Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 827

นางจำเทพมารหลินผู้นั้นได้เช่นกัน เป็นเด็กหนุ่มคนที่เคยประลองกับคุณหนูที่ลานประลองยุทธ์หมอกสนในนครเตโช

เพียงแต่นางกลับคิดไม่ถึงว่าเพิ่งผ่านไปไม่ถึงสองเดือน ชื่อเสียงของเด็กหนุ่มคนนี้ก็กระจายมาถึงเมืองฉางอันแล้ว!

เมืองฉางอันเชียวนะ นี่เป็นถึงนครศักดิ์สิทธิ์แห่งการฝึกปราณของแดนฐิติประจิม ถูกผู้ฝึกปราณนับไม่ถ้วนในหลายพันเขตแคว้นในแดนฐิติประจิมจับตามอง!

‘ดังคาด มัจฉาทองย่อมไม่ใช่สัตว์ในบึง เมื่อเจอการเปลี่ยนแปลงย่อมกลายเป็นมังกร!’ หญิงชราชุดเขียวถอนใจในใจ

ตอนนั้นยามเห็นว่าเด็กหนุ่มคนนี้สามารถต่อกรคุณหนูได้ นางก็รู้ว่าเด็กคนนี้จะต้องผงาดในโลกา ชื่อเสียงระบือไกลไปทั่วสี่สมุทร

ทว่า…

ความก้าวหน้านี้ออกจะรวดเร็วเกินไปแล้ว…

“เทพมารหลิน… เหอะๆ… เทพมารหลิน… เหอะๆ…” ข้างกันนั้น เด็กสาวชุดดำส่งเสียงหัวเราะเยียบเย็นเหมือนทั้งถากถาง เกลียดชังและไม่พอใจ แม้เป็นเสียงหัวเราะเยียบเย็น เสียงนั้นก็ไพเราะรื่นหูราวเสียงสวรรค์

สีหน้าของหญิงชราชุดเขียวยิ่งประหลาดขึ้นไปอีก

นางเข้าใจจิตใจของคุณหนูในตอนนี้ดี ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่ตอนนั้นเด็กนั่นออกจะบ้าบิ่นเกินไปบ้าง ล่วงเกินส่วนสงวนของคุณหนูในระหว่างการต่อสู้ ทำให้คุณหนู ‘ระลึกถึง’ เขาอย่างสมบูรณ์ จะเป็นโชคหรือเป็นเคราะห์ก็คาดเดาได้ยากเสียจริง

“คุณหนู เด็กนี่ยอดเยี่ยมนะเจ้าคะ ภายใต้การปิดล้อมของราชันกึ่งระดับห้าคน ยังสามารถฝ่าเส้นทางโลหิตออกไปได้ ช่างน่าเหลือเชื่อ” หญิงชราชุดเขียวเอ่ยปาก

“หึ ดูจากร่องรอยที่การต่อสู้นั้นทิ้งไว้ พิสูจน์ได้เพียงว่าเจ้าสารเลวนี่อาศัยสมบัติทรงพลังอย่างยิ่งยวดชิ้นหนึ่งเอาชนะ หากไม่เป็นเช่นนี้ ด้วยพลังที่แท้จริงของเขาไม่มีทางประมือกับราชันกึ่งระดับห้าคนได้เลย!”

เด็กสาวชุดดำร้องหึเบาๆ อย่างไม่เห็นด้วย

ผู้อื่นอาจจะมองอะไรไม่ออก แต่นางมีฐานะเป็นบุคคลชั้นยอดรุ่นเยาว์ ย่อมมองกุญแจสำคัญของการต่อสู้ครั้งนี้ออกในปราดเดียว

หญิงชราชุดเขียวพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “คุณหนูกล่าวได้ถูกต้องแล้ว จากสมบัติมรรคราชันที่ถูกทำลายบางส่วนซึ่งหลงเหลือในสนามรบนั้น ไม่ผิดแน่ ในมือเด็กนี่น่าจะมีสมบัติที่เทียบได้กับสมบัติระดับอริยะ มีเพียงเช่นนี้จึงจะสามารถสังหารราชันกึ่งระดับสี่คนได้”

นางหยุดไปครู่ค่อยกล่าวต่อ “ทว่ายิ่งเป็นเช่นนี้ก็ยิ่งพิสูจน์ว่าพลังของเด็กนี่แข็งแกร่ง ไม่เพียงพลังปราณโดดเด่น แต่น่าจะเป็นเด็กหนุ่มที่มีโชควาสนายิ่งใหญ่ผู้หนึ่งด้วย”

เด็กสาวชุดดำดูไม่พอใจอยู่บ้าง พูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “เจ้าคนสารเลวที่ต่ำช้าหาใดเทียบผู้หนึ่ง ควรค่าให้ยกยอปอปั้นขนาดนี้เชียวหรือ เทพมารหลินหรือ ข้าว่าชื่อเจ้าหลินไร้ยางอายสิถึงจะถูก!”

เมื่อนางพูดจบก็หันกายจากไป ราวกับถ้ามองดูอีกครั้งหนึ่งจะทำให้นางควบคุมความเดือดดาลในใจไม่อยู่

หญิงชราชุดเขียวจนใจไปครู่หนึ่ง เดิมทีนางคิดจะลองสลายความขุ่นข้องในใจของคุณหนู กระทั่งคิดหาโอกาสเชิญเด็กหนุ่มผู้นั้นเข้าสำนักที่พวกนางอยู่

อย่างไรเสียเด็กหนุ่มเช่นนี้ก็ต้องเป็นต้นกล้าชั้นเลิศที่สำนักเก่าแก่ใหญ่โตแย่งกันชักชวนแน่ แต่ดูจากตอนนี้ เรื่องนี้เห็นชัดว่าเป็นไปไม่ได้แล้ว

ทันใดนั้นหญิงชราชุดเขียวก็ใคร่ครวญแล้วกล่าวว่า “คุณหนู ในข่าวบอกว่าเด็กคนนี้กำลังถูกสัตว์ประหลาดเฒ่าระดับราชันสองคนจากเผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬตามสังหารอยู่ ท่านว่า…”

“แล้วเกี่ยวอะไรกับข้าเล่า เขาตายไปได้ยิ่งดี!” เด็กสาวชุดดำไม่หันหน้ากลับมา ขึ้นเกี้ยวสมบัติสีเขียวคันนั้น

หญิงชราชุดเขียวทอดถอนใจ เสียดายเด็กหนุ่มที่เรียกได้ว่าชั้นยอดเช่นนี้…

“แต่เจ้าจะติดตามเรื่องนี้อย่างใกล้ชิดก็ได้ ข้าอยากรู้ว่าเขาจะตายอย่างไรกันแน่!” ในเกี้ยวสมบัติมีเสียงเด็กสาวชุดดำแว่วมา

หญิงชราชุดเขียวชะงักไป อดเอ่ยถามไม่ได้ว่า “คุณหนู หากครั้งนี้เขาไม่ตาย ท่านจะไม่…”

“ไม่มีทาง!” เด็กสาวชุดดำเหมือนรู้ว่านางจะพูดอะไร จึงตัดบททันควัน “ต่อให้เขาโชคดีรอดชีวิตมาได้ ข้าก็จะไปกำราบเขาเอง!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้หญิงชราชุดเขียวก็ยิ้มบางๆ นางรู้ว่าในส่วนลึกของจิตใจ คุณหนูไม่ต้องการให้เด็กหนุ่มคนนั้นถูกเผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬฆ่าตาย

นี่ก็เพียงพอแล้ว

……

แคว้นเถาฮุน เมืองเมฆน้ำหมึก

“เด็กนี่ ให้มองเป็นศัตรูตัวฉกาจของเจ้ากับข้า!”

หน้าต้นข่าวสาร ลู่จิ่วเกอองค์ชายห้าแห่งเผ่าอีกาเพลิงสีหน้าเคร่งครัด ดวงตาคู่นั้นวาวโรจน์น่าหวาดหวั่นหาใดเทียบ

“ไม่ผิด เขากับพวกเราเป็นคนจำพวกเดียวกัน ไม่เพียงพลังปราณล้ำเกินคนรุ่นเดียวกัน ในมือยังมีสมบัติลับที่สามารถสังหารราชันกึ่งระดับได้ ภายหลังหากเกิดความขัดแย้งขึ้น ย่อมต้องปฏิบัติอย่างศัตรูตัวฉกาจไปทั้งชีวิต!”

อีกด้านหนึ่งจั๋วขวงหลันดวงตาคมปลาบราวกระบี่ ทั้งร่างแผ่พลังดุดันออกมา

ตั้งแต่ตอนอยู่เมืองก่วมหิมะ พวกเขาก็เคยพบหลินสวิน และเคยเห็นว่าเขาสังหารผู้แข็งแกร่งเผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬอย่างไรกับตา

และในตอนนั้นหลินสวินก็ได้รับการยอมรับจากพวกเขา ถูกมองว่าเป็นคนจำพวกเดียวกัน เพียงแต่ในส่วนลึกของจิตใจ พวกเขาก็รู้ดีว่าแม้จะให้ความสำคัญกับหลินสวิน แต่ไม่ได้หวั่นกลัวเท่าไรนัก

แต่ตอนนี้ท่าทีของพวกเขาเปลี่ยนไปแล้ว เพราะพบว่าไม่ได้มีแต่พวกเขาที่มีอาวุธสังหารยิ่งใหญ่ซึ่งสามารถเย้ยฟ้าได้อยู่ในมือ เทพมารหลินคนนี้ก็มีด้วยเช่นกัน!

“ข้าสงสัยเสียจริง เจ้าคนที่มาจากโลกชั้นล่างผู้หนึ่ง เหตุใดถึงครอบครองพลังที่เกรียงไกรเช่นนี้ได้ ขอเพียงเขาไม่ตายในการตามสังหารครั้งนี้ สักวันหนึ่งไม่ช้าก็เร็ว ข้าจะลองสู้กับเขาดูสักตั้ง!”

ดวงตาลู่จิ่วเกอบังเกิดแสงเจิดจ้า ราวเปลวเพลิงช่วงโชติกำลังลุกโหม

เมื่อได้ยินว่าพวกเขากำลังสนทนากันเรื่องเทพมารหลิน เซี่ยอวี้ถังซึ่งยืนอยู่อีกด้านหนึ่งกลับรู้สึกสับสนขึ้นในใจ เต็มไปด้วยความเคียดแค้น เดือดดาลและไม่สบายใจ

เขาก็มาจากโลกชั้นล่างเช่นกัน อีกทั้งยังถือกำเนิดในขุมอำนาจตระกูลทรงอิทธิพลชั้นสูง แต่ตอนนี้ถ้าว่ากันด้วยอานุภาพและกิตติศัพท์ กลับยังเทียบหลินสวินไม่ได้ นี่ทำให้เขาไม่อาจยอมรับได้!

อีกทั้งตอนนี้หลินสวินก็ยังไม่ตาย!

ทั้งยังมีผู้ฝึกปราณมากมายเป็นกังวลแทนหลินสวิน คิดว่าเขาถูกราชันเผ่าสุนัขสวรรค์มายาทมิฬตามสังหาร เกรงว่าจะไม่มีหวังรอดชีวิตอีก

พูดได้ว่าความเป็นความตายของหลินสวินในตอนนี้ ดึงดูดความสนใจของทั้งแดนฐิติประจิมแล้ว ส่งผลต่อจิตใจของผู้ฝึกปราณไม่รู้เท่าไร

และในตอนนี้ไป่เฟิงหลิวซึ่งเป็นผู้ปล่อยข่าวหลินสวินคนแรกก็ลุกขึ้นมา แล้วเผยแพร่ข่าวระดับทองคำข่าวหนึ่งอีกครั้ง “เผ่าข้าจะติดตามข่าวคราวความเป็นความตายของเทพมารหลินอย่างเต็มที่ อีกทั้งจะประกาศโดยทันที!”

ไป่เฟิงหลิวลำพองใจนัก ในฐานะสายสืบของเผ่าวาทวาโย ได้เห็นข่าวหนึ่งของตนก่อให้เกิดคลื่นลมใหญ่โตเช่นนี้ไปทั้งแดนฐิติประจิม นี่ทำให้เขารู้สึกพึงพอใจและทะนงตนอย่างไม่เคยมีมาก่อน

อีกทั้งเป็นเพราะเผยแพร่ข่าวเกี่ยวกับหลินสวิน เขาจึงได้รับความโปรดปรานและการตกรางวัลจากคนใหญ่คนโตในเผ่านับไม่ถ้วน ตำแหน่งในเผ่าก็เลื่อนสูงราวน้ำขึ้น ดึงดูดความสนใจจากผู้คน เนื้อหอมหาใครเทียบได้

‘ในยุคบรรพกาล เผ่าข้ามีผู้อาวุโสผู้หนึ่งได้รับฉายาว่า ‘ราชันแห่งข่าวสาร’ ชื่อเสียงกึกก้องนิจนิรันดร์ และในกาลปัจจุบัน ข้าไป่เฟิงหลิวก็จะใช้สิ่งนี้เป็นเป้าหมาย ช่วงชิงขึ้นสู่บัลลังก์สมบัติของราชันแห่งข่าวสารในเร็ววัน!’

ไป่เฟิงหลิวภาคภูมิใจในความสำเร็จของตน ลำพองใจมากล้น

……

ยามโลกภายนอกเกิดคลื่นลมโหมสะเทือนเลือนลั่น หลินสวินซึ่งถูกผู้ฝึกปราณนับไม่ถ้วนติดตามข่าวคราวกลับหนีตายหัวซุกหัวซุน

ยามสายัณห์ อาทิตย์อัสดงราวโลหิต

ในหมู่เขาไพศาล ยานสำเภาลำหนึ่งหายวับไปอย่างรวดเร็วราวแสงฉายกลางนภากาศ รวดเร็วจนน่าเหลือเชื่อ

ด้านหลังของยานมีเงาดำพลานุภาพน่าหวาดหวั่นสองเงากำลังไล่ตาม พวกเขากระโจนออกไปก้าวหนึ่งก็ไปไกลถึงพันจั้ง ประดุจเคลื่อนที่ในห้วงอากาศ รวดเร็วถึงที่สุดเช่นกัน

โครม!

กระทั่งเงาร่างของพวกเขาหายไป ฟ้าดินบริเวณนั้นถึงเกิดเสียงระเบิดจนหูแทบดับขึ้นระลอกหนึ่ง

ก็เห็นว่าเกิดรอยแยกทั้งยาวและแคบรอยหนึ่งกลางห้วงอากาศ คลื่นเสียงกระจายออก สะเทือนภูผาธารา สิงสาราสัตว์ที่จำศีลอยู่ภายในนั้นล้วนตื่นตระหนกระคนคับข้อง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

แค่คิดก็รู้ว่าความเร็วที่พวกเขาไล่ตามกันรวดเร็วปานไหน!

พรวด!

ภายในยานขนส่งอวกาศ หลินสวินพลันกระอักเลือด สีหน้าออกจะซีดเผือด

เขาสบถอย่างขุ่นเคืองอยู่บ้าง ไม่ได้อ้อยอิ่งต่อไปแต่อย่างใด นำอมฤตแกนสุวรรณออกมาฟื้นฟูอาการบาดเจ็บและเสริมกำลังทันที