Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 796

หัวใจของหลินสวินสั่นไหว ไม่อาจสงบนิ่งอย่างสิ้นเชิง ชั่วขณะในสมองพลันหวนนึกถึงมรรคคาถาที่ได้รับมาจากคีรีแห่งดวงกมลบทนั้นขึ้นมา

ยาตรานภสินธุ์ ย่ำแดนดินคุนหลุนผา เกี่ยวตะวันแลจันทรา กอบกุมไว้ทั่วอัมพร ข้าจากมรรตยะ เคาะประตูสู่อมร ทางเร้นเห็นสันดร มรรคประทานผู้มีบุญ

ตามคำบอกกล่าวของเจ้าคางคก มรรคคาถาลึกลับบทนี้ต้องซุกซ่อนความลับยิ่งใหญ่สะเทือนสวรรค์เอาไว้เป็นแน่ อีกอย่างเจ้าคางคกเคยวิเคราะห์ว่าประโยคแรกของมรรคคาถาบทนี้ เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าอาจจะเกี่ยวข้องกับแหล่งสถานคุนหลุน!

แหล่งสถานคุนหลุน หนึ่งในจตุโบราณสถานบรรพกาลอันลึกลับที่สุด ทั้งยังถูกขนานนามว่าแดนเทพ ตามตำนานหากคิดปีนป่ายคุนหลุน จะต้องผ่าน ‘เส้นทางโบราณนภสินธุ์’ ที่ทอดข้ามความว่างเปล่าโดยรอบ

แต่เจ้าของมรรคคาถาบทนั้น กลับมองเส้นทางโบราณนภสินธุ์เป็นเพียงรองเท้าข้างหนึ่งที่ใช้เยื้องย่างเข้าคุนหลุน ลำพังแค่กลิ่นอายความยิ่งใหญ่เช่นนี้ ก็เห็นได้ว่าพลังปราณของเจ้าของมรรคคาถาบทนี้น่าสะพรึงกลัวมากเพียงใด

หลินสวินยังจำได้ดีถึงอาการถอนหายใจปลงตกในตอนนั้นของเจ้าคางคก กล่าวว่าแหล่งสถานคุนหลุนลึกลับยิ่งกว่าแหล่งน้ำศักดิ์สิทธิ์ ลือกันว่ามีความเกี่ยวข้องกับมรรคาเซียนที่แท้จริง แม้จะเป็นอริยบุคคลบรรพกาล ก็แทบไม่มีใครได้เห็นโฉมหน้าแท้จริงของคุนหลุนเลยสักแวบ!

ทำให้แหล่งสถานคุนหลุนยิ่งลึกลับมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่อาจมองเห็นได้ดุจดั่งปาฏิหาริย์

เพียงแต่หลินสวินกลับคิดไม่ถึงว่า ป้ายคำสั่งเซียนเหินชิ้นนี้ที่ลิ่นเหวินจวินนำออกมาถึงขนาดเกี่ยวข้องกับแหล่งสถานคุนหลุน นี่มันน่าตกใจเกินไปแล้ว

แม้จะเป็นหลินสวิน ชั่วขณะนี้ก็ไม่สามารถสงบนิ่งได้

หากเป็นจริงตามที่ลิ่นเหวินจวินบอก ว่าป้ายคำสั่งเซียนเหินนี้ตกทอดมาจากบรรพบุรุษของเผ่าจิ้งจอกสวรรค์บรรพตเขียว เช่นนั้นของสิ่งนี้ย่อมเป็นสมบัติล้ำ ประเมินมูลค่าไม่ได้ชิ้นหนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัย!

ก็ไม่แปลกที่ลิ่นเหวินจวินพูดว่าอริยะเห็นแล้วต้องตาร้อน พุ่งเข้ามาฆ่าคนชิงสมบัติ นี่เป็นถึงสมบัติที่เกี่ยวข้องกับแหล่งสถานคุนหลุน กลัวว่าแม้แต่เทพไท้ตัวจริงเมื่อเห็นเข้าคงใจระส่ำเช่นกันแน่!

“เท่าที่ข้ารู้ บนโลกใบนี้น่าจะมีป้ายคำสั่งเซียนเหินอยู่เก้าชิ้น นอกจากชิ้นนี้แล้ว ในเผ่าสุนัขสวรรค์ภูตทมิฬก็มีหนึ่งชิ้น ที่แดนชัยบูรพามีสำนักโบราณนาม ‘แดนพิสุทธ์บงกช’ เรียกได้ว่าเป็นสุขาวดีน้อยก็มีหนึ่งชิ้น ส่วนชิ้นที่เหลือจนป่านนี้ก็ไม่รู้ว่าตกไปอยู่ในมือใคร”

ท่าทางลิ่นเหวินจวินเจือความซับซ้อนเสี้ยวหนึ่ง “สมัยบรรพกาล ความแค้นระหว่างเผ่าจิ้งจอกสวรรค์บรรพตเขียวของข้ากับเผ่าสุนัขสวรรค์ภูตทมิฬ ก็ปะทุขึ้นเพราะของสิ่งนี้!”

หลินสวินอึ้ง กล่าวว่า “ผู้อาวุโส ของสิ่งนี้ล้ำค่าเกินไป หากมอบให้ข้าเกรงว่าจะไม่ใคร่เหมาะกระมัง”

เขาไหวหวั่นมากจริงๆ ควรรู้ว่าในเจดีย์สมบัติไร้อักษรของเขายังซ่อน ‘มรรคคาถา’ ลึกลับบทหนึ่งซึ่งอาจจะเกี่ยวข้องกับแหล่งสถานคุนหลุน!

หากได้ป้ายคำสั่งเซียนเหิน จากนี้ไปขอเพียงมีโอกาสเข้าใกล้แหล่งสถานคุนหลุน จะต้องสามารถมองเห็นโฉมหน้าแท้จริงได้แน่!

แต่ว่าเขารู้ดีเช่นกัน ป้ายคำสั่งลึกลับชิ้นนี้ร้อนลวกมือมาก ล้ำค่าและไม่ธรรมดาเกินไป หากรับเอาไว้ น้ำใจที่ติดค้างก็มากเกินไปแล้ว

ลิ่นเหวินจวินยิ้มหยัน “กาลเวลาอันไร้สิ้นสุดผ่านไปมากมายแล้ว จนบัดนี้เผ่าจิ้งจอกสวรรค์บรรพตเขียวของข้าเกือบดับสูญ ก็ยังไม่เคยค้นพบความลับแท้จริงของป้ายคำสั่งเซียนเหินนี้ได้เลย แม้มันจะอยู่ในมือข้าก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรสักนิด กระทั่งอาจจะถูกเผ่าสุนัขสวรรค์ภูตทมิฬชิงไป แทนที่จะให้พวกเขาเอาเปรียบ ไม่สู้ยกให้เจ้ายังดีเสียกว่า”

กล่าวเสร็จนางหยัดกายขึ้น ทอดสายตามองสีรัตติกาลนอกหน้าต่าง คิ้วดำขลับคู่นั้นพลันมุ่นขึ้นพลางกล่าวว่า “หลินสวิน อย่ามัวโอ้เอ้ เจ้าพาเสี่ยงฉงไปเดี๋ยวนี้เลยเถิด ข้าเป็นห่วงว่า… อีกไม่นานพวกเศษสวะหมาทมิฬที่จมูกไวพวกนั้นก็จะไล่ตามมาแล้ว”

หัวใจของหลินสวินเย็นเยียบ ไม่กล้าคิดวุ่นวายอีก กล่าวว่า “ผู้อาวุโส พวกเราจากไปพร้อมกันได้”

ลิ่นเหวินจวินส่ายหน้า “ข้าต้องอยู่ต่อเท่านั้นจึงจะถ่วงเวลาหนีให้พวกเจ้าได้ ไม่เช่นนั้นเกรงว่าพวกเราคงไม่อาจจากไปกันทั้งหมด”

กล่าวถึงตรงนี้นางก็หมุนกายหันมอง จับจ้องหลินสวินแล้วเอ่ยว่า “ไปเถิด ยิ่งไปไกลเท่าไรก็ยิ่งดี เมื่อถึงเขาบรรพตเขียวที่แคว้นหงส์สถิตแล้วพวกเจ้าก็จะปลอดภัย จำเอาไว้ จะต้องคุ้มครองเสี่ยวฉงให้ดี ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่อาจปล่อยให้นางตกสู่เงื้อมมือเศษสวะหมาทมิฬพวกนั้นได้เด็ดขาด!”

นี่เหมือนกับการฝากฝังสั่งความครั้งสุดท้ายไม่มีผิด ทำให้ในใจหลินสวินหนักอึ้งอยู่บ้าง

เขาไม่สามารถจินตนาการได้จริงๆ หญิงที่สง่างามไร้ทัดเทียม รูปโฉมงดงามเรียกได้ว่าล่มแคว้นล่มเมืองอย่างลิ่นเหวินจวิน สถานการณ์ของนางกลับอันตรายและบีบคั้นเช่นนี้

และคิดไม่ถึงเลยว่า เพราะซย่าเสี่ยวฉง นางถึงขนาดยอมเลือกอยู่ต่อ…

เห็นได้ชัดว่านางเตรียมใจเสียสละเอาไว้เรียบร้อยแล้ว!

……

รัตติกาลมืดสนิท บนท้องถนนคลาคล่ำเหมือนอดีต โคมไฟดุจดั่งมังกร

ในโรงน้ำชากลิ่นอายเก่าแก่แห่งหนึ่งที่อยู่เยื้องกับโรงเตี๊ยม โม่เฟิงนั่งอยู่ริมหน้าต่างด้วยอาการแน่นิ่ง น้ำชาในถ้วยเย็นชืดแล้วแต่เขากลับไม่รู้ตัว

เนื่องจากตั้งแต่ต้นจนจบ เขาไม่เคยดื่มมันเลยสักคำ

สภาพจิตใจหนักอึ้ง นี่คือสภาพคร่าวๆ ของโม่เฟิงในเวลานี้

‘ใครจะไปคาดคิด ความแข็งแกร่งของเจ้านั่นถึงกับน่ากลัวได้ขนาดนี้…’

ในสมองหวนนึกถึงทุกๆ ฉากที่ได้เห็นบนลานประลองยุทธ์หมอกสนในวันนี้ และยังคงทำให้โม่เฟิงรู้สึกถึงความสั่นสะเทือนที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนอย่างหนึ่ง

อะไรคือผู้กล้าไร้เทียมทาน

เมื่อก่อนโม่เฟิงก็เคยได้ยินมาไม่น้อย ทว่าจนบัดนี้เขาเพิ่งได้เห็นกับตาตัวเอง ความสง่างามของผู้กล้าไร้เทียมทานที่แท้จริง!

ในโรงน้ำชา ไม่ขาดแคลนผู้ฝึกปราณ ต่างพูดคุยอย่างออกรสเกี่ยวกับศึกประลองบันลือโลกฉากนั้นในวันนี้ และคาดเดาเกี่ยวกับตัวตนของหลินสวินและเด็กสาวชุดดำไม่ขาดสาย

หัวใจโม่เฟิงไหววูบ อดคิดไม่ได้ว่าถ้าหากข้าโพล่งออกไปในตอนนี้ ว่าเด็กหนุ่มคนนั้นที่พวกเขาพูดถึงกันตอนนี้ก็อยู่ในโรงเตี๊ยมตรงข้ามเยื้องออกไปนี่เอง จะสร้างความฮือฮาที่ยากจะคาดเดาฉากหนึ่งขึ้นหรือไม่

บางทีโรงเตี๊ยมนั้นอาจจะถูกกลุ่มคนผู้บ้าคลั่งเหยียบราบเลยกระมัง

ยิ่งคิดโม่เฟิงก็ยิ่งละเหี่ยใจ เดิมทีเขาก็นับว่าเป็นคนมากสามารถในหมู่คนรุ่นใหม่แห่งสำนักมุกวิญญาณ มีตำแหน่งและฐานะที่ทำให้ผู้คนอิจฉา มีเส้นทางในอนาคตที่เหมือนโรยด้วยกลีบกุหลาบ

ทว่า…