Battling Records of the Chosen One บันทึกศึกผู้กล้าท้าสวรรค์ นิยาย บท 994

สิ้นเสียงหนานกงหั่ว ชายที่กร้าวแกร่งหาใดเปรียบคนหนึ่งพุ่งออกมา

ผิวเขาราวหล่อจากสำริด ร่างปราดเปรียวเปี่ยมพลังทำลายล้าง นัยน์ตาเฉียบคมชวนประหวั่นดั่งอินทรี

ตูม!

หลังเขาออกเคลื่อนไหว ห้วงอากาศถูกเงาร่างเขาฉีกกระชากหนักหน่วง ส่งเสียงครวญเสียดหู

ชั่วพริบตาราวเสือดาวดึกดำบรรพ์ตัวหนึ่งออกจู่โจม อานุภาพปราดเปรียวฮึกเหิมนั่น แค่มองก็รู้ว่าไม่ใช่คนที่ผู้สืบทอดสำนักทั่วไปสามารถเทียบเคียง

นี่ก็คือเซียวเจิง!

หนึ่งในศิษย์สืบทอดแท้จริงแดนศักดิ์สิทธิ์แกนสวรรค์ ผู้กล้าระดับกระบวนแปรจุติที่เก่งกล้าสามารถด้านการศึก ภายในร่างเลือดนักรบไหลวน ทรงพลังเหลือประมาณ

‘เจ้าหมอนี่ได้เจอโศกนาฏกรรมแน่’ พวกหนานกงหั่วเห็นดังนั้นต่างเผยสีหน้าเวทนา

ในบรรดาศิษย์สืบทอดแท้จริงแดนศักดิ์สิทธิ์แกนสวรรค์ เซียวเจิงอาจไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งที่สุด พรสวรรค์ก็ไม่ได้เลิศล้ำ แต่กลับเป็นคนคลั่งการต่อสู้ยิ่ง!

พวกที่ถูกเขาเห็นเป็นคู่ต่อสู้ บัดนี้ล้วนกลายเป็นซากกระดูกสูญหายจากโลกชั่วนิรันดร์!

“หลินสวิน ศิษย์พี่ฉู่เคยบอกว่าต้องระวังเจ้า คิดว่าเจ้าคือบุคคลที่รับมือยาก ข้ากลับเฝ้ารอยิ่งว่าเจ้าจะแข็งแกร่งเท่าไหร่กัน”

เสียงเซียวเจิงราวเป็นอีกคน ก้องกังวานดั่งทวนทองกระทบ แผ่ไอสังหารเสียดกระดูกทำเอาห้วงอากาศครวญเป็นระลอก

“แสดงฝีมือที่แกร่งที่สุดของเจ้าออกมา ไม่เช่นนั้นหัวเจ้าจะถูกข้าเด็ดลงมาทำเป็นจอกเหล้า!” มุมปากเขาเผยความหลงระเริงวูบหนึ่ง จ้องหลินสวินดุจเพ่งเล็งเหยื่อ

หลินสวินร้องอ้อคราหนึ่งด้วยสีหน้าสงบ กล่าวเนิบช้า “หากรับมือกับเจ้า ยังคงไม่มีคุณสมบัติพอให้ข้าใช้ฝีมือที่แข็งแกร่งสุด”

เซียวเจิงแววตาดุจอสนี ผมยาวพลิ้วไหว หัวเราะร่ากล่าว “บ้าดีนัก! หวังว่าตอนเจ้าตายจะระห่ำได้เช่นนี้!”

ตูม!

ขณะกล่าวเขาก้าวสู่ห้วงอากาศ เงาร่างดุจอสนีไวว่อง พุ่งสังหารไปทางหลินสวิน

ตัวคนยังมาไม่ถึง จิตสังหารเข้มข้นดุดันคาวโลหิตก็บีบกดดั่งคลื่นซัดโถมกระหน่ำ พาให้ผู้คนรู้สึกปิ่มจะหายใจไม่ออก

ไหนเลยจะเหมือนคนผู้หนึ่ง ชัดแจ้งว่าเหมือนเทพสังหารที่พุ่งออกจากภูเขาศพทะเลเลือด!

‘จิตสังหารของศิษย์น้องเซียวเจิงนับวันยิ่งอัดแน่นขึ้นเรื่อยๆ’ พวกหนานกงหั่วต่างกำลังอัศจรรย์ใจ

ตึง!

การจู่โจมของเซียวเจิงเรียบง่ายยิ่ง นิ้วมือดั่งคมดาบผ่าลงไป เห็นได้ว่าป่าเถื่อนนัก

แต่ขอแค่ตาดีหน่อยก็สามารถมองออกว่า การโจมตีของเซียวเจิงมีอานึภาพยิ่งใหญ่เผด็จการ พลังฝ่ามือครอบคลุมทั่วทิศ ทำให้ผู้คนรู้สึกหมดหนทางยากเลี่ยงหนี ไม่อาจหลบหลีก

แม้แต่หลินสวินยังแปลกใจอย่างอดไม่อยู่ ดูออกว่าเซียวเจิงนี่เป็นยอดบุคคลที่มีฝีมือจริงๆ แค่การโจมตีนี้ก็สามารถมองออกว่าเขามีความเชี่ยวชาญลึกซึ้งที่เรียกได้ว่าล้ำเลิศบนวิถียุทธ์

น่าเสียดาย สำหรับหลินสวินแล้วการโจมตีนี้กลับยังไม่พอสร้างภัยคุกคาม

เขาซัดฝ่ามือออกไปเช่นกัน เรียบง่ายสบายอารมณ์ดั่งวาดเขียนตามสะดวก ไม่ลึกลับซับซ้อน

ตูม!

ทั้งสองปะทะกัน ฟ้าสะเทือนดินสะท้าน

จากนั้นก็เห็นพลังฝ่ามือเซียวเจิงถูกกำจัดทีละน้อย ระเบิดออกเป็นละอองแสงเจิดจรัส

เขาตกใจยกใหญ่ สัมผัสได้อย่างแจ่มชัดว่าฝ่ามือนี้ของตนราวถูกหุบเหวปกคลุม จวนจะถูกกลืนกิน!

“ประทับรบมังกร!”

เซียวเจิงตะโกนลั่น ร่างปราดเปรียวกำยำสาดแสงศักดิ์สิทธิ์เจิดจ้า พลานุภาพดุดันยิ่งกว่าเดิม เขาโบกแขนทั้งสองข้าว ก้าวย่างอย่างมั่นคงหมายสลายการโจมตีหลินสวิน

แต่ผลกลับทำเขาใจสะท้าน พลังฝ่ามือของอีกฝ่ายยิ่งใหญ่ราวหุบเหว คล้ายสามารถกลืนกินสรรพสิ่ง ไม่อาจสั่นคลอนแม้แต่น้อย

กร๊อบ!

เวลาต่อมาเขารู้สึกได้เพียงว่าความเจ็บปวดสาหัสแล่นผ่าน เอ็นกระดูกนิ้วแตกละเอียด โลหิตซ่านเซ็น

แย่แน่!

เขามีประสบการณ์กรำศึกมากมาย รู้ว่าไม่เข้าทีก็ปลีกตัวถอยโดยไม่ลังเล

ไหนเลยจะคาดคิด เวลานี้หลินสวินแปรฝ่ามือเป็นกรงเล็บพุ่งเข้าตะปบทันใด ประดุจกรงขังปกฟ้าที่มาเยือนจากนภา

กร๊อบ!

เสียงเอ็นกระดูกแตกดังสนั่นอีกครั้ง

เซียวเจิงไม่ทันได้ร้องโอดโอยก็ถูกมือใหญ่นั่นบิดคอ

กระทั่งก่อนตาย เขายังถลึงตาโกรธท่าทางยากจะเชื่อ เด็กหนุ่มจากโลกชั้นล่างคนหนึ่ง ทำไมแข็งแกร่งขนาดนี้

ทุกอย่างพูดแล้วดูช้า อันที่จริงตั้งแต่เซียวเจิงออกจู่โจมกระทั่งถูกหลินสวินหักคอ การเคลื่อนไหวทั้งหมดปิดฉากในชั่วพริบตา

เร็วเกินไปแล้ว!

เร็วจนทุกคนตรงนั้นล้วนไม่ทันได้ตอบสนอง!

“นี่…”

ความเวทนาบนหน้าพวกหนานกงหั่วพลันค้างแข็งราวกับถูกสายฟ้าฟาด

ก่อนหน้านี้จากมุมมองทุกคน ครั้งนี้หากหลินสวินไม่ตายอย่างน้อยก็ต้องถูกถลกหนัง

แต่บัดนี้พวกเขาแทบร้องเสียงหลง เซียวเจิงเพิ่งออกโจมตี แค่ชั่วพริบตาก็ถูกหักคอ?

นี่น่าตกตะลึงไปแล้ว หากไม่รู้คงต่างคิดว่าหลินสวินกำลังเชือดไก่ฆ่าลิง

แต่พวกหนานกงหั่วล้วนรู้ดีว่าเซียวเจิงแข็งแกร่งยิ่ง! ในฐานะที่เป็นหนึ่งในศิษย์สืบทอดแท้จริงของแดนศักดิ์สิทธิ์แกนสวรรค์ อยู่ในระดับกระบวนแปรจุติยังกล้าไปท้าทายระดับกึ่งราชันด้วยซ้ำ!

ทว่าปัจจุบันกลับตายลงเช่นนี้…

ถูกบีบตายคามือหลินสวินอย่างปวกเปียกเยี่ยงสุนัขตัวหนึ่ง…

“แม้การโจมตีเดียวของข้ายังต้านไม่อยู่ ยังกล้าแหกปากว่าจะเอาหัวข้าไปเป็นจอกเหล้า ตายไปก็ไม่น่าเสียดายจริงๆ”

หลินสวินโยนศพเซียวเจิงทิ้งลวกๆ ดั่งทิ้งขยะ

เฮือก!

เทพมารหลิน?

เจ้าหมอนี่ถึงกับเป็นคนร้ายกาจเช่นนี้!

“ดังนั้นศิษย์พี่ฉู่จึงสั่งให้ข้าและเหล่าอาจารย์ลุงอาจารย์อารีบมาช่วยเหลือ คิดไม่ถึงว่ายังมาช้าไปก้าวหนึ่ง” หนานกงสุ่ยถอนใจ

“เช่นนั้นศิษย์พี่ฉู่ยังกำชับเรื่องอื่นอีกหรือไม่” กู้อวิ๋นถิงอดถามไม่ได้

“มี” ที่เอ่ยปากครานี้คือชายชราเปี่ยมกำลังวังชาผมเหลืองผู้หนึ่ง เขากล่าวเสียงขรึม “ไม่ต้องคำนึงถึงค่าตอบแทนใด ต้องปลิดชีพเด็กนี่ให้ได้!”

“อีกทั้งพวกเราได้รายงานทางสำนักแล้วว่าจะเคลื่อนพลให้มากขึ้น วางตาข่ายดักทั่วแคว้นกู่ชาง ทำให้เด็กนี่ต่อให้ติดปีกก็หนีไม่รอด!”

ได้ยินแผนการนี้กู้อวิ๋นถิงพลันตกใจ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเพื่อสังหารหลินสวิน แดนศักดิ์สิทธิ์แกนสวรรค์คิดเอาจริงแล้ว!

ทว่าแม้หลินสวินจะแข็งแกร่ง แต่อย่างไรก็ตัวคนเดียว จำเป็นต้องทำเช่นนี้จริงหรือ

กู้อวิ๋นถิงไม่เข้าใจนัก

คนอื่นเองก็ตะลึงงัน แดนศักดิ์สิทธิ์แกนสวรรค์คือสำนักโบราณแห่งหนึ่ง หากถูกคนทั่วไปรู้ว่าเพื่อสังหารเทพมารหลินคนเดียว ถึงกับวางตาข่ายดักแน่นหนาโดยไม่คำนึงถึงอะไร คงได้ถูกผู้คนเยาะเย้ยแน่

“นั่นเพราะพวกเจ้าไม่รู้มูลค่าของเด็กนี่ บนตัวเขาซ่อนมหาศุภโชค อย่าว่าแต่พวกเรา หากถูกขุมอำนาจอื่นรู้เข้าก็คงจับเขาโดยไม่คำนึงถึงค่าตอบแทนใด”

ชายชราผมเหลืองสีหน้าเรียบเฉย “และเพราะเหตุนี้ เด็กนี่ถึงถูกขุมอำนาจมากมายในแดนฐิติประจิมตามล่า ภายใต้สถานการณ์บีบบังคับจึงต้องลี้ภัยมาแดนชัยบูรพา”

“ที่แท้เป็นเช่นนี้”

ทุกคนต่างพลันกระจ่าง

“เวลาไม่คอยท่า เริ่มดำเนินการเถอะ!”

…

ขณะเดียวกันหลินสวินหน้านิ่วคิ้วขมวด

สาเหตุที่เขาจากมาก่อนไม่ใช่เพราะใจดี เดิมทีคิดลงมือกำจัดพวกที่ตามล่าเขาในคราเดียว

ใครเล่าจะคาดคิด ว่ากลับสังเกตเห็นกลิ่นอายซึ่งทรงพลังยิ่งกว่าเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็ว เพื่อความรอบคอบจึงตัดสินใจเลือกจากมา

ก่อนหน้านี้ส่งพวกสวะอย่างหนานกงหั่วมาตามล่าตน บางทีอาจยังไม่รู้ศักยภาพและรากฐานของตนแน่ชัด

แต่ตอนนี้… เกรงว่าคงต่างออกไปแล้ว!

หลินสวินแน่ใจว่าเรื่องราวเกี่ยวกับตนที่แดนฐิติประจิม ขอแค่มีใจไปสืบเสาะต้องสามารถรู้เรื่องได้แน่

อาศัยฐานะและความสามารถของฉู่เป่ยไห่ คิดอยากได้ข่าวพวกนี้ก็แค่ขยับปากเท่านั้น

‘สถานการณ์คงยุ่งยากกว่าที่คิด…’ หลินสวินมีลางสังหรณ์อย่างหนึ่ง ว่าบนหนทางต่อจากนี้ต้องมีพายุม้วนซัดมาเยือนอย่างไม่อาจคาดเดา

หากเปลี่ยนเป็นเมื่อก่อนหลินสวินคงกังวลและวิตกเรื่องนี้ และใคร่ครวญหาวิธีรอดอย่างเต็มกำลัง

แต่บัดนี้เขาต่างจากอดีต ต่อให้เจอสัตว์ประหลาดเฒ่าระดับราชันก็มีความกล้าเข้าประลองกับอีกฝ่าย!

สิ่งเดียวที่ทำให้หลินสวินรู้สึกตึงมือคือ หากแดนศักดิ์สิทธิ์แกนสวรรค์ระดมกำลังจัดการตนเต็มที่ คงชักนำให้เกิดความวุ่นวายและเคราะห์สังหารมากเกินจำเป็นแน่

……………