Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 322

ประตูหน้าตำหนักถูกถีบออกจนลมเย็ดพัดเอ่อเข้ามา หนุ่มสาวที่เฮฮากันอยู่หยุดการกระทำของตน เพราะพวกคิดว่ามีศัตรูบุกรุก

ชายคนหนึ่งที่กำลังซุกอยู่บนหน้าอกใหญ่โตของหญิงสาวตกใจจนเผลอกัดลงไปสุดแรง ทำเอาหญิงสาวคนนั้นร้องหวีดเสียงแหลม

หลินสวินปราดตามองโดยรอบ บนพื้นกระจุยกระจายไปด้วยข้าวของ กลิ่นเหล้าคละคลุ้งตามตัวชายหญิงทุกคน พวกเขาด่ากราดออกมา

“เด็กน้อย อยากตายหรืออย่างไร ถึงกล้าบุกเข้ามาในภูเขาชำระจิตของตระกูลหลิน”

“บัดซบ! ไอ้เด็กบ้านี่มาจากไหนกัน”

“หลินจง หลินจงไสหัวของเจ้าออกมาเดี๋ยวนี้ เจ้าอยากตายหรืออย่างไร ถึงปล่อยให้คนขึ้นมาบนภูเขาชำระจิตตามใจชอบเช่นนี้ เจ้ายังเคารพกฎตระกูลอยู่หรือไม่”

หลินสวินยืนมองเงียบๆ หลินจงที่อยู่ข้างๆ กลับเหงื่อตก รีบอธิบาย “คุณชายคุณหนูทั้งหลาย ผู้นี้คือ…”

“หุบปาก ข้าไม่อยากฟังคำแก้ตัวของเจ้า”

หญิงสาวชุดแดงโมโหสุดขีด หยัดกายลุกตะคอกใส่หลินสวิน “ไอ้ตัวสวะ ที่นี่คือตระกูลหลิน ไม่ใช่ที่ที่เจ้าจะมาหยาบช้าอยู่ ยังไม่รีบคุกเข่าขอโทษอีก”

ว่าพลางยกมือขึ้นตบหลินสวิน

อย่างไรถึงเรียกโอหัง

ก็คือสิ่งนี้เอง ไม่ว่าใครจะกล้าบุกเข้ามาก็ต้องลงมือก่อนค่อยว่ากัน

เพี๊ยะ!

ยังไม่รอให้หญิงชุดแดงเข้ามาใกล้ หลินสวินชิงตบนางเสียฉาดใหญ่ก่อน จนนางกรีดร้องลอยหวือออกไป ล้มลุกคลุกคลาน ผมเผ้ายุ่งเหยิงรุงรังอยู่กับพื้น หน้าข้างหนึ่งบวมเป่งขึ้นมาทันที

“ฆ่าคนแล้ว ฆ่าคนแล้ว” หญิงคนนั้นหวีดร้องคล้ายคนบ้า

“รนหาที่ตาย” ชายคนหนึ่งตบโต๊ะลุกขึ้น คว้ากระบี่ขึ้นมาตรงเข้าไปหาหลินสวิน ท่าทางเอาเรื่อง

หลินสวินไม่ถอยหนี แต่กลับเดินเข้าไป ก่อนจะยกมือขึ้นจับกระบี่ของอีกฝ่าย พร้อมกับใช้เท้าถีบเข้าที่หน้าท้อง

ชายคนนั้นตัวโค้งงอ ถูกถีบจนลอยหวือร่วงตุบลงคล้ายคางคกนอนกองกับพื้น ความเจ็บแล่นริ้วจนต้องนิ่วหน้า แม้เขาจะเหลือบตามองเด็ดหนุ่ม แต่ปากยังคงร้องยังโอดโอย

ผู้คนเห็นการกระทำของหลินสวินแล้วก็ตกใจ กลัวจนตัวสั่น สร่างเมาไปกว่าครึ่ง พวกเขาเพิ่งตระหนักได้ว่าเหตุการณ์ไม่ชอบมาพากล สายตาที่มองหลินสวินจึงเต็มไปด้วยความสงสัยและหวาดเกรง

หลินสวินไม่วายส่ายหน้ากับให้กับท่าทางของพวกเขา ถ้าหากมีศัตรูบุกมาฆ่าจริงๆ ไม่ต้องเปลืองแรงก็สามารถฆ่าพวกเขาทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย

“พวกเจ้ายังยืนบื้ออะไรอยู่ จัดการสิ”

หญิงชุดแดงตวาด ผมของนางยุ่งเหยิง หน้าบวมแดง เวลานี้โมโหจนเสียสติ

ทุกคนมองหน้ากันไปมาแต่ไม่กล้าลงมือ หลินสวินดูยังอ่อนวัยมาก เขาเข้ามาในตำหนักไม่พูดจา แต่กลับลงมือได้อย่างรุนแรงจนน่ากลัว

หลินสวินยิ้มน้อยๆ เดินเข้าไปหาหญิงชุดแดง

“จะ เจ้าจะทำอะไร” หญิงชุดแดงร้องเสียงแหลม แม้หลินสวินจะยิ้ม แต่กลับสร้างความหวาดกลัวให้นางอย่างยิ่งยวด

“ลุงจง คุณหนูผู้นี้?” หลินสวินไม่ได้ลงมือ แต่ถามขึ้นเบาๆ

“คุณชาย ตามลำดับตระกูลแล้ว นางคือพี่สาวในตระกูลของท่าน หลินอวี่เจียว” หลินจงที่ยืนห่างออกไปรีบรายงาน

คุณชาย

พี่สาวในตระกูล

คนในตำหนักต่างสงสัย หรือเด็กคนนี้จะเป็นคนในตระกูลหลิน แต่เหตุใดถึงไม่เคยเห็นหน้าค่าตาเขามาก่อนเลย

“อ้อ ที่แท้ก็เป็นพี่สาวในตระกูลนี่เอง” หลินสวินยิ้ม นัยน์ดาสีดำลึกล้ำมองหลินอวี่เจียวในชุดสีแดงนิ่งสงบ ว่าเสียงเบา “เจ้ารู้กฎตระกูลหรือไม่”

หลินอวี่เจียวงุนงง “ไร้สาระ ข้าเป็นคนตระกูลหลิน จะไม่รู้กฎตระกูลได้อย่างไร”

หลินสวินทำท่าครุ่นคิด “ถ้าอย่างนั้น ใจของเจ้าคงไม่มืดบอด เมื่อเป็นเช่นนี้ก็จัดการง่ายแล้ว”

เด็กหนุ่มว่าพลางหิ้วหลินอวี่เจียวขึ้นเหมือนจับไก่ แล้วออกแรงสะบัดทิ้งไป

ทุกคนมองด้วยความตกใจ ร่างกายโค้งเว้าอรชรของหลินอวี่เจียวถูกผลักออกไปนอกตำหนัก ฝ่ายเจ้าตัวได้แต่หวีดร้อง

เหล่าหนุ่มสาวภายในตำหนักตัวสั่นระริก ด้วยไม่คิดว่าหลินสวินจะลงมือโดยไม่พูดจา

“สารเลว ข้าจะฆ่าเจ้า จะฆ่าเจ้า!” นอกตำหนัก เสียงหวีดร้องของหลินอวี่เจียวแว่วมา

“ไม่ว่าเจ้าจะอยากฆ่าข้าหรือไม่ ตอนนี้ก็อยู่นอกตำหนักรอคำสั่งจัดการ ไม่เช่นนั้นข้าก็ไม่ถือสาที่จะเชือดเจ้าให้พวกเขาดู”