Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 323

เกียรติยศในวันวาน
โดย
ProjectZyphon
ด้วยหวาดกลัวพลังของหลินสวิน ชายหญิงพวกนั้นแม้ในใจจะพร่ำบ่น แต่ปากก็ไม่กล้าว่าออกมา

หลินสวินไม่ต้องเดาก็รู้ว่าคนพวกนี้คิดอะไร แต่เขาคร้านจะอธิบาย คำพูดวันนี้ก็ไม่ได้พูดให้พวกเขาฟัง เพราะอย่างไรเสียพวกเขาก็เป็นแค่พวกเจ้าสำราญ เด็กหนุ่มไม่คิดจะประกาศยืนยันตัวเองให้พวกเขารับรู้

ทุกอย่างที่หลินสวินทำไป เพียงต้องการให้พวกเขาเอาเรื่องในภูเขาชำระจิตไปเล่าต่อให้ตระกูลหลินทั้งหลายได้รับรู้ เขาอยากดูว่าถึงตอนนั้นแล้ว จะมีสักกี่คนที่เป็นปรปักษ์กับตน

ไม่นานหลินจงก็กลับมา ครั้นเห็นคนอื่นคุกเข่ากันหมด ชายชราก็มีท่าทีเป็นกังวล แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร เขามองออกว่าคุณชายผู้นี้ไม่ใช่คนมุทะลุ ที่ทำเช่นนี้ บางทีอาจเพราะกำลังประกาศศักดา บางทีอาจจะเป็นความต้องการอื่น แต่ไม่ใช่ทำไปเพราะอารมณ์แน่นอน

“วันนี้ข้าเพิ่งจะเข้ามาภูเขาชำระจิตครั้งแรก ข้าจะไม่รังแกพวกเจ้า แต่ หลังจากนี้หากพวกเจ้าต้องการขึ้นมาที่ภูเขาชำระจิต ก็ต้องได้รับการยินยอมจากข้าก่อน”

หลินสวินโบกมือหันหลังกลับเข้าตำหนัก

คนเหล่านั้นไม่อยากเชื่อว่าหลินสวินจะปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ จนเมื่อเห็นเด็กหนุ่มหายเข้าไปในตำหนักชำระจิตพวกเขาถึงแน่ใจว่าเป็นความจริง

“ไป” คนพวกนี้ลุกขึ้น เก็บความแค้นแล้วรีบจากไป

พวกเขาจะนำเรื่องราววันนี้ไปบอกผู้อาวุโสในตระกูล แค่ลูกกระต่ายอายุสิบกว่าปีเท่านั้น อาจหาญบอกว่าจะดูแลภูเขาชำระจิต รนหาที่ตายชัดๆ

จนเมื่อมาถึงชั้นล่างของภูเขาชำระจิต พลันชายคนหนึ่งก็ถามขึ้น “หลินจง เจ้าเด็กนั่นเป็นใคร”

คนอื่นต่างพากันรู้สึกตัว นั่นสิ ถึงตอนนี้แล้วพวกเขายังไม่รู้เลยว่าหลินสวินเป็นใคร

แต่จะโทษพวกเขาไม่ได้ ก่อนหน้านั้นหลินสวินไม่พูดจา เอาแต่ลงมือจนพวกเขางุนงง ไหนเลยจะมีจิตใจคิดเรื่องอื่น

“คุณชายคุณหนูทุกท่าน นั่นคือบุตรชายของหลินเหวินจิ้งกับลั่วชิงสวิน นายท่านและนายหญิงของข้า หลินสวิน” หลินจงพูดอย่างภูมิใจ

“อะไรนะ”

“บุตรของหลินเหวินจิ้ง เขาไม่ได้ตายตั้งแต่คลอดออกมาแล้วหรือ”

“หลินจง เจ้าไม่ได้เข้าใจผิดหรอกหรือ”

“มิน่าถึงคุ้นตานัก เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน”

คนกลุ่มนั้นโวยวาย ตกใจ พวกเขาถามไถ่กับหลินจงเพื่อยืนยัน ฝ่ายชายชรายืนยันว่าหลินสวินเป็นบุตรของหลินเหวินจิ้งจริงๆ

ก่อนหน้านี้พวกเขาคิดจะไปฟ้องผู้อาวุโสเพื่อแก้แค้นหลินสวินเท่านั้น แต่ยามนี้พวกเขารู้แล้วว่าเรื่องราวหนักหนาแค่ไหน อย่างไรก็ต้องรายงานไปให้ผู้อาวุโสรับรู้

ฉับพลันพวกเขาก็รีบจากไป

…

ในตำหนัก พื้นห้องเละเทะ กลิ่นเหล้าคละคลุ้ง

หลินสวินนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง สายตาเหม่อลอย ท่าทางสับสน คล้ายมีเรื่องราวค้างคาเต็มไปหมด

นับแต่รับรู้สถานะตัวเอง เดิมทีเขาควรจะดีใจ แต่ความจริงกลับทำให้เขาดีใจไม่ออก เรื่องราวในปีนั้นซับซ้อนเกินไป

เหตุการณ์นองเลือดนั้นทำให้ผู้เป็นบิดา หลินเหวินจิ้งถูกฆ่า ผู้เป็นมารดา ลั่วชิงสวินหายตัวไป แม้กระทั่งบรรดาญาติสายเลือดตรงทั้งหมดก็ไม่มีใครมีชีวิตรอด

คนร้ายมีนามว่าอวิ๋นชิ่งไป๋ รู้เพียงว่าเขามาจากสำนักกระบี่เทียมฟ้าแห่งดินแดนลี้ลับ นอกเหนือจากนี้ ก็ไม่มีข้อมูลอื่นใดอีก

หากเรื่องราวง่ายดายเพียงเท่านี้ก็ช่างเถิด แต่ความเป็นจริงมักโหดร้ายกว่านั้นมาก เพราะเหตุการณ์นองเลือดทำให้ตระกูลหลินเป็นมังกรไร้หัวตกอยู่ในความระส่ำระส่าย ท้ายที่สุดก็ถูกกลุ่มอำนาจเข้ายึดครองแบ่งสรรอำนาจและทรัพย์สิน จนตกต่ำลงในที่สุด

เดิมทีทุกอย่างล้วนไม่เกี่ยวข้องกับหลินสวิน แต่เมื่อเหยียบเข้ามาในนครต้องห้ามแล้ว เขารู้เพียงตนเป็นบุตรชายของหลินเหวินจิ้ง และต้องแบกรับหน้าที่อะไรบางอย่าง

พูดง่ายกว่ากระทำจริงเสมอ หลินสวินพบว่าลำบากนัก ทุกอย่างประดังปะเดเข้ามาจนไม่รู้จะเริ่มจัดการจากตรงไหน

เขาไม่เคยเจอเรื่องราวเช่นนี้ เด็กหนุ่มที่ออกมาจากคุกเหมืองใต้ดินกลายมาเป็นลูกหลานของตระกูลหลินแห่งนครต้องห้าม จากนั้นก็มีสิทธิ์ในการดูแลหนึ่งในภูเขาแห่งอำนาจ ภูเขาชำระจิต

สถานะที่เปลี่ยนไป ทำให้หลินสวินปรับตัวได้ค่อนข้างลำบาก

คล้ายขอทานตามมุมถนนได้กลายเป็นราชบุตรขององค์จักรพรรดิ ความแตกต่างที่ชัดเจนจนยากจะปรับตัวให้เคยชินได้ง่ายๆ

แน่นอน เรื่องราวของหลินสวินเปรียบดั่งจุดเปลี่ยนที่สวยงามสำหรับชาวบ้านตาดำๆ ไม่ต้องดิ้นรนก็กลายเป็นบุตรตระกูลผู้มีอำนาจ แถมยังเป็นทายาทสายเลือดตรง จะไม่ให้อิจฉาได้อย่างไร

แม้ตระกูลหลินจะตกต่ำ แต่อูฐที่แก่ตายอย่างไรก็ตัวใหญ่กว่าม้า แค่เพียงสถานะของตระกูลผู้มีอำนาจก็ไม่ใช่สิ่งที่ใครๆ จะมีได้

เหมือนลั่วชิงสวินที่แม้จะโดดเด่นได้ลำดับหนึ่งจากการทดสอบระดับอาณาจักร แต่เมื่อปลงใจกับหลินเหวินจิ้งแล้ว นางกลับถูกตระกูลหลินคัดค้าน