Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 981

ตอนที่ 981 พูดจบก็ตายเสียเถิด
ที่ทำให้หลินสวินไม่อาจอดทนได้คือ ตั้งแต่เริ่มจนจบเด็กสาวนามว่าเผยเหวินผู้นี้เต็มไปด้วยท่าทางไม่เห็นหัวใคร

คนทั่วไปต่างดูออกได้ว่าเสี่ยวเหอตามตนมา แต่เผยเหวินผู้นี้กลับดูหมิ่นและโจมตีเสี่ยวเหอต่อหน้าตน เช่นนี้ใครจะทนได้

“แม่นางผู้นี้ ขอให้ออกจากหอประสานฟ้า ที่นี่ไม่ใช่ที่ผู้มีฐานะเช่นเจ้าจะเข้ามาได้” ข้ารับใช้เหล่านั้นเดินมา มองเสี่ยวเหอด้วยสีหน้าเย็นชา

หากเสี่ยวเหอกล้าขัดขืน พวกเขาก็จะลงมือทันที

บรรยากาศเหมือนนิ่งงัน เสี่ยวเหอโกรธจนดวงตารูปผลซิ่งเบิกขึ้นด้วยความโกรธ ใบหน้างามแดงก่ำ มือเท้าสั่นระริก นางคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะเกิดเรื่องเช่นนี้

“แน่นอน” เผยเหวินยิ้มละไมเอ่ยปาก “ถ้าตอนนี้เจ้าคุกเข่าขอร้องข้า ไม่แน่ว่าเรื่องก่อนหน้านี้ข้าก็จะไม่ถือสาเอาความกับเจ้าอีก”

“เจ้าฝันไปเถอะ!” เสี่ยวเหอโกรธจนตะโกนเสียงดัง

“ไล่นางออกไป!” เผยเหวินสีหน้าเหี้ยมเกรียม สั่งการทันใด

“พอแล้ว!” หลินสวินส่งเสียง หว่างคิ้วปรากฏแววเย็นเยียบ พลังไร้รูปอย่างหนึ่งก็แผ่ขยายออกมาพร้อมกัน

เผยเหวินหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย แต่ทันใดนั้นก็ยิ้มหยัน “คุณชายผู้นี้ ที่นี่เป็นถึงหอประสานฟ้า นี่เจ้าคิดจะก่อเรื่องที่นี่หรือ ถ้ารู้กาละเทศะก็อยู่เฉยๆ จะดีที่สุด เพื่อเลี่ยงไม่ให้ชักนำภัยมาถึงตัว!”

เมื่อพูดจบมุมปากนางก็ปรากฏแววหยิ่งผยอง

แม้พลานุภาพที่หลินสวินแผ่ออกมาจะทำให้นางตกใจ แต่นางมั่นใจว่าอาศัยชื่อหอประสานฟ้านี้ก็สามารถทำให้อีกฝ่ายไม่กล้าวู่วาม!

ทว่าคราวนี้นางเดาผิดเสียแล้ว ที่ก่อนหน้านี้หลินสวินอดกลั้นไว้ก็เพียงแค่ไม่ต้องการสร้างปัญหา แต่ตอนนี้เขาได้แสดงท่าทีของตัวเองออกมาอย่างชัดเจน อีกฝ่ายกลับยังไม่รู้ดีชั่วดังเดิม นี่ก็ถือว่ารนหาที่ตายเองแล้ว

ในตอนที่เผยเหวินเพิ่งพูดจบ หลินสวินก็ตวัดฝ่ามือขึ้นตบใส่ใบหน้างามที่เจือแววหยิ่งผยองดูแคลนนั้นของเผยเหวิน

เผียะ!

เสียงตบหน้าดังก้อง ไม่มีความทะนุถนอมหยกงามแม้สักนิด

เผยเหวินกรีดร้องออกมา ตัวนางถูกตบจนกระเด็นออกไป ล้มลงดังตุ้บออกไปสิบกว่าจั้ง นางผมเผ้ายุ่งเหยิง กระอักเลือดออกทางปากและจมูก ใบหน้าครึ่งหนึ่งบวมแดงขึ้นมาแล้ว ท่าทางน่าสลดนัก

ข้ารับใช้ที่อยู่ใกล้ๆ ต่างตื่นตระหนกหน้าถอดสียิ่ง ทันใดนั้นก็ก้าวออกมาตะโกนว่า “หยุดนะ! เจ้ารู้ไหมว่าที่นี่ที่ไหน ถึงได้กล้ากำเริบเสิบสานที่นี่!?”

“ไสหัวไป!”

สายตาหลินสวินราวสายฟ้า ส่งเสียงตะคอกราวอสนีบาตออกมาโดยไม่หันมามองสักนิด สะท้านสะเทือนจนเกิดเสียงวิ้งขึ้นในหัวข้ารับใช้เหล่านั้น พากันล้มลงกับพื้นระเนระนาด ร้องโหยหวนไม่ว่างเว้น

บางคนยิ่งมีเลือดออกมาจากทวารทั้งเจ็ดจนแล้วสลบไป

ในที่นั้นพลันโกลาหลวุ่นวายไปหมด

ผู้ฝึกปราณบางคนที่กำลังซื้อขายอยู่ไกลออกไปเห็นดังนี้ลอบตระหนกอย่างอดไม่ได้

ภูมิหลังของหอประสานฟ้าแห่งนี้กล้าแข็งถึงที่สุด เป็นที่รู้กันว่าเป็นร้านค้าอันดับหนึ่งของเมืองเพลิงมรกต ที่ผ่านมาใครกล้าก่อเรื่องที่นี่กัน

“เจ้า เจ้า… เจ้าถึงกับกล้าตบข้าหรือ เจ้าตายแน่! วันนี้ไม่ว่าพวกเจ้าคนไหนก็อย่าคิดจะรอดชีวิตออกจากที่นี่เลย!” ไกลออกไปเผยเหวินร้องเสียงแหลม สีหน้าขุ่นเคืองน้ำเสียงเคียดแค้น

ไม่พูดไม่ได้ว่าพื้นเพของหอประสานฟ้ากล้าแข็งอย่างแท้จริง เพียงพริบตาเท่านั้นก็มีผู้คุ้มกันฝึกปราณที่มีความสามารถและทรงพลังกลุ่มหนึ่งพุ่งเข้ามา

“คุณหนูเผย เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ” ผู้คุ้มกันซึ่งเป็นหัวหน้าเอ่ยปากเสียงขรึม

“ตาบอดหรือไง ไม่เห็นหรือว่ามีคนก่อเรื่อง ไป! ไปจับพวกมันมาให้ข้าทั้งหมด อย่าให้พวกมันหนีไปได้สักคนเด็ดขาด!”

เผยเหวินหวีดร้องตีโพยตีพายแทบจะคลุ้มคลั่งแล้ว

“ขอรับ!”

ผู้คุ้มกันเหล่านั้นจับจ้องไปที่หลินสวินกับเสี่ยวเหอ สีหน้าเย็นชาโหดเหี้ยม

“สหาย เจ้าจะยอมให้จับโดยดีหรือจะให้พวกเราลงมือ ที่นี่คือหอประสานฟ้า ต่อให้เจ้ามีพลังปราณระดับกระบวนแปรจุติ แต่วันนี้เจ้าก่อเรื่องที่นี่ก็ไม่อาจหนีพ้น”

หัวหน้าผู้คุ้มกันเอ่ยปากเยียบเย็น เขามองปราดเดียวก็ดูพลังปราณของหลินสวินออก ดังนั้นจึงไม่ได้ลงมือทันที

“ก่อเรื่องหรือ” ดวงตาดำของหลินสวินยิ่งเย็นชา “ตอนนี้ข้าไม่มีแก่ใจมาพูดจาเรื่อยเปื่อยกับพวกเจ้า ไม่อยากตายก็หลีกไป!”

เขาพูดพลางย่างเท้าออกไปหนึ่งก้าว ทันใดนั้นก็มาอยู่ตรงหน้าเผยเหวินผู้นั้น ลงมือว่องไวราวสายฟ้า คว้าคอของฝ่ายตรงข้ามไว้ในมือเหมือนยกไก่ตัวจ้อยขึ้นมา

รวดเร็วเกินไปแล้ว เร็วจนทำให้ผู้คุ้มกันเหล่านั้นไม่ทันได้โต้ตอบ เพียงรู้สึกว่าภาพตรงหน้าพร่ามัว จากนั้นเผยเหวินก็ถูกอีกฝ่ายคุมตัวแล้ว!

เฮือก!

ลูกค่าที่มุงดูอยู่ไกลออกไปสูดหายใจเย็น รับรู้ได้ว่าหลินสวินดูเหมือนอ่อนวัย แต่เห็นได้ชัดว่าเป็นคนร้ายกาจคนหนึ่ง ไม่กลัวการข่มขู่จากหอประทานฟ้าเลย!

เจ้าหมอนี่เป็นใครกัน

กล้ามากจริงๆ!

เผยเหวินถูกจับกุม ตอนแรกก็งุนงง จากนั้นถึงตกใจระคนโกรธ ดิ้นรนอย่างรุนแรงพลางตะโกนว่า “ถ้าฆ่าข้าแล้วเจ้าก็อย่าคิดจะรอดเลย!”

เผียะ!

หลินสวินตวัดมือตบออกไป ทำให้อีกฝ่ายกระเด็นออกไปทั้งอย่างนั้น ภาพตรงหน้าดำมืดแทบจะสลบไป

ตอนนี้ท่าทางนางน่าสังเวชนัก น้ำมูกน้ำตาไหลเป็นทาง แก้มบวมแดงเป็นหัวหมู ยังจะมีท่าทางหยิ่งทระนงหลงตัวเองหลงเหลือเสียที่ไหน

“เข้าไป!”

ในขณะเดียวกันผู้คุ้มกันเหล่านั้นก็โกรธเต็มทีแล้ว คิดว่าหลินสวินไม่รู้ดีชั่ว กล้าก่อเรื่องที่หอประสานฟ้าเช่นนี้ ช่างเหิมเกริมถึงขั้นรนหาที่ตาย