Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 995

ซูม!

หลินสวินเรียกยานขนส่งอวกาศออกมาโดยไม่ลังเล เดินทางไปเมืองวายุทรายเต็มอัตรา

อีกฝ่ายตรึงกำลังสะกดรอยเข้มงวดยิ่ง ทั้งยังเป็นนายเหนือหัวในอาณาเขตแคว้นกู่ชาง หากรอฝ่ายตรงข้ามเตรียมการพร้อมสรรพ คิดออกจากแคว้นกู่ชางอีกคงลำบากอยู่บ้าง

สรุปง่ายๆ คือ หลินสวินในตอนนี้ไม่กลัวภัยคุกคาม แต่ไม่อยากเสียเวลากับเรื่องวุ่นวายไม่จบสิ้น

เขายังมีเรื่องสำคัญกว่าต้องทำ

ตัวอย่างเช่น ไปเยือนสำนักกระบี่เทียมฟ้าสักรอบ!

…

เมืองวายุทราย

ตั้งอยู่ในอาณาเขตทะเลทรายไพศาลแห่งหนึ่งบนแคว้นกู่ชาง

เล่าลือว่าทะเลทรายผืนนี้เดิมคือแดนมงคลบำเพ็ญเซียนแห่งหนึ่ง ทิวทัศน์งดงามไอวิญญาณปกคลุม แต่ภายหลังกลับประสบเคราะห์ใหญ่ ถูกมหาอริยะบรรพกาลผู้หนึ่งใช้ยอดศาสตรามารในมือทำลาย!

ต่อมาทิวทัศน์ดับสลาย แม่น้ำแห้งขอด ผืนดินแตกระแหง ตามเวลาซึ่งล่วงเลยที่แห่งนี้ก็ปรากฏทะเลทรายกว้างใหญ่ไพศาล

เนื่องด้วยจวบจนปัจจุบันทะเลทรายยังอบอวลไอสังหารชวนสยอง ประหนึ่งไอมารอมตะไม่เคยสลาย จึงถูกผู้บำเพ็ญเพียรเรียกว่า ‘ทะเลทรายหลอมมรณา’

เมืองวายุทรายตั้งอยู่ใกล้ทะเลทรายหลอมมรณานี้

สวบ!

เงาร่างหนึ่งโฉบมาแต่ไกล แปลงเป็นชายวัยกลางคนเคราโค้งคนหนึ่ง ทะยานลงพื้นดินมุ่งหน้าสู่เมืองวายุทราย

คนผู้นี้คือหลินสวินที่ปลอมแปลงกาย

‘หืม?’

ทว่าเพิ่งมาถึงนอกประตูเมือง หลินสวินก็เห็นบนประตูเมืองนั่นแปะภาพประกาศจับ บนภาพเหมือนคือเด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่ง

ใต้ภาพมีเนื้อหาประกาศจับ ‘คนผู้นี้นามหลินสวิน ฉายาเทพมารหลิน เหี้ยมโหดป่าเถื่อน เลื่องชื่อโจษจัน หากใครสามารถแจ้งเบาะแสของเขา รับรางวัลหนึ่งหมื่นแกนวิญญาณขั้นสูง!’

ขณะนี้มีผู้ฝึกปราณมากมายมุงดู วิพากษ์วิจารณ์ประกาศจับนี่

“เด็กนี่ถึงกับถูกแดนศักดิ์สิทธิ์แกนสวรรค์ประกาศจับ ต้องเป็นจอมมารก่อกรรมทำชั่วแน่!”

“ไม่รู้ว่าเขาทำเรื่องสวรรค์พิโรธคนเคียดแค้นอะไรกันถึงได้ถูกประกาศจับเช่นนี้”

ผู้คนวิจารณ์เซ็งแซ่

หลินสวินในใจครัดเคร่ง คิดไม่ถึงสักนิดว่าการเคลื่อนไหวของแดนศักดิ์สิทธิ์แกนสวรรค์จะเร็วเช่นนี้

เขาถึงขั้นสงสัยว่า ไม่เพียงเมืองวายุทรายตรงหน้า เกรงว่าแม้แต่เมืองอื่นๆ ของแคว้นกู่ชางคงเริ่มปรากฏประกาศจับแบบนี้แล้ว!

‘หากเพียงเพื่อแก้แค้น ไม่มีทางทำให้สำนักโบราณแห่งหนึ่งระดมพลเช่นนี้แน่ พวกเขาทำเช่นนี้… เห็นชัดว่ามีแผนการอื่น!’

หลินสวินใคร่ครวญพลางมุ่งสู่กลางเมืองไปด้วย

ใจกลางเมือง แท่นบูชาเก่าแก่คร่ำคร่าประทับกลิ่นอายแห่งยุคสมัยตั้งเด่นตระหง่าน ด้านบนอบอวลพลังผนึกต้องห้ามเร้นลับอัศจรรย์

นี่ก็คือค่ายกลเคลื่อนย้ายโบราณ!

มีเพียงอริยะที่ครอบครองศาสตร์ลับห้วงอากาศชั้นสูงจึงจะสามารถวางค่ายกลเคลื่อนย้ายเช่นนี้ได้ ทำให้ผู้ฝึกปราณสามารถเคลื่อนย้ายข้ามห้วงอากาศไร้ขอบเขต ไปปรากฏตัวนอกระยะพันหมื่นลี้ในชั่วพริบตา

ในอดีตที่ผ่านมาบริเวณค่ายกลเคลื่อนย้ายโบราณแห่งนี้คึกคักยิ่ง ผู้ฝึกปราณมากมายอาศัยค่ายกลโบราณนี้มุ่งสู่สถานที่อื่นในแดนชัยบูรพา

แต่วันนี้ค่ายกลเคลื่อนย้ายโบราณกลับถูกปิดล้อมรอบด้าน!

กองกำลังผู้ฝึกปราณกลุ่มแล้วกลุ่มเล่ารักษาการณ์รอบค่ายกลเคลื่อนย้ายโบราณดั่งกำแพงสำริดผนังเหล็ก แม้แต่เหนือท้องฟ้ายังมีผู้ฝึกปราณควบคุมดูแล

“มีสิทธิ์อะไรมาบอกจะปิดก็ปิด ค่ายกลเคลื่อนย้ายโบราณนี้คือของสำคัญที่อริยะในอดีตหลงเหลือไว้ เกื้อกูลมาทุกยุคสมัย สร้างสุขแก่มวลชน เหตุใดไม่ให้พวกเราใช้งาน”

มีผู้ฝึกปราณกล่าวเดือดดาล

“แค่เทพมารหลินที่ไม่รู้ความเป็นมาคนหนึ่งก็ถึงกับต้องปิดค่ายกลเคลื่อนย้ายโบราณ ไม่ใช่ว่าต่อจากนี้ยามใดที่มีจอมมารโผล่มาอีกล้วนต้องทำเช่นนี้หรือ”

ผู้ฝึกปราณอื่นๆ ส่วนหนึ่งโวยวายตาม

เห็นชัดว่าผู้ฝึกปราณเหล่านี้เป็นเหมือนหลินสวิน หมายอาศัยค่ายกลเคลื่อนย้ายโบราณออกเดินทาง แต่บัดนี้กลับถูกปฏิเสธอยู่นอกประตู แน่นอนว่าต้องไม่พอใจยิ่ง

“เรื่องนี้เป็นความต้องการของแดนศักดิ์สิทธิ์แกนสวรรค์ หากพวกเจ้าไม่พอใจก็ไปโต้แย้งแดนศักดิ์สิทธิ์แกนสวรรค์ หากยังร้องแรกแหกกระเชออีก เชื่อหรือไม่ว่าจะจับพวกเจ้าเสียให้สิ้น!” บนอากาศ ชายชราอาจหาญคนหนึ่งตวาดลั่น เสียงราวฟ้าร้องสะเทือนทั่วทิศ

ทันใดนั้นเสียงไม่พอใจเหล่านั้นพลันเงียบกริบ

“แดนศักดิ์สิทธิ์แกนสวรรค์ไม่สมควรเผด็จการเช่นนี้ ให้โอกาสเจ้าครั้งหนึ่ง เปิดค่ายกลนี้ซะ!” หลินสวินเอ่ยปากพลางก้าวไปข้างหน้า เบื้องหน้าคือโอกาสหนีเพียงหนึ่งเดียว หากรอกำลังพลของแดนศักดิ์สิทธิ์แกนสวรรค์ไล่ตามมา เช่นนั้นทุกอย่างคงสายไปแล้ว

“เจ้านับเป็นตัวอะไร กล้าข่มขู่ข้ารึ” ชายชราอาจหาญสีหน้าขรึมลงทันที พลานุภาพไร้รูปแผ่กระจายสยบทั่วทั้งลาน

เขาคือเจ้าเมืองวายุทราย นามหยางเฉิงปอ ครอบครองปราณระดับกึ่งราชัน พลานุภาพหนักหน่วง

ตูม!

หลินสวินก้าวขึ้นห้วงอากาศ เงาร่างพลันมาถึงหน้าหยางเฉิงปอ ยื่นแขนออกคว้า นิ้วดั่งพญามังกรออกจากหุบเหว ประกายเจิดจรัสห่อหุ้มปกคลุมลงมา

หยางเฉิงปอโกรธจัดจนยิ้มออกมา คาดไม่ถึงอย่างสิ้นเชิงว่าชายวัยกลางคนนี่จะระห่ำเช่นนี้ แค่เห็นต่างก็ถึงกับกระโดดออกมาลงมือกับตน หรือเขาสะกดคำว่าตายไม่เป็น

“ไสหัวไป!” หยางเฉิงปอตวาดลั่น ปะทะกลับหนักหน่วง

แต่เหนือความคาดหมาย การโจมตีของเขายังไม่ทันได้สำแดงอานุภาพก็ถูกสลายกระเจิง ส่วนมือใหญ่นั่นก็ตะปบลงมาอย่างทรงพลัง ไม่อาจต้านทาน

แย่แล้ว!

หยางเฉิงปอพลันหน้าเปลี่ยนสี แต่ช้าไปก้าวหนึ่งแล้ว ถูกหลินสวินคว้าคอเหวี่ยงทุ่มกลางอากาศเต็มแรงราวทิ้งขยะ

เสียงปึงดังสนั่น หยางเฉิงปอหน้าคะมำกระแทกลงพื้นแข็งอย่างหนักหน่วงจนเกิดหลุมใหญ่ เศษหินกระจัดกระจาย

เขาโลหิตกบจมูกปาก ร่างกระตุกส่งเสียงโอดครวญ

ทั้งลานเงียบสงัด เงียบกริบไร้สุ้มเสียง ทุกคนต่างอึ้งงันอยู่ตรงนั้น ชั่วพริบตาหยางเฉิงปอซึ่งเป็นราชันกึ่งระดับที่มีชื่อเสียงนานปี ถูกกำราบลงเช่นนี้อย่างคาดไม่ถึง

กร๊อบ!

หลินสวินลงมาจากฟ้า เท้าย่ำลงบนร่างหยางเฉิงปอ สีหน้าเยียบเย็น “ข้าขอบอกเป็นครั้งสุดท้าย เปิดค่ายกลนี้ซะ!”

“สหายยุทธ์โปรดระงับโทสะ!”

หยางเฉิงปอยิ่งแก่ยิ่งมากประสบการณ์ ไหนเลยจะไม่รู้ว่าคราวนี้เตะถูกแผ่นเหล็กเข้าแล้ว จึงก้มหัวยอมจำนนในบัดดล “เพียงแต่ตอนนี้ไม่อาจเปิดค่ายกลได้”

“ยันต์ที่ใช้เปิดค่ายกลไม่อยู่กับเจ้าหรือ” หลินสวินมุ่นคิ้ว