Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3145

ตอนที่ 3145 โซ่กระบี่กักเจ้าลัทธิ

โลกบัวชะตา

หลังจากหลินสวินมาเยือนโลกนี้อีกครั้ง ไม่นานก็ถูกเหล่าผู้ฝึกปราณที่กระจายอยู่บนโลกนี้รู้

“หลินสวินแสดงออกชัดเจนว่าจะจากทะเลโชคชะตาแล้วหรือ นี่เป็นข่าวดียิ่ง!”

“ได้ยินว่าครั้งนี้เขาจะพาแม่นางที่ชื่อว่าซย่าจื้อไปด้วย”

“ฮ่าๆๆ ในที่สุดเขาก็จะไปแล้ว การต่อสู้บนโลกบัวชะตาครั้งนี้ ข้าว่าอย่าสู้เลย ไปส่งหลินสวินด้วยกันก็พอ!”

…หลังจากรู้ข่าว ไม่ว่าจะเป็นเฒ่าชราจากโลกยุคสมัยไหน ทุกคนล้วนดีใจจนหน้าชื่นตาบาน

สำหรับพวกเขา ถ้าหลินสวินไม่ไปย่อมทำให้ผู้คนหวาดกลัว ตัวตนของเขาเหมือนก้อนหินทับใจ

ตอนนี้เขาจะไปแหล่งสถานอัศจรรย์แล้ว ความรู้สึกนั้น… ก็เหมือนใกล้ส่งเทพแห่งโรคระบาดองค์หนึ่งจากไปจริงๆ…

เก้าวันต่อมา

ช่วงเวลาชิงแท่นมรรคบัวชะตามาถึง

เหล่าผู้ฝึกปราณที่กระจายอยู่บนเก้าด่านนภาล้วนขยับตัวทันที

เมื่อมาถึงลานแท่นมรรคบัวชะตา สายตาทุกคนต่างพากันมองไปทางเดียว…

ที่นั่นมีเงาร่างสองสายยืนอยู่ ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง ฝ่ายชายร่างสูงโปร่งพ้นโลกีย์ ฝ่ายหญิงงามผุดผ่องดุจภาพวาด เป็นหลินสวินกับซย่าจื้อนั่นเอง

บรรยากาศเงียบสงัด

คำนวณเวลาตั้งแต่หลินสวินเข้ามาทะเลโชคชะตาก็เป็นเวลาประมาณห้าร้อยปีแล้ว ในช่วงเวลานี้ราวกับเขาโดดเด่นเป็นสง่าเพียงผู้เดียว

ศัตรูที่เรียกได้ว่าน่ากลัวนับไม่ถ้วนล้วนสิ้นชีพภายใต้เงื้อมมือเขา

กระทั่งถึงปัจจุบันกวาดตามองทั่วทะเลโชคชะตา ล้วนไม่มีใครไม่หวาดกลัวอานุภาพของเขา

เวลานี้เมื่อเห็นหลินสวินปรากฏตัวหน้าแท่นมรรคบัวชะตาอีกครั้ง สัตว์ประหลาดเฒ่าในที่นั้นนึกถึงเรื่องอดีตมากมาย สีหน้าล้วนซับซ้อนพิกลอย่างอดไม่ได้

“การต่อสู้ครั้งนี้ยังยึดตามกติกาเดิมหรือไม่”

หลินสวินกวาดตามองโดยรอบ ทำลายความเงียบในที่นั้น

ทุกคนตัวสั่นสะท้าน ชายชราชุดม่วงคนหนึ่งรีบร้อนกล่าว “พวกเราไม่อยากต่อสู้ ครั้งนี้แค่มาเพื่อส่งสหายยุทธ์หลินจากไป”

หลินสวินอึ้งงัน มองดูคนอื่นๆ

“ไม่ผิดๆ พวกเรารู้ดีว่ามรรควิถีของสหายยุทธ์หลินตอนนี้ผงาดเหนือโลกนี้แล้ว ไม่มีผู้ใดเหนือกว่า แม้สู้กันก็ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของสหายยุทธ์หลินแน่ ดังนั้นจึงตัดสินใจละทิ้งการต่อสู้ครั้งนี้แล้ว”

พวกเฒ่าชราในที่นั้นพากันเอ่ยปาก

นี่ทำให้หลินสวินรู้สึกผิดคาดโดยพลัน ครู่ใหญ่จึงประสานมือกล่าว “เช่นนั้นข้าคนแซ่หลินต้องขอบคุณทุกท่านมากจริงๆ”

จากนั้นเขาค่อยมองซย่าจื้อที่อยู่ข้างกาย “พวกเราไปกันเถอะ”

“อืม”

หลินสวินกับซย่าจื้อก้าวไปบนแท่นมรรคบัวชะตาภายใต้การจับจ้องของทุกคนทันที

เมื่อหลินสวินโคจรมรรควิถี แท่นมรรคบัวชะตาใต้ฝ่าเท้ามีคลื่นพลังกฎระเบียบลึกลับอบอวลทันใด

“สหายยุทธ์หลิน เดินทางปลอดภัย”

มีคนประสานมือ

เวลานี้ทุกคนในที่นั้นล้วนประสานมือพร้อมกัน

ไม่ว่าด้วยหวาดกลัวหรือยำเกรง สำหรับหลินสวิน พวกเขาล้วนจำต้องยอมรับ ว่าบนมรรคาไร้ขอบเขตหลินสวินเหนือกว่าพวกเขานานแล้ว!

เวลานี้เมื่อเห็นว่าเขาใกล้จากไป ในใจทุกคนนอกจากผ่อนคลายแล้วยังทอดถอนใจอย่างบอกไม่ถูก

เหมือนเห็นตำนานไร้เทียมทานผู้กร้าวแกร่งเด่นผงาดคนหนึ่งกำลังจะจากฟ้าดินซึ่งพวกเขาอยู่ไป รสชาตินั้นพิกลหาใดเปรียบ

“ขอบคุณทุกท่านที่มาส่ง”

บนแท่นมรรคบัวชะตา หลินสวินยิ้มพลางคารวะตอบ

ครู่ต่อมาเงาร่างของหลินสวินกับซย่าจื้อหายไปอย่างรวดเร็วพร้อมคลื่นประหลาดระลอกหนึ่ง

วันนี้การต่อสู้ในโลกบัวชะตาปิดฉาก

ทั้งวันนี้เองเหล่าผู้ฝึกปราณที่กระจายอยู่ในโลกยุคสมัยต่างๆ ล้วนรู้ข่าวว่าหลินสวินมุ่งหน้าไปแหล่งสถานอัศจรรย์แล้ว เพียงพริบตาก็มีทั้งผู้ยินดีและผู้ทอดถอนใจ

โลกวิญญาณยุทธ์

บนภูเขาเทพถกมรรค

เมื่อเห็นบัวชะตามหามรรคดอกนั้นแผ่ละอองแสงงามตระการเคลื่อนไปตามทะเลโชคชะตาที่ห่างออกไป เหล่าผู้สืบทอดคีรีดวงกมลล้วนประสานมืออยู่นานอย่างอดไม่ได้

“ศิษย์น้องเล็ก รักษาตัวด้วย!”

ขณะเดียวกันในถ้ำสถิตแห่งหนึ่งบนภูเขา เสียงกัมปนาทหนึ่งพลันดังก้อง จากนั้นเงาร่างหนึ่งทะลวงขึ้นเหนือเมฆ อานุภาพทั้งตัวองอาจภาคภูมิ กระเทือนจนทะเลโชคชะตาพลันพลิกตลบ

เขาไม่ปิดบังอานุภาพบนตัวแม้แต่น้อย ราวกับนายเหนือหัวแห่งการต่อสู้คนหนึ่งปรากฏตัวบนโลก ทำให้ฟ้าดินล้วนสั่นสะเทือน หมื่นมรรคครวญคร่ำปั่นป่วนใต้ฝ่าเท้าเขา

“ศิษย์น้องเล็ก ขอบคุณมาก!”

เขาประสานมือกล่าว เสียงนั้นดังกระหึ่มดุจอสนีบาตปั่นป่วน แฝงความซาบซึ้งจากก้นบึ้งหัวใจ

“ศิษย์พี่ใหญ่… เขาตื่นขึ้นมาแล้ว!”

“ศิษย์พี่ใหญ่มาส่งศิษย์น้องเล็กด้วย”

พวกจ้งชิว รั่วซู่ต่างอึ้งงัน ตื่นเต้นดีใจหาใดเปรียบ

…

แหล่งสถานอัศจรรย์

ในโลกมืดมนเหมือนแดนแรกกำเนิดแห่งหนึ่ง เคราะห์มลทินแผ่กระจาย อสนีบาตพราวระยับ

ครืดคราด…

ทันใดนั้นเสียงโซ่กระทบรุนแรงระลอกหนึ่งดังก้อง ส่งเสียงดังเคร้งคร้างเหมือนทวนทองกระทบ จากนั้นเงาร่างหนึ่งพุ่งออกมาจากส่วนลึกใต้ดิน