Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 904

หลินสวินเคลื่อนทะยานอย่างแข็งกร้าวราวพยัคฆ์ออกจากถ้ำ กำราบบุคคลแห่งยุคอย่างมู่เจี้ยนถิงและเหลยเชียนจวินจนโงหัวไม่ขึ้น

เหล่าผู้กล้าสั่นสะท้าน ภาพนี้เป็นสิ่งที่ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่อาจคาดการณ์ได้ เป็นภาพติดตารุนแรงหาใดเทียบ ทำให้พวกเขาแทบไม่อาจคาดคิด

“ยังจำได้ไหม ตอนนั้นที่หน้าหอวสันตสารท เทพมารหลินก็เคยประลองกับซาหลิวฉานและชิงเหลียนเอ๋อร์เช่นนี้”

มีผู้แข็งแกร่งทอดถอนใจ “ตอนนั้นชิงเหลียนเอ๋อร์ได้รับบาดเจ็บสาหัส ซาหลิวฉานถูกเล่นงานยับเยิน หากไม่ใช่จงหลีอู๋จี้มาป่วน ผลลัพธ์ของสองคนนี้ก็ไม่อาจคาดคิดได้”

ทุกคนต่างนึกขึ้นมาได้ เมื่อเทียบกับการประลองตรงหน้านี้ก็พบว่าออกจะเหมือนกันจริงๆ

ทว่าเมื่อเปรียบเทียบกัน แม้ซาหลิวฉานและชิงเหลียนเอ๋อร์จะเป็นบุคคลแห่งยุคเช่นกัน แต่ว่ากันเรื่องพลังต่อสู้ ก็เห็นได้ชัดว่าด้อยกว่าพวกมู่เจี้ยนถิง

แต่แม้เป็นเช่นนี้ พวกมู่เจี้ยนถิงก็ยังคงถูกหลินสวินกำราบอย่างแข็งกร้าว!

“เทพมารหลินในตอนนั้นแสดงความสง่างามของผู้กล้าแห่งยุคชั้นยอด แต่เขาในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าต่างจากตอนนั้นโดยสิ้นเชิงแล้ว”

“ตอนทดสอบถกถกมรรคด่านแรก เขาได้ดอกบัวเพลิงเก้ากลีบมาดอกหนึ่ง นี่เท่ากับครอบครองความเร้นลับมหามรรคใหม่เอี่ยมชิ้นหนึ่งกับมรดกวิชามรรคที่เรียกได้ว่าชั้นเลิศวิชาหนึ่ง”

“ตอนทดสอบถกมรรคด่านที่สอง คล้ายว่าเขาจะชิงอันดับหนึ่งในเขตขีดจำกัดไปครอง ได้รับรางวัลพิเศษอย่างหนึ่ง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพลังต่อสู้ของเขาต้องเกิดความเปลี่ยนแปลงชนิดพลิกฟ้าดินภายใต้การเคี่ยวกรำของเขตขีดจำกัดแน่!”

“และเหนือทะเลปรวนแปร เขาก็เลือกทะลวงปราณท่ามกลางสถานการณ์อันตราย แม้ถูกขัดขวางแต่สุดท้ายก็เลื่อนขั้นเป็นระดับกระบวนแปรจุติขั้นกลางได้อย่างราบรื่น!”

“ทุกท่านน่าจะรู้ดีว่าบุคคลโดดเด่นเช่นเทพมารหลินผู้นี้ ทุกครั้งที่พลังปราณของเขาเลื่อนขั้น พลังต่อสู้ก็จะเกิดการเปลี่ยนแปลงและเพิ่มพูน หาไม่แล้วตอนนั้นซาหลิวฉานคงไม่ถูกหลินสวินเอาชนะได้ในการโจมตีเดียว ตกใจจนต้องหนีหัวซุกหัวซุนหรอก”

ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งวิเคราะห์ ดูสงบนิ่งและฉลาดเฉลียวถึงที่สุด วิเคราะห์พลังการต่อสู้ของหลินสวินอย่างละเอียดถี่ถ้วน ดึงดูดให้ผู้แข็งแกร่งหลายคนเงี่ยหูฟัง

“เช่นเดียวกัน ตอนทดสอบจุดโคมวิญญาณ ดูเหมือนเทพมารหลินไม่ได้อะไรเลย แต่พลังจิตวิญญาณที่เขาแสดงออกมากลับเหนือกว่ารุ่นเดียวกัน ทุกท่านต่างรู้ว่าจิตวิญญาณเป็นกุญแจสำคัญของการมองทะลุความเป็นความตาย หลอมมรรคกลายเป็นราชัน จิตวิญญาณของเทพมารหลินแข็งกล้าเช่นนี้ ย่อมหมายความว่าเขามีพลังแฝงแห่งการกลายเป็นราชันที่เกินจินตนาการแน่!”

“ส่วนในการทดสอบด่านที่ห้า พลังมหามรรคที่เทพมารหลินหยั่งรู้ได้ต้องไม่เรียบง่ายอย่าง ‘มหามรรควังน้ำวน’ เช่นนั้นแน่ หาไม่แล้วป้ายหินเก่าแก่ป้ายนั้นจะทำลายตัวเองทำไม นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยมีมาก่อน”

“นี่หมายความว่าต่อให้พลังมหามรรคที่เขาครอบครองอยู่ไม่ยิ่งใหญ่เท่าพวกเทพธิดาจี้ แต่ก็ย่อมเรียกได้ว่าพิเศษ ไม่อาจเทียบกับมหามรรคทั่วไปได้อย่างไม่ต้องสงสัย!”

พูดถึงตรงนี้ ผู้แข็งแกร่งทั้งหมดล้วนกระจ่างแจ้ง รู้สึกได้ชัดเจนทันใด

“ตอนนี้ ทุกท่านน่าจะเข้าใจแล้วกระมังว่าเทพมารหลินในตอนนี้ต่างกับก่อนเข้าร่วมเทศกาลโคมกถามรรคโดยสิ้นเชิง พลังต่อสู้ พลังปราณ จิตวิญญาณ รวมถึงพลังมหามรรคที่ครอบครองของเขาล้วนเปลี่ยนแปลงชนิดพลิกฟ้าดินแล้ว”

ผู้แข็งแกร่งคนนั้นดวงตาวาวโรจน์ “ในสถานการณ์เช่นนี้ ข้ายังสงสัยเลยว่าแม้แต่บุคคลชั้นแนวหน้าในหมู่ผู้กล้าแห่งยุคอย่างเทพธิดาจี้ อวี่หลิงคงลงมือ ก็อาจจะสยบเทพมารหลินไม่ได้!”

เฮือก!

เมื่อได้ยินการตัดสินเช่นนี้ เสียงสูดหายใจเย็นเยียบดังขึ้นระลอกหนึ่งในบริเวณนั้น ผู้แข็งแกร่งมากมายจิตใจสั่นสะท้าน เทพมารหลิน… แข็งแกร่งปานนี้แล้วหรือ

พวกเขาเงยหน้าขึ้นไปก็เห็นว่าในการต่อสู้นั้น เงาร่างสูงโปร่งของหลินสวินอาบชโลมไปด้วยรัศมีใสเจิดจ้าราวทินกรเทพเปล่งประกาย รังสีหมื่นจั้ง ท่าท่าผงาดผยอง

เทียบกันแล้ว ไม่ว่าจะเป็นมู่เจี้ยนถิงหรือเหลยเชียนจวินล้วนดูหม่นหมอง ถูกกำราบจนพากันถอยหนี แทบเชิดหน้าขึ้นมาไม่ได้

ดังคาด!

เหล่าผู้กล้ารู้สึกซับซ้อนในใจ สั่นสะท้านอย่างประหลาด การต่อสู้ครั้งนี้ราวสุริยันจันทราประชันรัศมี และหลินสวินก็เป็นดวงอาทิตย์แรงกล้าไม่เป็นสองรองใครดวงนั้น!

……

พรูด!

ถูกตีพ่ายอีกครั้ง ในที่สุดมู่เจี้ยนถิงก็ทนไม่ไหว กระอักเลือดออกทางปาก

เขาสีหน้าคล้ำเขียว อึมครึมยิ่งนัก ในใจมีความคับข้องและตกใจระคนโกรธ ความแข็งแกร่งของหลินสวินทะลุความคาดหมายและจินตนาการยิ่งขึ้นไปทุกครั้ง นี่ทำให้เขาได้รับความกระทบกระเทือนจิตใจ

อีกด้านหนึ่ง เหลยเชียนจวินยังคงต้านทานอย่างขมขื่น

ตั้งแต่เริ่มจนจบหลินสวินยังไม่ได้ใช้สมบัติเลย แต่หมัดคู่นั้นของเขากลับน่ากลัวกว่าสมบัติไร้เทียมทาน มีพลังกดดันน่าหวาดหวั่น ท่าทางราวกวาดซัดสรรพสิ่ง ดุจภูผาถล่มทะเลหวีดร้อง ยิ่งใหญ่เกรียงไกร ไม่มีสิ่งใดต้านทานได้

นี่ทำให้เหลยเชียนจวินสงสัยว่าหากหลินสวินใช้สมบัติต่อสู้ เช่นนั้นจะเกิดสภาพการณ์น่ากลัวเช่นไรอีก

ตึง!

เป็นหมัดหนึ่งจู่โจมมาอีกครั้ง พลังหมัดเปล่งประกายแพรวพราว มีท่วงทำนองว่างเปล่าเรียบง่าย กระแทกไปบนกระบองอสนี

เหลยเชียนจวินตัวสั่นเทา ข้อมือแทบขาดออกจากกัน ทั้งร่างถูกกดทับจนจมลงไปอย่างรุนแรง แทบจะกระแทกไปกับพื้น

“ไป!”

ไกลออกออกไปมู่เจี้ยนถิงตะคอก หันกายเคลื่อนออกไปไหล

เหล่าผู้กล้างงงวย คิดไม่ถึงว่ามู่เจี้ยนถิงที่เป็นถึงผู้สืบทอดอารามพรางมรกต บุคคลแห่งยุคซึ่งชื่อเสียงระบือแดนฐิติประจิมผู้หนึ่งนี้กลับถอยหนีไปได้

นี่แสดงให้เห็นอย่างไม่ต้องสงสัยว่าเขารู้ได้ด้วยตัวเองว่าไม่อาจพลิกสถานการณ์ ดังนั้นจึงเลือกหนีไป

สวบ!

เหลยเชียนจวินไม่ลังเลเช่นกัน แน่วแน่ยิ่งนัก เงาร่างหายวับไปในอากาศ เคลื่อนออกไปไกลราวพันจั้งประหนึ่งสายฟ้าฟาด

“ก่อนหน้านี้พวกเจ้าร่ำร้องอยากจะแลกเปลี่ยนความรู้ เหตุใดแลกเปลี่ยนยังไม่ทันจบพวกเจ้าก็จะไปแล้วล่ะ”

หลินสวินส่งเสียงหึหยัน เท้าใช้ก้าวย่างชือน้ำแข็งตามไปเต็มกำลัง

ก่อนหน้านี้ที่เขาไม่ใช้กระบวนสังหารมาโดยตลอด ไม่ได้เป็นเพราะปรานี แต่เป็นความรอบคอบและระมัดระวัง

เพราะเขาแน่ใจว่ามู่เจี้ยนถิงและเหลยเชียนจวินต้องครอบครองเครื่องมือสังหารชิ้นโต มีอำนาจคุกคามถึงชีวิต

ดังนั้นเขาจึงรออยู่ตลอด รอให้อีกฝ่ายเผยทีเด็ดออกมาจนหมด