Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3163

ตอนที่ 3163 เสี้ยวจันทร์สามดารา แท่นวิญญาณดวงกมล

ท่าเรือใบเฟิง

ยามผู้ฝึกปราณทั้งหมดสะดุ้งตื่นจากความสะท้านสะเทือนถึงพบว่าหลินสวินจากไปไม่รู้เมื่อไรนานแล้ว

“ทุกท่านยังจำได้หรือไม่ว่าปีนั้นราชันไท่ชูออกจากโลกแปรปุถุชนแห่งนี้อย่างไร”

จู่ๆ มีคนเอ่ยปากขึ้น

“ข่าวลือเล่าว่ายามราชันไท่ชูมาถึงโลกแปรปุถุชน ในระเบียบมรรควัฏจักรมีพลังวิชามรรคเพียงไม่กี่สิบอย่างเท่านั้น ราชันไท่ชูต่อสู้ด้วยทั้งหมด ล้วนคว้าชัยมาได้ง่ายดาย ตอนนั้นผลมรรคแรกกำเนิดไม่เคยปรากฏเช่นเดียวกัน เป็นผลให้ราชันไท่ชูถูกขังที่โลกแปรปุถุชนแห่งนี้เป็นร้อยปี”

“ต่อมาลือกันว่าราชันไท่ชูมองทะลุนัยเร้นลับยิ่งยวดของระเบียบมรรควัฏจักรในโลกแปรปุถุชน และก้าวพ้นออกมา ประตูสวรรค์เปิดออกเอง ไปจากโลกแปรปุถุชนเช่นนี้”

มีคนเอ่ยเสียงเบา

“นี่เป็นเพียงคำเล่าลือเท่านั้น ไม่มีใครรู้ว่าจริงหรือเท็จ”

“แต่อย่าลืมสิ รูปจำลองวิชามรรคของราชันไท่ชูไม่อยู่ในระเบียบมรรควัฏจักร หากไม่ใช่เพราะหยั่งถึงนัยเร้นลับของระเบียบมรรควัฏจักรจะทำได้ถึงขั้นนี้ได้อย่างไร”

“ทุกคนไม่ต้องเถียงกันเพราะเรื่องนี้ พวกเจ้าไม่รู้สึกว่าสถานการณ์ของหลินสวินในตอนนี้คล้ายคลึงกับราชันไท่ชูในปีนั้นอยู่บ้างหรือ”

ทันใดนั้นในที่นี้เงียบลงอย่างมากทันที คนไม่น้อยล้วนสีหน้าเปลี่ยนไปมา

ยกหลินสวินในตอนนี้มาเปรียบกับราชันไท่ชูในปีนั้นหรือ

“นับแต่อดีตจนปัจจุบัน ราชันไท่ชูถูกมองเป็นหนึ่งในพวกที่ก้าวสู่ขั้นไร้ขอบเขตสัมบูรณ์กลุ่มแรกสุด เขาแจ้งมรรคจนบัดนี้ไม่รู้ว่ากี่ยุคสมัยแล้ว ในแหล่งสถานอัศจรรย์ก็แทบไม่มีใครสามารถทัดเทียมเขาได้”

“นั่นก็ไม่เสมอไป อย่างมือกระบี่คนนั้นก็ไม่ได้เปลี่ยนมรรควิถีในตัวเป็นโซ่กระบี่ จองจำราชันไท่ชูจนบัดนี้หรือ”

“ทุกท่าน ราชันไท่ชูในตอนนี้หลินสวินย่อมเทียบไม่ติดอยู่แล้ว แต่หลินสวินในตอนนี้กลับครอบครองรากฐานพลังที่เทียบเคียงได้กับราชันไท่ชูในปีนั้น!”

ทันทีที่ประโยคนี้เอ่ยออกมาทั่วลานก็เงียบกริบอีกครั้ง

ด้วยรากฐานพลังและผลงานในปัจจุบันของหลินสวิน สามารถไปเทียบรัศมีกับราชันไท่ชูในโลกแปรปุถุชนเมื่อปีนั้นได้จริงๆ นี่เป็นความจริงที่เถียงไม่ออก ใครก็ไม่อาจโต้แย้ง!

เนิ่นนานกว่าจะมีคนกล่าวเสียงเบา “ตอนนี้ต้องดูกันว่าหลินสวินและวิชามรรคของอาจารย์เขาเจ้าแห่งคีรีดวงกมล ใครแข็งแกร่งใครอ่อนแอกันแน่ หากหลินสวินชนะและผลมรรคแรกกำเนิดนั่นยังคงไม่ปรากฏ เช่นนั้นสถานการณ์ที่หลินสวินพบเจอก็จะเหมือนกับราชันไท่ชูในปีนั้น”

“เช่นเดียวกันหากหลินสวินแพ้… ทั้งหมดนี้ล้วนไม่มีอะไรให้พูดถึง”

…

กลางฟ้าดินหลินสวินขี่ลมกลางห้วงอากาศ เยื้องย่างกลางภูผาธาราเวิ้งว้าง

หลังจากต่อสู้กับจักจั่นทอง จู่ๆ ในใจเขาก็เกิดการหยั่งรู้ที่ไม่อาจควบคุม เสมือนทุบทำลายกำแพงกีดขวางชั้นหนึ่ง ทั่วร่างมีการเปลี่ยนแปลงที่ ‘ปริ่มจนล้น’

นี่ทำให้หลินสวินตระหนักได้ว่าพลังปราณของตนทะลวงขั้นอีกแล้ว น่าจะเปลี่ยนจากขั้นไร้ขอบเขตขั้นกลางสัมบูรณ์ก้าวสู่ขั้นไร้ขอบเขตขั้นปลาย

เวลานี้เขาก้าวเท้ากลางฟ้าดินอย่างสบายๆ สัมผัสการเปลี่ยนแปลงทั้งมวลของมรรควิถีในตัว ภายในใจมีความรู้สึกชื่นมื่นเบิกบานอย่างบอกไม่ถูก

ราวกับกระแสน้ำทะลักเขื่อน และเหมือนฝนตกหนักติดต่อกันเก้าวัน การเปลี่ยนแปลงบนมรรควิถีเช่นนั้นเป็นการดื่มด่ำที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเส้นทางฝึกปราณ

วันแล้ววันเล่าผ่านไป เงาร่างของหลินสวินไม่เคยหยุดนิ่งตลอด ก้าวข้ามภูเขาแม่น้ำ ทะยานผ่านโลกกว้าง มองเห็นความเป็นไปของสรรพชีวิตในโลก…

ครึ่งเดือนให้หลัง

หลินสวินหยุดเท้าทันควัน กลางฟ้าดินไกลออกไปมีทะเลมรกตปรากฏ ระลอกคลื่นโหมซัด

บนทะเลมรกตนกนางนวลโผบินเป็นกลุ่ม ฝูงปลากระโจนขึ้นจากผิวน้ำเป็นครั้งคราว เรียกฟองคลื่นขึ้นเป็นระลอกๆ และห้วงอากาศเหนือผืนน้ำมีศิลาป้ายหนึ่งลอยอยู่

บนป้ายศิลาสลักภาพจันทร์เสี้ยวสามดารา

ยามหลินสวินมาถึง รอบบริเวณทะเลมรกตนี้มีผู้ฝึกปราณไม่รู้เท่าไรรวมตัวกันนานแล้ว เสมือนผู้ฝึกปราณใต้หล้าในโลกแปรปุถุชนล้วนมากันทั้งหมด เงาร่างคลาคล่ำ

การต่อสู้นี้ดึงดูดสายตาทั่วหล้าอย่างไม่ต้องสงสัย!

ถึงอย่างไรหลินสวินตระเวนต่อสู้จนบัดนี้เป็นเวลาเก้าเดือน ในระเบียบมรรควัฏจักรตอนนี้ก็เหลือรูปจำลองวิชามรรคเพียงหนึ่งเดียวที่คู่ควรต่อการท้าสู้แล้ว

หนำซ้ำรูปจำลองวิชามรรคนี้ยังมีความเกี่ยวข้องกับหลินสวินค่อนข้างมาก

หากหลินสวินแพ้ ชัยชนะก่อนหน้านี้ทั้งหมดล้วนจะสูญเปล่า

แต่หากเขาชนะ สำหรับทั้งโลกแปรปุถุชนก็เท่ากับเกิดเรื่องที่สามารถเล่าต่อหมื่นกาลเพิ่มขึ้นอีก!

หลินสวินเองก็เห็นภาพนี้เช่นกัน เขาถึงขั้นจับเงาร่างของสหายเก่าอย่างสิงเจี้ยนสยา ฟู่หนานหลีได้ในปราดเดียว

หลังจากพยักหน้าทักทายพวกเขาจากไกลๆ หลินสวินตรงดิ่งไปเหนือทะเลมรกต ทะยานไปทางป้ายศิลานั้น

ตลอดทางดึงดูดสายตาไม่รู้เท่าไร

‘เสี้ยวจันทร์สามดาราหมายถึง ‘จิต’ กลางแท่นวิญญาณดวงกมลก็คือ ‘จิต’ อาจารย์ ศิษย์รู้นานแล้วว่ารากฐานคีรีดวงกมลของพวกเราก็อยู่ที่สภาวะจิต’

หลินสวินยืนนิ่งหน้าป้ายศิลากลางอากาศแล้วพึมพำในใจ ‘และท่านเคยกล่าวกับเหล่าศิษย์พี่ ว่าศิษย์ไม่จำเป็นต้องด้อยกว่าอาจารย์ วันนี้ศิษย์ก็มาขอคำชี้แนะวิชามรรคที่ท่านทิ้งไว้ในปีนั้นสักหน่อย’

เขาประสานหมัดคารวะจากไกลๆ ค้อมตัวคำนับ

วู้ม…

ป้ายศิลาส่งเสียงอึงอลระลอกหนึ่ง กลายเป็นเงาร่างสูงโปร่งสายหนึ่ง เสมือนนั่งสูงเหนือเก้าชั้นฟ้า ผมเคราขาวหิมะ มีสง่าราศี มีอานุภาพแห่งปราชญ์เทพทำนองธรรม ทั้วมีอานุภาพแห่งมารปีศาจ แต่กลับไม่ใช่เทพไม่ใช่มรรค ไม่ใช่ปราชญ์ไม่ใช่ธรรม ไม่ใช่มารไม่ใช่ปีศาจ

กลิ่นอายระดับนั้นเร้นลึก ไม่อาจบรรยายเป็นคำพูด

เงาร่างนี้ย่อมเป็นรูปจำลองวิชามรรคที่เจ้าแห่งคีรีดวงกมลทิ้งไว้!

ยามเขาปรากฏตัว ผู้ฝึกปราณทุกคนบริเวณใกล้เคียงทะเลมรกตล้วนเกิดการรับรู้ในใจ เสมือนพบอาจารย์แห่งหมื่นมรรค เจ้าแห่งปวงหล้า เกิดความรู้สึกยำเกรงจากใจเหมือนแหงนมองภูเขาสูงชัน

นั่นคืออานุภาพไร้รูปอย่างหนึ่ง ทำให้ผู้คนที่เผชิญหน้ากับเขาล้วนไม่อาจผุดความคิดลบหลู่ ไม่เคารพ หรือต่อต้าน!