Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 3232

ตอนที่ 3232 ควรลงมือก็ลงมือ เหตุใดต้องรอช้า

เมื่อมหามรรคเหนือกว่าระดับนิรันดร์ วิธีและอานุภาพยามประชันกันก็ไม่ใช่วิชามรรคในความหมายทั่วไปแล้ว

การประชันเช่นนี้ สิ่งที่ประชันคือความสูงต่ำในมรรคาแต่ละคน สิ่งที่สำแดงออกมาระหว่างประชัน คือการครอบครองนัยเร้นลับมหามรรคของแต่ละคน

สภาวะจิต เจตจำนง และสติปัญญา ล้วนผสานอยู่ในทุกรายละเอียดของการต่อสู้

ในสายตาของทุกคนกลับเป็นอีกภาพหนึ่ง

เมื่อมหามรรคไร้เทียมทานสองสายปะทะชิงชัยอย่างดุเดือดกลางไอแรกกำเนิด ในกระแสมหามรรคที่ซัดขึ้นเต็มไปด้วยกลิ่นอายทำลายล้างที่สามารถทำให้ผู้ฝึกปราณสิ้นหวังได้

แม้จะอยู่ในสายตาของขั้นไร้ขอบเขตสัมบูรณ์อย่างพวกเฉินหลินคง อีกาดำ การประชันมรรคเช่นนี้ก็ยังเรียกได้ว่าเป็นสุดยอดของโลก มีความน่ากลัวซ่อนอยู่!

ยามจิตใจของพวกเขาสัมผัส ยังพบเจอการโจมตีและผลกระทบอย่างไม่อาจเลี่ยง

แน่นอนว่าพวกเขาไม่โง่ถึงขั้นไปสังเกตและพิสูจน์ เช่นนี้มีแต่จะทำให้มรรคาของพวกเขาถูกโจมตีรุนแรง!

ตูม โครม…

การต่อสู้ของเฉินซีและบรรพจารย์วานรน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ เงาร่างของทั้งสองพุ่งทะลวงส่วนลึกของเวิ้งฟ้าแรกกำเนิดขุ่นมัวเป็นชั้นๆ นั้น ทำให้พื้นที่ตรงนั้นปรากฏภาพฟ้าร้องฟ้าลั่น ด่านเคราะห์พาดขวาง หมื่นมรรคถล่มทลายทุกแห่งหน

“การต่อสู้ครั้งนี้คงไม่สามารถตัดสินแพ้ชนะได้ในเวลาสั้นๆ”

ไท่ชูหรี่ตาเล็กน้อย เอ่ยเสียงเบา

“บรรพจารย์วานรต้องตาย”

หลินสวินพูดง่ายๆ

การคาดเดาสองแบบ ไท่ชูมองว่าไม่สามารถตัดสินแพ้ชนะได้อย่างรวดเร็ว ขณะที่หลินสวินมองว่าบรรพจารย์วานรต้องตาย ก็สะท้อนให้เห็นถึงสภาวะจิตที่แตกต่างกันของทั้งสองแล้ว

ไท่ชูอดยิ้มไม่ได้ “บนโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน สหายน้อยชี้ชัดเช่นนี้ได้อย่างไร”

“แม้ตอนนี้มรรคาของบรรพจารย์วานรไม่เหมือนเมื่อก่อน แต่ในใจเขามีเพียงแพ้ชนะและเป็นตาย”

หลินสวินกล่าวเรียบเรื่อยๆ “ถึงอย่างไรเขาก็เคยพ่ายแพ้ให้ผู้อาวุโสเฉินซี เคยถูกกำราบในวัฏจักร สิ่งที่เขาปรารถนาคือเอาชนะผู้อาวุโสเฉินซี ชำระแค้นในอดีต แต่ในใจผู้อาวุโสเฉินซี การต่อสู้ครั้งนี้ที่ประชันกันคือความสูงต่ำ เทียบว่าใครไปได้ไกลกว่า”

เจขาเว้นช่วงไปครู่หนึ่งแล้วกล่าวต่อ “บรรพจารย์วานรยึดติดแพ้ชนะ ถูกจำกัดด้วยความเป็นความตาย ส่วนผู้อาวุโสเฉินซีกลับยึดในมรรคา สนใจความสูงต่ำและยาวไกล ทั้งสองเทียบกันแล้ว อย่างไรบรรพจารย์วานรก็ด้อยกว่าเล็กน้อย บางทีคงเพราะความทรมานในวัฏจักรนิรันดร์กลายเป็นพันธนาการในใจเขา”

แววตาไท่ชูวับวาว ส่ายหน้าพูด “ผู้ยึดติดจึงจะสำเร็จ ข้ากับเจ้ามีความคิดเห็นไม่เหมือนกัน”

หลินสวินพูดเรื่อยเฉื่อย “ปกติ ต่างมีหนทางของตนเอง มีความยึดถือของตนเอง นี่ก็คือเหตุผลของการต่อสู้มหามรรค จะตัดสินสูงต่ำ มีเพียงเผยความสามารถอย่างแท้จริง”

“ไม่ผิด ไม่ว่าการต่อสู้ใดสุดท้ายก็ต้องตัดสินสูงต่ำด้วยหมัด หลักเหตุผลที่ธรรมดาที่สุดจึงจะเป็นเหตุผลที่ยิ่งใหญ่ที่สุด หากไม่ยอม เช่นนั้นก็จะซัดจนเจ้าจำยอม”

ไท่ชูหัวเราะฮ่าๆ

“อีกาดำ มาสู้กัน!”

จู่ๆ เฉินหลินคงที่อยู่ห่างออกไปแววตาราวกับสายฟ้า มองอีกาดำจากไกลๆ พลังขับเคลื่อนทั้งร่างราวกับธารใหญ่ยาว โคจรไม่หยุด เพิ่มสูงขึ้นเป็นชั้นๆ พลุ่งพล่านราวกับกระแสน้ำหมายจะกลบท่วมท้องฟ้า

เห็นเช่นนี้ไท่ชูยิ้มเอ่ย “อีกาน้อย ไปรับศึกเถอะ หากเป็นไปได้ สั่งสอนเจ้าคนไม่รู้ความแซ่เฉินนี่ให้ข้าหน่อย เขาหยิ่งผยองยิ่งกว่าปู่ของเขามาก”

“แค่สั่งสอนน่าเบื่อเกินไป ข้าจะฆ่าเขาซะ”

ใบหน้ากระจ่างของอีกาดำเต็มไปด้วยไอสังหาร นางทะยานห้วงอากาศ ชุดดำพลิ้วไปตามสายลม บนร่างงามปรากฏพลังกฎระเบียบแรกกำเนิดปานเปลวเพลิงไพศาล

ตูม!

นางประกบมือทำมุทรา สุริยันสีดำดวงโตทะยานห้วงอากาศไป

เฉินหลินคงยื่นมือขวาออกไป ฝ่ามือรวบกำ ชักกระบี่มรรคที่ควบรวมจากมหามรรคแห่งตนออกมา ในเสียงกระบี่ครวญ หนึ่งกระบี่แทงออกไป

สุริยันสีดำดวงโตกำราบเข้ามา ถูกกระบี่แทงเข้าใส่พอดี ระเบิดออกโดยพลัน

กลับเห็นอีกาดำบินมาตัวเปล่า โจมตีเข้ามาแล้ว ต่อสู้กับเฉินหลินคงอย่างดุเดือด

ขั้นไร้ขอบเขตสัมบูรณ์สองคน มรรควิถีเท่ากับยืนอยู่ปลายสุดของขั้นไร้ขอบเขตในโลกแล้ว การต่อสู้ที่เกิดขึ้นก็เรียกได้ว่าเป็นการต่อสู้ชั้นยอดบนมรรคานิรันดร์แล้ว

“สหายุทธ์คิดว่าความสามารถของพวกเขาเป็นอย่างไร”

ไท่ชูเพียงเหลือบมองการต่อสู้นี้แวบหนึ่ง ก่อนจะหันมองหลินสวินอีกครั้ง

“แพ้ชนะระหว่างพวกเขาไม่ใส่สิ่งที่พวกเขาควบคุมได้ ว่ากันถึงที่สุด ต้องดูการประชันระหว่างผู้อาวุโสเฉินซีและบรรพจารย์วานร ทั้งยังต้องดูการประชันระหว่างเจ้ากับข้า”

หลินสวินพูดง่ายๆ

ไท่ชูเอ่ยอย่างเห็นด้วยอย่างยิ่ง “ไม่ผิด ข้าไม่ยอมให้อีกาดำเกิดเรื่อง เฉินซีกับเจ้าก็ไม่ยอมให้เฉินหลินคงเกิดเรื่องเช่นกัน”

สายตาของเขากวาดผ่านหลินสวิน มองไปยังโพธิและจักจั่นทอง ยิ้มพูด “สำหรับพวกเขา เป็นผู้ชมก็ดี แต่เมื่อลงมือกลับจะทำให้เจ้าเดือดร้อนไปด้วย และจะสร้างโอกาสในการโจมตีเจ้าให้ข้า”

โพธิขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ไม่เอ่ยอันใด

จักจั่นทองยังคงอ่อนโยน นิ่งสงบใจเย็น

และตอนนี้เอง…

หลินสวินเงยมองส่วนลึกของไอแรกกำเนิดขุ่นมัวที่อยู่ห่างไป “เริ่มกันเถอะ”

คำพูดเบาๆ สามคำกลับเหมือนสายฟ้าฟาด

ชั่วขณะนี้แม้แต่แดนเทพมากเร้นยังสั่นเล็กน้อย ส่วนบนร่างหลินสวินมีพลังขับเคลื่อนและท่วงทำนองศักดิ์สิทธิ์ไร้รูปปรากฏ ไม่มีคลื่นมหามรรคอะไร และไม่มีอานุภาพสะเทือนจักรวาล ยิ่งไม่มีแสงมรรครั่วไหลแม้แต่เสี้ยว