่งปู้ชวี

ถูกจอมมรรคซานเฟิงโพล่งผรุสวาทเช่นนี้ สีหน้าทั้งคู่ล้วนขรึมลง ไอสังหารเดือดพล่านกลางดวงตา

“เจ้าเฒ่า คราวก่อนให้พวกเหล่าไป๋เจ๋อรอดชีวิตไปได้ เจ้าคิดว่าเหตุการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นกับตัวเจ้าจริงๆ หรือ ข้าจะสังหารเจ้าเดี๋ยวนี้!”

ขณะที่กู่เชาจือเอ่ยพูดก็เตรียมจะพุ่งออกจากด่านนภาสี่ลักษณ์ กลับถูกคนขวางไว้

“ถือสากับพวกขี้แพ้อย่างพวกเขาไปทำไม”

ผู้ที่เอ่ยปากเป็นชายชราคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงกลาง มีสง่าราศี หน้าตาโอบเอื้อ แขนเสื้อกว้าง มือถือแส้หางม้า ดุจเซียนศักดิ์สิทธิ์ที่จรเคลื่อนเหนือปวงหล้า

แต่ยามเขาเอ่ยปาก ไม่ว่ากู่เชาจือหรือนิ่งปู้ชวีล้วนเงียบลงทันที

และนอกด่านนภาสี่ลักษณ์ พวกสัตว์ประหลาดเฒ่าที่กระจายอยู่โดยรอบต่างก็เสียวสะท้านไม่หยุด

ชายชรามีสง่าราศีคนนี้ก็คืออิงเทียนเซิง!

สุดยอดตำนานที่มาจากยุคมารคนหนึ่ง พวกน่าสะพรึงที่เคยข้ามเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพเจ็ดครั้ง

ในโลกยุคสมัยต่างๆ ในทะเลโชคชะตาแห่งนี้ อิงเทียนเซิงก็เป็นพวกปลายยอดที่ทุกคนรู้จัก สามารถทำให้สัตว์ประหลาดเฒ่าคนอื่นกริ่งเกรงสามส่วน

อิงเทียนเซิงแข็งแกร่งปานใด

หลินสวินเคยถามสิงเจี้ยนสยา คำตอบของสิงเจี้ยนสยามีเพียงประโยคเดียว ในสถานการณ์หนึ่งต่อหนึ่ง คนระดับเขาและฟู่หนานหลีอาจสามารถต้านทานอีกฝ่ายอย่างถูไถ แต่สุดท้ายคนที่พ่ายแพ้ย่อมเป็นพวกเขาแน่นอน

ควรรู้ว่าพวกสิงเจี้ยนสยาล้วนเรียกได้ว่ายักษ์ใหญ่ในขั้นไร้ขอบเขตใหญ่แล้ว สามารถต่อสู้ขับเคี่ยวกับเฒ่าชราอย่างพวกซินหู เหลยซ่งได้

แต่เขาถึงกับบอกว่าหากต่อสู้กับอิงเทียนเซิงต้องแพ้แน่นอน!

แค่คิดก็รู้ว่ามรรควิถีของอิงเทียนเซิงคนนี้น่าสะพรึงปานใด

“เหอะ ร้องแหกปากอยู่ค่อนวันกลับไม่กล้าออกมาต่อสู้ ไม่รู้สึกขายหน้าหรือ”

จอมมรรคซานเฟิงยิ้มเย็น เสียงก้องฟ้าดิน

นี่ทำให้สีหน้ากู่เชาจือ นิ่งปู้ชวีเริ่มอึมครึม ไม่น่าดูขึ้นเรื่อยๆ

“เจ้าเฒ่าซานเฟิง หากเจ้ามีปัญญา เจ้ากล้าเลือกตัดสินเป็นตายหรือไม่” กู่เชาจือตะโกนลั่น “ข้ารับรองว่าจะทำให้เจ้าตายอย่างอุจาดตายิ่ง!”

ในเสียงเจือไอสังหารเข้มข้น

กลับไม่รอให้ซานเฟิงเอ่ยปาก จู่ๆ หลินสวินกล่าวขึ้นว่า “ผู้อาวุโส ให้ข้าสู้ตัดสินก็พอ”

ประโยคเดียวทำเอาทั่วลานล้วนเงียบกริบ

ในพื้นที่ใกล้เคียง พวกสัตว์ประหลาดเฒ่าเหล่านั้นล้วนเผยแววตะลึงงัน

พวกเขาได้ยินอะไรอยู่

ขั้นสรรสร้างคนหนึ่ง ดันคุยโวไม่อายปากว่าจะตัดสินเป็นตายกับกู่เชาจือหรือ!?

บนด่านนภาสี่ลักษณ์ก็อึ้งงันระลอกหนึ่งเช่นกัน สัตว์ประหลาดเฒ่าเหล่านั้นมองหน้ากันไปมา สีหน้าแปลกพิกล แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง

แม้แต่สิงห์ร้ายในขั้นไร้ขอบเขตใหญ่อย่างอิงเทียนเซิงยังอึ้งไปหน่อยๆ จากนั้นหัวเราะเบาๆ “อยู่ในทะเลโชคชะตาแห่งนี้นานมากแล้ว ไม่เคยเห็นคนที่ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำเช่นนี้มานานหลายปีแล้ว”

ทุกคนล้วนอดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้

ในใจพวกเขาต่างก็ทอดถอนใจไม่หยุด หากอยู่โลกภายนอกยังพบเจอพวกไม่รู้จึงไม่กลัวทำนองนี้ไม่น้อยจริงๆ

แต่ในทะเลโชคชะตาแห่งนี้มีแต่เฒ่าชราที่ผ่านโลกมาอย่างโชกโชน รอดชีวิตผ่านมาได้หลายยุคสมัย คนไหนบ้างยังกล้าเอ่ยคำพูด… โง่เง่าเบาปัญญาเช่นนี้ออกมา

เวลานี้แม้แต่จอมมรรคซานเฟิงยังมือไม้เก้กัง เขาไม่ได้อยากให้หลินสวินไปสู้ตัดสินกับกู่เชาจือ

อันตรายเกินไป!

ดีชั่วกู่เชาจือก็เป็นพวกร้ายกาจที่เคยข้ามเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพห้าครั้ง เขาที่เกิดในยุคมาร ไอสังหารดุจเหล็ก นิสัยรุนแรง ทั้งชีวิตนี้เข่นมามานับไม่ถ้วน

หากเอ่ยถึงพลังต่อสู้จริงๆ จอมมรรคซานเฟิงยอมรับว่าตนก็ยังแค่พอฟัดพอเหวี่ยงกับอีกฝ่าย บางทีมีเพียงคนอย่างสิงเจี้ยนสยา ฟู่หนานหลีออกมาเท่านั้นจึงจะพอเอาชนะอีกฝ่ายได้

“สหายน้อยอย่าได้วู่วาม” จอมมรรคซานเฟิงเอ่ยเตือนอย่างประหม่า

สิงเจี้ยนสยา ฟู่หนานหลีล้วนหันมองทางหลินสวิน ส่ายหน้าน้อยๆ เป็นนัยบอกว่าเขาไม่จำเป็นต้องรีบ

กู่เชาจือ… ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ง่ายนัก!

ยิ่งกว่านั้นยังเป็นตัดสินเป็นตาย พวกเขาไม่อยากให้หลินสวินไปเสี่ยงอันตรายเช่นกัน

และภาพเหล่านี้ก็ถูกสัตว์ประหลาดเฒ่าคนอื่นๆ ในที่นี้มองเห็นเช่นกัน ล้วนอดส่ายหน้าไม่หยุดไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาตัดสินไปแล้วว่าเมื่อครู่เป็นเพราะหลินสวินไม่รู้จึงไม่กลัว ถึงได้กล้าเอ่ยบ้าๆ ออกมา

และเมื่อเป็นเช่นนี้ คนที่เสียหน้าก็คือพวกจอมมรรคซานเฟิง สิงเจี้ยนสยา

เพราะอย่างไรเจ้าหนุ่มคนหนึ่งกลับโหวกเหวกในเวลานี้ นี่เท่ากับเรื่องตลกอย่างหนึ่งชัดๆ

“ผู้อาวุโสทุกท่านวางใจก็พอ นี่เป็นถึงโอกาสฆ่าศัตรูที่หาได้ยาก และสำหรับข้า เขาก็เป็นได้แค่หินลับดาบเท่านั้น”

หลินสวินเอ่ยปากเรียบเรื่อย เดินตรงไปข้างหน้า

เดิมพวกจอมมรรคซานเฟิง เซียวเหอหมายจะห้ามปราม กลับถูกสิงเจี้ยนสยาขวางไว้ สื่อจิตกล่าวว่า ‘ให้เขาไปเถอะ หากฆ่ากู่เชาจือได้ ก็เท่ากับพวกเราระบายแค้นได้คราหนึ่งจริงๆ’

มีเพียงเขาและฟู่หนานหลีที่รู้ดีที่สุดว่าพลังต่อสู้ของหลินสวินกร้าวแกร่งปานใด!

“เขา… ถึงกับวิ่งโร่ออกไปตายเปล่าจริงหรือ”