Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3130

ตอนที่ 3130 เกิดคลื่นลม

จอมเทพหวงหลงเกิดความเจ็บปวดรุนแรงระลอกหนึ่งในพลังจิต ส่งเสียงอึดอัดรุนแรงออกมาอย่างอดไม่อยู่

ก็ในตอนที่เขากำลังจะยืนหยัดไม่ไหว พลังกฎระเบียบปรากฏขึ้นในลานประลองแพ้ชนะ ดึงเขากลับมาจากปากเหวแห่งความเป็นความตาย

ฮูม…

แสงวิญญาณไหลเวียน พลังจิตของจอมเทพหวงหลงปรากฏขึ้นนอกลาน คนใหญ่คนโตที่อยู่ข้างกายจำนวนหนึ่งเข้าไปช่วยเขาทันที

“เป็นไปได้อย่างไร ระ… รากฐานมหามรรคของข้าถูกทำลายลงเกินครึ่ง!!”

จอมเทพหวงหลงตะโกนกราดเกรี้ยว

บรรดาคนที่อยู่ใกล้เคียงต่างหนาวสะท้านด้วยความกลัว

รากฐานมหามรรคเสียหายรุนแรงเช่นนี้ ต่อให้มีความหวังว่าจะฟื้นฟูกลับมาเกรงว่ายังต้องใช้ความพยายามไม่รู้กี่ปี!

ส่วนเงาร่างของหลินสวินกลับไปที่ด่านนภาห้าธาตุแล้ว เมื่อเห็นท่าทางทรมานของจอมเทพหวงหลงที่อยู่ไกลออกไปก็แค่นหัวเราะอย่างอดไม่อยู่ “พูดไว้ดิบดีว่าจะทำให้ข้าแพ้อย่างศิโรราบทั้งกายใจ ตอนนี้รากฐานมหามรรคของตนเสียหายรุนแรงก็ทรมานถึงขั้นนี้แล้วหรือ”

“วันหน้าข้าจะฆ่าเจ้าให้ได้!”

จอมเทพหวงหลงตาแดงก่ำขู่คำราม

สำหรับคนอย่างเขา ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ก็ไม่มีโอกาสไปชิงโอกาสไปแหล่งสถานอัศจรรย์สักนิดแล้ว

“ทำไมต้องรอวันหน้า ตอนนี้เจ้าเลือกประลองตัดสินเป็นตาย พวกเราสู้กันอีกครั้งก็พอ”

หลินสวินยิ้มเอ่ย

จอมเทพหวงหลงโมโหจนแทบคลั่งแล้ว ขณะกำลังจะพูดอะไรก็ถูกเหล่าคนที่อยู่ข้างๆ รั้งไว้

เวลานี้แล้วต่อให้พูดจาโมโหแค่ไหนจะมีประโยชน์อะไรอีก

“พวกเราไป!”

อิงเทียนเซิงสูดหายใจลึกเฮือกหนึ่ง พาเหล่าคนที่อยู่ข้างกายจากไป

ก่อนหน้านี้พวกเขาต่างตกลงใจแล้วว่าจะถอยหนี สาเหตุที่รอถึงตอนนี้ก็เพราะกังวลว่าหากจอมเทพหวงหลงถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวจะถูกหลินสวินถือโอกาสโจมตี

ไม่นานนักพวกเจียงหมิงสุ่ย จู๋เทียนจวิน และจักรพรรดิเทพข่งอวี่ต่างก็ตามไปด้วย

ตั้งแต่ต้นจนจบ สัตว์ประหลาดเฒ่าเหล่านี้ต่างสีหน้าอึมครึม ไม่ปริปากสักคำ

กระทั่งเงาร่างของพวกเขาหายลับไป หน้าด่านนภาห้าธาตุแห่งนี้ก็เปลี่ยนเป็นว่างเปล่าทันที

ด้านผู้ชมการต่อสู้ที่อยู่ไกลออกไปต่างไม่ได้เข้าประชิดอย่างรู้กาลเทศะ

ได้เห็นศึกใหญ่ครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนหน้านี้ จะไม่ทำให้พวกเขารู้ได้อย่างไรว่าตั้งแต่วันนี้ ที่นี่มีหลินสวินบัญชาการอยู่ก็แทบจะถูกสั่นคลอนได้ยากแล้ว!

“ไปเถอะ ไม่มีโอกาสแล้ว”

สัตว์ประหลาดเฒ่าจำนวนหนึ่งยิ่งส่ายหน้า เลือกจากไป

“เรื่องในวันนี้เกรงว่าจะสร้างความครึกโครมให้กับโลกบัวชะตาอีกแล้ว…”

มีคนพึมพำ

วันนี้ห้าขุมอำนาจที่นำโดยอิงเทียนเซิง เจียงหมิงสุ่ย จู๋เทียนจวิน จอมเทพหวงหลง และจักรพรรดิเทพข่งอวี่ รวบรวมสัตว์ประหลาดเฒ่าเกือบห้าสิบคนวางกระบวนสังหารชั้นยอด โดยพุ่งเป้าไปยังหลินสวินที่หน้าด่านนภาห้าธาตุแห่งนี้

แต่เมื่อหลินสวินปรากฎตัว ทั้งหมดนี้ต่างถูกทำลายและต้องหันกลับไป!

เริ่มจากหลินสวินสำแดงสามพันร่างแยก ทำลายกระบวนสังหารชั้นแล้วชั้นเล่า ช่วยพวกจอมมรรคซานเฟิงออกมา จากนั้นถือโอกาสครองด่านนภาห้าธาตุ!

ต่อมาหลังจากประลอง ‘ตัดสินแพ้ชนะ’ สิบแปดครั้ง เหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าอย่างลู่จงเยียน เจ้าแคว้นเฉิงถูออกโรงตามๆ กัน แต่กลับพ่ายแพ้ย่อยยับด้วยน้ำมือหลินสวิน!

โดยเฉพาะการพ่ายแพ้ของจอมเทพหวงหลง ได้สลายปณิธานต่อสู้ของเหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าจากห้าขุมอำนาจ ต้องเลือกถอยหนีออกไปพร้อมความแค้น

และสำหรับหลินสวิน เขาที่ชนะสิบแปดศึกรวดได้สร้างปาฏิหาริย์ตระการตาครั้งหนึ่งหน้าด่านนภาห้าธาตุในวันนี้อย่างไม่ต้องสงสัย!

ตั้งแต่อดีตจนบัดนี้ ไม่มีใครแจ้งมรรคขั้นไร้ขอบเขตที่ทะเลโชคชะตาได้

แต่หลินสวินทำได้

ตั้งแต่อดีตจนบัดนี้ ไม่มีใครชนะสิบแปดครั้งรวดในการประลองตัดสินแพ้ชนะ

แต่หลินสวินกลับทำได้เช่นเดียวกัน!

ตั้งแต่อดีตจนบัดนี้ ยิ่งไม่มีคนที่เพิ่งแจ้งมรรคขั้นไร้ขอบเขตแล้วมีพลังต่อสู้เย้ยฟ้าได้อย่างหลินสวินสักคน!

เพียงคิดก็รู้ว่าเมื่อข่าวเช่นนี้แพร่ออกไปจะทำให้เกิดคลื่นลมใหญ่โตได้ปานไหน!

……

ดังคาด

ก็ในวันนี้เอง เรื่องที่เกิดขึ้นหน้าด่านนภาห้าธาตุแห่งนี้กระจายออกไปเหมือนลมกรรโชก ทำให้โลกบัวชะตาตกอยู่ในความปั่นป่วนอย่างไม่เคยมีมาก่อน!

“เจ้าหมอนี่ครองความได้เปรียบแล้ว หมายจะฆ่าเขาก็ยากนัก”

ผู้นำยุคธรรมตู้เฟิงได้ข่าวก็ถอนใจยาวๆ ออกมาอย่างอดไม่อยู่

ไม่ว่าจะในโลกบัวชะตาก่อนหน้านี้หรือว่าตอนนี้ ฝ่ายที่มีเขาเป็นผู้นำไม่ได้ออกเคลื่อนไหวไปสู้กับหลินสวิน

ไม่ใช่เพราะไม่อยาก แต่เป็นเพราะตู้เฟิงรู้ดีว่าเฒ่าชราที่อยากสังหารหลินสวินในโลกบัวชะตาแห่งนี้ต้องมีนับไม่ถ้วน

ไม่ต้องให้พวกเขาลงมือสักนิดก็ย่อมมีคนไปจัดการหลินสวิน

แต่ตู้เฟิงคิดไม่ถึงว่าพวกอิงเทียนเซิงห้าฝ่ายร่วมมือกัน กลับยังคว้าน้ำเหลวกลับมาจากด่านนภาห้าธาตุ!

สำหรับพวกตู้เฟิงแล้ว ข่าวเช่นนี้เท่ากับข่าวร้ายใหญ่เท่าฟ้าข่าวหนึ่ง

“ถ้ารู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ คงร่วมมือกับพวกอิงเทียนเซิงไปแล้ว”

ผู้ยิ่งใหญ่ยุคธรรมคนหนึ่งนิ่วหน้าเอ่ย

เขารู้เช่นกันว่าตอนนี้พูดอะไรไปล้วนสายไปแล้ว

แต่ในใจยังไม่สบอารมณ์อยู่ดี

“ต่อให้เจ้าหมอนี่เย้ยฟ้าก็ใช่ว่าจะไร้ศัตรูจริงๆ พวกเราจะเสียกระบวนไม่ได้”

ตู้เฟิงเอ่ยเสียงเบา

การต่อสู้จบลงไม่นาน หลินสวินก็พาซย่าจื้อออกมาจากเรือนิรันดร์ แนะนำนางให้พวกสัตว์ประหลาดเฒ่าอย่างจอมมรรคซานเฟิงรู้จัก

เหล่าสัตว์ประหลาดเฒ่าต่างมองซย่าจื้อเป็นหญิงงามผู้รู้ใจของหลินสวินตามจิตใต้สำนึก เกรงใจและเป็นมิตรกับซย่าจื้อยิ่งนัก

แต่นิสัยของซย่าจื้อเย็นชาเกินไปแล้ว มีหลินสวินอยู่ในสายตาเพียงคนเดียว ทำให้สัตว์ประหลาดเฒ่าพวกนั้นไม่ไปรบกวนซย่าจื้ออย่างรู้กาลเทศะ

กระทั่งงานเลี้ยงจบลง หลินสวินกับซย่าจื้อนั่งด้วยกันตามลำพัง เอ่ยขึ้นว่า “ตั้งแต่วันนี้ไป เจ้าก็วางใจฝึกพลังโชคชะตาที่นี่ก็พอ”

ศักยภาพที่ซย่าจื้อมีในตอนนี้พอๆ กับศักยภาพสมัยหลินสวินอยู่ขั้นล่วงกฎสัมบูรณ์

และในโลกบัวชะตาแห่งนี้มีพลังกฎระเบียบโชคชะตาที่สมบูรณ์ที่สุดกระจายอยู่ ซย่าจื้อสามารถสัมผัสและดูดซับได้ทันที

เมื่อเป็นเช่นนี้ก็ทำให้นางหลอมสลายพลังที่ผนึกอยู่ในร่างนั้นได้อย่างรวดเร็วที่สุด

ควรรู้ว่าสิ่งที่ผนึกอยู่ในร่างซย่าจื้อก็คือมรรควิถีทั้งหมดของจักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์ และเป็นไปได้สูงยิ่งว่าจักรพรรดิเทพรัตติกาลนิรันดร์จะเป็นผู้ที่เคยข้ามเคราะห์ดับสิ้นไร้ชีพมาเก้าครั้งแล้ว

ถ้าหลอมพลังที่ผนึกไว้นั้นได้ พลังต่อสู้ของซย่าจื้อย่อมทะยานขึ้นอย่างก้าวกระโดด!

“อืม”

ซย่าจื้อพยักหน้า “ตอนนี้ข้าก็อยากฝึกปราณ”

หลินสวินพลันประหลาดใจ เขาเพิ่งเคยเห็นซย่าจื้อต้องการฝึกปราณเองเช่นนี้เป็นครั้งแรก ตัวนางแต่ก่อนนอกจากกินก็คือนอน ไม่เคยสนใจฝึกปราณ…

ซย่าจื้อชำเลืองมองหลินสวิน คล้ายอ่านความคิดเขาออก เอ่ยว่า “อยู่ที่นี่ข้าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายกฎระเบียบโชคชะตาที่สมบูรณ์หนาหนักยิ่งกว่า ทำให้พลังในตัวข้ายังอยู่ไม่สุข นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน”

หลินสวินพลันเผยสีหน้าครุ่นคิด

หรือว่าในบริเวณที่เก้าด่านนภาตั้งอยู่ จะเป็นบริเวณที่มีพลังต้นกำเนิดแกนกลางสำคัญของกฎระเบียบโชคชะตา

ก็เห็นว่าซย่าจื้อนั่งขัดสมาธิแล้ว นางยื่นมือขาวสะอาดหมดจดทั้งสองออกมาเทินขึ้นกลางอากาศ ดวงตาใสกระจ่างดุจดวงดาราทั้งสองกะพริบน้อยๆ

ฮูม…

ไม่ทันไรเส้นด้ายเปล่งประกายคล้ายภาพมายาสายแล้วสายเล่าก็โรยตัวลงมาจากเวิ้งฟ้า ร่วงหล่นลงสู่มือทั้งสองของซย่าจื้อ มือขาวกระจ่างทั้งสองของนางต่างถูกปกคลุมด้วยแสงเปล่งประกายพร่ามัว อบอวลไปด้วยคลื่นพลังโชคชะตาอันลึกลับและคลุมเครือเป็นวงๆ

บริสุทธิ์หาใดเทียบ!

และเมื่อเวลาผ่านไป พลังกฎระเบียบโชคชะตาที่ลอยลงมาจากเวิ้งฟ้าก็ยิ่งมากขึ้น ปกคลุมเงาร่างอ้อนแอ้นของซย่าจื้อนั้นจนมิด คล้ายละอองแสงงดงามขาวโพลนดุจหิมะ บริสุทธิ์และยากจับต้อง

แม้หลินสวินจะไม่ได้เห็นภาพนี้เป็นครั้งแรก แต่ในใจยังสั่นสะท้านอย่างเลี่ยงไม่ได้

กฎระเบียบโชคชะตา!

อย่างซู่หวั่นจวินนั่นเป็นผู้แข็งแกร่งน่ากลัวปานไหน เสาะหาในทะเลโชคชะตาแห่งนี้อย่างยากลำบากมานานถึงสิบสามยุคสมัย ยังหยั่งรู้ได้เพียงเศษเสี้ยวของกฎระเบียบโชคชะตา

แต่ซย่าจื้อกลับถึงขั้นสามารถสัมผัสและดูดซับพลังของกฎระเบียบโชคชะตาได้ทันที นี่ต้องเย้ยฟ้าปานไหน

ไกลออกไปเงาร่างพวกสิงเจี้ยนสยาปรากฏตัว เห็นได้ชัดว่าสัมผัสได้จึงมาตรวจสอบดูอย่างตกตะลึง

เมื่อเห็นภาพซย่าจื้อกำลังหลอมพลังกฎระเบียบโชคชะตานั้น สัตว์ประหลาดเฒ่าเหล่านี้ต่างอึ้งงันอยู่ตรงนั้น ความสั่นสะท้านอย่างบอกไม่ถูกผุดขึ้นในใจ

พวกเขาถึงรับรู้ได้ทันทีว่าก่อนหน้านี้คล้ายจะประเมินหญิงรู้ใจที่งดงามหาใดเทียบของหลินสวินผู้นี้ต่ำไปโดยสิ้นเชิง…

——