Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3202

ตอนที่ 3202 ดีดนิ้ว

สีหน้าของระดับจักรพรรดิพวกนั้นพลันแปรเปลี่ยน หันหลังหนีไปทันที

แน่นอนว่าพวกเขาจะไปส่งข่าว แต่สิ่งสำคัญกว่าคือเอาตัวรอดก่อน!

หากตายไปทุกอย่างก็จบแล้ว

ฟุ่บๆๆ!

เงาร่างพวกเขาเคลื่อนแหวกอากาศ มาเร็วแต่หนีเร็วยิ่งกว่า

ทั้งก่อนหน้านี้พวกเขายังไม่เคยเข้ามาใกล้ ยืนอยู่ห่างไกล ยามนี้เมื่อหลบหนีจึงสบายหน่อย

“หนีพ้นหรือ”

กลับเห็นหลินสวินยื่นมือขวาออกมาแล้วดีดนิ้ว

วู้ม!

กรงมหามรรคไร้รูปมากมายปรากฏ แยกกันกำราบระดับจักรพรรดิกลุ่มนั้น ทำให้ร่างพวกเขาราวแมลงติดใยแมงมุมทันที ถูกขังอยู่ตรงนั้นไร้แรงดิ้นรน

“นี่…”

“บัดซบ!”

พวกเขาหน้าเปลี่ยนสี ในใจหวาดกลัว

ชิงเหิงที่เห็นภาพนี้อึ้งไปสักพัก แค่ดีดนิ้วก็สยบเหล่าระดับจักรพรรดิได้ นี่คือยอดวิชาอัศจรรย์อะไร

“ทุกท่านไม่ต้องตระหนก ข้าคนแซ่หลินไม่ใช่พวกเหี้ยมโหดรักการฆ่า ทั้งไม่คิดสร้างความลำบากให้เจ้าตัวจ้อยที่ถูกคนบงการอย่างพวกเจ้า”

ท่ามกลางเสียงราบเรียบ หลินสวินก้าวเข้ามาแล้ววาดนิ้ว

ฮูม…

แสงสมบัติสายแล้วสายเล่าพุ่งขึ้นมาจากตัวระดับจักรพรรดิพวกนั้น แค่พริบตาสมบัติติดตัวระดับจักรพรรดิพวกนี้ล้วนถูกเก็บจนเกลี้ยง แม้แต่สมบัติที่ซ่อนอยู่ในร่างก็ไม่รอด

นี่ทำให้ระดับจักรพรรดิพวกนั้นหน้าเขียว แต่เปรียบเทียบกับจุดจบที่ถูกสังหารหมู่แล้ว เหตุการณ์นี้กลับทำให้ในใจพวกเขาโล่งอก

เทียบกับชีวิตแล้ว แค่สมบัติบางส่วนเท่านั้น นับเป็นอะไรได้

หลินสวินถาม “ต่อจากนี้ข้าคนแซ่หลินต้องการรู้เรื่องบางอย่างจากจิตวิญญาณของทุกท่าน ทางที่ดีทุกท่านอย่าต่อต้าน มิฉะนั้นถ้าทำลายจิตวิญญาณขึ้นมาอย่าหาว่าข้าไม่เตือน”

ขณะกล่าวห้วงนิมิตของระดับจักรพรรดิพวกนี้พลันปวดแปลบ จิตรับรู้ซึ่งแข็งแกร่งหาใดเปรียบทะลวงเข้ามาอย่างแข็งกร้าว ครู่ต่อมาสีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นอึ้งงันเหม่อลอย

ผ่านไปครู่ใหญ่หลินสวินเก็บจิตรับรู้ หันไปกล่าวกับชิงเหิง “พวกเราไปสำนักเซียนจงอางแดงก่อน”

จากจิตวิญญาณของระดับจักรพรรดิพวกนี้ทำให้หลินสวินเข้าใจ เมื่อรับคำสั่งของสี่สำนักใหญ่แล้ว ระดับอมตะสามสิบหกคนที่ขุมอำนาจชั้นหนึ่งสิบสองแห่งของโลกแปรมรรคส่งมา ล้วนบัญชาการอยู่ที่สำนักเซียนจงอางแดงตลอด

ระดับอมตะพวกนี้มีหยวนจงผู้อาวุโสชั้นสูงหอเซียนเป็นผู้นำ แบ่งกันดูแลระดับจักรพรรดิกลุ่มหนึ่งที่ระดมพลมาจากทุกขุมอำนาจ ลาดตระเวนอาณาเขตแห่งหนึ่ง อาศัยสิ่งนี้มาค้นหาร่องรอยตน

หยวนจงคนนี้ก็คือหนึ่งในทูตชะตาสวรรค์เจ็ดคนแห่งภาคีอีสาน!

ฟุ่บ! ฟุ่บ!

หลินสวินกับชิงเหิงจากไปอย่างผ่าเผย

พลังผนึกบนตัวระดับจักรพรรดิพวกนั้นหายไปโดยไร้ร่องรอย กระทั่งตอนนี้พวกเขาล้วนรู้สึกยินดีที่รอดพ้นเคราะห์ร้ายอย่างอดไม่ได้

“เจ้าหมอนี่… ถึงกับปล่อยพวกเราไป…”

มีคนพึมพำเหมือนยังไม่กล้าเชื่อ

“ก่อนหน้านี้พวกเรายังคิดว่าผู้แปรมรรคหลินสวินเป็นพวกชั่วช้า แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะต่างจากที่ข้าคาดคิดโดยสิ้นเชิง…”

มีคนทอดถอนใจ

“พวกเรา… ยังต้องส่งข่าวอยู่ไหม”

มีคนอดถามไม่ได้

ทุกคนต่างเงียบไปพักหนึ่ง

ครู่ใหญ่จึงมีคนพูด “ไม่ได้ยินที่หลินสวินพูดเมื่อครู่หรือ เขาจะไปสำนักเซียนจงอางแดงเพื่อแก้แค้น ต่อให้พวกเราไม่แจ้งข่าว ไม่นานร่องรอยของเขาก็ต้องเปิดเผยสู่สายตาคนทั่วหล้า!”

หลายคนใจกระตุกวูบ

“ก็ถูก ครั้งนี้เขาเผยร่องรอยหน้าเมืองสันติ ทั้งไม่ปิดบังกลิ่นอายบนตัวแม้แต่น้อย เห็นชัดว่าไม่คิดซ่อนตัวต่อไปแล้ว!”

“ถ้าเช่นนั้นเขาจะสู้สุดตัวจริงหรือ”

“เขามีปราณแค่ระดับมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิ มีหรือจะเป็นคู่ต่อสู้ของระดับอมตะพวกนั้นได้”

“รอก่อนเถอะ ใช้เวลาไม่นาน หลินสวินเป็นหรือตายย่อมรู้กันทั่วหล้า!”

…

หลินสวินเยื้องย่างกลางภูผาธารา การเดินไม่เร็วไม่ช้า ไม่เคยปิดบังกลิ่นอายระดับมกุฎบรรพจารย์จักรพรรดิบนตัวแม้แต่น้อย

มองจากไกลๆ เงาร่างเขาเหมือนเทพบนสวรรค์ สาดส่องท้องนภาชั่วกาล!

“สหายยุทธ์ เจ้า… คิดบุกไปสำนักเซียนจงอางแดงเช่นนี้จริงหรือ”

ระหว่างทางชิงเหิงอดกล่าวไม่ได้

วิธีการของหลินสวินตอนนี้บ้าบิ่นเกินไปแล้ว ไม่อำพรางตัวแม้แต่น้อย คล้ายหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะทำให้ศัตรูสัมผัสได้และมาหาเอง

สิ่งสำคัญกว่าคือทิศทางที่หลินสวินก้าวไปเป็นทางมุ่งหน้าสู่สำนักเซียนจงอางแดง!

“ข้าต้องการพลัง วิธีรับพลังที่เร็วที่สุดแน่นอนว่าเป็นการชิงทรัพย์บนตัวศัตรู”

หลินสวินกล่าวง่ายๆ “กล่าวอีกนัยคือข้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าศัตรูพวกนั้นจะมาหาโดยเร็ว”

น้ำเสียงเจือความคาดหวังเสี้ยวหนึ่ง

ชิงเหิงสูดหายใจหนาวเยือก ถูกความคิดหลินสวินทำให้ตกใจโดยสมบูรณ์

เขาฝึกปราณมาหลายปี เพิ่งเคยเจอเรื่องน่าเหลือเชื่อเช่นนี้เป็นครั้งแรก

ไม่นานเสียงทลายอากาศระลอกหนึ่งดังขึ้นแต่ไกล