Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3211

ตอนที่ 3211 นี่ถือว่าแข็งแกร่งแล้วหรือ

ร่างสูงโปร่งยืนกลางอากาศ ราบเรียบพ้นโลกีย์

พริบตานั้นเฒ่าโดดเดี่ยวเกือบโจมตีสุดชีวิต ต่อให้สุดท้ายยั้งไว้ได้ แต่ใบหน้าชราก็อึดอัดจนแดงก่ำ ยากจะรับยิ่งยวด

“เจ้าหนูมาแล้วทำไมไม่บอกกล่าว… แค่กๆ…” เมื่อกล่าวถึงตอนท้ายเฒ่าโดดเดี่ยวกระอักเลือดออกมาอย่างอดไม่ได้ แต่สีหน้าเขากลับฉายแววตื่นเต้น

หลินสวินมาแล้ว!

นี่จะไม่ให้เขาดีใจได้อย่างไร

แต่เพียงพริบตารอยยิ้มของเขาพลันค้างแข็ง หัวใจล้วนตกไปอยู่ตาตุ่ม สื่อจิตกล่าวอย่างรวดเร็ว ‘เจ้าหนูทำไมถึงโง่อย่างนี้ รู้สถานการณ์แล้วยังเข้ามายุ่ง รีบหนีไป! ข้าจะทุ่มสุดตัวเพื่อสกัดพวกเขาไว้ เร็ว!’

กล่าวถึงตอนท้ายน้ำเสียงเฒ่าโดดเดี่ยวเจือความร้อนรน

หลินสวินอดยิ้มไม่ได้ ตบบ่าเฒ่าโดดเดี่ยว “ท่านน่ะห่วงข้าให้น้อยหน่อย คอยดูอยู่ด้านข้างก็พอ”

เฒ่าโดดเดี่ยวอึ้งงัน

ห่างออกไปเสียงยินดีของฉงซวีดังขึ้น “ข้ายังว่าอยู่ว่าเป็นใคร ที่แท้ก็เป็นเจ้า!”

ปาเจวี๋ย เฟ่ยหยา เซียวอวิ้นจื่อทั้งผิดคาดทั้งยินดีเช่นกัน

ก่อนหน้านี้พวกเขารู้สึกถึงอันตราย หลบหนีไปพร้อมกัน แต่หลังจากเห็นเงาร่างของหลินสวินชัดเจนแล้วกลับฮึกเหิมขึ้นมา

“ดูท่าว่าทุกท่านคงรอข้าคนแซ่หลินมานานแล้ว”

หลินสวินกวาดสายตามองไป แววตาเปลี่ยนเป็นเฉยชาเยียบเย็น

“นั่นแน่นอนอยู่แล้ว”

ฉงซวียื่นมือชี้เฒ่าโดดเดี่ยว หัวเราะคิกคักพลางกล่าว “รู้ไหมว่าเหตุใดพวกเราถึงจะจัดการเฒ่าชรานี่ ก็เพื่อบีบให้เจ้าเผยร่องรอย ต่อให้เจ้าซ่อนตัวไม่ออกมา แค่จับตัวเจ้าเฒ่านี่ก็เป็นตัวประกันข่มขู่เจ้าได้”

เฒ่าโดดเดี่ยวสีหน้าปรวนแปรไม่หยุด หลุดปากด่ายกใหญ่ “หน้าไม่อาย!”

แต่ไม่มีใครสนใจเขา ทุกสายตาล้วนจับจ้องหลินสวิน

เฟ่ยหยาเอ่ยถามฉับพลัน “หลินสวิน เจ้ามาถึงโลกโลกาสวรรค์เมื่อไหร่”

หลินสวินเหลือบมองเขาแล้วกล่าว “นับรวมวันนี้ก็ครึ่งเดือนพอดี”

เฟ่ยหยาขานรับว่าอ้อ ทั้งตัวเหมือนผ่อนคลายลงไม่น้อยกล่าวว่า “ถ้าเช่นนั้นเจ้าคงเริ่มหยั่งรู้พลังต้นกำเนิดโลกาสวรรค์แล้วกระมัง”

สายตาคนอื่นล้วนจับจ้องหลินสวินเขม็ง

เฒ่าโดดเดี่ยวเพิ่งหมายจะพูดอะไรก็ถูกหลินสวินขวางไว้ เขากวาดสายตามองทุกคนพลางกล่าว “ทุกท่านลองลงมือก็รู้แล้วไม่ใช่หรือ”

เขาดูเยือกเย็นและนิ่งสงบนัก

นี่ทำให้พวกฉงซวีขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่รู้ว่าหลินสวินกำลังวางมาดตบตาหรือมีความมั่นใจจริงๆ

“น่าขัน เจ้าเพิ่งมาถึงแค่ครึ่งเดือน พลังโลกาสวรรค์ที่หยั่งรู้และครอบครองไม่มีทางแข็งแกร่ง!”

ฉงซวีกล่าวเสียงเหี้ยมเกรียม

ขณะกล่าวบนตัวเขาเกิดเสียงดังครืน โลกไร้รูปแห่งหนึ่งปรากฏ อบอวลไอโลกาสวรรค์โหมกระหน่ำ วิวัฒน์เป็นพลังอารยธรรมและมหามรรคยิ่งใหญ่งดงาม กดอัดไปทางหลินสวินเต็มกำลัง

เขากับทูตชะตาสวรรค์คนอื่นลำบากฝึกปราณอยู่ที่นี่มาไม่รู้นานเท่าไร พลังโลกาสวรรค์ที่หล่อหลอมยิ่งแข็งแกร่งทรงพลังถึงขีดสุด

เมื่อเทียบกันแล้ว เขาไม่เชื่อว่าหลินสวินที่เพิ่งมาถึงโลกโลกาสวรรค์จะหยั่งรู้และครองนัยเร้นลับต้นกำเนิดโลกาสวรรค์ได้สักเท่าไร

ตูม!

ฟ้าดินแห่งหนึ่งตัดผ่านอากาศกำราบมา ภาพนั้นน่าหวาดกลัวระดับใด ทำให้ภูผาธารายุบทลาย ห้วงอากาศระเบิดกระจุย!

“ให้ข้าเอง!”

เฒ่าโดดเดี่ยวก้าวไปข้างหน้าทันที

แต่ตัวเขากลับถูกหลินสวินจับไว้

ขณะเดียวกันหลินสวินวาดมือซ้ายออกไปลวกๆ

โลกโลกาสวรรค์ที่วิวัฒน์จากฉงซวีถึงกับสลายหายไปต่อหน้าหลินสวินราวกระดาษเปื่อย

เฒ่าโดดเดี่ยวตกตะลึงอ้าปากค้าง เดิมเขาถูกหลินสวินจับตัวแล้วยังคิดดิ้นรน แต่เวลานี้กลับอึ้งงัน ลืมว่าจะดิ้นรนอีก

เมื่อมองทูตชะตาสวรรค์อย่างพวกฉงซวี แต่ละคนหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย

“ฝึกปราณบนโลกนี้มาตั้งนาน มีความสามารถแค่นี้เองหรือ”

หลินสวินยิ้มน้อยๆ หว่างคิ้วเปี่ยมแววหยามเหยียด

“ฮึ!”

ฉงซวีสีหน้าอึมครึมลง สูดหายใจลึกทันที

ตูม!

บนร่างสูงโปร่งของเขาเปล่งแสงมรรคนับหมื่นแสน ควบรวมเป็นโลกโลกาสวรรค์แห่งหนึ่ง อานุภาพแข็งแกร่งกว่าเมื่อครู่ไม่รู้กี่เท่า

พร้อมกับเสียงกระบี่ก้องกังวาน กระบี่มรรคที่พาดบนแผ่นหลังฉงซวีพุ่งออกมาฉับพลัน โลกโลกาสวรรค์นั้นหลอมรวมเข้าไปในกระบี่มรรคของเขา ทำให้กระบี่มรรคนี้ระเบิดกลิ่นอายน่าหวาดกลัวไร้ขอบเขตออกมาทันที

“ฟัน!”

เมื่อเสียงตวาดดังขึ้น กระบี่มรรคเล่มนั้นทะยานสู่ฟากฟ้าแล้วฟันลงมาทันที

มองจากไกลๆ กระบี่มรรคเหมือนยิ่งใหญ่ไร้ขอบเขต ภายในแบกรับฟ้าดินกว้างใหญ่แห่งหนึ่งไว้ ภายในฟ้าดินคือกลิ่นอายอารยธรรมและมหามรรค

กระบี่นี้ราวกับวิวัฒน์จากยุคสมัยแห่งหนึ่ง!

กลับเห็นหลินสวินไม่แม้แต่จะมอง ซัดฝ่ามือหนึ่งออกไปทันใด

ปึง!!!

กระบี่มรรคที่ฟาดฟันมานั้นราวกับถูกโจมตีโดยภูเขาเทพหมื่นกาล สั่นสะเทือนรุนแรงทันที ฟ้าดิน อารยธรรม มหามรรคที่แฝงอยู่ในกระบี่มรรคนี้แตกดับเหมือนเงาอากาศ ล่มสลายย่อยยับ

ถึงตอนท้ายกระบี่มรรคนี้ส่งเสียงครวญดังวู้ม ถึงกับถูกพลังฝ่ามือนี้ซัดลอยออกไปอย่างแข็งกร้าว!

พรูด!

เงาร่างฉงซวีโซเซ ปากกระอักเลือด สีหน้าตื่นตระหนกไม่หยุด

ฝ่ามือเดียวทำลายกระบี่จากพลังทั้งหมดของฉงซวีได้!

ภาพนั้นทำให้ทุกคนตรงนั้นตัวแข็งทื่อ หน้าพลันเปลี่ยนสี

“เป็นไปได้อย่างไร เพิ่งมาถึงโลกนี้ทำไมถึงครองพลังโลกาสวรรค์แข็งแกร่งเช่นนี้” เฟ่ยหยาเดือดดาลและยากจะเชื่อ

“ไป!”

พริบตานี้พวกฉงซวีรู้ว่าไม่เข้าทีและหันหลังหนีแล้ว

ตอนแรกยามพวกเขาเห็นหลินสวินปรากฏตัวโดยไม่คาดฝัน พวกเขายังประหลาดใจและตื่นเต้น คิดเอาเองว่าสบโอกาสทองสามารถจัดการหลินสวินได้โดยง่าย

ถึงอย่างไรพวกเขาก็ฝึกปราณบนโลกนี้มาหลายปีแล้ว หลอมพลังโลกาสวรรค์ที่แข็งแกร่งมากพอ

แต่ตอนนี้พวกเขาหวาดกลัวทำอะไรไม่ถูก ในหัวทุกคนมีแค่ความคิดเดียว หนี! หนีไปยิ่งไกลยิ่งดี!

“คิดหนี… ก็ต้องให้ข้าคนแซ่หลินอนุญาต”

หลินสวินพูดพลางเงาร่างส่องประกาย

ตูม!

โลกซึ่งวิวัฒน์มาจากพลังโลกาสวรรค์แห่งหนึ่งปรากฏ ปกคลุมภูผาธาราไร้ขอบเขตเพียงพริบตา พลังอารยธรรมและมหามรรคอบอวลอยู่ภายใน ห้วงอากาศโดยรอบล้วนถูกปกคลุมโดยสมบูรณ์

พวกฉงซวีรู้สึกเพียงเบื้องหน้าพลันมืดลง ร่างถูกกำราบเข้าไปในโลกโลกาสวรรค์ที่หลินสวินวิวัฒน์ออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

เปรียบเทียบกับโลกกว้างใหญ่ไร้สิ้นสุดแห่งนี้แล้ว เงาร่างของพวกเขาล้วนเล็กจ้อยเหมือนมดปลวก ไม่มีแรงดิ้นรนโดยสิ้นเชิง

เวลานี้พวกเขาเพิ่งรู้ซึ้งว่าพลังโลกาสวรรค์ที่หลินสวินมีน่ากลัวเพียงใด เหนือกว่าพวกเขามากจริงๆ!

แต่น่าเสียดายที่เข้าใจตอนนี้ก็สายไปแล้ว

ครู่ต่อมาการรับรู้ของพวกเขาปวดแปลบ สูญเสียการรับรู้ทุกอย่างแล้ว

ตูม!

ขณะเดียวกันหลินสวินเก็บมรรควิถีของตนไป กล่าวเหมือนผิดหวังอยู่บ้าง “ข้ายังคิดว่าเฒ่าชราพวกนี้จะร้ายกาจแค่ไหน ที่แท้… ก็ไม่เท่าไร…”

เฒ่าโดดเดี่ยวที่อยู่ด้านข้างหน้าแข็งทื่อ ทั้งตกตะลึงทั้งหมดคำพูด

หากรู้ว่าปัจจุบันเจ้าหนูนี่เปลี่ยนเป็นร้ายกาจเช่นนี้แล้ว เขากับราชครูทำไมต้องเป็นห่วงขนาดนั้น ทำไมต้องเอาชีวิตเข้าแลกเช่นนั้น

“ผู้อาวุโส อาการบาดเจ็บของท่านเป็นอย่างไร” หลินสวินถามอย่างห่วงใย

คราวนี้เฒ่าโดดเดี่ยวถึงได้สติจากความคิดฟุ้งซ่าน ส่ายหัวกล่าว “อาการบาดเจ็บของข้าไม่ใช่เรื่องใหญ่ ข้าแค่ไม่เข้าใจว่าเจ้าหนูอย่างเจ้าเพิ่งมาถึงเมื่อครึ่งเดือนก่อนจริงหรือ”

หลินสวินกล่าว “แน่นอน”

“แต่ทำไมเจ้าถึงครองมรรคโลกาสวรรค์ที่แข็งแกร่งเช่นนี้” เฒ่าโดดเดี่ยวอดถามไม่ได้

หลินสวินถามกลับ “นี่ถือว่าแข็งแกร่งแล้วหรือ”

เขารู้ดีว่าตอนนี้ตนแค่หลอมพลังโลกาสวรรค์จากมหามรรคของตนได้เพียงประมาณห้าส่วนเท่านั้น ยังไม่หลอมถึงขั้นสมบูรณ์อย่างแท้จริง

เมื่อเห็นท่าทางสงสัยของหลินสวิน มุมปากเฒ่าโดดเดี่ยวกระตุกรุนแรง เจ้านี่คงไม่รู้ว่าพลังต่อสู้ของเขาตอนนี้แข็งแกร่งแค่ไหน!

“จริงสิ ข้าจำได้ว่าราชครูก็อยู่โลกนี้ด้วยกระมัง”

หลินสวินกล่าว “เขาล่ะ ตอนนี้อยู่ที่ไหน”

เมื่อเอ่ยถึงราชครู เฒ่าโดดเดี่ยวพลันหน้าเปลี่ยนสี กล่าวว่า “เร็วเข้า พวกเรารีบไปหาเจ้าเฒ่านั่น ข้าห่วงว่าเขาจะประสบเคราะห์ไปแล้วหรือไม่!”

…………………