Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 764

ตอนที่ 764 งูเหลือมยักษ์วารีทมิฬ
ศิษย์สำนักมุกวิญญาณอึ้งเข้าจริงๆ แล้ว พวกเขาถึงกับเก็บกลั้นความขุ่นเคืองและอับอายใหญ่หลวงไว้ในใจ ตัดสินใจมา ‘พูดคุย’ กับหลินสวิน

ในสายตาพวกเขาเห็นว่าพวกตนยอมถอยให้มากพอแล้ว และยัง ‘จริงใจ’ อย่างยิ่ง แต่อีกฝ่ายกลับปฏิเสธตรงๆ!?

ไม่ทันไรแม้แต่โม่เฟิงยังดาลเดือด โกรธจนหน้าเขียว

รังแกกันมากไปแล้ว!

ด้วยฐานะผู้สืบทอดสำนักมุกวิญญาณ ร่วมกันก้มหัวให้เด็กหนุ่มที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าผู้หนึ่งก็อับอายมากพอแล้ว แต่ตอนนี้อีกฝ่ายกลับไม่รับน้ำใจแม้แต่นิดเดียว!

“ข้าจะฆ่าเจ้า!”

ชายหนุ่มมุทะลุคนหนึ่งคำรามออกมา โกรธจนคลุ้มคลั่งโดยสิ้นเชิงแล้ว

“คิดว่าสำนักมุกวิญญาณของพวกเราทำอะไรเขาไม่ได้จริงหรือ”

คนอื่นก็มีโทสะยากรับได้เช่นกัน

“แต่พวกเจ้าคิดว่า พวกเราจะต่อกรกับเขาได้หรือ”

เหวินเฟยหรันทนดูต่อไปไม่ไหวจริงๆ ถอนใจเบาๆ แล้วเอ่ยว่า “เขาตัดหน้าพวกเราโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวทุกครั้ง แต่ละครั้งสามารถแย่งเหยื่อแล้วจากไปทั้งที่อยู่ใต้จมูกเราแท้ๆ ตั้งแต่เริ่มจนจบไม่มีใครขวางเขาได้สักครั้ง พวกเจ้าคิดว่านี่เป็นเรื่องที่ผู้ฝึกปราณธรรมดาๆ จะทำได้หรือ”

วาจาเช่นนี้ทำให้ผู้อื่นต่างสีหน้าบิดเบี้ยว ฉงนสนเท่ห์

พวกเขาไม่ได้โง่เขลา เพียงแต่ก่อนหน้านี้ถูกไฟโทสะจู่โจมจิตใจ ไม่ได้สงบใจใคร่ครวญ และตอนนี้เมื่อไตร่ตรองโดยละเอียดก็พลันรับรู้ได้ถึงสิ่งผิดปกติบางอย่าง

บรรยากาศออกจะห่อเหี่ยวใจในทันใด

“ในภูเขาโคม่วงนี้ คิดจะฆ่าเขาให้ตาย…” โม่เฟิงสูดหายใจลึก ริมฝีปากโพล่งเบาๆ ออกมาสองคำว่า “ยากนัก!”

นี่เท่ากับยอมรับอย่างไม่ต้องสงสัยว่าแม้แต่ตัวเขาลงมือเอง ก็ยังไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ได้!

คนอื่นพากับหนาวเยือกในใจ โม่เฟิงเป็นบุคคลชั้นยอดรุ่นเยาว์ของสำนักมุกวิญญาณของพวกเขา ขนาดเจ้าตัวยังทำไม่ได้ แค่คิดก็รู้ว่าพลังของเจ้าเด็กนี่แข็งแกร่งขนาดไหน

“ข้าจำได้ว่าห่างจากที่นี่ไปเกือบหกร้อยลี้มีทะเลสาบลึกแห่งหนึ่ง ในทะเลสาบมีงูเหลือมยักษ์วารีทมิฬตัวหนึ่งยึดครองอยู่ พลังไม่ด้อยกว่ามหายุทธ์ระดับกระบวนแปรจุติ น่ากลัวถึงที่สุด”

ฉับพลันมีบางคนแววตาไหววูบ เสนอความคิดขึ้นมาว่า “ถ้าพวกเราเข้าไปใกล้ อาจจะสามารถ ‘ยืมแรงฆ่าคน’ ได้!”

ทุกคนอึ้งไปเป็นอย่างแรก แต่ไม่ช้าก็แจ้งแก่ใจ ล้วนตื่นเต้นขึ้นมา

“เยี่ยม เจ้าเด็กนั่นชิงเหยื่อของพวกเราไปก่อนก้าวหนึ่งอยู่ตลอดไม่ใช่หรือ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็แสร้งทำเป็นไปต่อกรงูเหลือมยักษ์วารีทมิฬนั่น ดูซิว่าเขาจะกล้าท้าทายสิ่งมีชีวิตน่ากลัวที่มีพลังเทียบได้กับมหายุทธ์ระดับกระบวนแปรจุติหรือไม่!”

มีคนตบเข่าฉาด เอ่ยปากชม

“แต่ถ้าเขาเห็นท่าไม่ดีแล้วไม่กล้าปรากฏตัวอีกล่ะ”

มีคนเอ่ยถาม “อย่างไรเสียเจ้าเด็กนั่นก็ไม่ใช่คนโง่ เมื่อสังเกตได้ถึงการมีอยู่ของงูเหลือมยักษ์วารีทมิฬ ยังจะปรากฏตัวอีกหรือ”

กลับเห็นดวงตาโม่เฟิงวาวโรจน์ กัดฟันเอ่ยว่า “นั่นก็เป็นการพิสูจน์ว่าเขากลัว! เขาไม่ปรากฏตัวยิ่งดี พวกเราจะได้ถือโอกาสนี้ร่วมกันสังหารงูเหลือมยักษ์วารีทมิฬนั่น!”

“อะไรนะ”

คนอื่นๆ ล้วนตกใจ พวกเขาไม่คิดจะทำเช่นนี้มาก่อน

“สองสามวันมานี้พวกเรายังไม่ได้จิตวิญญาณสัตว์ปีศาจเลยสักตัว แม้ในการเคลื่อนไหวต่อมาไม่มีเด็กนั่นมาขัดขวางพวกเรา เกรงว่ายามการทดสอบจบลง พวกเราคงไม่มีทางได้อันดับสูงใดๆ”

โม่เฟิงสายตาสุขุม “ดังนั้นพวกเราต้องเปลี่ยนแปลง และถ้าสามารถฆ่างูเหลือมยักษ์วารีทมิฬแล้วชิงเอาจิตวิญญาณมันมาได้ เช่นนั้นมูลค่าที่ได้จะมากกว่าพวกเราฆ่าสัตว์ปีศาจระดับหยั่งสัจจะหลายสิบตัวเสียอีก!”

“นอกจากนี้พวกเราร่วมมือกัน แม้อาจประสบอันตรายอยู่บ้าง แต่ข้าเชื่อมั่นว่าสามารถทำได้”

โม่เฟิงพูดถึงตอนท้าย หว่างคิ้วก็ปรากฏความเชื่อมั่นในตนเอง ดูอวดดีนัก

“เช่นนั้นก็เอาตามนี้!”

คนอื่นเมื่อเห็นเช่นนี้ก็ลังเลเล็กน้อย แต่ก็กัดฟันตอบรับ ลาภยศมั่งมีต้องเสี่ยงภัยถึงได้มา นับประสาอะไรกับการเคลื่อนไหวครั้งนี้ที่เกี่ยวโยงกับอันดับในการทดสอบ จะไม่สู้ได้อย่างไร

…….

ทะเลสาบที่งูเหลือมยักษ์วารีทมิฬยึดครองเข้าใกล้ส่วนลึกของภูเขาโคม่วงแล้ว ที่นี่ไม่เหมือนรอบนอก มีกลิ่นอายน่าอึดอัดอบอวลอยู่

เมื่อพวกโม่เฟิงมาถึงก็ตึงเครียดไม่ว่างเว้น

ทะเลสาบมีขอบเขตถึงร้อยจั้ง น้ำทะเลสาบสีดำสนิทราวหมึก ผิวน้ำปกคลุมไปด้วยหมอกขาวเย็นเยียบเสียดกระดูกเป็นชั้นๆ

ยังไม่ทันได้เข้าใกล้ก็ทำให้หนาวยะเยือกไปทั้งตัว

พวกโม่เฟิงล้วนเตรียมตัวตั้งรับ เรียกสมบัติก้นกรุออกมา ไม่กล้าชะล่าใจราวเผชิญหน้ากับมหาศัตรู

ที่ก้นทะเลสาบแห่งนี้มีงูเหลือมยักษ์วารีทมิฬที่มีพลังเทียบเท่ากับมหายุทธ์ระดับกระบวนแปรจุติตัวหนึ่งยึดครองอยู่เชียวนะ! ผู้ฝึกปราณทั่วไปไม่กล้าเข้าใกล้สักนิด

แม้แต่ผู้สืบทอดเจ็ดขุมอำนาจ ‘สี่สำนักสามตระกูล’ นี้ หากไม่จำเป็นก็จะไม่เสี่ยงมาที่นี่อย่างง่ายดายแน่

“เหอะๆ เจ้าเด็กนั่นต้องกลัวแน่แล้ว ครั้งนี้ไม่กล้าปรากฏตัวอีก” บางคนยิ้มหยัน ใบหน้าแสดงความดูถูก

คนอื่นก็ยิ้มตามไปด้วย

มีเพียงเหวินเฟยหรันที่ลอบถอนใจไม่หยุดหย่อน ผู้สืบทอดสำนักมุกวิญญาณทั้งกลุ่ม ตอนนี้กลับต้องพึ่งพิงสัตว์ปีศาจตัวหนึ่งมากู้หน้า เช่นนี้จะไม่น่าสลดใจได้อย่างไร

“ทุกคนระวังตัว อีกเดี๋ยวต้องมีการต่อสู้ดุเดือดแน่!”

โม่เฟิงสายตาระแวดระวัง เตือนทุกคนให้เตรียมพร้อมต่อสู้ จากนั้นเขาก็เดินนำหน้าเข้าไปใกล้ทะเลสาบลึกแห่งนั้น

ตู้ม!

ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะเข้าใกล้ ในทะเลสาบเงียบเชียบนั้นพลันพลุ่งพล่านขึ้นมา ผิวน้ำซัดสาดซู่ซ่า

เงาร่างสัตว์ปีศาจมหึมาตัวหนึ่งกระโจนขึ้นมา ยาวประมาณร้อยจั้ง ร่างกายดำสนิทราวหมึก คดเคี้ยวดุจน้ำตกสีนิล แค่หัวก็ใหญ่โตเหมือนภูเขาลูกย่อมๆ แล้ว!