Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 967

ตอนที่ 967 สัตว์ประหลาดฟ้าดารา
สายตาหลินสวินถูกดึงดูด อาศัยเพียงความรู้สึกก็รู้ว่านี่คือศิลาอุกกาบาตที่ยากพบเห็น

มันไม่ธรรมดายิ่ง เนื้อดำตะโกวาวระยับ เอ่อท้นแสงเงินเจิดจรัสดั่งภาพฝันน่าอัศจรรย์นัก

ไม่แปลกที่ผู้ฝึกปราณสำนักกระบี่โลหิตพวกนั้นจะเกิดความละโมบ เปลี่ยนเป็นผู้ฝึกปราณอื่นเกรงว่าคงทนต่อสิ่งล่อใจเช่นนี้ไม่ไหว

และสมบัตินี้ตกอยู่ในมือเด็กสาวอ่อนแอ ไม่ต้องสงสัยว่า ‘ผิดที่หยกติดตัว’ ทำให้ประสบหายนะโดยไม่รู้อิโหน่อิเหน่

“ก่อนหน้าให้ตายเจ้าก็ไม่ยอมส่งมอบสิ่งนี้ เหตุใดตอนนี้กลับอยากให้พวกเราเล่า” แม่นางเยวี่ยอดถามไม่ได้

“นี่มันคนละเรื่อง ข้าแยกแยะดีชั่ว” เด็กสาวเช็ดคราบเลือดบนหน้า นัยน์ตาส่องประกาย

“เจ้าไม่ห่วงว่าพวกเราช่วยเจ้าเพื่อสิ่งนี้หรือ” แม่นางเยวี่ยกล่าวอย่างสนอกสนใจ

“ไม่ละอายต่อตนก็พอ” เด็กสาวกล่าว

แม่นางเยวี่ยยิ้ม แววตาที่มองเด็กสาวเปลี่ยนเป็นมิตรและสงสารยิ่งกว่าเดิม

‘เมื่อใจตนสงบ นั่นคือมรรคแห่งตน’

หลินสวินจิตใจคล้อยตาม เขาค้นพบคุณสมบัติซึ่งหาได้ยากบนตัวเด็กสาวอ่อนแอคนนี้ ใจที่มีความมุ่งมั่น ไม่ถูกสิ่งภายนอกยั่วยุ

สุดท้ายพวกหลินสวินไม่ต้องการศิลาอุกกาบาตในมือเด็กสาว แต่พานางจากบริเวณนี้ไปด้วยกัน

เหล่าผู้ฝึกปราณสำนักกระบี่โลหิตรอดพ้นจากความตาย แต่กลับยินดีไม่ออกแม้เศษเสี้ยว

เพราะพวกเขารู้ว่าหากเด็กสาวผอมบางเมื่อครู่นั่นเปลี่ยนโชคชะตาสำเร็จ ภายหน้าไม่ช้าก็เร็วนางต้องกลับมาแก้แค้น!

“เจ้าหมอนั่นเป็นใคร อานุภาพน่าหวาดกลัวนัก ไม่แม้แต่จะขยับมือก็กำราบผู้แข็งแกร่งสำนักกระบี่โลหิตทั้งหมดลงกับพื้น คงไม่ใช่บุคคลแห่งยุคจากสำนักโบราณบางแห่งกระมัง”

“รู้น้อยจึงเห็นว่าประหลาด ช่วงนี้แดนชัยบูรพาปรากฏบุคคลแห่งยุคขึ้นใหม่ไม่รู้เท่าไหร่”

“มหาสงครามแห่งมหายุคจวนมาเยือน แม่น้ำพรมแดนเองใกล้เลือนหาย สี่แดนวิภูดินแดนรกร้างโบราณจะรวมกันใหม่อีกครั้ง ฟื้นคืนลักษณะสมบูรณ์แห่งสมัยบรรพกาล จากนั้น… ใต้หล้าคงคึกคักขึ้น!”

บนโขดหินส่วนหนึ่งละแวกใกล้เคียงต่างเห็นเหตุการณ์ที่หลินสวินแสดงอานุภาพเมื่อครู่กับตา ผู้ฝึกปราณบางส่วนรำพึงอย่างอดไม่อยู่

แต่ผู้ฝึกปราณส่วนหนึ่งแอบดีใจ ก่อนหน้านี้พวกเขาเคยตวาดพวกหลินสวินไป ไม่ยอมให้พวกเขาเข้าใกล้ ปัจจุบันคิดไปแล้วการกระทำเช่นนี้ช่างเหมือนรนหาที่ตาย โชคดีที่อีกฝ่ายไม่คิดเล็กคิดน้อยกับพวกเขา

…

หาดดาราขจรกว้างใหญ่ โขดหินดำรงอยู่ทุกหนแห่ง หมอกควันขมุกขมัวปกคลุมทั่วบริเวณเห็นได้ว่าลึกลับอย่างยิ่ง

บนยานสำเภา แม่นางเยวี่ยตัดสินใจพาเด็กสาวร่างผอมกลับสำนัก นี่ทำให้พวกโค่วซิงต่างอิจฉาไม่หยุด

พวกเขาล้วนรู้ดี นับจากวันนี้เด็กสาวยากจนที่ดูน่าสงสารโดดเดี่ยวคงต่างจากอดีตสิ้นเชิง ดุจมัจฉากระโดดข้ามประตูมังกร!

“เสี่ยวเหอ เจ้าหาศิลาอุกกาบาตก้อนนี้พบจากไหนหรือ”

“ข้างหน้าเจ้าค่ะ ต้องคดเคี้ยวเลี้ยวลดลอดเกาะน้อยประมาณสิบกว่าเกาะ ยังต้องผ่านบริเวณหมอกควันหนาแถบหนึ่ง”

เสี่ยวเหอก็คือชื่อของเด็กสาวร่างผอมนั่น “สถานที่นั้นประหลาดมาก สะสมโครงกระดูกกองพะเนิน ทั้งยังมีสัตว์ปีศาจน่ากลัวปรากฏเป็นระยะ…”

“แต่ทุกค่ำคืนที่นั่นจะปรากฏแสงดาราเงินยวงมากมาย งดงามอย่างยิ่ง ประดุจธารดาราม้วนตลบอย่างไรอย่างนั้น”

ฟังถึงตรงนี้ หลินสวินและแม่นางเยวี่ยต่างสัมผัสได้ว่าที่แห่งนี้ต้องไม่ธรรมดา!

ขณะเดียวกันสีหน้าเสี่ยวเหอปรากฏอาการหวนรำลึกและหลงใหล “ตอนนั้นข้านึกว่าตัวเองมาถึงม่านดาวเหนือฟากฟ้า ตลอดทางคือดวงดาวส่องประกาย… น่าเสียดาย ข้าเดินถึงครึ่งทางก็ไม่กล้าเข้าไปลึกกว่านั้น”

“เพราะอะไร” แม่นางเยวี่ยถามอย่างอดไม่อยู่

“ข้าได้ยินเสียงร้องโหยหวนเป็นระลอก น่ากลัวยิ่ง ยังมีเสียงคำรามของสัตว์ปีศาจด้วย…” เสี่ยวเหอสีหน้าประหม่า เห็นชัดว่าเหตุการณ์ตอนนั้นทำนางหวาดผวาถึงปัจจุบันอยู่บ้าง

“อยากลองไปดูหรือไม่” แม่นางเยวี่ยมองไปทางหลินสวิน

หลินสวินใคร่ครวญเล็กน้อยก็พยักหน้าเห็นด้วย

เขาอยากรู้นัก เสี่ยวเหอไปแค่ครึ่งทางก็ขุดเจอศิลาอุกกาบาตล้ำค่าที่คุณลักษณะเลิศล้ำ แค่คิดก็รู้ว่าหากเข้าไปลึกกว่านี้ต้องมีความลับที่ไม่มีใครล่วงรู้มากกว่านี้แน่

ทั้งจากคำอธิบายของเสี่ยวเหอทำให้เขาสามารถประมาณการคร่าวๆ ได้ว่า สถานที่นั้นอาจอันตรายยิ่ง แต่ก็ต้องซ่อนของดีซึ่งสถานที่อื่นไม่มีเช่นเดียวกัน!

…

ผ่านไปหนึ่งก้านธูป ภายใต้การนำทางของเสี่ยวเหอ พวกหลินสวินขับยานสำเภาเข้าสู่บริเวณครึ้มหมอกขมุกขมัว

เกาะแก่งบริเวณนี้พบเห็นได้น้อย กระจายตัวบางตา ซ้ำสายน้ำนั่นยังไม่ม้วนซัด เงียบสงัดดั่งน้ำนิ่ง มีกลิ่นอายที่พาให้คนใจสั่นระรัว

“งดงามมาก!” มุ่งหน้าไปไม่ไกลนัก เบื้องหน้าพวกโค่วซิงสว่างวาบ เมื่อเห็นทัศนียภาพที่ห่างออกไปชัดเจนต่างเผยความรู้สึกหลงใหล

กลางอากาศ แสงดาวดวงแล้วดวงเล่ากะพริบไหว เปล่งแสงกระจ่างเย็นออกมา ท่ามกลางหมอกควันขมุกขมัวยิ่งดูเจิดจรัสและสว่างผิดปกติ

มองจากไกลๆ ก็เหมือนเห็นธารดารากำลังม้วนแผ่ไพศาล แสงดาวพาดผ่านงามตระการเปล่งประกาย

ภายใต้ความเลือนราง ช่างทำให้ผู้คนคิดไปว่าเข้าสู่จักรวาลดารา

แต่ขณะเดียวกันกลับมีกลิ่นอายอันตรายไร้รูปอบอวล ประหนึ่งในส่วนลึกของแสงดาราพร่างฟ้านั่นซ่อนบางสิ่งที่น่าสะพรึงเอาไว้

หลินสวินนัยน์ตาดุจอสนี จิตรับรู้แผ่ขยาย สัมผัสโดยละเอียด

ทันใดนั้นเขาก็พบภาพฉากชวนสะพรึงบางส่วน ในสายน้ำราบเรียบเงียบสงัดนั่นปรากฏซากศพหลายศพ ต่างแหว่งวิ่นไม่สมประกอบยิ่ง

บ้างถูกทำลายศีรษะ บ้างถูกฉีกทึ้งกระชากอก บ้างร่างกายถูกตัดขาด มีเพียงแขนขาแหว่งวิ่นที่ลอยผลุบๆ โผล่ๆ

อีกทั้งหลินสวินยังตัดสินได้คร่าวๆ ว่าเจ้าของซากศพเหล่านี้น่าจะเพิ่งตายไม่นาน ดูจากบาดแผลเห็นชัดว่าเจอกับสัตว์ปีศาจที่น่าหวาดกลัวเข้า