Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 800

ตอนที่ 800 เลือกหนทางตาย
หลินสวินบำเพ็ญเพียรมาจนถึงบัดนี้ เรียกได้ว่าผ่านศึกมาอย่างโชกโชน ไม่ต่างอะไรจากการเดินออกมาจากภูเขาซากศพทะเลเลือด

แม้ขณะนี้ตกอยู่ท่ามกลางวงล้อม ปฏิกิริยาตอบสนองของเขานับว่าน่าตกตะลึงและอาจหาญ พลานุภาพผงาดผยอง พลังรุนแรงร้ายกาจ ฉวยทุกโอกาสการต่อสู้โจมตีศัตรูอย่างหนักหน่วง

ปึง!

ทันใดนั้นเงาร่างหนึ่งพลันโฉบออกมาดุจภูตผี มือกระชับเหล็กหมาดปลายแหลม สาดแสงยะเยือกบาดตากลางอากาศ พุ่งตรงเข้ามาจู่โจมหลังศีรษะหลินสวิน

หลินสวินไม่แม้แต่หันกลับ โคจร ‘ผนึกป้าเซี่ย’ ปล่อยพลังไร้รูปออกมา คู่ต่อสู้พลันถูกพันธนาการประหนึ่งหนอนแมลงติดใยแมงมุมกลางคัน

แย่แน่!

คู่ต่อสู้ตระหนก ดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง

แต่หลินสวินฉวยโอกาสนี้ ร่างกายเคลื่อนไปข้างหลังโดยพลัน แผ่นหลังโก่งขึ้น สำแดงภาพมายาฟู่ซี่เข้าปะทะเต็มกำลัง

ตูม!

มหายุทธ์คนนี้ร้องโหยหวน ทั้งตัวถูกกระแทกกระเด็นสูงไประยะร้อยจั้งปานว่าวสายป่านขาด โลหิตทั่วร่างพรั่งพรู กระดูกปริแตกออกจากกัน

สุดท้ายก็ร่วงลงพื้นดังตุ้บ หัวทิ่มคอแทบหัก ตาเหลือกหมดสติทันที

น่าอนาถเกินไปแล้ว!

ถูกปะทะฟู่ซี่กระแทกร่างเข้าจังๆ พลังน่าหวาดกลัวเช่นนั้นไม่ด้อยไปกว่าถูกคีรีเทพเคลื่อนทับ!

ขณะเดียวกันหลินสวินหมายหัวชายหนุ่มเคร่งขรึมผมแดงดุจเพลิงผลาญ การเข่นฆ่าโรมรันเมื่อครู่ เห็นได้ชัดว่าเจ้าหมอนี่เจ้าเล่ห์ผิดธรรมดา ทันทีที่จู่โจมพลาดก็ถอยร่น รับมือได้ยากนัก ทำเอาหลินสวินพลาดโอกาสจู่โจมสังหารศัตรูหลายครา

ชิ้ง!

ดาบหักออกโจมตี กลายเป็นแสงคมไร้เทียมทานเปล่งประกายแวววาว พุ่งวาบหายไปในพริบตาเดียวท่ามกลางห้วงนภายามค่ำคืน นี่ก็คือศาสตราจิตซึ่งควบคุมโดยจิตรับรู้ รวดเร็วว่องไวหาใดเปรียบ

พรูด!

ชายหนุ่มเคร่งขรึมนั่นไม่สามารถหลบได้ ถูกดาบหักเฉือนตัดหูไปข้างหนึ่ง ขณะเดียวกันแขนซ้ายและไหล่ก็ถูกฟันขาด เลือดแดงสดสาดกระเซ็น

แต่ไม่อาจไม่พูดถึง คนผู้นี้กร้าวแกร่งยิ่งยวด ขณะได้รับบาดเจ็บสาหัส เงาร่างยังพุ่งทะยานหนีห่างออกไปไกล

เพียงแต่สีหน้ากลับเปลี่ยนเป็นผิดแปลกหาใดเปรียบ ภายใต้ความเจ็บปวดสาหัสเกินทน เขาคำรามลั่น “น่าอัปยศนัก! พวกเรามีมากขนาดนี้จะกำราบมันไม่ลงเชียวรึ”

มหายุทธ์คนอื่นแห่งสำนักมุกวิญญาณสีหน้ายุ่งยากหาใดเปรียบ นับจากเริ่มสู้จนถึงตอนนี้ ฝั่งพวกเขามีพวกพ้องบาดเจ็บสาหัสไปห้าหกคนแล้ว เกือบถูกสังหารอยู่หลายครา

ตรงกันข้ามศัตรูกลับไร้ความเสียหาย อานุภาพกร้าวแกร่งยิ่งกว่าเดิม นี่ทำให้พวกเขาอัดอั้นและเคียดแค้นอยู่ในใจ รู้สึกอับอายหาใดเปรียบ

“เจ้าเด็กสวะ ดูสิว่าเจ้าจะอาละวาดได้สักกี่น้ำ!”

เวลานี้ฮว่าชิงฉือไม่อาจนิ่งดูดาย เขาเริ่มเคลื่อนไหวเช่นกัน แขนเสื้อเกิดเสียงสะบัดโบก เรียกกระถางหยกสีขาวซึ่งมีกลิ่นอายโบราณออกมา ตัวกระถางสูงเพียงหนึ่งฉื่อ มีสามขาสองหู พื้นผิวสลักภาพลับลายเมฆขด

วู้ม!

กระถางหยกทะยานฟ้า เรืองแสงหมุนวน ห้วงอากาศราวไม่อาจแบกรับน้ำหนักมัน ทรุดทลายปริออกสนั่นหวั่นไหว!

นี่คือสมบัติโบราณที่น่ากลัวยิ่งยวดชิ้นหนึ่งโดยไม่ต้องสงสัย ทั้งยังสมบูรณ์ไร้ตำหนิ ทำให้อานุภาพของมันไม่ธรรมดายิ่งกว่าเดิม

ครืนๆ…

ขณะหมุนวน รอบตัวกระถางหยกแผ่รุ้งเทพที่ราวกับหยกขาวสายแล้วสายเล่าออกมาอย่างแผ่วพลิ้ว ยาวประมาณร้อยจั้ง ตัดผ่านอากาศเข้าไปปกคลุมหลินสวิน อานุภาพแห่งรัศมีแสงทำให้ม่านรัตติกาลบนท้องฟ้าสว่างจ้า

นัยน์ตาหลินสวินหรี่ลง ดาบหักพุ่งโฉบอากาศ เข้าประจัญบานกับกระถางหยก แสงศักดิ์สิทธิ์โหมกระหน่ำ เสียงปะทะปึงปังกัมปนาท

ที่ทำหลินสวินเกินคาดหมายอยู่บ้างคือกระถางหยกนั่นแข็งแกร่งผิดธรรมดา ใช้คมของดาบหักล้วนไม่อาจก่อความเสียหายแก่มัน

แต่ฮว่าชิงฉือกลับตะลึงยิ่งกว่า ที่มาของกระถางหยกของเขาไม่ธรรมดา เป็นสมบัติหายากตกทอดมาจากบรรพกาลที่ได้มาจากแดนเร้นลับแห่งหนึ่ง พลานุภาพเรียกได้ว่าเป็น ‘ยอดศาสตรามรรคราชัน’

แต่บัดนี้กลับทำอะไรดาบหักเล่มหนึ่งไม่ได้ นี่ทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าดาบหักนั่นต้องไม่ใช่ธรรมดา!

“ลุยพร้อมกัน ฆ่าเด็กนี่ซะ!”

ฮว่าชิงฉือตวาดลั่น พลังอำนาจน่ายำเกรง เผ้าผมหนวดเคราแผ่สยาย มือกระชับกระถางหยก ปล่อยรุ้งเทพดุจหยกขาวสาดซัดฟ้าดิน

พร้อมกันนั้นมหายุทธ์ระดับกระบวนแปรจุติคนอื่นก็โหมโจมตีเข้ามาพร้อมกันอีกครา

เขตพื้นที่ป่าเขารัศมีร้อยลี้ล้วนตกอยู่ในความพังทลาย ราพณาสูร สรรพสิ่งดับสลาย สิ่งมีชีวิตซึ่งพำนักอยู่ภายในหลีกหนีอย่างลุกลนนานแล้ว

การเคลื่อนไหวใหญ่โตยิ่งนัก ท้องฟ้ายามค่ำผืนนี้ล้วนถูกส่องสว่าง แสงสมบัติทะลวงเมฆา ประกายศักดิ์สิทธิ์ลอยล่องโชติช่วง สั่นสะเทือนผิดปกติ

หลินสวินยิ้มเยาะ ในใจเดือดดาลนัก เจ้าพวกนี้ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา เขาควบคุมดาบหักเข้าปะทะกระถางหยกในมือฮว่าชิงฉือ

ขณะเดียวกันก็ย่างก้าวไปบนห้วงอากาศอย่างแข็งกร้าว ออกหมัดอย่างมุทะลุ สำแดงความเร้นลับแห่งเคล็ดวิชาเก้าหมัดสะเทือนสวรรค์

ไม่อาจล่าช้าอีก ชักช้าจะไม่ทันการ แม้ที่นี่เป็นทุ่งกว้างป่าร้างนอกเมือง แต่ถึงอย่างไรก็ห่างจากนครเตโชไม่มาก ยิ่งชักช้าก็ยิ่งก่อให้เกิดเหตุไม่คาดฝันได้ง่าย

เสียงสวบหนึ่งดังขึ้น ความเร็วของหลินสวินบรรลุถึงขีดสุด เร็วจนไม่อาจจินตนา

ส่วนพลังหมัดเขาอัดแน่นถึงขั้นสมบูรณ์สูงสุด ซัดออกไปตามสบายก็มีอานุภาพสะท้านฟ้าสะเทือนดิน แหวกขุนเขาแยกสมุทร ไม่มีสิ่งใดไม่พังทลาย

ตูม!

มหายุทธ์ระดับกระบวนแปรจุติคนหนึ่งถือเกราะสมบัติป้องกัน ชนปะทะกับหลินสวินอย่างไม่หวั่นเกรงแม้แต่น้อย ผลคือสองแขนระเบิดแหลก เกราะสมบัติแตกละเอียด ร่างกายตกกระแทกพื้นรุนแรง เส้นเอ็นตัดขาดดับชีวาโดยสมบูรณ์